Morgunblaðið - 30.10.2019, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. OKTÓBER 2019
✝ Axel ÞorlákurJóhann Sölva-
son fæddist á
Siglufirði 15. jan-
úar 1931. Hann lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 15. októ-
ber 2019.
Hann var sonur
Pálínu Sigrúnar
Jóhannsdóttur frá
Grafarósi, Höfða-
strönd, f. 1898, d.
1941, og Sölva Valdemarssonar
frá Krossavík við Vopnafjörð, f.
1906, d. 1990.
Alsystir Axels er Svala Guð-
munda, f. 1933, d. 2008. Sam-
feðra eru Bergþóra Sigríður, f.
1932, d. 2008, drengur, f. 1944,
d. 1944, Svavar, f. 1944, og
Gunnar Ingi, f. 1946, d. 1956.
Sammæðra eru Jórunn Guðrún
Oddsdóttir, f. 1938, d. 2018, og
Friðbjörg Þórunn Oddsdóttir, f.
1938.
Axel kvæntist 14.2. 1954
Hrefnu Ragnarsdóttur, hús-
móður frá Djúpavogi, f. 18.7.
1931, d. 4.12. 2015. Þau eign-
uðust fjögur börn.
1) Axel Sölvi, f. 1952, sam-
býliskona er Guðrún Harð-
ardóttir, f. 1957. Börn þeirra
eru Hörður Hafliði, f. 1983,
Berglind, f. 1986, í sambúð með
Matthíasi Óskarssyni, og Axel,
f. 1996.
2) Sigrún, f. 1954, giftist
Erni Axelssyni, f. 1949, d. 2014.
Börn þeirra eru a) Sigrún
Hrefna, f. 1974, gift Victori
Björgvin Victorssyni, f. 1977,
börn þeirra eru Victor Örn,
Viðar Hrafn og Steinn Þorri. b)
Bergs Inga er Rebekka Þormar
f. 1984. Börn Bergs og Jónu
Guðrúnar Ívarsdóttur, f. 1966,
eru Guðný Hrefna, f. 1999, í
sambúð með Oliver Páli Finns-
syni, og María Guðrún, f. 2007.
Fyrir á Jóna Víking Inga, f.
1994, í sambúð með Signýju
Sigurgeirsdóttur, f. 1994, og
Arnór, f. 1988, í sambúð með
Jónínu Carol, f. 1988. Börn
þeirra eru Viktoría Emma og
Eymundur Sveinar, fyrir á Arn-
ór Ragnar.
Axel var fæddur á Siglufirði
og sleit þar barnsskónum. Móð-
ir Axels lést í bílslysi þegar
hann var aðeins 10 ára gamall,
eftir það fór hann í fóstur til
Bergs og Magdalenu á Smiðju-
hóli á Mýrum. Axel og Hrefna
kynntust þegar hann flutti til
Reykjavíkur og hóf nám í Iðn-
skólanum í rafvélavirkjun. Eft-
ir námið réð hann sig til Eim-
skips sem rafvélavirki á
Tröllafossi og Goðafossi. Hann
vann á olíuskipinu Hamrafelli
og var einn af þeim sem sóttu
það til Svíþjóðar.
Þau hjónin voru meðal frum-
byggja Kópavogs og eignuðust
einbýlishús við Nýbýlaveg 38b.
Þar bjuggu þau ásamt börnum
sínum. Þegar Axel hætti á sjó
stofnaði hann rafvélaverkstæði
Axels Sölvasonar. Axel tók yfir
rafmagnsverkstæði Sambands-
ins og starfrækti það til ársins
1976 þegar hann hóf störf í
verkfræðideild Háskóla Ís-
lands, þar starfaði hann þar til
hann fór á eftirlaun 2001. Árið
1968 flutti fjölskyldan í
Árbæjarhverfið og bjuggu þau
þar alla sína tíð.
Útför Axels fer fram frá
Lindakirkju í Kópavogi í dag,
30. október 2019, klukkan 11.
Axel Örn, f. 1975,
kvæntur Sigrúnu
Aadnegard, f.
1978, börn þeirra
eru Valdís Birna,
Örn Ingi og Stef-
anía Bryndís. c)
Ingólfur, f. 1980,
kvæntur Evu
Bryndísi Páls-
dóttur, f. 1982.
Börn þeirra eru
Tindur og Inga
Lilly. d) Egill Sölvi, f. 1982.
