Morgunblaðið - 21.09.2019, Qupperneq 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 2019
Gunnars lauk með uppbyggingu
á öflugu fasteignafélagi um hót-
elrekstur. Þótt Gunnar hafi ekki
menntast til viðskipta varð hann
mikill reynslubolti á því sviði,
reiknaði hratt í huganum, al-
mennt talnaglöggur og fór létt
með að vega og meta arðsemi
þeirra viðskipta sem hann tók
sér fyrir hendur.
Eftirminnilegar stundir átt-
um við Birna erlendis með
Gunnari og Vigdísi. Má þar
nefna siglingar með fleiri góð-
um vinum um Karíbahaf og
Miðjarðarhaf. Einnig áttu
Hrútshyltingar sérstaklega
góða daga í Toskana og Róm. Í
Naples, Flórída, nutum við oft
samveru og gestrisni Gunnars
og Vigdísar. Sérstaklega þakka
ég þann farsæla þátt sem Vigdís
og Gunnar áttu í aðstoð við okk-
ur Birnu þegar við leituðum að
samastað í þeirri borg.
Á þessum tímamótum votta
ég Vigdísi, börnum þeirra og
fjölskyldum innilega samúð.
Gunnar Andrés er kvaddur með
virðingu og söknuði.
Garðar Halldórsson.
Kær vinur okkar hjóna,
Gunnar A. Jóhannsson, er nú
fallinn frá og skilur eftir sig
stórt skarð. Vinátta mín við þau
Gunnar og Vigdísi hófst eftir að
ég tengdist fjölskyldu Dýrfinnu
konu minnar en tengdaforeldrar
mínir, Kristján og Edda, voru
nánir vinir þeirra. Ein fyrstu
minni mín af þeim hjónum eru
tengd hestamennsku. Dýrfinna
keypti fyrsta hestinn minn,
Baldur, af Gunnari og tryggði
með því að ég fengi góðan og
traustan hest. Í kjölfarið komu
margir reiðtúrar og ferðalög um
ýmsar spennandi slóðir. Gleði,
léttleiki og umhyggja fylgdi
þessum hópi en líka traust og
dýrmæt vinátta.
Þegar við hjónin reistum hús-
ið okkar Árbyrgi var stuðningur
þeirra hjóna ómetanlegur og
leiðin milli okkar styttist jafn-
framt.
Ósjaldan var gripið í brids á
vetrarkvöldum eða horft á
spænska boltann, skroppið í
mat og málin rædd og ferðir
undirbúnar. Minnisstæð er ferð-
in okkar með fellihýsin til Nor-
egs 2003 þar sem endað var á
Ferjubakka í Öxarfirði, einu fal-
legasta svæði landsins.
Gunnar og Vigdís voru mjög
samlynd og í okkar huga eitt.
Fjölskylda þeirra er samhent
og sterkur hópur sem ánægju-
legt hefur verið að sjá eflast og
marka sér stefnu og barnabörn-
in vaxa úr grasi.
Síðustu árin hafa veikindi
Gunnars verið í bakgrunninum
en Gunnar bar ekki veikindi sín
á torg heldur tókst á við þau af
æðruleysi, undirbjó sig og sína
eins og hægt var. Styrkur og
samheldni fjölskyldunnar sýndi
sig svo sannarlega í þessum
veikindum hans. Hugur hans
var ætíð sterkur og fram á síð-
ustu daga var hann enn að gefa
mér ábendingar og ráð frekar
en ræða um sig.
Kæri vinur. Þú varst einstak-
ur vinur og fyrirmynd í svo
mörgu, gafst af þér svo mikið og
skilur eftir óteljandi minningar
sem við verðum ævinlega þakk-
lát fyrir. Við Dýrfinna og Krist-
ján tengdafaðir minn vottum
Vigdísi og fjölskyldu þeirra
Gunnars okkar innilegustu sam-
úð og þökkum ómetanlega vin-
áttu.
Þórir Björn Kolbeinsson.
Látinn er fyrir aldur fram
vinur minn, Gunnar Jóhanns-
son, maður athafna og fram-
taks, ástkær eiginmaður og fjöl-
skyldufaðir.
Fyrstu kynni mín af Gunnari
voru stutt en eftirminnileg.
Fyrir tilviljun sátum við sam-
hliða í flugferð frá Íslandi til
Bandaríkjanna. Gunnar var þá
mjög ungur, eitthvað á þrítugs-
aldri, en sagðist þó hafa starfað
sem bóndi í nokkur ár og rekið
hænsnabú austur í Rangárvalla-
sýslu. Hann var nú á ferð vestur
um haf til að kynna sér nýj-
ungar í framleiðslu kjúklinga.
