Morgunblaðið - 11.11.2019, Qupperneq 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. NÓVEMBER 2019
✝ Signa Hall-berg Halls-
dóttir fæddist í
Reykjavík 4. ágúst
1933. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Lögmanns-
hlíð 2. nóvember
2019. Foreldrar
hennar voru Hall-
ur Helgason, f. 1.
ágúst 1900, d. 1.
febrúar 1956 og
Guðbjörg Sigurlín Bjarnadótt-
ir, f. 22. desember 1904, d. 16.
júlí 1991. Systkini Signu voru
Helgi Hallsson, f. 6. september
1926, d. 11. nóvember 2003,
Sigurður Vilhelm Hallsson, f.
18. desember 1930, d. 18.
október 2007 og Anna María
Hallsdóttir, f. 18. júlí 1936, d.
28. febrúar 2019. Fóstursystir
Signu og frænka var Olga
Anderson.
Elvar Búi og b) Ólafur Búi,
maki Ingibjörg Zophoníasdótt-
ir, synir þeirra er Zophonías
Búi og Sólbjartur Búi, 2) Halla
Sigurlín, f. 31.10. 1954, maki
Haukur Harðarson, börn
þeirra eru a) Arndís Ösp,
maki Hermann Árni Valdi-
marsson, börn þeirra eru Al-
exander Búi og Fannar Nói
Þorvaldssynir, Laufey Lilja og
Þórunn Halla og b) Víðir Orri,
maki Katrín Björg Lilaa Sól-
rúnardóttir, synir þeirra eru
Gunnlaugur Vilberg og Tómas
Orri og 3) Helga Hólmfríður,
f. 22.1. 1963, maki Stefán
Birgisson, börn þeirra eru a)
Birgir, maki Guðný Þórfríður
Magnúsdóttir, synir þeirra eru
Úlfur Hrói og Kolbeinn Búri,
b) Signa Hrönn, maki Reynir
Svan Sveinbjörnsson, dætur
þeirra eru Rakel Sara, Bríet
Helga og Íris Eva, og c) Lína
Björk, maki Helgi Haraldsson,
börn þeirra eru Emma Karen
Anna, Birgir Hrannar og Stef-
án Darri.
Útförin fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag, 11. nóvem-
ber 2019, kl. 13.30.
Signa giftist 14.
nóvember 1953
Gunnlaugi Búa
Sveinssyni slökkvi-
liðsmanni, f. 24.
feb. 1932, d. 23.
janúar 2019. For-
eldrar Gunnlaugs
Búa voru Sveinn
Tómasson, f. 30.
júlí 1904, d. 7.
nóvember 1998 og
Helga Gunnlaugs-
dóttir, f. 23. maí 1906, d. 8.
september 2006.
Signa starfaði sem hús-
móðir og á launadeild Fjórð-
ungssjúkrahússins á Akureyri.
Börn Signu og Gunnlaugs
Búa eru: 1) Ólafur Búi, f. 5.9.
1953, maki Agnes Jónsdóttir.
Börn þeirra eru a) Gunn-
laugur Búi, maki Eydís Unnur
Jóhannsdóttir, börn þeirra eru
Arna Sigríður, Karen Lilja og
Þegar ástvinur fellur frá þá
hrannast upp minningar. Mis-
góðar pottþétt. En í mömmu til-
felli voru þær aðeins góðar. Ég
man bara eftir tveimur skiptum
sem hún reiddist mér og ég átti
það fyllilega skilið. Í fyrra
skiptið var ég barn og hafði
meitt bestu vinkonu mína. Slíkt
gera víst ekki góðir vinir og
mamma varð mér skiljanlega
reið. Seinna skiptið varð hún
kannski ekki reið en hún varð
pirruð. Þá var hún að jafna sig
eftir stóra aðgerð. Hún fékk
krabbamein og það þurfti að
fjarlægja stóran hluta ristils.
Áður hafði hún fengið hjarta-
áfall í tvígang. Okkur fannst
hún ætti að segja lækninum að
hún væri ekki alveg búin að ná
fullum bata. En hún gerði það
auðvitað ekki, þekkti ekki hug-
takið að kvarta, svo ég gerði
það og mamma varð pirruð út í
mig. Hún var nefnilega aldrei
veik. Bara „löt“.
