Heimsmynd - 01.05.1993, Qupperneq 64

HÚN PASSAR BÖRN
Mig langar í raun og veru ekki í neitt
meira en það sem ég hef í dag,“ sagði
Þórelfur Jónsdóttir fóstra. „Þessi íbúð
sem við höfum er mjög notaleg og það
gerir ekki svo mikið til þó að hún sé lítil.
Mig langar ekkert í tvær eða þrjár stofur.
En ég væri ánægð ef ég gæti verið örugg
um það sem ég hef. Því miður er því ekki
þannig farið. Við höfum rétt skrimt vegna
þess að ég hef tekið skúringar meðfram
fóstrustörfunum.
Eg fór upphaflega í fóstrunámið vegna
þess að það var ódýrt og hagnýtt nám og ég
átti tíu systkini svo það var ekki mikið til
skiptanna. Ég hafði unnið við barnagæslu
frá því að ég var tólf ára gömul og þetta var
auðveld leið fyrir unga stúlku á þessum
tíma. Eftir því sem árin hafa liðið hef ég þó
fundið meira til þess hvað þetta starf er í
raun gefandi en þó skelfilega vanmetið í
launalegu tilliti. Mér finnst gildismatið á
störfum vera stórbrenglað og það verð-
mætamat sem metur það að passa peninga
svona miklu meira til launa en það að passa
böm og bera ábyrgð á velferð einstaklinga.
Strákarnir bera sig ekkert illa og eru
furðulega nægjusamir, þeir eru báðir í námi,
annar í grunnskóla en hinn í Iðnskólanum,
en það fannst okkur betri kostur en að hann
mældi götumar í atvinnuleysinu.
Ég hef starfs míns vegna fundið fyrir því
í gegnum tíðina að fólk býr við verri kjör en
ég. Síðustu tvö til þrjú árin hefur verið
saumað þannig að láglaunafólki að það
læðist að manni sá grunur að það sé
markvisst verið að vinna að aukinni stétta-
skiptingu. Það ótrúlegasta er kannski að-
förin sem manni finnst vera gerð að öldr-
64
uðum sem hafa skilað sínu og meira en það.
Hér er yfirleitt léttmeti á borðum og þá
margdrýgt, en stundum verð ég samvisk-
unnar vegna að hafa eitthvað bitastæðara
og einu sinni í mánuði höfum við steik á
sunnudögum. Það er hérumbil það eina sem
ég get gert til að gera strákunum dagamun.
Ég gríp til ýmissa ráða í heimilishaldinu eins
og að kaupa bara til eins dags í einu því að
það sem er til í skápunum hefur tilhneigingu
til að étast upp strax, hversu mikið eða lítið
sem það er. Ég fer einstaka sinnum í leikhús
og bíó og les mikið og þá í skorpum. Það
sem mér þykir mikilvægast í lífinu er
vináttan við annað fólk og mín hugmynd um
að njóta lífsins er að vera í samneyti við þá
sem mér eru kærir. Ég veit því ekki hvort
það einkennir okkur neinn lífsstfll annar en
sá að keppast við að láta enda ná saman.“
HEIMS
MYND