Morgunblaðið - 07.09.2019, Blaðsíða 6

6 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. SEPTEMBER 2019
Á
sta María lagði stund á félagsráðgjöf og er sem
stendur í námi í lögreglufræðum fyrir verðandi
lögreglumenn í Háskólanum á Akureyri. Hún starf-
aði áður sem ráðgjafi hjá barnavernd á velferð-
arsviði Ísafjarðarbæjar.
Hvert er besta uppeldisráð sem þú hefur fengið?
„Þegar eldri stelpan mín fæddist kynntist ég hugmynda-
fræðinni tengslamiðað uppeldi (e. attachment parenting). Það
er sennilega það besta uppeldisráð sem ég hef fengið. Hvet alla
foreldra til að kynna sér málið.“
En það versta?
„Ég held að öll ráð sem maður fær séu sett fram af góðum
hug. Ég tek svo bara til mín það sem hentar mér og mínum
dætrum og skil annað eftir.“
Hvað upplifðir þú í æsku sem þú gefur áfram til þinna barna?
„Mamma mín var og er svo lausnamiðuð. Hef reynt að til-
einka mér það sama viðhorf í lífinu og segi reglulega við dætur
mínar þegar þær eru í krísu að það séu ekki til vandamál, bara
lausnir. Svo hjálpumst við að við að finna lausnirnar.“
Hvernig er að starfa í lögreglunni sem kona?
„Það er ótrúlega skemmtilegt. Það eru úrelt viðhorf að kon-
ur hafi ekkert að gera í starfi sem lögreglumenn. Vissulega
heyri ég eina og eina athugasemd um að konur eigi ekki heima í
þessu starfi, en almennt held ég að það finnist öllum skemmti-
legra og betra að það sé góð blanda kvenna og karlmanna á
vinnustaðnum, enda höfum við hvert og eitt styrkleika sem
nýtast við ólíkar aðstæður. Svo er þetta bara eins og hvert ann-
að starf, hentar sumum en öðrum ekki. Vaktavinnan getur þó
reynt á fjölskyldulífið og þá er mikilvægt að vera með mjög
gott bakland en mér hefur fundist það mesta áskorunin við
starfið.“
Elur upp sjálfstæðar og hugrakkar stelpur
Er eitthvað sem þú passar upp á að gera tengt dætrum þín-
um sem er ólíkt því hvernig aðrir ala upp stúlkur á Íslandi í
dag?
„Nei, ég held að stelpurnar mínar fái ósköp hefðbundið upp-
eldi. Ég hef þó lagt mikla áherslu á að þær séu sjálfstæðar og
æfi sig í að vera hugrakkar og spreyti sig á alls konar áskor-
unum. Það er líka nauðsynlegt að gera mistök, við lærum mest
af þeim.“
Hvað er það skemmtilegasta við að vera mamma?
„Það er oft mjög gaman hjá okkur. Mér hefur fundist til
dæmis mjög gaman að fylgja þeim eftir í þeim íþróttum sem
þær hafa stundað. Félagsskapurinn í kringum íþróttastarfið
getur verið ótrúlega skemmtilegur og gefandi og stelpurnar
hafa minnst á það hversu gaman þeim finnst þegar ég fylgi
þeim eftir á mót og viðburði tengda starfinu. Mér finnst líka
ómetanlegt að fylgjast með dætrunum sigra sjálfar sig og ná
markmiðum sínum.“
En það flóknasta?
„Að ala upp tvo ólíka einstaklinga og mæta þörfum þeirra
beggja getur verið eitt stórt flækjustig. Það þurfa allir tíma fyr-
ir sjálfa sig og svo finnst mér mikilvægt að gefa mér tíma með
þeim í sitthvoru lagi. Mér þykir samt flóknast að gera þetta ein
og stóla algjörlega á sjálfa mig í stórum ákvörðunum.“
Fjölskyldur í vanda þurfa stuðning
Nú hefur þú reynslu af því að starfa með foreldrum í vanda, hver
er þín skoðun á málaflokknum?
