Skessuhorn - 27.03.2018, Blaðsíða 22

ÞRIÐJUDAGUR 27. mARs 201822
og hefur búsetu í Reykjavík. Þær
keyra svo á milli til að komast í leiki
og stöku æfingar. Andrea nýtti sér
þennan valkost. Hún æfði í Reykja-
vík, stundaði háskólanám og fór svo
reglulega vestur á snæfellsnes til að
spila leiki og æfa. Hún hætti í há-
skólanum eftir fyrsta árið og stóð
því enn og aftur á tímamótum.
Framtíðar leikmenn
Andrea segir að henni hafi þá boð-
ist að koma í stykkishólm og taka
að sér þjálfun yngri flokka þar. „Ég
ætlaði að fara að vinna og æfa og
þá var bara tilvalið að vinna og æfa
með snæfelli og búa í Hólminum.“
Andrea þjálfar stelpur og stráka í
fjórða og fimmta bekk og stelpur í
sjötta til áttunda bekk. „Krakkarnir
eru svo flottir karakterar og það er
svo gaman að kynnast þeim,“ segir
Andrea. Hún sér strax að einhverjir
af krökkunum eigi eftir að taka við
af henni í framtíðinni. „Það eru al-
veg sumir þarna sem ég sé fyrir mér
að spili með mér í meistaraflokki í
framtíðinni, eða spili þegar ég er
hætt,“ segir hún kímin. „Nokkrir
þarna eru bara mjög efnilegir.“
Kynjahallinn í íþróttum
Það er mikil ábyrgð að þjálfa krakka
í íþróttum. Gæta þarf hlutleysis
sem þjálfari og halda vel utan um
hvern einstakling sem verið er að
þjálfa. „Ég sem þjálfari vil gefa öll-
um jöfn tækifæri til að æfa.“ Henni
er hugleikin nýleg umræða í kring-
um #metoo. sjálf hefur hún þó
aldrei orðið fyrir óréttlæti af hendi
þjálfara og hefur ekkert nema gott
að segja um sína fyrrum þjálfara og
liðsfélaga. „Ég hef aldrei fundið fyr-
ir neinu þannig lagað. En samt tekur
maður eftir óréttlæti í kringum sig,“
segir Andrea og á þá ekki við kyn-
ferðislegt óréttlæti eða ofbeldi held-
ur kynjamismuninn í íþróttaheim-
inum. „Á Akureyri þarf stelpulið-
ið til dæmis að æfa í verri aðstöðu
en karlaliðið,“ bendir hún á. Þá seg-
ir hún að deild stelpnanna fái minni
umfjöllun en strákadeildin. „Eins
og við séum einhvern veginn minna
virði. Það er samt enginn þjálfari
sem segir að við séum verri en strák-
arnir.“
Mörg járn í eldinum
Andrea ákvað að halda áfram í há-
skóla, þótt í þetta sinn veldi hún
annan skóla. Hún skráði sig í fjar-
nám við Háskólann á Akureyri í
iðjuþjálfunarfræðum. Hún hefur
því nóg að gera við að þjálfa yngri
flokka, stunda háskólanám, æfa af
krafti með meistaraflokki kvenna
hjá snæfelli og keppa reglulega með
liðsfélögum sínum. Eins og það sé
ekki nóg þá ætlar Andrea líka að
ljúka þjálfaranámi frá ÍsÍ og er kom-
in á þriðja stig og er að fara að klára
þjálfunarnám 2B frá KKÍ. Hún sér
þó ekki fram á að gera körfubolt-
ann að aðalatvinnugrein sinni. „mig
langar að læra svo mikið. mér finnst
bara gaman að gera þetta og vera
partur af þessu. Þetta veitir mér líka
þá áskorun og þá festu sem ég þarf á
að halda.“ klj
Eins og greint hefur verið frá í
skessuhorni flutti matarbúr Kaju
og Café Kaja nýverið í nýtt húsnæði
á Akranesi, frá Kirkjubraut að still-
holti 23. Eftir opnun verslunarinn-
ar og kaffihússins á nýjum stað hóf
Karen Jónsdóttir, eigandi verslun-
arinnar og kaffihússins, söfnun fyr-
ir nýju sólskyggni á alla glugga hús-
næðisins til að betur fari um gesti
kaffihússins og „svo að allt súkkul-
aðið bráðni ekki,“ eins og Karen
skrifar á á söfnunarsíðuna Karol-
inafund. Þar fékk söfnunin nýver-
ið brautargengi, en til þess þurfti
verkefnið að komast í gegnum ít-
arlegt umsóknarferli. Að sögn Kar-
enar fékk hún inn á síðunni út á þá
sérstöðu að í versluninni væri ein-
vörðungu seld lífrænt vottuð mat-
vara og að Café Kaja væri eina líf-
ræna kaffihús landsins.