Mamma hafði skemmtilegan
húmor og það var alltaf mikið
glens og gleði á heimilinu. Hún
reyndi að sjá spaugilegu hlið-
arnar á öllu en aldrei mátti það
samt særa neinn. Hún nefnilega
hallmælti aldrei neinum. Ef ég
kom heim pirruð út í eitthvað
eða einhvern, þá leyfði hún mér
að ausa úr skálum reiðinnar og
sagði svo bara „já en ...“ og svo
kom eitthvað jákvætt um við-
komandi. Hún var ýmist kölluð
Pollýanna eða Stjana af okkur
fjölskyldunni. Pollýanna vegna
jákvæðninnar og Stjana vegna
þess að kona með ríkari þjón-
ustulund getur varla verið til.
Hún stjanaði í kringum allt og
alla, alltaf.
Mamma var prúð, hógvær og
hlédræg. Henni fannst ekki
gott að fá athygli. Pabbi sá um
það fyrir þau bæði. Hún las í
tímariti að sjúkdómar væru
mismikils metnir og þeir sem
voru efst á lista væru krabba-
mein og hjartasjúkdómar.
Henni fannst þetta fáránleg lýs-
ing og því gerði hún óspart grín
að því að hún væri svo snobbuð
að hún hefði orðið að fá fínustu
sjúkdómana. En svo fékk hún
alzheimer og hún sagði líka frá
því. Hún sagði að fólk þyrfti að
vita af hverju hún væri ekki
eins og áður og hún var líka
mjög meðvituð um að sjúkdóm-
urinn myndi bara versna. Ef við
börnin mismæltum okkur eða
gerðum eitthvað kjánalegt þá
gantaðist hún með það að lík-
lega væri hún búin að smita
okkur af alzheimer.
Ég er búin að syrgja mömmu
í mörg ár. Syrgja hvert smáat-
riði sem hvarf. Erfiitt fannst
mér þegar ég áttaði mig á því
að hún var ekki lengur til stað-
ar til að ráðleggja mér. Alltaf
hafði ég getað leitað til hennar
með allt en smám saman skipt-
um við um hlutverk. Minn allra
besti vinur er nú horfinn á
braut og óendanlega mikið
tómarúm er í hjarta mínu. En
nú er hún komin til pabba og
það huggar mig. Ég veit að þið
syngið og dansið saman í
Draumalandinu.
Takk, elsku mamma, fyrir
allt og allt.
Þín dóttir,
Helga.
Það er lán að finna sér lífs-
förunaut en honum fylgir oftast
nær heil fjölskylda, síðast en
ekki síst tengdamóðir. Í gegn-
um tíðina hef ég heyrt fjöl-
margar sögur af tengdamæðr-
um sem svo sannarlega hafa
reynt á þolrif tengdadætra
sinna. Þannig var það ekki þeg-
ar ég eignaðist hana Signu sem
tengdamóður. Heppni mín var
slík að því má líkja við að ég
hafi ein verið með fimm tölur
réttar í laugardagslottóinu og
að vinningurinn hafi verið
fimmfaldur.
Strax við fyrstu kynni, þá ég
18 ára óharðnaður unglingur-
inn, fann ég strax að þarna var
á ferð kona sem ég gat treyst
og trúað. Enda voru þær marg-
ar stundirnar sem við sátum við
eldhúsborðið í Klettastígnum
þar sem rætt var um allt milli
himins og jarðar og hún gaf
mér góð og gagnleg ráð. Aldrei
fann ég annað en hún væri sátt
við allt mitt heimilishald og
uppeldi barnabarna hennar, þó
nú sjái ég sjálf margt sem
hnýta hefði mátt í.
Eins og allir sem mig þekkja
vita þá er bakstur ekki mín sér-
grein. En á hverjum jólum í
mörg ár gat ég þó boðið upp á
loftkökur, mömmukökur, hálf-
mána og hinar ýmsu sortir af
smákökum, allt henni Signu að
þakka því hún bakaði bara örlít-
ið aukalega og færði mér.
Signa var listakokkur og
höfðingi heim að sækja. Allar
samverustundirnar sem við átt-
um í fjölskylduboðum á hátíð-
isdögum og við önnur tilefni
ætla ég að geyma með mér og
ylja mér við minningarnar um
ókomin ár.
Signa tengdamóðir mín var
einstaklega greind, falleg og
hjartahlý kona sem kenndi mér
margt. Aldrei heyrði ég hana
hallmæla nokkrum manni og
hef ég reynt að taka hana mér
til fyrirmyndar í því og svo
mörgu öðru sem prýddi þessa
stórbrotnu konu. Við börnin
hennar, tengdabörnin, barna-
börnin og langömmubörn vor-
um henni allt. Hjá henni leið
okkur eins og allt sem við tók-
um okkur fyrir hendi væri ein-
stakt enda hafði hún sérstak-
lega lag á því að ná fram því
besta í okkur.