Til að lífga upp á samræð-
urnar sagði ég honum, nokkuð
hreykinn, frá kynnum mínum af
eigendum hænsnabúa í Mos-
fellssveit og á Kjalarnesi. Gunn-
ar hrósaði þeim fyrir brautryðj-
andastarf, en á mjög
sannfærandi hátt lýsti hann
hvernig þeir hefðu ekki tekið
upp nýjar framleiðsluaðferðir,
sem greinilega voru ekki eins
einfaldar og ég hafði haldið til
þess tíma.
Kom þá vel fram hve Gunnar
gat verið gagnrýninn á jákvæð-
an hátt en samt umtalsgóður.
Ég gerði mér grein fyrir að hér
var á ferð ungur framsækinn
maður á hraðri uppleið, vopn-
aður sterkri trú á viðskipta-
möguleikum í íslenskum land-
búnaði, eins og ég lýsti honum
fyrir konu minni er heim kom.
Ekki fylgdist ég neitt með
störfum Gunnars á næstu árum,
en að sögn annarra einkenndust
þau af framsýni, útsjónarsemi,
áreiðanleik og einstökum dugn-
aði.
Mörgum árum eftir okkar
fyrsta fund kynntumst við
Hrafnhildur þeim Gunnari og
Vigdísi fyrir tilstilli sameigin-
legra vina, Jóns Ingvarssonar
og Önnu Sigtryggsdóttur. Með
þeim fórum við árlega í ógleym-
anlegar hestaferðir um lítt
troðnar slóðir í stórfenglegri
náttúru Íslands. Þá sá ég að
Gunnar var ekki einungis góður
og áræðinn hestamaður, heldur
hafði hann bæði áhuga og kunn-
áttu á hrossarækt, sem hann
stundaði í frístundum á vel bún-
um búgarði þeirra hjóna í Árbæ
við Ytri-Ranga. Var mér ljóst að
Gunnar og Vigdís lögðu þá
sömu alúð og vandvirkni við
hrossarækt og hestamennsku
sem þau höfðu gert í fyrri verk-
efnum.
Á ánægjustundum og þegar
allt leikur í lyndi getur fólk
kynnst að nokkru leyti, en það
er þó fyrst þegar á móti blæs að
kynni taka á sig meiri dýpt. Það
reyndi ég með Gunnari á síðast-
liðnum níu árum eftir að hann
greindist með illvígt krabba-
mein og sótti ráð hjá mér sem
lækni um beitingu nýrra með-
ferða vestanhafs við slíkum
meinum. Hér hafði hann sama
háttinn á og í öllum störfum sín-
um að meta ástandið á æðru-
lausan hátt og leita bestu lausna
hvar sem þær kynnu að leynast.
Með ágætu samstarfi lækna
Gunnars á Íslandi og lækna
beggja vegna Atlantshafs tókst
í níu ár að ráðast gegn mein-
vörpum, hvar sem þau gerðu
vart við sig. En þrátt fyrir
vaska baráttu vissi Gunnar vel
allan tímann að enginn má
sköpum renna og nú er hann
allur.
Við Hrafnhildur áttum því
láni að fagna að vera tvisvar
með Gunnari og Vigdísi á fögru
heimili þeirra í Árbæ síðasta
mánuðinn sem hann lifði. Þótt
Gunnar vissi vel að hverju
stefndi útbjó hann í fyrra skipt-
ið stórkostlega máltíð fyrir nær
20 manns, en í síðara skiptið,
þegar hann sjálfur hafði ákveðið
að hætta allri lyfjameðferð, átt-
um við Hrafnhildur einslega
stund með þeim Vigdísi. Í bæði
skiptin sýndi Gunnar á sér þær
hliðar, sem hafa aflað honum
bæði virðingar og kærleika; við-
mótshlýju, áhuga á velferð og
starfi annarra, jákvæða gagn-
rýni á stefnu þjóðfélagsins og
vandvirkni í framkomu og gerð-
um. Við munum sakna hans sárt
og biðjum Vigdísi og þeirra fjöl-
skyldu huggunar í sinni djúpu
sorg.
Kristján Tómas Ragnarsson.
Góður vinur, Gunnar Andrés
Jóhannsson, er fallinn frá um
aldur fram eftir langa og hetju-
lega baráttu við illvígan sjúk-
dóm.
Margs er að minnast eftir
áralanga vináttu, sem aldrei bar
skugga á.
