Heimsmynd - 01.05.1993, Page 76

Heimsmynd - 01.05.1993, Page 76
Teiknistofunni í gömlu Ofnasmiðjunni er í nógu að snúast hjá eigend- unum Guðrúnu Mar- gréti og Oddgeiri en þau hafa í nokkur ár starfað saman við ráðgjöf og hönnun og leysa úr hinum ólíkustu verkefn- um. Sumt er ódýrara að láta gera fyrir sig, en gera sjálfur. Innréttingar í hús geta verið mismunandi dýrar og hentugar og fæstir standa í íbúðarinnréttingum dags daglega né þekkja hvar fara saman verð og gæði. Góðir innanhússarkitektar eru því gulls ígildi, ekki síst fyrir þá sem ekki hafa úr miklu að spila. Guðrún Margrét Ólafsdóttir og Oddgeir Þórðarson kynntust fyrst í Indretnings- arkitektskolen í Kaupmannahöfn. Þau hófu nám á sama árinu og fylgdust að í gegnum skólann án þess að vera lengst af hefur verið talin ókostur. Það blása margir ferskir straumar með öllu því fólki sem kemur úr námi með ólíkar hugmyndir. Hér er engin fastmótuð hefð fyrir hönnun líkt og er víðast hvar í Skandinavíu. I Danmörku þar sem við vorum við nám er viðhorfið til íslenskrar hönnunar hlaðið vorkunnsemi enda hafa þeir mjög sterka hefð og voru frægir fyrir sín húsgögn, sérstaklega fyrir einum til tveimur áratugum. Það er hinsvegar óneitanlega kostur fyrir okkur að mega fara nýjar leiðir.“ „Það hefur verið mikil lægð í íslenskri húsgagnahönnun," segir Guðrún. „En núna síðustu tvö árin hefur verið aukið lífsmark og sú vakning er fyrst og fremst komin frá hönnuðum sjálfum en ekki þeim fyrirtækjum sem versla með þessa vöru. Aðspurð um hvort sú staðreynd að íslensk hönnun sé dýrari en sú erlenda orsaki þetta áhugaleysi fyrirtækjanna, segir Guðrún: „Verslunareigendur og aðrir sem kaupa inn húsgögn eftir íslenska aðila hafa tilhneigingu til að þykja vörumar í dýrara lagi og miða þá við það allra ódýrasta á Við horfum til amerískrar hönnunar og draumurinn er að geta kynnt okkar verk þar. sérstaklega samrýnd. En atvikin höguðu því þannig að þau fóru að reka saman fyrirtæki árið 1985. Saman hafa þau hannað innréttingar í ýmsa veitingastaði í Reykjavík og sem dæmi má nefna Café Mílanó. Þau hafa einnig hlotið viður- kenningu fyrir hönnun eldhúsinnréttingar fyrir fyrirtækið Brúnás. Það er engu líkara en samhent hjón vinni saman á stofunni, en ónei: „Við erum gift en ekki hvort öðru,“ segir Oddgeir. „Ef við væmm hjón þá gengi fyrirtækið ekki jafn vel,“ bætir Guðrún við. En þó að viðfangsefni Teiknistofunnar séu fjölbreytt er ljóst að á einu viðfangsefni hafa þau bæði brennandi áhuga. Þau hafa undanfarið hannað hús- gögn og sófi eftir þau hlaut viðurkenningu á Hönnunardaginn. „Við horfum til amerískrar hönnunar og draumurinn er að geta kynnt okkar verk þar,“ segir Guðrún. „Islendingar eru meiri Ameríkanar en þeir vilja vera láta,“ bætir Oddgeir við. „Hér mætast ólíkir straumar hvaðanæva úr heiminum án þess að fyrir séu nokkrar hefðir. Við erum engir Evrópubúar hvað snertir menningu og ættum að horfast í augu við það og nýta það okkur til framdráttar. Amerísk hönnun er á uppleið einmitt vegna þessarar staðreyndar sem markaðnum. Sú reiknilist hefur gengið upp hvað varðar skrifstofuhúsgögn en þau hafa notið vinsælda og þar er mun stærri markaður. íslensk húsgagnahönnun verður að mínu mati hins vegar að sérhæfa sig í vönduðum húsgögnum sem eru framleidd í minna upplagi en keppa við það besta á markaðnum. Þar erum við sannfærð um að við eigum möguleika.