Heimsmynd - 01.05.1993, Qupperneq 24

Einu sinni var sagt að sænskur krataráðherra
gæti ekki hugsað sér ákjósanlegri dauðdaga en
þann að gefa upp andann í strætisvagni.
eftir Sæmund Guðvinsson
átt þótti betur til þess fallið að
sýna alþýðlegheit ráðherranna
en að þeir notuðu almennings-
vagna á leið í og úr vinnu. Mig
minnir hálfpartinn að einn
krataráðherra sænskur hafi
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
hníga niður örendur í yfirfullum
strætisvagni en skal þó ekkert
um það fullyrða.
Hins vegar er mér eiður sær
að aldrei hef ég séð íslenskan ráðherra í
strætó, en ástæðan kann að vera sú að ég
nota ekki nógu mikið þessa tegund
þjónustu. Svo má vel vera að ráðherramir
noti bara alls ekki þessa aðferð til að koma
sér milli staða.
A meðan kona að nafni Pia Gjellerup,
gegndi embætti dómsmálaráðherra í nú-
verandi ríkisstjórn Dana kærði hún lög-
regluþjón í Kaupmannahöfn fyrir að þúa
sig á götu úti. Danskir fjölmiðlar gerðu
mikið úr þessu máli, en lögregluþjónninn
hafði það eitt sér til afsökunar að hann
hefði ekki þekkt sinn æðsta yfirboðara og
tók því ekki mark á yfirlýsingum Piu um að
hún væri dómsmálaráðherra. Á þetta mál
var drepið í íslenskum fjölmiðlum og
okkur þótti þetta ósköp fyndið því hér em
þéringar með öllu aflagðar fyrir löngu. Mig
skipti þessi þúunarmóðgun engu. Hitt þótti
mér skondið, að upphaf málsins var að
löggan stóð dómsmálaráðherrann að verki
þar sem hún ók yfir á rauðu ljósi - á
reiðhjóli. En hjólreiðar ráðherrans voru
hins vegar algert aukaatriði í fréttum
dönsku fjölmiðlanna af þessu máli.
Nú verðum við að hafa í huga að Danir
líta hjólreiðar allt öðrum augum en við
Islendingar. Ef Þorsteinn Pálsson dóms-
málaráðherra tæki uppá því að hjóla í
vinnuna og milli fundarstaða í borginni er
hætt við að slíkt athæfi þætti einkennilegt
eða allt að því grunsamlegt. Jafnvel ekki
ólíklegt að Davíð tæki Þorstein á eintal og
legði að honum að taka sér frí frá störfum
um óákveðinn tíma. En við þurfum víst
ekki að óttast það að ráðherrar okkar fari að
stunda hjólreiðar eða ferðast með strætó.
Þó fríðindi ráðherra hafi verið skert með
ýmsu móti á síðustu árum halda þeir þó enn
þeim rétti að ráða sér einkabílstjóra. Það
þýðir jafnframt að dyggir flokkssmalar
geta gert sér vonir um stöðu ráðherra-
bílstjóra að afloknum kosningum ef flokk-
urinn kemst í ríkisstjóm. Mörgum mönnum
finnst slík staða mikil upphefð, svona næst
því að komast yfir þingsæti. Þegar ég tala
um menn á ég auðvitað við karlmenn því
fram til þessa hefur það ekki þótt neitt
kvenmannsverk að aka ráðherrum.
24
HEIMS
MYND