Fundum okkar Gunnars bar
fyrst saman um miðjan níunda
áratug í gegnum sameiginlegt
áhugamál okkar, hesta-
mennsku. Þessi kynni leiddu
m.a. til þess að við Anna fórum í
hestaferðir vítt og breitt um
landið með Gunnari og Vigdísi,
konu hans. Fyrstu ferðirnar
voru farnar um fögur afréttar-
lönd Rangárvallasýslu og lagt
upp frá Árbæ. Nutum við sam-
ferðafólk þeirra hjóna einstakr-
ar gestrisni þeirra og öruggrar
leiðsagnar, enda gjörkunnug á
þessum slóðum.
Við ferðuðumst líka saman
utan landsteinanna og fórum
m.a. saman í skemmtilega
heimsreisu. Þá eru ógleyman-
legar góðar stundir í Flórída, en
þar höfum við verið nágrannar í
15 ár. Þar gengum við Gunnar
daglega á ströndinni þar sem
málin voru krufin.
Ekki fæddist Gunnar með
silfurskeið í munni heldur byrj-
aði hann með tvær hendur tóm-
ar, en með einstökum dugnaði
og eljusemi lagði hann stund á
nám í flugumsjón jafnframt því
að kaupa ásamt bræðrum sín-
um, Garðari og Jóni, jörðina Ás-
mundarstaði í Rangárvallasýslu
og reisa þar eitt stærsta kjúk-
lingabú landsins. Fyrstu miss-
erin starfaði Gunnar jafnframt
sem flugumsjónarmaður í
Reykjavík og keyrði iðulega að
vinnudegi loknum austur á Ás-
mundarstaði til að sinna upp-
byggingunni þar. Brátt þurfti
að færa út kvíarnar og reistu
þeir kjúklingasláturhús á Hellu.
Atvinnureksturinn stóð með
miklum blóma og breyttist með
árunum eftir aðstæðum. Kjúk-
lingaframleiðslan var seld, Fóð-
urblandan keypt og stórlega
efld og þannig mætti lengi telja.
Mér virðist að nánast allt sem
Gunnar tók sér fyrir hendur
hafi gengið með miklum ágæt-
um.
Skömmu eftir síðustu alda-
mót keyptum við Gunnar ásamt
þremur öðrum félögum jörðina
Hrútsholt í Eyja- og Mikla-
holtshreppi.
Strax var hafist handa við að
endurbyggja gamalt íbúðarhús,
byggja fimm smáhýsi og breyta
fjósi í fullkomið hesthús ásamt
reiðhöll.
Í þeim framkvæmdum nutum
við víðtækrar reynslu Gunnars,
glöggskyggni hans og ósér-
hlífni.
Gunnar var mikill rekstrar-
maður og með afbrigðum reikn-
ings- og töluglöggur, hrein-
skiptinn og lét ávallt í ljósi
skoðanir sínar umbúðalaust.
Við hlið hans var hans trausti
lífsförunautur Vigdís, stoð hans
og stytta, og voru þau hjón afar
samhent.
Við leiðarlok minnist ég
Gunnars með virðingu og hlýju
og þakka samfylgdina.
Við Anna vottum Vigdísi,
börnum þeirra, Grétari, Marí-
önnu og Gunnari Jóhanni, fjöl-
skyldum þeirra auk annarra
aðstandenda innilega samúð.
Blessuð sé minning Gunnars
Jóhannssonar.
Jón Ingvarsson.
Genginn er langt um aldur
fram einn af merkari frum-
kvöðlum íslensks atvinnulífs á
20. öldinni. Ungur stofnaði
Gunnar ásamt bræðrum sínum
fyrsta stóra kjúklingabú lands-
ins, Holtabúið, á Ásmundarstöð-
um í Rangárvallasýslu og sam-
hliða því var rekið myndarlegt
sérhannað sláturhús á Hellu.
Hvíta kjötinu var ekki alls stað-
ar vel tekið innan landbúnaðar-
kerfisins í fyrstu en neytendur
sáu til þess að að Holtakjúklingi
var tekið fagnandi enda mikil
kjarabót og góð viðbót við hollt
mataræði landsmanna. Þraut-
seigja Gunnars og þeirra
bræðra bar sigur í þeirri bar-
áttu þrátt fyrir margan hæl-
krókinn.
Fyrirtækjasamsteypan
stækkaði síðar við kaup á Fóð-
urblöndunni hf. og tekið var upp
samstarf við stærsta framleið-
anda fiskeldisfóðurs, Ewos.
