Fréttablaðið - 30.11.2019, Síða 38

Hann sneri út úr öllum samskiptum við okkur fjölskylduna og atti stjórninni gegn okkur,“ segir Emilía. Það sé miður að stjórnendur félagsins og fleiri hafi trúað honum. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR
reyndi bara að hafa öll samskipti í
lágmarki, bara það allra nauðsyn-
legasta. Þetta var virkilega óþægi-
legt en ég var ákveðin í að mig lang-
aði til þess að reyna að keppa. Þetta
yrði fyrsta keppnin mín í hálft ár
og það skipti mig máli að reyna að
komast í gegnum þetta allt saman.“
Emilía fór í keppnisferðina til
Ríga í byrjun nóvember. Hún stóð
á skautasvellinu og beið þess að
kveikt yrði á tónlistinni svo hún
gæti byrjað að skauta. En ekkert
gerðist. Hún var kölluð að borði
dómaranna og gefinn einnar og
hálfrar mínútu frestur til að ná í
varadisk með tónlist til þess að geta
keppt.
„Ég átti á hættu að verða dæmd
úr keppni. Ég skautaði til þjálfar-
ans og bað hann um varadiskinn.
Hann þrætti fyrir og sagði að hann
væri í fína lagi. Ég varð ákveðin við
hann og sagði honum að láta mig
fá varadiskinn, yfirdómarinn biði
eftir honum. En hann neitaði enn.
Það var ekki fyrr en yfirdómar-
inn skarst í leikinn að þjálfarinn
afhenti varadiskinn með semingi.
Fyrir þá sem ekki vita þá gerist það
varla að dómarar yfirgefi dómara-
borðið til að skerast svona í leikinn
en þeir sáu að þetta var ekki í lagi á
milli okkar.
Mér gekk hræðilega á skauta-
svellinu þennan dag, ég náði ekki
að losa mig við óþægindin og streit-
una. Við eigum að geta skilið okkur
frá tilfinningum okkar en ég gat það
ekki.“
Kvöldið eftir keppnina bað þjálf-
arinn Emilíu og móður hennar að
hitta sig í hótelanddyrinu. „Hann
úthúðar mér fyrir að sýna sér van-
virðingu og vera dónaleg við sig og
vísar í það þegar dómararnir þurftu
að aðstoða mig við að ná af honum
varadiskinum.
Ég svara fyrir mig en hann heldur
áfram að úthúða mér og finnur allt
til sem hann getur. Hann öskrar á
mig og segir mig rót alls vanda sem
Skautafélagið glímir við. Ég sýni
honum ekki virðingu, hlýði honum
ekki og ég hafi slæm áhrif á yngri
stúlkur í félaginu. Mamma reyndi
ÞAU TRÚÐU ÖLL FRÁSÖGN
ÞJÁLFARANS. ÉG VAR LÍKA
SPURÐ HVORT ÉG VÆRI
EKKI ORÐIN ÁTJÁN ÁRA.
að koma mér til varnar og gekk á
milli. Sagði að hann væri farinn
langt yfir strikið og samtalinu væri
lokið.“
Sagði systurnar vonlausar
Emilía var á þessum tíma með
eldri iðkendum í félaginu og því
aðstoðaði hún oft yngri stelpur á
keppnisferðalögum. Hjálpaði þeim
að greiða sér og hafa sig til fyrir
keppnir og hughreysti þær þegar
þær voru stressaðar og óöruggar.
Á mótinu í Ríga aðstoðaði hún
unga stúlku sem bað hana um
hjálp við að skilja hvernig hún ætti
að útfæra atriðið sitt á svellinu. Það
sneri öðruvísi en svellið heima á
Akureyri.
Emilía fór með henni á svellið og
leiddi hana í gegnum prógrammið
og reyndi að hugga hana en stúlkan
grét af stressi. „Ég vildi bara hjálpa
henni. Henni gekk ekki vel á mót-
inu og seinna átti þjálfarinn eftir að
nota það gegn mér. Það hefði verið
ég sem hefði skemmt fyrir henni.
Ég vissi alltaf undir niðri að hann
myndi reyna að gera allt sem hann
gæti til að gera mig ótrúverðuga
og ýta mér út úr félaginu. En mig
grunaði ekki að það yrði svona og
að foreldrar annarra barna myndu
trúa honum.“ Framhald á síðu 38
Emilía með foreldrum sínum og systur eftir útskrift frá MA.
Foreldrar Emilíu reyndu að
sporna við hörku þjálfarans sem
beindist nú ekki aðeins gegn henni
heldur einnig yngri systrunum sem
voru þá átta og þrettán ára gamlar.
„Hann var í raun bara hættur að
þjálfa okkur systurnar og sagði
okkur lélegar og með hegðunar-
vandamál. Hann neitaði okkur um
tíma hjá danskennara sem áttu að
