Morgunblaðið - 09.11.2019, Qupperneq 50

50 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2019
AF TÓNLIST
Hallur Már Hallsson
hallurmar@mbl.is
Fimmtudagurinn hjá mér byrjaði off-venue. Svo mikið off-venue að það var áöldrunarheimilinu Eirhömrum í Mos-
fellsbæ þar sem búið var að setja upp leiksýn-
ingu með endurminningum fimm kvenna og ein
þeirra var mamma. Ómögulegt að missa af því
þó ég þyrfti að fórna góðum tónleikum fyrir vik-
ið. Einn af hápunktunum var þegar kór eldri
borgara í bænum söng lagið um tímann og
hvernig hann týnist eftir Bjartmar. Atriði sem
ætti vel heima á Airwaves.
Þegar ég náði í bæinn var dúettinn Glass
Museum á sviði í Gamla bíói, trommari og
píanisti. Ylvolgur bræðingur af Clayderman og
Battles. Á Hressó var írska söngkonan Roe sem
stóð ein á sviðinu, söng og spilaði á gítar og
trommaði ofan í það. Falleg írsk sál og alvöru
hæfileikar þar á ferðinni. Kæmi lítið á óvart ef
maður myndi rekast á það nafn aftur. Hjaltalín
var mjög flott í Hafnarhúsinu, greinilega í stuði
þessa dagana og lágstemmd Jófríður naut sín
vel í Gamla bíói þó einhverjir íslenskir blesar á
djamminu gerðu sitt besta í að tala hana í kaf.
Besta ákvörðun í langan tíma
Eitt af því sem ég var spenntastur fyrir að sjá
í ár var hinn sultuslaki Mac DeMarco. Platan
hans og Shakespeare-tilvitnunin; Salad Days,
frá 2014 er að mínu viti ein af af bestu plötum
áratugarins. Hann stóð vel fyrir sínu og tók
nokkra af helstu slögurunum. „Chamber of Ref-
lection“ var augljós hápunktur og frábært band-
ið naut sín vel í lestarlaginu „Choo Choo“ af
Here Comes the Cowboy sem kom út í ár. Það
er ótrúlega gaman að fylgjast með tónlistar-
manni sem tekur sig mátulega alvarlega og nær
að gefa húmornum gott pláss. Gömlu fjöl-
bragðaglímumyndbrotin frá sjöunda eða átt-
unda áratugnum sem voru á stórum skjá fyrir
ofan sviðið voru algjört konfekt. Frábær bókun
hjá hátíðinni og gestirnir, sem flestir virtust
erlendir, kunnu vel að meta kappann og sungu
hástöfum með í „My Old Man“.
Ég vildi sjá meira íslenskt og dreif mig í röð
að bíða eftir Auðn á Gauknum. Það virtist lítið
vera að gerast í röðinni og Matti á Rás 2 hvíslaði
því að mér að það gæti verið snjallt að skella sér
bara á Shame í Gamla bíói. Það var besta
ákvörðun sem ég hef tekið í langan tíma. Því-
líkir tónleikar. Sveitin er skipuð fimm London-
búum sem eru rétt skriðnir yfir tvítugt og fullir
af stórhættulegri orku sem oft er langbest að
finna farveg með gítarmögnurum og hljóm-
sveitargræjum. Hvar ætti maður að byrja? Ég
hafði lesið að þeir ættu eitthvað sameiginlegt
með Doors, Sleaford Mods og Pixies … já,
kannski. Það mætti þó auðveldlega bæta við
frekar hörðu pönki, My Bloody Valentine og
Happy Mondays inn í það mengi. Söngvarinn
Charlie Steen er býsna sérstök týpa. Furðuleg
mixtúra af Paul Scholes, Shaun Ryder og Alex-
ander mikla. Gæti hæglega leikið hedónískan
prins í einhverri ævintýrafantasíunni … það
hlýtur að segja einhverjum eitthvað!
Eftir að hafa náð að skapa frekar harkalega
ringulreið fyrir framan sviðið þar sem skatta-
laganemar frá Bandaríkjunum hristu sig og
hoppuðu á skandinavíska brúarverkfræðinga og
hollenska viðmótsforritara. Kannski ekki ná-
kvæmlega, en mér sýndist í það minnsta afar fá-
ir Íslendingar á staðnum sem er skömm enda er
ég viss um að það væri ennþá verið að tala um
þessa tónleika ef þeir hefðu verið haldnir í
Norðurkjallaranum í MH árið 1983.
