Fréttablaðið - 07.05.2016, Qupperneq 40

Það má finna sér ýmislegt til dundurs á eyjunni
svo sem að sigla, kafa niður að skipsflökum og læra
á brimbretti og seglbretti. Auk þess eru þar góðar
gönguleiðir og hægt að heimsækja hina ýmsu sögu­
legu staði.
Uppgönguleiðin var brött og við gengum í
línu, með jöklabrodda og ísexi. Mér fannst
erfiðast að ganga í línunni. Skemmtilegast og það
besta við gönguna var sigurgleðin þegar við kom­
umst á toppinn.
Aron Freyr Stefánsson
Tortóla er stærst Bresku Jómfrúa-
eyja og hefur flesta íbúa þeirra en
er þrátt fyrir það alls ekki stór,
tæplega tuttugu kílómetra löng
og fimm kílómetrar á breidd. Þar
búa tæplega 24 þúsund manns og
þar af búa 9.400 í Road Town sem
er stærsti bærinn. Tortóla er eld-
fjallaeyja og er hæsti tindur henn-
ar Mount Sage sem er 530 metrar.
Vægir jarðskjálftar eru þar tíðir.
Á norðurströnd eyjarinnar eru
bestu baðstrendurnar, þar á meðal
Smuggler’s Cove, Long Bay, Cane
Garden Bay, Brewer’s Bay, Josiah’s
Bay og Lambert-strönd. Auk þess
að liggja og flatmaga á ströndinni
má finna sér ýmislegt til dundurs
á eyjunni Tortóla svo sem að sigla,
kafa niður að skipsflökum og læra
á brimbretti og seglbretti. Þar eru
góðar gönguleiðir og hægt að heim-
sækja hina ýmsu sögulegu staði.
Á vefsíðu Lonely Planet er tal-
inn upp fjöldi staða sem blaðamenn
hennar telja þess verða að heim-
sækja og hér eru nokkrir þeirra
áhugaverðustu.
Sage Mountain National Park
Þjóðgarður sem liggur í kringum
hæsta tind eyjunnar. Skógurinn
er ekki eiginlegur regnskógur þar
sem þar rignir ekki nógu mikið til
að hann flokkist sem slíkur en samt
sem áður hefur svæðið mörg ein-
kenni alvöru regnskógar. Skógur-
inn er svalur og rakur og þar má
finna hinar ýmsu frosk- og eðluteg-
undir. Gestir skógarins ættu að líta
sérstaklega eftir háum burknum,
mahónítrjám og öðrum plöntum
sem hafa ekki breyst frá tímum
risaeðlanna.
Callwood-rommverksmiðjan
Elstu starfandi áfengisgerð í Aust-
ur Karíbahafi má finna í vestur-
hluta Cane Garden Bay þar sem
Callwood-fjölskyldan hefur brugg-
að Arundel-romm í meira en þrjú
hundruð ár. Í lítilli verslun fæst
þessi ljúffengi drykkur heima-
manna en þar má einnig smakka
afurðina og fara í skoðunarferð.
Aragorn’s Studio
Í bænum Trellis Bay stofnaði
heimamaðurinn og málmlistamað-
urinn Aragorn Dick-Read fyrir
nokkru stúdíó sitt sem stækkaði
jafnt og þétt. Í dag er stúdíóið orðið
að listamiðstöð þar sem sjá má leir-
listamenn og batíkgerðarfólk að
störfum. Aragorn heldur einnig
fjölskylduvæn teiti á fullu tungli.
JR O’Neal grasagarðurinn
Garðurinn er þægilegt athvarf frá
umferð, hávaða og hita Road Town.
Þar er hægt að tylla sér á bekki
inni á milli framandi hitabeltispl-
antna en þar er líka að finna tjörn
alsetta vatnaliljum, lítinn regn-
skóg, kaktus lund og kryddjurta-
garð.
Government House
Þetta hvítkalkaða setur sem stend-
ur við enda aðalgötu Road Town
eins og tákn um heimsveldið er
klassískt dæmi um breskan ný-
lendustíl í arkitektúr. Áður var
húsið heimili ensks ríkisstjóra
yfir Bresku Jómfrúaeyjum en er í
dag lítið safn með húsgögnum og
öðrum gripum frá tímabilinu.