standa öllum nemendum til boða.
Mamma og pabbi sendu kvörtun
til stjórnar sem sagði málið byggt
á misskilningi. Hann sneri út úr
öllum samskiptum við okkur fjöl-
skylduna og atti stjórninni gegn
okkur.
Eftir mikinn þrýsting var hins
vegar ákveðið að halda fund um
samskipti þjálfarans við mig. Það
merkilega er að fundurinn snerist
meira og minna um allt annað en
áreitnina sem ég varð fyrir. Fókus-
inn var á þrætur og mismunun og
erjur á milli okkar.“
Þjálfarinn tekinn trúanlegur
Fundurinn sem Emilía vísar til
var með Skautafélagi Akureyrar,
Íþróttabandalagi Akureyrar og List-
hlaupadeild Skautafélags Akureyrar
í mars 2018. Alls funduðu foreldrar
hennar með Íþróttabandalaginu
þrisvar sinnum að hennar sögn.
Fyrir fundinn í mars 2018 höfðu
foreldrar Emilíu lagt fram gögn
til Skautafélags Akureyrar um til-
raunir þjálfarans til að nálgast
Emilíu og félagið leitað ráða hjá ÍBA
vegna meints samskiptavanda við
foreldra Emilíu.
„Mér var sagt að það sem ég hefði
lent í hefði verið óheppilegt en þau
stæðu með þjálfaranum. Þjálfarinn
fékk að mæta á þennan fund og á
honum laug hann að foreldrum í
stjórn félagsins að þetta væri allt
mér að kenna og ég hefði skemmt
fyrir stelpu á mótinu í Ríga. Þau
trúðu öll frásögn þjálfarans. Ég
var líka spurð hvort ég væri ekki
orðin átján ára. Eins og kynferðis-
leg áreitni ætti rétt á sér um leið og
konur verða að kynverum. Að þá
eigi þær bara að samþykkja allt slíkt
og beygja sig undir það eins og það
sé eðlileg hegðun.
Á þessum tímapunkti leið mér
eins og lífið væri búið en sem betur
fer var ég með fjölskylduna mína
mér við hlið. Þau voru þau einu sem
stóðu með mér.“
Það var tekin ákvörðun um að
Emilía, systur hennar og móðir
f lyttu til Reykjavíkur. Faðir hennar
býr enn á Akureyri í dag.
„Við urðum vör við að það væri
farinn af stað orðrómur um að við
værum ekki að flytja vegna þjálfar-
ans heldur vinnu pabba míns. Pabbi
birti Facebook-status þar sem hann
lýsti ástæðum þess að við vorum að
flytja suður. Það væri vegna áreitni
yfirþjálfarans og mismununar hjá
félaginu.
Skautafélag Akureyrar birti yfir-
lýsingu á heimasíðu sinni þar sem
lýst var yfir stuðningi við þjálfar-
ann.
Það vissu auðvitað ekkert allir
að þetta snerist um mig þannig að
ég fylgdist með félögum mínum og
jafnvel fjölskyldumeðlimum dreifa
yfirlýsingunni á Facebook til stuðn-
ings Skautafélaginu.
Vanlíðanin og álagið var svo
mikið að ég gat þetta ekki lengur.
Ég var á þriðja ári mínu í Mennta-
skólanum á Akureyri en fékk með
stuðningi skólans að vera í fjar-
námi.
Nú bý ég hér og tekst á við afleið-
ingarnar með aðstoð sálfræðings
og fagaðila. En ég get ekki f lúið
heimabæinn algjörlega. Ég þurfti til
dæmis að fara til Akureyrar vegna
móts sem var haldið þar og það
varð mér nánast ofraun. Ég mætti
svo skelfilegu viðmóti og allur sárs-
aukinn reis upp á yfirborðið. Þar
fékk ég endanlega staðfest að fólk
trúir því að þetta hafi allt verið mér
að kenna. Ég væri með hegðunar-
vandamál og þar væri rótin í þessu
öllu saman.
Það versta er að þessi framkoma
leiddi til þess að um tíma trúði ég
því að það gæti verið möguleiki á
því að kannski væri ég bara svona
slæm manneskja.
3 0 . N Ó V E M B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R36 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
3
0
-1
1
-2
0
1
9

0
4
:5
6
F
B
1
4
4
s
_
P
1
2
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
3
8
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
4
6
0
-E
E
2
4
2
4
6
0
-E
C
E
8
2
4
6
0
-E
B
A
C
2
4
6
0
-E
A
7
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
A

F
B
1
4
4
s
_
2
9
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K