Nú þegar leiðir skilur finn ég
í hjarta mínu fyrir auðmýkt og
þakklæti fyrir að hafa fengið að
eiga þessa góðu konu fyrir
tengdamóður.
Hvíl í friði.
Agnes Jónsdóttir.
Elsku Signa amma kvaddi
okkur að morgni dags 2. nóv-
ember.
Seinustu dagana hennar sát-
um við hjá henni og sungum,
hlustuðum á fallega tónlist og
nutum nálægðarinnar við
ömmu.
Ég vil trúa því að amma hafi
vitað af okkur þarna og sungið
með í huganum.
En núna loksins er hún kom-
in til afa, tvær sálir sem aldrei
áttu að skiljast að.
Hlýrri og yndislegri konu er
vart hægt að hugsa sér. Fáir
með jafn góða nærveru og hún.
Held að öllum hafi liðið sér-
staklega vel í kringum hana,
allir voru velkomnir, allir voru
elskaðir.
Hún var alltaf tilbúin með
knús, góð ráð, aðstoð við
saumaskap eða hvað það var
sem vantaði og að sjálfsögðu
eitthvað gott í mallann.
Svo margt kemur upp í hug-
ann þegar maður hugsar til
baka til dásamlegu tímanna
með ömmu. Áramótaveislurnar,
jólin, ferðalög sem við fórum í
bæði þegar ég var barn og svo
á fullorðinsaldri og mín börn
með í ferð. Leikir í Klettastígn-
um og hvernig hún ljómaði upp
þegar langömmubörnin komu í
heimsókn. Börnin hennar stór
og smá voru henni allt og hún
var alltaf til í leik og söng. Í
veislum átti hún það til að sitja
flötum beinum á gólfinu hjá
þeim yngstu og leika við þau og
sprella.
Hún var kletturinn minn á
erfiðum stundum.
Hún skilur eftir sig stórt
skarð í fjölskyldunni en minn-
ingarnar ylja okkur um kom-
andi tíð. Ástin situr eftir þó
knúsin séu búin.
Við höfði lútum í sorg og harmi
og hrygg við strjúkum burt tárin af
hvarmi.
Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið
því fegursta blómið er frá okkur
horfið.
Með ástúð og kærleik þú allt að þér
vafðir
og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir
þótt móðuna miklu þú farin sért yfir
þá alltaf í huga okkar myndin þín
lifir.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð
í hjarta,
en minning um faðmlag og brosið
þitt bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur
dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir)
Við sjáumst aftur, amma
mín, knúsaðu afa frá mér.
Takk fyrir allt og allt.
Þín ömmustelpa, nú og
ávallt,
Arndís Ösp.
Elsku Signa föðursystir mín
var ein sú allra besta mann-
eskja sem ég hef kynnst.
Hlý og góð með einstaklega
góða nærveru. Signa talaði allt-
af vel um alla og var svo já-
kvæð. Hún sá alltaf það besta í
fólki. Hún var mannvinur af
fyrstu gerð.
Signa átti góðan og skemmti-
legan mann hann, Gulla Búa.
Þau voru samheldin og yndisleg
hjón sem við fjölskyldan elsk-
uðum að vera í návistum við.
Signa var listakokkur, allt svo
dásamlega gott sem við fengum
hjá henni. Þau voru einstaklega
listræn og handlagin, það lék
allt í höndunum á þeim.
Ég á endalaust af góðum
minningum frá því ég var lítil á
ferðalagi með foreldrum mínum
og fjölskyldu Signu. Mamma
hefur oft á orði hvað samvera
með þeim voru ánægjulegar
stundir. Það var alltaf tilhlökk-
un að hitta þau og okkur þótti
svo vænt um þau.
Ég á Signu mikið að þakka,
hún hefur alltaf verið mín fyr-
irmynd. Ég er svo þakklát fyrir
samveruna með Signu og fjöl-
skyldu.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar, elsku Óli Búi, Halla,
Helga og fjölskyldur.
Hjartanlegar samúðarkveðj-
ur frá mömmu, elsku fjölskylda.
Þín frænka,
Signý Helgadóttir.
Við erum í dag að kveðja
Signu, vinkonu okkar. Traustari
og tryggari vinkonu var ekki
hægt að hugsa sér. Signa var
alltaf til staðar fyrir okkur,
tilbúin að hjálpa með sínu hlýja
viðmóti og gladdist með okkur
á gleðistundum.