North Shore Shell Museum
Skeljasafn norðurstrandarinnar er
frekar alþýðugallerí eða skranbúð
en safn, en það er töff sama hvaða
nafni það er kallað. Það er opið á
ýmsum tímum, allt eftir því hve-
nær eigandinn, Egbert Don ovan,
er á svæðinu til að sýna gestum
safnið. Hann mun svo að öllum
líkindum líka hvetja gestina til að
kaupa sér eitthvað eða fá sér að
snæða á veitingastaðnum á efri
hæðinni.
Siglingar, sól og sandur á Tortóla
Það er varla til sá Íslendingur sem ekki hefur heyrt minnst á Tortóla. Flestir tengja staðinn við skattaskjól og vita kannski að Tortóla er ein
af Bresku Jómfrúaeyjunum en lengra nær þekkingin varla. Það er því ekki úr vegi að kynna eyjuna margumtöluðu betur fyrir lesendum.
Það eru margar fallegar baðstrendur á Tortóla eins og þessi í Long Bay.
NORDIC PHOTO/GETTY
Í Sage Mountain National Park er
margt að sjá, til dæmis plöntur frá
þeim tíma þegar risaeðlur voru uppi.
Það er hægt að finna sér margt til afþreyingar á Tortóla, meðal annars brimbretta­
námskeið.
Gangan gekk bara vel, við rúlluð-
um þessu upp,“ segja mæðginin
Hanna Gréta Pálsdóttir og Aron
Freyr Stefánsson en þau gerðu
sér lítið fyrir og gengu á Snæ-
fellsjökul um síðustu helgi. Gang-
an tók tíu tíma en Hanna Gréta og
Aron hafa undirbúið sig í nokk-
urn tíma. Þau eru bæði miklir
útivistargarpar og ganga reglu-
lega með hópnum Fyrsta skrefið
í Ferðafélagi Íslands. Í hópnum
sem gekk á jökulinn voru þrjátíu
og níu manns.
„Þessi hópur, Fyrsta skrefið,
hefur verið að ganga einu sinni
til tvisvar í viku saman frá því í
janúar. Eins og nafnið á hópnum
bendir til voru margir að byrja
að ganga á fjöll í janúar,“ segir
Hanna Gréta. „Við Aron höfum
stefnt að því að ganga á Snæfells-
jökul í tæplega ár og höfum verið
að ganga að minnsta kosti einu
sinni í viku. Ætli við séum ekki
búin að ganga á um það bil tutt-
ugu fjöll frá því í janúar. Í vik-
unni fyrir ferðina fórum við upp
í Bláfjöll að æfa okkur í að ganga
á broddum og í línu. Við æfðum
okkur meðal annars í að stoppa
okkur með ísexinni í brekku,“ út-
skýrir Hanna og Aron segir að
Sigurgleðin á toppnum það besta
Mæðginin Hanna Gréta Pálsdóttir og Aron Freyr Stefánsson ganga reglulega á fjöll saman með Ferðafélagi Íslands. Frá því í janúar hafa
þau gengið á tuttugu fjöll. Um liðna helgi gengu þau á Snæfellsjökul með hópi fólks, vopnuð ísöxum og broddum.
Aron Freyr er mikill göngugarpur og hefur gengið á tæplega tuttugu fjöll í vetur
með mömmu sinni.
Mæðginin í upphafi göngunnar á Snæfellsjökul en þau gengu í 39 manna hópi
Ferðafélags Íslands á jökulinn um liðna helgi. MYNDIR/HANNA GRÉTA PÁLSDÓTTIR
það að ganga í línu hafi verið það
sem mest reyndi á í ferðinni.
„Það var gott veður til að byrja
með en um ellefuleytið dró fyrir
sólu og fór að blása. Þá varð frek-
ar kalt. Uppgönguleiðin var brött
og við gengum í línu, með jökla-
brodda og ísexi. Mér fannst erf-
iðast að ganga í línunni. Skemmti-
legast og það besta við gönguna
var sigurgleðin þegar við kom-
umst á toppinn,“ segir Aron og
mamma hans tekur undir það.
„Við erum afar stolt yfir því að
hafa klárað þetta. Í sumar ætlum
við svo í góða útilegu á litla hús-
bílnum okkar og elta góða veðr-
ið. Það verða pottþétt farnar ein-
hverjar gönguferðir. Við ætlum til
dæmis að ganga Fimmvörðuháls-
inn og svo ætla ég sjálf að ganga á
Snæfell,“ segir Hanna Gréta.
FERÐIR Kynningarblað
7. maí 20164