Fyrrverandi sambýliskona Sig-
ríður Erlendsdóttir, saman eiga
þau Sölva Snæ. Sambýliskona
Egils er Bára Brynjólfsdóttir, f.
1978, börn þeirra eru Brynjólf-
ur Darri og Kristófer Axel, fyr-
ir á Bára Selmu. Sambýlis-
maður Sigrúnar er Sigurður
Viggó Grétarsson, f. 1952.
3) Ragnar Guðni, f. 1958.
Kvæntur Björk Hreiðarsdóttur,
f. 1958. Börn þeirra eru a)
Tinna Dögg, f. 1979, gift
Kristni Jóni Einarssyni, f. 1975.
Börn þeirra eru Embla Eir og
Oliver. b) Jón Snær, f. 1982,
kvæntur Þóru Björk Svein-
björnsdóttur, f. 1985. Börn
þeirra eru Lúkas Logi, Rökkvi
Steinn og Ronja Lind. c) Darri,
f. 1990.
4) Bergur, f. 1962. Börn hans
og Ragnheiðar Birnu Úlfars-
dóttur eru a) Valdimar Jóhann,
f. 1984, kvæntur Eddu Ingi-
björgu Eggertsdóttur, f. 1984,
börn þeirra Petra Björk, Birna
Signý og Eggert Árni. b) Berg-
ur Ingi, f. 1985, barn hans með
Sunnu Björg Birgisdóttur er
Helga Björk. Sambýliskona
„Raggi, þú færð sko að ganga
heim, við erum eins og sveskj-
ur,“ sagði pabbi og var ekki
glaður eftir að hafa verið fastur
ofan í Seljavallalaug í rúmlega
tvo klukkutíma. Við höfðum far-
ið í Öræfasveitina með Díder
frænda og ætluðum að ganga
upp á jökul. Pabbi vildi sýna mér
hvernig ætti að taka alvöru-
myndir, eins og hann orðaði það.
Jökulferðin var stutt, maður
gengur ekki á sprunginn jökul í
strigaskóm. Á heimleiðinni var
ákveðið að stoppa og henda sér í
Seljavallalaug undir Eyjafjöllun-
um og þvo af sér ferðarykið.
Þeir frændur stungu sér allsber-
ir í laugina og ég tók myndir,
nennti ekki ofan í. Laugin var
frekar vinsæl, þó að fáir kæmu
þangað í sund aðrir en heima-
menn. Hún var heit og notaleg.
Eiginlega of heit því húðin varð
eins og skorpa mjög fljótlega.
Eftir að hafa fengið prakk-
aralegt uppeldi var oft erfitt að
hafa hemil á sér, aðeins 16 ára. Í
fjarska nálgaðist stór hópur úr
rútu sem var á leið í laugina.
„Strákar horfið hingað,“ kallaði
ég. „Ég ætla að ná mynd af ykk-
ur þegar þið komið úr kafi.“ Þeir
léku sér eins og hafmeyjar þar
sem þeir syntu til mín með bakið
í rútuhópinn. Þó kannski líkari
hvölum að dansa Svanavatnið en
hafmeyjum. Allt í einu heyrðist í
þeim frændum: „Hvert í þreif-
andi! Það er fullt af fólki að
koma!“ Það var of seint að fara
upp úr berrassaðir. Augnaráðið
sem ég fékk var ekki það hlýj-
asta sem ég fékk um ævina frá
þeim. Eftir rúmlega tvo tíma,
þegar síðasti rútugesturinn var
farinn, var hægt að klæða sig.
Þeir voru krumpaðir eins og
hálfsoðnar sveskjur. „Raggi,
hvar eru skórnir mínir?“ kallaði
pabbi, þegar hann var búinn að
klæða sig og var ekki árennileg-
ur á svip. „Ég segi þér það
ekki,“ svaraði ég. „Ertu orðinn
galinn? Á ég að labba berfættur
niður í bíl án þess að vera í
skóm?“ „Ég skal semja við þig,“
svaraði ég. „Þú færð skóna og
sokkana ef ég fæ far í bæinn,
annars hendi ég þeim!“ Það voru
stuttar samningaviðræður. Lof-
orð var tekið um að afleiðingar
yrðu engar og ég þyrfti ekki að
ganga heim.
Blístrandi glaður eins og
fuglager á hraðferð um himininn
er eiginlega lýsingin á pabba.
