Fréttablaðið - 30.11.2019, Blaðsíða 102

sögum og sparaði það ekki. Við
vorum í þessum æfingum uppi í
Brautarholti og festum byssuna
við spýtu úti á gangstétt. Skammt
frá stóð stór tunna full af járnarusli
úr verkstæðinu. Tveir kubbar voru
fyrir framan hana sem átti að skjóta
í til að vita hvað kúlan færi langt inn
í þá. Svo kom þessi ægilega bomba,
byssan sló og hentist alveg út í Nóa-
tún og kúlan hafði farið gegnum
báða kubbana, inn í tunnuna og út
hinum megin. Þá var lagt blátt bann
við frekari fallbyssusmíði. Ég hitti
20-30 árum seinna hálfdrukkinn
mann á veitingahúsi sem sagðist
hafa verið með mér í verknáminu
og viðurkenndi að hafa stolið byss-
unni. „Það er ágætt,“ sagði ég, „þá
geturðu skilað henni.“ „Nei, henni
var strax stolið frá mér.“
Ég rek augun í hnífa í slíðrum og
öllum hlutum fylgir saga hjá Tóm-
asi. „Einu sinni var auglýst sam-
keppni um að smíða skógarhníf
úr íslenskum viði. Mig dreymir að
ég sé ofan í fjöru og sjái Frey koma
upp úr sjónum í silfurlitri brynju og
með járnhúfu á höfði, hann breytist
í fugl sem sest á klett. Ég stökk fram
úr og teiknaði þetta í snarheitum
áður en ég gleymdi því. Smíðaði
svo hnífinn, sendi hann í keppn-
ina, fékk engin verðlaun en hann
var kosinn vinsælasti hnífurinn.
Skeftið er úr rót sem lá úti í garði og
ég sagaði niður í sneiðar. Blaðið er
úr stáli úr Baader-fiskvinnsluvél og
slíðrið úr spýtum, klæddum roði.“
Af einum átta kotum
Tómas er úr Reykjavík, kveðst ætt-
aður af einum sjö eða átta kotum
þar og á Nesinu. „Svo get ég rakið
ætt mína að Stóru-Vogum á Vatns-
leysuströnd. Þess vegna heiti ég
Waage. Kominn af Magnúsi nokkr-
um Jónssyni sem fór út að læra stór-
skipasmíði og smíðaði eina 200 báta
á sínum ferli. Ég er alinn upp við
Litla dráttarvélin sló í gegn hjá konum og börnum á sýningu í Mosfellsbæ. FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR Dúkurinn á eftir að koma utan um þessa grind sem er úr amerískum eðalviði.
Björk skorin í dúk. Pínulítil mynd
sem Tómas fór eftir er límd á bakið.
Ýmsir gripir, meðal annars sjálfsmyndin sem Tómas er óánægður með.
Lítil ljósapera breyttist í þyrlu.
ÉG SKÝT AF LANGBOGA
EINS OG VÍKINGARNIR
Í GAMLA DAGA. ÞAÐ ER
GAMAN, MIKIL EINBEITING
OG HEILMIKIÐ LABB.
handverksmenningu. Elsti bróðir
minn, Steinar Waage, var fatlaður
en var hvattur til að fara til útlanda
að læra sjúkraskósmíði. Hann
fékk stærðar silfurmedalíu fyrir
sveinsstykkið sitt úti í Árósum, það
voru verðlaun frá danska Iðnaðar-
mannafélaginu fyrir besta hand-
verkið í skólanum það ár.“
Hann segir afa sína hafa verið
hagleiksmenn. „Föðurafi minn,
Magnús Waage, gerðist bóndi vestur
í Arnarfirði og smíðaði mikið úr tré
og járni. Vatnsmyllusteinar hans
eru til sýnis á Hrafnseyri. Þegar
hann bjó til mylluna sögðu bænd-
urnir: „Nú er illa komið fyrir Magn-
úsi á Mýrarhúsum, nú nennir hann
ekki að mala.“ Streðið var dyggð.“
Móðurafi minn, Tómas Snorra-
son úreltist í hverju faginu á fætur
öðru. Missti allt tvisvar, þrisvar
en náði sér upp á milli með mikilli
vinnu. Byrjaði með að læra stein-
smíði á þeim tíma sem Alþingishús-
ið var byggt og steinkjallarar víða.
Svo kom sementið. Þá fór hann að
sauma sjóstígvél úr leðri sem urðu
fræg því þau héldu sjó. Svo komu
gúmmístígvélin. Hann fór að vinna
sem vélstjóri á mótor hjá Milljóna-
félaginu í Viðey, varð stjórnandi þar
og byggði sér steinhús í eyjunni. Svo
fór Milljónafélagið á hausinn, þá
gátu allir f lutt húsin sín nema afi.
Hann f lutti til borgarinnar og fór
að vinna við hafnargerðina.
Zimsen borgarstjóri f lutti inn
grjótmulningsvél, menn gátu varla
borið orðið fram, hvað þá að menn
hefðu séð eitthvað þessu líkt, ótal
kassar með alls konar járnarusli en
engar teikningar eða samsetningar-
reglur með. Zimsen spurði afa hvort
hann gæti ekki komið þessu saman
og honum tókst það. Eftir þetta
gerðist hann bóndi vestur í Staðar-
sveit. Árið var 1917 – þarf að segja
meira? Kuldi og snjóþyngsli, fjórtán
þrep þurfti að moka á morgnana
upp úr bænum til að hreinsa frá
skorsteininum. Þarna var hann í
tvö ár en hafði þó af að leggja vatn í
bæi í sveitinni.“
Eins og víkingarnir
Úr fortíðinni í nútímann. Tómas
iðkar bogfimi, kveðst hafa byrjað
á því í fyrra. „Ég skýt af langboga
eins og víkingarnir í gamla daga.
Það er gaman, mikil einbeiting og
heilmikið labb. Færið er 18 metrar
og maður nær í örvarnar og skýtur
þeim aftur og aftur, þannig að
með göngu að heiman og heim
legg ég meira en þrjá kílómetra að
baki á hverri æfingu.“ Kveðst vera
hraustur að upplagi. „Svo er þetta
líka spurning um skaplyndi og að
hafa áhuga á einhverju. Ég er í Hinu
íslenska f lugsögufélagi. Þar hitt-
umst við einu sinni í viku, erum að
gera upp gamla hluti og ljúga hver
að öðrum.“
Framhald af síðu 46
3 0 . N Ó V E M B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R48 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
3
0
-1
1
-2
0
1
9
0
4
:5
6
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
9
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
4
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
5
4
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
4
6
1
-4
7
0
4
2
4
6
1
-4
5
C
8
2
4
6
1
-4
4
8
C
2
4
6
1
-4
3
5
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
3
A

F
B
1
4
4
s
_
2
9
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K