Sviðsframkoman hjá Steen myndi halda
hvaða sveit sem er á floti en söngvarinn og
bassaleikarinn Josh Finerty er ekki minni
stjarna. Aðra eins frammistöðu hjá bassaleikara
og kappinn reiddi fram á sviðinu hef ég bara
ekki séð. Hvaða vítamín drengurinn er að
bryðja er mér ráðgáta. Fyrir það fyrsta hljóp
hann um sviðið eins og hann væri að keppa í
frjálsum (enda var hann í stuttbuxum) og við
erum að tala um allra lengstu vegalengdir sem í
boði voru á sviðinu. Stökk svo reglulega upp á
bassatrommuna og karatesparkaði út í loftið.
Meðan á þessum æfingum stóð missti hann ekki
úr slag í ótrúlega vel útfærðum og flottum rokk-
bassaleik. Tónlistin er nefnilega frábær líka.
Unnu rækilega fyrir kaupinu sínu
Til að ná betra útsýni og hvíla fæturna ákvað
ég að fara upp á svalirnar. Eitthvað gerðist á
leið minni upp því algjört kaos var á sviðinu
þegar þangað kom. Rótari sveitarinnar var
kominn upp á svið að reyna að teipa bassann við
Finerty sem stóð á öðrum fæti og hélt bass-
anum uppi með hinum. Einhver festing hafði
brotnað og greinilega ekkert varahljóðfæri …
svona gekk þetta um stund og ég hef aldrei séð
rótara og tæknimann þurfa að vinna jafn ræki-
lega fyrir kaupinu og í þessum eltingaleik því
Finerty var ekkert á þeim buxunum að gefa
neitt eftir í látunum. Ekki var þó að sjá neitt fát
á tæknimanninum öfluga enda öruggt að ýmis-
legt gengur á í kringum þessa peyja sem hann
hefur tekið að sér. Augljóst var að þeir voru í
óvenju miklum fíling og hvert einasta andlit í
salnum virtist brosa að yfirgengilegu stuðinu á
strákunum.
Á milli laga og í mestu látunum lýsti Steen því
yfir með ljóðrænum tilþrifum að hann væri að
upplifa besta ár lífs síns. Demónískt glottið sem
fylgdi var afar sannfærandi. Vonbrigðin í saln-
um voru því áþreifanleg þegar tæknimaður óð
inn á sviðið og tilkynnti að skömmin ætti fimm
mínútur eftir. Þær hefðu alveg mátt vera fimm-
tíu.
Skömmin er komin til að vera
Morgunblaðið/Eggert
Slakur Leitun er að jafn afslöppuðum skemmtikrafti og Mac DeMarco en hann getur líka bara
verið slakur þar sem lögin hans eru frábær. Hann stóð vel fyrir sínu á tónleikunum.
Fágun Hvert smáatriði var útpælt og nákvæmlega eins og það átti að vera hjá Hjaltalín.
» Það er ótrúlega gaman aðfylgjast með tónlistarmanni
sem tekur sig mátulega alvar-
lega og nær að gefa húmornum
gott pláss.
Eva María Jónsdóttir, kynningarstjóri
Stofnunar Árna Magnússonar í
íslenskum fræðum, tekur á móti gest-
um í Safnahúsinu við Hverfisgötu á
morgun, sunnudag, kl. 14. Þar ætlar
hún að gefa innsýn í verk tengd hand-
ritaarfinum á sýningunni Sjónarhorn,
en sú sýning er ferðalag um íslenskan
myndheim fyrr og nú. Einnig verður
skoðuð sýningin Óravíddir − orða-
forðinn í nýju ljósi undir leiðsögn Jóns
Hilmars Jónssonar, prófessors em-
erítuss og höfundar Íslensks orðanets.Kynningarstjóri Eva María Jónsdóttir.
Eva María tekur á móti gestum á morgun
Loforð um landslag – the field itself
& the movement through nefnist
sýning sem Páll Haukur opnar í
listagalleríinu BERG Contempor-
ary í dag, laugardag, kl. 17. Sýn-
ingin samanstendur af stórum mál-
verkum á striga, teikningum og
skúlptúrum, í bland við lágmyndir.
Verkin eru öll ný. Samkvæmt upp-
lýsingum frá sýningarstað er titill
sýningarinnar sóttur til rithöfund-
arins Sylviu Plath, sem veitir lista-
manninum andagift.
,,Um er að ræða verk sem forðast
merkingu og samlíkingar, ég upp-
lifi mismunandi tilhneigingar þeg-
ar ég geri verkin og skemmtilegt
nokk má ímynda sér verkin líkt og
kóraverk, þar sem ég reyni að hafa
stjórn á mismunandi tilhneigingum
sem reyna að vinna hver gegn ann-
arri. Mitt hlutverk er að reyna að
finna samhljóm innan myndflat-
arins,“ er haft eftir listamanninum í
tilkynningu.
Páll Haukur er fæddur 1981 og
nam við LHÍ og California Institute
of the Arts þaðan sem hann lauk
MFA-gráðu 2013.
Loforð um landslag hjá BERG
Án titils Eitt verkanna á sýningunni.