Það fór ekki á milli mála hver
var að koma heim eftir vinnu þar
sem hann flautaði lag eftir
Roger Whittaker eða var þetta
kannski Roger Whittaker sjálfur
að villast í Árbæjarhverfinu?
Það voru fáir sem flautuðu lög
jafn vel og pabbi gerði. Munn-
harpan tók við þar sem blístrinu
sleppti, gítarinn hafði farið á
hilluna þegar mótor féll ofan á
höndina á honum og klippti
framan af einum fingrinum.
Flugið og flugáhuginn var
okkur systkinum í blóð borinn.
Af öllum þeim dellum sem pabbi
hafði bar flugáhuginn af. Af okk-
ur afkomendum hans og tengda-
börnunum er 21 sem hefur farið
í flugnám og lokið því.
Pabbi svarar ekki lengur sím-
anum þegar mig langar að heyra
í honum, það er skrýtið. Eina
skiptið sem hann skammaði mig
á seinni árum var í Skaftár-
hlaupi fyrir að fljúga of lágt yfir
beljandi jökulhlaupinu. „Það er
engin mynd þess virði að drepa
sig fyrir hana,“ sagði hann þegar
ég lenti á túni vestan við jök-
ulhlaupið með þá fréttamynd
sem ég vildi ná.
Minningin um góða tíma mun
lifa, hláturinn og góð ráð fara
ekki neitt. Að kveðja foreldra
sína verður engum auðvelt. Að
kveðja í síðasta sinn með þeim
orðum að nú væri mamma að
koma og sækja hann var erfitt.
Það kom lítið tár og bros við þau
orð. Nú var í lagi að fara á betri
stað. Lífið heldur áfram með sín-
um vonum og draumum, minn-
ing um góða foreldra lifir um
ókomna tíð, algóður guð hefur
tekið við þeim, nú eru þau sam-
an á betri stað.
Meira: mbl.is/andlat
Ragnar Axelsson
og fjölskylda.
Kveðja frá Svifflug-
félagi Íslands
Axel Sölvason gekk til liðs við
Svifflugfélag Íslands árið 1967
og lærði svifflug hjá Sverri
Thorlákssyni svifflugskennara,
sem þótti Axel samvinnuþýður,
duglegur og aktívur í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur.
Axel reyndist félaginu vel,
hann var þúsundþjalasmiður,
allt lék í höndunum á honum og
vann hann mikið fyrir Svifflug-
félagið.
Nú þegar komið er að hinstu
fylgd þakka félagar SFÍ Axel
Sölvasyni fyrir áratuga samfylgd
og senda aðstandendum innileg-
ar samúðarkveðjur.
Minningin lifir í hugum svif-
flugsfélaganna.
Þórhildur Ída Þórarins-
dóttir, formaður.
Hann var einstakur maður,
glæsimenni með yfirburðaþekk-
ingu á vélum og tækni, flugvéla-
smiður og flugmaður. Alltaf
glaður, húmoristi og skapaði líf
og fjör hvar sem hann fór.
Axel var eins konar alfræð-
ingur. Hann vann lengst af á
verkfræðideild Háskóla Íslands
og margir þekktustu verkfæð-
ingar Íslands nutu fræðslu hans
og aðstoðar svo um munaði.
Hann smíðaði flugvél með syni
sínum Ragnari, RAX ljósmynd-
ara, sem er einn af 10 bestu ljós-
myndurum í heiminum.
Ef upp komu sérlega flókin
vandamál í vélum eða verkfræði
þá var Axel galdramaðurinn sem
kom yfirleitt með lausnina.
Hann var svo náttúruklár að það
sætti undrum.
Axel var með svo sterkan per-
sónuleika að það geislaði alltaf af
honum. Kona hans var Hrefna
Ragnarsdóttir og börnin Sölvi
flugmaður, Bergur flugmaður,
Sigrún og RAX, ljósmyndari og
flugmaður.
Það var sama að hverju Axel
kom, hann átti alltaf svör, alltaf
ráð.
Hann var traustur vinur vina
sinna og félagi og er sárt saknað
af öllum samferðamönnum.
Það var sérstaklega eftir-
minnilegt með Axel að hvar sem
maður hitti hann bjó bæði í aug-
um hans og vörum bros sem
gladdi.
Árni Johnsen.