„Ég tel að margir foreldrar sem eru í vanda þurfi bara smá
stuðning og ráðgjöf til að sinna foreldrahlutverkinu betur. Oft
þurfa þeir bara aðstoð til að komast yfir erfiðan hjalla og fínpússa
ákveðin uppeldisatriði. Ég tel einnig mikla þörf á því að sameina þá
þjónustu sem stendur fjölskyldum til boða þar sem þetta getur ver-
ið mikill hrærigrautur og ég tel foreldra oftar en ekki vita hvaða
þjónusta standi til boða. Þá væri frábært ef uppeldisráðgjafar og
fjölskyldumeðferðafræðingar væru starfandi í hverju bæjarfélagi
og óhikað ættu allar fjölskyldur að leita til þeirra.“
Hvernig getum við sem samfélag stutt betur við aðra foreldra
sem gætu þurft á okkur að halda?
„Það skiptir miklu máli að foreldrar í vanda upplifi að þeir fái
stuðning og hvatningu við uppeldi barna sinna. Flestir geta leitað
til ömmu og afa og annarra náinna ættingja en það eru ekki allir
svo heppnir. Bara það að við séum tilbúin að aðstoða þessa for-
eldra, þó að ekki væri nema með matarboði, pössun eða sam-
skutli, skiptir máli. Það að upplifa sig ekki einan er svo mikil-
vægt.“
Efst í huga fíknivandi ungmenna
Hvað þarf samfélag að hafa til að börnin okkar þrífist hér?
„Fyrst og fremst góða velferðaþjónustu, gott menntakerfi og
góða heilbrigðisþjónustu. Við ætlum að styrkja þessa þætti og þá
ekki síst geðheilbrigðisþjónustu fyrir börn. Ég tel okkur geta
gert svo miklu betur þar. Það þarf líka að efla forvarnir og er mér
efst í huga fíknivandi ungmenna. Við missum
of mörg ungmenni á hverju ári sem hafa mis-
notað lyfseðilsskyld lyf og þurfum við að setja
fullt af fjármagni í það að standsetja meðferða-
úrræði fyrir þennan hóp og stórefla fræðslu til
bæði ungmenna og foreldra.“
Áttu þér draum um eitthvað sem gæti orðið
til þess að börnum í landinu liði betur?
„Fyrsta skrefið væri að fjarlægja farsíma úr
grunnskólunum. Ég veit um nokkra skóla sem hafa tekið þetta
upp og hafa náð frábærum árangri í þeim efnum og það væri
snilld ef fleiri skólar fylgdu í fótspor þeirra.“
Dreymdi um að verða lögreglukona
Hvað dreymdi þig um að verða sjálf sem barn?
„Ég sá alltaf fyrir mér að starfa við einhverskonar ráðgjöf en
draumurinn var að verða lögreglukona. Einn daginn kom svo
tækifærið upp í hendurnar á mér og ég stökk á það. Ég finn líka
að menntun mín í félagsráðgjöf nýtist í lögreglustarfinu og hugsa
að í framtíðinni muni ég reyna að samtvinna þessa reynslu og ná
mér í menntun sem sameinar þetta tvennt.“
„Dreymdi um að verða lögreglukona“
Ásta María Guðmundsdóttir lögreglukona hjá Lögreglustjóranum á Suðurnesjum, á tvær dætur. Hún hefur starfað
með fjölskyldum í vanda og segir að samfélagið geti stutt við þannig fjölskyldur með matarboðum, samskutli og með
því að vera til staðar. Hún telur samfélagið geta gert betur þegar kemur að fíknivanda ungmenna í landinu.
Elínrós Líndal | elinros@mbl.is
Ásta María Guðmundsdóttir ásamt dætrum
sínum tveimur, þeim Signýju og Guðdísi.
Sú eldri er skírð í höfuðið á ömmu sinni,
sem skipar stóran sess í lífi fjölskyldunnar.
„Það eru úrelt
viðhorf að konur
hafi ekkert að
gera í starfi sem
lögreglumenn.“