Þeim sem vilja leggja söfnuninni
lið er bent á að fara inn á www.karo-
linafund.com/project/view/2027.
kgk
Safnar fyrir sólskyggni svo
súkkulaðið bráðni ekki
Úr verslun Matarbúrs Kaju við Stillholt á Akranesi. Ljósm. mm.
Andrea Björt Ólafsdóttir leikur
körfubolta með meistaraflokki snæ-
fells. Hún hefur æft körfubolta af
krafti frá því hún var átta ára og byrj-
aði að æfa með Grindavík en hef-
ur allt sitt líf verið viðriðin íþrótt-
ir. Hún bjó í Englandi milli tveggja
og átta ára aldurs og var þar að læra
sund, ballett og fimleika. Pabbi
hennar var markvörður í atvinnu-
mennsku og bjó á þessum árum í
Englandi með þeim mæðgum.
Körfubolti á
tímamótum
Eftir nokkur ár í Englandi flytur
fjölskyldan heim til Íslands aftur og
sest að í Grindavík. Nokkru síðar
skilja foreldrar hennar og hún held-
ur áfram að búa hjá mömmu sinni.
Framboð af íþróttum til iðkunar var
töluvert fábreyttara í Grindavík en
það hafði verið í Englandi, fótbolti
og körfubolti stóðu til boða. „Til að
byrja með þá keyrði mamma mig í
fimleika til Reykjavíkur. En þetta
var löng leið og mikill akstur,“ seg-
ir Andrea. Þess utan hafi krakkar í
Grindavík mikið spilað annað hvort
fótbolta eða körfubolta svo upp á fé-
lagsskapinn þá var betra fyrir And-
reu að velja annað hvort eða bæði
til að spila. Andrea prófaði að leika
bæði fótbolta og körfubolta, en karf-
an hafði vinninginn.
Nokkrum árum eftir komu þeirra
mæðgna aftur til Íslands veikist
mamma Andreu af brjóstakrabba-
meini. Útlit var fyrir að hún hefði
náð sér að fullu þegar hún greind-
ist aftur með krabbamein árið 2007
og nú í heila. Þá var Andrea tólf ára
gömul. Krabbameinið dró móður
hennar til dauða og Andrea bjó hjá
pabba sínum í tvö og hálft ár eftir
það og æfði körfubolta með Kefla-
vík. Eftir að mamma hennar féll
frá hellti hún sér af fullum krafti í
körfuboltann. „Körfuboltinn hefur
gefið mér eitthvað sem ég myndi
aldrei vilja skipta út.“ Hún segir að
körfuboltinn hafi gefið henni festu í
lífið sem hjálpaði henni að einhverju
leyti við að takast á við móðurmiss-
inn.
Háskólanám
og körfubolti
síðan þá hefur Andrea spilað og
æft með nokkrum liðum. Lengst
af spilaði hún með Njarðvík. Árið
2016 stefndi Andrea á háskólanám
við Háskóla Íslands og ætlaði sér
að æfa meðfram námi með KR. „Þá
hins vegar fór KR niður um deild og
mér hafði boðist að æfa með snæ-
felli,“ segir Andrea. Fjöldinn allur
af ungum konum æfir með snæfelli
Myndi aldrei vilja sleppa körfuboltanum
Andrea Björt Ólafsdóttir leikur með meistaraflokki kvenna hjá Snæfelli
Andrea Björt er í meistaraflokki kvenna hjá Snæfelli og þjálfar yngri flokka Snæfells í körfubolta ásamt því að stunda háskálanám í fjarnámi við Háskólann á Akureyri.
Andrea í leik fyrir Snæfell. Körfuboltinn gefur henni festu í lífið sem hjálpaði henni að takast á við móðurmissi þegar hún var
tólf ára.