Axel Sölvason um eigi enginn meira en hannhefur gefið, þannig að inneign þín
er stór. En það væri þér líkt að
gefa hana öðrum, sem þyrftu á
hjálp að halda. Enda þótt við vit-
um að dauðinn bíður okkar allra
er alltaf jafnerfitt að kveðja þá
sem eru góðir og gjafmildir. Að
lokum vil ég þakka þér góðvildina
og hlýhuginn allt frá því er ég
kynnist Sjöfn systur þinni og
varð mágur þinn fyrir 40 árum.
Nú eiga margir um sárt að binda,
systur þínar sem voru þér svo
nánar og voru í sambandi dag-
lega og stundum oft á dag. Þið
áttuð einstakt samband og voruð
líkt og ein manneskja. Börnin þín
Ingibjörg Marín og Björgvin sem
misstu föður sinn fyrir rétt rúmu
ári.
Hafðu þökk fyrir allar góðu
stundirnar, ferðalögin, hlátra-
sköllin og vináttuna.
Blessuð sé minning þín.
Árni Jónsson Sigurðsson.
Elsku Sirrý systir sem við
elskuðum svo mikið er nú fallin
frá.
Það sem var svo áberandi í
hennar persónuleika var það
hversu glaðleg, hláturmild og
hversu hátt hún talaði, hafði opið
og gott hjarta og sýndi fólki svo
mikinn kærleika. Það rifjast upp
margar minningar. Við systur
litlar í fylgd Sirrýjar hvar sem
hún gat komið því við, bíó, mat-
arboð, kaffihúsin Mokka og Tröð,
tónleikar, heimsóknir og svo voru
þetta svo ótrúlega spennandi vin-
ir sem hún átti. Henni fannst svo
sjálfsagt að taka okkur með.
Sirrý flutti til Kaupmannahafnar
þegar við við vorum 14 ára og
vann í Danske Bank í 4 ár. Mikið
söknuðum við hennar, en heim-
sóknir þangað voru ævintýra-
ferðir sem við geymum í minn-
ingabankanum. Sirrý flutti aftur
heim til Íslands og fór að vinna í
Landsbankanum. Skemmtilegar
sögur eru af því þegar móðir okk-
ar var spurð að því hvað Sirrý tal-
aði eiginlega mörg tungumál, því
í bankanum var hún oft kölluð til
þegar vantaði túlk en hún talaði
frönsku, þýsku, ensku og dönsku.
Mamma kom af fjöllum, jú það
passaði hún hafði fengið að fara í
sumarskóla til Frakklands,
Þýskalands og Englands. En hún
var ekki svo viss um mikinn ár-
angur þar, frekar að þetta hafi
verið meiri skemmtiferðir en
námsferðir. En þetta lýsir Sirrý
vel, samviskusöm og alltaf bjarg-
aði hún sér og var ekki feimin að
tala þótt það væri ekki fullkomið.
Sirrý fór að læra hjúkrun og fór
sem nemi að vinna á sjúkrahús-
inu í Vestmannaeyjum með Svölu
systur. Þar áttu þær góðar minn-
ingar og þar kynntist Svala sín-
um manni. Sirrý kynntist sínum
manni seinna, Björgvini úr
Grindavík, eðalmanni, og fluttist
til Grindavíkur og eignuðust þau
Ingu Mæju og Björgvin. Sirrý
var með fataverslun þar til fjölda
ára og var mjög hamingjusöm
þar. Björgvin lést fyrir rúmu ári
úr alzheimer og stóð Sirrý sig vel
í umönnun hans. Það hefur
hvarflað að okkur að þar hafi lík-
aminn klárað sig og söknuðurinn
orðið henni um megn. Sirrý hafði
kvartað yfir verkjum í marga
mánuði og auðvitað var svarið
„vöðvabólga“ eða álagsverkir
vegna umönnunar. Hún fór á
heilsuhælið í Hveragerði og þá
var ekki spurning að hún var fár-
sjúk. Það var brunað með hana á
bráðamóttöku og niðurstaðan
ömurleg. Hún var dáin eftir 2
mánuði. Elsku Sirrý, láttu berast
með straumnum og farðu úr því
gamla inn í hið nýja og guð veri
með þér.
Sjöfn systir.
Að fara í heimsókn til Sirrýjar
og Bögga var alltaf gaman. Böggi
var svo brosmildur og góður og
þú tókst alltaf á móti mér með
bros á vör.