Fyrir um það bil sextíu árum
urðum við undirritaðar næstu
nágrannar Signu og Gulla.
Heppin vorum við, Þóroddur og
Magga og Jónsi og Naninga.
Þar voru bundin tryggðarbönd
sem aldrei brustu. Þessi þrenn
hjón eignuðust öll þrjú börn,
fyrst dreng og síðan tvær stelp-
ur. Þó að við flyttum sitt í
hvora áttina var alltaf sami góði
vinskapurinn milli fjölskyldn-
anna.
Mikið var gott að líta inn til
Signu og Gulla og við vorum
alltaf jafn velkomin til þeirra.
Við þökkum allar gleðistundirn-
ar sem við áttum með þeim, á
ferðalögum eða bara yfir kaffi-
bolla. Það var alltaf gott og
hressandi. Við viljum segja að
við höfum verið eins og fjöl-
skylda. Ljúft er að minnast
þessara tíma.
Elsku Signa okkar, mikið
söknum við þín og við viljum
þakka þér alla ljúfmennsku
þína og kærleika. Vinátta er
dýrmæt og að eignast vini er
Guðs gjöf.
Guð blessi minningu þína.
Innilegar samúðarkveðjur til
allra í fjölskyldunni,
Margrét (Magga) og
Kristjana (Naninga).
Signa Hallberg
Hallsdóttir
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
✝ Rannveig Ís-fjörð fæddist á
Útskálum á Kópa-
skeri 29. sept-
ember 1935. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
27. október 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Kristín
Gunnþóra Har-
aldsdóttir, f. 20.
október 1913, d.
23. nóvember 2004, og Dósó-
þeus Tímótheusson, f. 9. sept-
ember 1910, d. 13. mars 2003.
Uppeldisfaðir Rannveigar var
Hallur Þorsteinsson, f. 15.
mars 1911, d. 30. janúar 1998.
Systkini Rannveigar eru:
Þorsteinn, f. 1941, d. 14. febr-
úar 2016, Kristbjörg, f. 1943,
Sylvía, f. 1944, tvíburadrengir
fæddir andvana 1946, Jóna, f.
1949, Ólöf, f. 1951, Lóa, f.
1953, d. 17. febrúar 2010, og
Ásta, f. 1954.
Rannveig giftist Jóni Jóns-
syni en þau slitu samvistir.
Börn Rannveigar eru: 1)
Gunnþóra Hólmfríður, f. 1955,
maki Þorkell Ingimarsson, þau
eiga þrjú börn og sjö barna-
börn, eitt þeirra er látið. 2)
Edda Björk, f. 1958, hún á tvo
syni og sex barnabörn. 3) Hall-
ur Ægir, f. 1959, hann á fjögur
börn og fimm barnabörn. 4)
Kristveig Ósk, f. 1961, maki
Oddur Haraldsson, þau eiga
eina dóttur. 5) Kristín Rut, f.
1963, maki Agnar Þorláksson,
þau eiga tvö börn. 6) Íris, f.
1964, maki Guðmundur Sig-
urðsson, þau eiga
fjögur börn og
fimm barnabörn.
7) Einar Magni, f.
1965, maki Magn-
ea Svava Guð-
mundsdóttir, þau
eiga tvö börn.
Rannveig flutt-
ist með móður
sinni og fóstur-
föður að Skinna-
lóni á Melrakka-
sléttu árið 1938. Haustið 1947
fluttist fjölskyldan til Raufar-
hafnar. Rannveig lauk hefð-
bundinni skólagöngu á Rauf-
arhöfn. Eftir það fór hún í
Héraðsskólann á Laugum í
Reykjadal, þar sem hún lauk
landsprófi. Síðan lá leið henn-
ar í Húsmæðraskólann á
Laugalandi í Eyjafirði. Að
skólagöngu lokinni gegndi hún
ýmsum störfum á Raufarhöfn,
meðal annars hjá Kaupfélagi
Norður-Þingeyinga, símstöð-
inni á Raufarhöfn og við síld-
arsöltun. Árið 1961 fluttist hún
til Víkur í Mýrdal með fjöl-
skyldu sína og bjó þar til árs-
ins 1976. Eftir það settist hún
að í Reykjavík. Um árabil
starfaði hún hjá Skýrsluvélum
ríkisins og Reykjavíkurborgar
og síðar hjá Happdrætti SÍBS
þar sem hún starfaði allt til
ársins 2002 þegar hún fór á
eftirlaun. Árið 2007 fluttist
Rannveig á Selfoss og bjó þar
til dánardags.
