Heimsmynd - 01.05.1993, Blaðsíða 61

sjúklingur
vegna þess að bamsfeður minir hafa venð
skilningsríkir og greitt allt sem snýr að
bömunum, bæði fatnað og alla tómstunda-
iðkun. Ég hef líka notið aðstoðar annars
staðar frá og er mjög þakklát fyrir það. Ég
held að mér hætti þó til að gleyma
erfiðleikunum um leið og rofar til því að
auðvitað hefur þetta verið heilmikil
fjárhagsleg barátta. Eftir að við fluttum í
Garðabæinn hef ég notið meiri fyrir-
greiðslu því að allt sem snýr að félagsmála-
fulltrúanum hér í bænum hefur gengið
mjög greiðlega fyrir sig. Ég fékk til dæmis
greiddan sjúkraflutninginn frá Noregi en
hann hafði ég ítrekað reynt að fá greiddan í
Reykjavík en allt kom fyrir ekki. Það
munaði heilmikið um það.“
Aðspurð sagði Bergrún að henni fyndist
stéttaskipting hafa aukist. „Ég fann glöggt
fyrir því að vera litin öðrum augum í
desember sem sjúklingur en ég var sem
vinnandi manneskja. Þá kom upp mál
varðandi dóttur mína sem ég get ekki farið
út í nánar, en öll framkoma þeirra sem hlut
áttu að máli sýndi að þeim fannst ég vera
þriðja flokks manneskja og ekki þess verð
að tekið væri mark á mér. Ég þurfti að taka
á sambærilegu máli þegar ég var fóstra og
þykist því þekkja inn á eðlileg vinnubrögð
í slíkum málum og kom því af fjöllum
þegar þetta snerist gegn mér. Það kórónaði
síðan vitleysuna að þegar allt reyndist úr
lausu lofti gripið var ég aldrei beðin
afsökunar eða haft samband við mig aftur.“
Þegar talað var um að gefa lyfjaverslun
frjálsa snerust apótekarar mjög harðir gegn
því en ýmsum öðrum fannst að sam-
keppnin gæti haft jákvæð áhrif á lyfjaverð.
Aðspurð kvaðst Bergrún eiga erfitt með að
setja sig í spor apótekara. „Ég væri miklu
meira til í að setja mig í spor ráðherra enda
snýr kostnaðarhlutdeild sjúklinga að þeim.
Eg þurfti þó að spyrja apótekarann héma út
í lyfjakostnaðinn áðan og mér fannst á
honum að þetta væri lítið eða ekkert til að
hafa áhyggjur af. Ef ég væri apótekari
mundi ég sjálfsagt huga að því að fenginni
reynslu við láta enda ná saman.“