Þú varst svo skemmtileg, kær-
leiksrík og falleg, alltaf. Þú hafðir
þann góða eiginleika að gefa svo
mikið af þér og hjá þér leið mér
eins og ég væri sérstök. Þú barst
virðingu fyrir fólki og aldrei
heyrði ég þig segja styggðarorð
um neinn. Þú varst svo hrein og
bein og líka fyrirmynd mín í líf-
inu. Ég gisti oft hjá þér og Bögga
á mínum yngri árum og það voru
skemmtilegir tímar. Ég man að
allt var svo hreint og fallegt og
gleymi ég því ekki þegar þú
komst fram í ljósbleikum silki-
slopp, í bleikum loðinniskóm með
hæl, sko. Haldandi á gullburst-
anum þínum með gullspegil í
hinni og greiddir ljósa hárið þitt.
Mér fannst þú eins og hefðarfrú
og ég ætlaði að verða alveg eins
og þú er ég yrði stór. Ég er þakk-
lát fyrir Danmerkurferðina sem
við áttum saman í sumar. Það var
gaman að sjá hvar þú áttir heima
áður en þú stofnaðir fjölskyldu
með Björgvini þínum. Fórum við
í boð til Dísu og Kay og hittum
þar dóttur hennar og eiginmann
og Stínu og Dætu. Þar var mikið
hlegið og mikið stuð og man ég er
ég leit á þig við matarborðið að
þú geislaðir af svo mikilli fegurð
að þú minntir mig á engil, þú
hafðir svo mikla útgeislun. Ekki
grunaði mig að þú ættir bara
nokkra mánuði eftir þarna, elsku
Sirrý. Takk fyrir allar góðu
stundirnar og kærleikann, um-
hyggjuna sem þú ávallt sýndir.
Þú varst frábær frænka. Eftir
sitja góðar minningar. Ég mun
ávallt sakna þín.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þín frænka,
Ingibjörg (Inga).
Ég minnist frænku minnar
sem glaðlegrar og góðhjartaðrar
manneskju sem tók ávallt á móti
manni með opinn faðm og bros á
vör. Mér er minnisstæðust þessi
hlýja hennar sem einkenndi öll
hennar samskipti við aðra.
Þrátt fyrir allar þjáningarnar
sem hún þurfti að líða undanfarin
ár sökum erfiðra veikinda og frá-
falls eiginmanns hennar sem og
eigin veikinda þá lét hún það ekki
í ljós heldur sýndi aðeins sömu
hlýju og kærleika sem bar vott
um djúpan skilning hennar á
kjarna trúarinnar. Hún hafði sáð
fræjum kærleika og gæsku alla
sína tíð og uppskeran var drottn-
ingarblóm kærleika og gæsku.
Sirrý var þekkt fyrir dálæti sitt á
gullskrauti ýmiss konar og ljóm-
aði gullbjarminn ávallt á heimili
hennar eins og í fallegri kirkju.
Sirrý var ávallt trúuð og ég er
núna viss um að dálæti hennar á
gulli eigi rætur sínar að rekja til
djúpstæðrar þrár hennar eftir
hinu guðdómlega ljósi sem gullið
er táknmynd fyrir í trúarbrögð-
um heimsins.
Fráfall Sigríðar mun skilja eft-
ir gríðarlega stórt tóm í fjöl-
skyldu okkar því hún var sann-
kölluð drottning bæði hið innra
og ytra sem lét mikið fyrir sér
fara á jákvæðan hátt. Öll fjöl-
skylduboðin, sumarbústaðaferð-
irnar og utanlandsferðirnar
munu ekki vera þau sömu án
hennar.
Lífið verður ekki það sama án
hennar. Sirrý varð að játa sig
sigraða fyrir forgengileikanum
sem eru víst örlög allra manna
enda var Sirrý mannleg þótt hún
hafi borið með sér eiginleika hins
guðdómlega í allri sinni fram-
komu.
Takk fyrir allt, elsku frænka,
og sjáumst síðar í sumarlandinu.
Ég mun sakna þín ávallt. Megir
þú hvíla í friði með Bögga, afa og
ömmu og öllum þeim sem biðu
þín fyrir handan.
Sigurður Aron Árnason.
Það er erfitt að kveðja svo
stóran karakter úr lífi manns.
Sirrý frænka var einstök mann-
eskja, fagurkeri sem fyllti her-
bergi af glamúr um leið og hún
gekk þar inn.