Helstu samstarfsaðilar Fóður-
blöndunnar og Holtabúsins voru
Kaupfélagið Höfn á Selfossi og
Kaupfélagið Þór á Hellu og má
þannig sjá hver helsti keppi-
nauturinn var. Fyrsta hveiti-
mylla landsins, Kornax, var
stofnuð 1987 í samstarfi við er-
lenda aðila og er hún enn starf-
andi.
Undirritaður var svo lánsam-
ur að starfa fyrir Gunnar um
níu ára skeið á þessum upp-
gangsárum. Var það ígildi
margra ára háskólanáms að
starfa við hlið hans og kynnast
viðskiptamanninum og fv. flug-
umferðarstjóranum Gunnari Jó-
hannssyni. Gunnar var fylginn
sér með afbrigðum, heiðarlegur
í viðskiptum en harðskeyttur.
Betri mann í samningatækni
hef ég ekki hitt fyrr né síðar.
Sem yfirmaður var Gunnar
sanngjarn, skilningsríkur, hlýr
og velviljaður. Orð hans stóðu
alltaf eins og stafur á bók og
þurfti ekki skriflega samninga
til.
Aðdáun vakti ekki síður ferill
hans í hrossarækt og sérstak-
lega ánægjulegt var að upplifa
þá stund þegar honum hlotn-
aðist æðsta viðurkenning
hrossaræktenda, Sleipnisbikar-
inn, á landsmóti hestamanna.
Þakklæti og virðing er mér
efst í huga nú þegar Gunnar er
kvaddur í síðasta sinn. Ég sendi
eiginkonu hans, Vigdísi, svo og
allri hans fjölskyldu mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Gunnars
Andrésar Jóhannssonar.
Árni Gunnarsson.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLÖF ELÍN DAVÍÐSDÓTTIR,
lést miðvikudaginn 11. september.
Útförin fer fram frá Neskirkju mánudaginn
23. september klukkan 15.
Egill Skúli Ingibergsson
Kristjana Skúladóttir Þórólfur Óskarsson
Valgerður Skúladóttir Gunnar Helgi Sigurðsson
Inga Margrét Skúladóttir Ólafur Björnsson
Davíð Skúlason Fanney Hrafnkelsdóttir
barnabörn og langömmubörn
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
KARITAS JENSDÓTTIR
bókasafnsfræðingur,
sem lést 16. september, verður jarðsungin
frá Áskirkju í Reykjavík þriðjudaginn
24. september klukkan 13.
Axel Viðar Egilsson Katherine Anne Brenner
Pétur Már Egilsson Guðrún Helga Guðmundsd.
Ingólfur Ari Pétursson
Gréta Sól Pétursdóttir
Heiða Ósk Pétursdóttir
Jón Valur Jensson
Kolbrún Jensdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓHANN PÉTUR SIGURBJÖRNSSON,
Hrísey,
lést á dvalarheimilinu Dalbæ á Dalvík
mánudaginn 16. september.
Jarðsungið verður frá Hríseyjarkirkju laugardaginn
28. september klukkan 14.
Sigurður Jóhannsson Kirsten Ruhl
Steinunn Jóhannsdóttir Barði Sæmundsson
Sólveig Jóhannsdóttir Sæmundur Guðmundsson
Lovísa Jóhannsdóttir Guðlaugur Georgsson
Jóhann Pétur Jóhannsson Margrét Sigmundsdóttir
Þröstur Jóhannsson Kristín Björk Ingólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
ÁRNI VILHJÁLMSSON
verkstjóri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 29. ágúst.
Útför fer fram frá Fella- og Hólakirkju
miðvikudaginn 25. september klukkan 15.
Kristjana S. Árnadóttir Kristján G. Guðmundsson
Guðlaug B. Árnadóttir Jón P. Bernódusson
Vilhjálmur Árnason Sigfríður G. Sigurjónsdóttir
Kristján S. Árnason Anna Kristín Grettisdóttir
Pétur G.Þ. Árnason Ingibjörg K. Þórarinsdóttir
Ástrós Hjálmtýsdóttir Kristján Bjarnason
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
VALBJÖRG JÓNSDÓTTIR
frá Súgandafirði,
skólastjóri og kennari,
lést á heimili sínu föstudaginn
13. september. Útför hennar fer fram frá
Grafarvogskirkju föstudaginn 27. september klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Hjartaheill.
Úlfar Bergþórsson Vaishali Katju
Sigríður Bergþórsdóttir
Jón Þór Bergþórsson Halla Dögg Önnudóttir
og barnabörn