Útför Rannveigar fer fram
frá Háteigskirkju í dag, 11.
nóvember 2019, klukkan 13.
Ein þú stendur út við sæ,
yst við lendinguna.
Þér ég sendi í sunnanblæ
sólskinshendinguna.
(Dósóþeus Tímótheusson)
Til elsku mömmu minnar.
Það er sunnudagur og vetur-
inn er nýgenginn í garð. Morg-
unninn er bjartur og fagur og ég
reikna með að þannig muni dag-
urinn verða. En eins og hendi sé
veifað breytist allt. Ekkert verð-
ur eins og alltaf hefur verið því
hún elsku mamma er dáin. Við
töluðum saman í síma daginn áð-
ur og ekkert benti til þess að
skilnaðarstundin væri svo
skammt undan.
Mamma er konan sem fæddi
mig og veitti mér alla þá ást og
hlýju sem ég þurfti. Hún tók þátt
í öllum gleðistundum fjölskyldu
minnar og veitti styrk og þerraði
tár þegar þess þurfti.
Mamma og amma rifjuðu svo
oft upp fæðingu mína að mér
finnst ég muna þegar ég opnaði
augun í fyrsta sinn og sá einar
skærustu stjörnurnar í lífi mínu.
Stjörnur sem ávallt hafa fylgt
mér.
Það var gott að sitja með
mömmu og spjalla við hana, nú
eða bara segja ekki neitt. Hún
var víðsýn og vel lesin og sjaldn-
ast kom maður að tómum kof-
unum hjá henni. Allt til hins síð-
asta fylgdist mamma vel með öllu
og öllum. Allir skiptu máli í huga
hennar. Mamma var þó hætt að
vilja ræða pólitík. Þegar slíkt bar
á góma sagði hún: „Æ, Þóra mín,
ég hef ekki lengur áhuga á póli-
tík.“ Í mínum huga segir það
mikið um mömmu.
Mamma hafði mikinn áhuga á
ættfræði og deildum við þeim
áhuga. Síðast þegar ég kom til
hennar hafði henni hlotnast ný
ættarskrá sem hún var stolt af að
sýna mér. Prjónaskapur lék í
höndum hennar. Lopapeysur og
fleiri fallegir hlutir eru til á
hverju heimili barnanna hennar.
Og auðvitað var hún byrjuð að
prjóna handa barnabarnabörn-
unum nytjahluti sem áttu að fara
í jólapakkana þeirra.
Í síðasta skipti sem ég hitti
mömmu áttum við gott spjall
saman. Hún ræddi mikið um
læknisaðgerð á fæti sem fram
undan var hjá mér og sýndi mér
hve vel hefði tekist til með sama
ættarmein hjá sér. Eftir kaffi-
sopa og góða samveru kvödd-
umst við með faðmlagi. Hún
fylgdi mér til dyra og kallaði á
eftir mér: „Farðu varlega, Þóra
mín, og hringdu þegar þú ert
komin heim.“ Viku seinna var
elsku mamma mín dáin.
Ég er svo stolt af móður
minni. Hún var kona sem stóð að
mestu ein að uppeldi barnanna
sinna og átti jafnframt drjúgan
þátt í uppeldi sumra barna-
barnanna og þetta gerði hún vel.
Hún er elskuð og dáð af sínum
stóra hópi barna, ömmubarna og
langömmubarna. Allur þessi
hópur syrgir nú mömmu sína,
tengdamömmu, ömmu og lang-
ömmu Lillu.
Elsku mamma mín, ég þakka
þér allar samverustundirnar og
allt það sem þú hefur gert fyrir
okkur öll. Ég hefði kosið að þú
hefðir stundum sett þig í fyrsta
sætið. Ég mun alltaf sakna stóru
konunnar í lífi mínu.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Góður guð geymi þig, ég elska
þig alltaf.
Þín dóttir
Gunnþóra (Þóra).
Elsku mamma mín.
Nú er komið að kveðjustund,
hún er erfið, því þú fórst svo
snögglega frá okkur.
En ég á eftir að gleðjast yfir
mörgum góðum minningum sem
ég mun geyma í hjarta mínu.
Ég er þér svo þakklát fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig, alla
hjálpina með börnin mín, en þú
varst alveg óþreytandi að hjálpa
mér og vera með okkur.
Fyrsta utanlandsferðin þín,
alla leið til Bandaríkjanna, þá
komstu með Rut og Agnari jr.,
þið voruð hjá okkur í einn mánuð
og það var skemmtilegur tími.
Rannveig Ísfjörð