“ Það er margt annað sem stendur íslenskri hönnun fyrir þrifum. „Við hefðum áhuga á að kynna það sem við höfum að bjóða erlendis og þá í samvinnu við aðra hönnuði. En það er enginn sjóður sem gerir ráð fyrir kynningu á íslenskri hönnun.“ Þau telja hvorugt vera nægan áhuga fyrir nýsköpun á sviði hugmynda og frjórrar sköpunar. I atvinnuskyni sé mest einblínt á stóriðju og aðrar töfralausnir og þróunarstarf á öðrum vettvangi sitji á hakanum. „Sérfræðiþekkingin er nauðsynleg en hún kemur ekki í staðinn fyrir hugmyndir og við erum sannfærð um að íslensk hönnun á mikla framtíð fyrir sér ef rétt er staðið að málum. Það er athyglisvert að íslensk fyrirtæki virðast almennt ekki fá neina fyrirgreiðslu nema þau hafi mikla yfirbyggingu og skuldabagga á bakinu,“ 76 segir Oddgeir. Hann sagði einnig að það gerði hönnuðum erfiðara um vik að gamlar iðngreinar eins og bólstrun væru að leggjast af en hún er ekki kennd sem fag í iðnskólanum lengur. Gömlu bólstraramir eru ekki lengur samkeppnisfærir og það ráð hefur orðið ofan á að halda námskeið til að kynna þeim þær nýjungar sem hafa orðið í greininni.“ Aðspurð hvaða stíll eigi mest upp á pallborðið í dag segja þau það vera rómantík og klassík. Litir eru vinsælir og áhrifin koma víða að. ítölsk hönnun er ekki jafn einokandi á markaðnum og undanfarin ár. Frönsk og spænsk hönnun hefur verið á uppleið undanfarin ár og línan er einföld en ekki hlaðin íburði. „Þetta er kannski í takt við efnahagskreppuna,“ segir Guðrún. „Slfkir tímar kalla oft á meiri einfaldleika. Þessi einfalda lína er ekki ólík þeirri Skandinavísku en þó með nýju sniði. Við leggjum þó minna upp úr tísku en persónulegum stíl. Það er oft mikil vinna að setja sig inn í smekk og ólíkan karakter fólks en það er nauðsynlegt ef árangur á að nást með heimili sem viðkomandi fjöl- skylda getur unað við.“ Innanhússarkitektúr og hönnun er tískufag og fyrir nokkrum árum var fjöldinn allur af ungu fólki að leggja stund á þessa grein í öllum mögulegum skólum úti í hinum stóra heimi. Innanhúss- arkitektar eru þó misjafnir eins og þeir eru margir og til er listi hjá Alþjóðasamtökum innanhússarkitekta yfir þá skóla sem útskrifa nemendur með viðurkennd og lögvernduð starfsheiti en er þessi mark- aður ekki löngu orðinn fullskipaður fólki? Er pláss fyrir þá sem enn eru að koma út úr skólum með þessa menntun? „Það er fjöldinn allur af fólki sem hefur lært innanhússarkitektúr en starfar ekki við það og hefur lítið í þetta starf að segja. Fyrir aðra er ákaflega lítið starfsöryggi og þú verður að hafa þínar eigin hugmyndir til að fóta þig á þessum markaði. Fólk gengur ekki inn í öruggar stöður í þessu fagi,“ segir Oddgeir. En hvemig er umhverfið hjá innanhúss- arkitektunum sjálfum? „Ég finn fyrir vissri pressu frá umhverf- inu í þá áttina að innanhússarkitektar eigi að búa á ákaflega flottu heimili. Ég er eins og þessir alræmdu iðnaðarmenn, búinn að fá nóg þegar ég kem heim að loknum vinnudegi," segir Oddgeir. Þú fleygir þér þá bara í plastið? „Það má kannski segja það.“ „Við fáum þessa fagurfræðilegu útrás í vinnunni," segir Guðrún. „Þegar ég kem heim vil ég helst eiga frí.“ ■ HEIMS MYND

x

Heimsmynd

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.