Páfugl í lifanda lífi. Sannkall-
aður karakter. En að smekkvísi
hjálagðri var hún kærleiksrík
með eindæmum, blíð og réttvís.
Eðlilega er aragrúi minninga
sem hellast yfir mann þegar mað-
ur kemur svona kveðju niður í
orð.
Og í því er huggunin fólgin, í
því hve margar minningar hún
skilur eftir sig. Ég á líklega aldrei
eftir að geta litið gylltan hlut aug-
um án þess að hugsa til Sirrýjar
frænku.
Þess fyrir utan snúast margar
af mínum sterkustu æskuminn-
ingum um góðar stundir með
Sirrý og fjölskyldu í Grindavík.
Ég er þakklátur fyrir allar
þær góðu minningar sem lýsa
upp baksýnisspegilinn og þakk-
látur fyrir öll þau góðu gildi sem
hún kenndi mér sem munu vísa
mér veginn.
Elsku Ingibjörg Marín, Björg-
vin og fjölskyldur, megi ljúfar
minningar um góða móður, syst-
ir, ömmu og tengdamóður og
vissan um að hún vaki yfir okkur
öllum færa ykkur huggun og
styrk.
Þorleifur Gunnar Gíslason.
Í dag kveð ég dásamlega konu
sem kom inn í líf mitt þegar ég
var unglingur, hún Sirrý eins og
hún var alltaf kölluð var gift móð-
urbróður mínum, honum Björg-
vin. Okkur varð strax vel til vina
enda var henni einstaklega lagið
að ræða við alla sem jafningja
óháð aldri. Það voru ófá skiptin
sem ég bankaði upp hjá henni í
spjall og til að fá hjá henni ráð og
dáð. Sirrý opnaði snemma versl-
un og var lengst af með fataversl-
un, hún var frábær sölukona og
hafði mikla þjónustulund og gátu
viðskiptavinir bankað upp hjá
henni eða hringt hvenær sem er
utan opnunartíma ef það klikkaði
að kaupa balldressið eða bara
hvað sem er, það var sko minnsta
málið að bjarga því. Hún var líka
frumkvöðull hér í bæ í að vera
með stórglæsilegar tískusýning-
ar og fékk fólk á öllum aldri til að
taka þátt í þeim, þar á meðal tók
undirrituð þátt í nokkrum slík-
um. Sirrý hafði mikinn áhuga á
félags- og barnaverndarmálum
og sat í félagsmálanefnd í mörg
ár. Hún bar hag þeirra fyrir
brjósti sem áttu erfitt uppdráttar
og leituðu margir til hennar enda
gaf hún sér alltaf tíma til að ræða
við fólk og veita ráð eftir bestu
getu. Það var alltaf gott og gam-
an að koma í heimsókn á heimili
þeirra hjóna, mikið spjallað og
hlegið oft á tíðum og þau gestris-
in fram í fingurgóma. Þegar
Sirrý hætti að reka verslunina
sína fyrir einhverjum árum vann
hún um tíma á hjúkrunarheim-
ilinu Víðihlíð, en hún var sjúkra-
liði að mennt. Við mamma erum
óendanlega þakklátar fyrir
ógleymanlegan dag sem áttum
saman í vor heima hjá Dísu
frænku í Danmörku með Sirrý,
Ingu Mæju dóttur hennar, systr-
um hennar Sjöfn og Svölu og
þeirra dætrum en þær fóru sam-
an til að kíkja með henni á fornar
slóðir í Kaupmannahöfn þar sem
hún bjó og starfaði á sínum yngri
árum. Sirrý og Böggi frændi
minn voru alla tíð mjög náin og
samheldin í öllu sem þau tóku sér
fyrir hendur, það kom best í ljós
þegar hann greindist með alz-
heimer fyrir nokkrum árum síð-
an og hugsaði Sirrý um hann
heima alla tíð og gafst ekki upp
þó að áststand hans væri orðið
erfitt í lokin, en Björgvin lést 24.
febrúar 2018. Sirrý er búin að
berjast við erfið veikindi í stuttan
tíma og er hvíldin henni kærkom-
in.
Elsku frændsystkini mín Inga
Marín, Björgvin og fjölskyldur,
innilegar samúðarkveðjur og
megi minningin um glæsilega
konu lifa í hjörtum okkar allra
um ókomna tíð.
Kristín Þorsteinsdóttir.