Morgunblaðið - 02.12.2019, Page 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. DESEMBER 2019
✝ Árni Þ. Þor-grímsson
fæddist í Keflavík
6. ágúst 1931.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja hinn
18. nóvember
2019. Árni var
sonur hjónanna
Þorgríms St. Eyj-
ólfssonar fram-
kvæmdastjóra, f.
2. maí 1905, d. 12. desember
1977, og Eiríku Guðrúnar
Árnadóttur húsfreyju, f. 28.
október 1903, d. 4. september
1994. Systur Árna eru Jó-
hanna Ragna, f. 6. desember
1933, d. 25. september 1936,
og Anna, f. 29. mars 1939, sem
starfaði lengst af að ferða-
málum. Árni kvæntist 8. júlí
1953 Hólmfríði Guðmunds-
dóttur, aðalbókara hjá Spari-
sjóðnum í Keflavík, f. 22. júní
1928, d. 6. febrúar 2003. Hólm-
fríður var dóttir Guðmundar
Sigurðssonar, fulltrúa, f. 13.
nóvember 1902, d. 21. sept-
ember 1974, og Helgu Krist-
jánsdóttur, f. 19. mars 1903, d.
22. júní 1982. Börn Árna og
Hólmfríðar eru 1) Helga, f. 7.
desember 1953, ferðaráðgjafi.
Helga giftist Gylfa Þ. Gunn-
arssyni rafvirkjameistara, f.
17. janúar 1953, d. 18. maí
er gift Guðjóni Inga Guðjóns-
syni, f. 22. júlí 1964, sölu-
stjóra. Synir þeirra eru Árni
Þór og Helgi Matthías. Dætur
Guðjóns eru Gígja Sigríður og
Karítas Sveina. Sambýliskona
Árna síðustu ár er Emilía Ósk
Guðjónsdóttir hjúkrunarfræð-
ingur.
Árni ólst upp í Keflavík,
gekk þar í barnaskóla og lauk
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík árið
1952. Hann lagði stund á nám
í læknisfræði við Háskóla Ís-
lands. Hann lauk námi sem
flugumferðarstjóri og starfaði
sem slíkur til 1994 þegar hann
fór á eftirlaun, að undan-
skildum nokkrum árum er
hann starfaði með föður sínum
að rekstri Hraðfrystihússins
Jökuls í Keflavík. Árni starfaði
ötullega að félagsmálum; hóf
ungur afskipti af íþróttum og
sat í stjórnum UMFK og ÍBK
um árabil og í stjórn KSÍ í 10
ár, m.a. sem varaformaður.
Hann var sæmdur gullmerki
ÍSÍ 1981 og gullmerki KSÍ
1984. Hann var í stjórn Félags
íslenskra flugumferðarstjóra í
12 ár, þar af formaður í 8 ár
og starfaði í alþjóðasamtökum
flugumferðarstjóra. Hann
starfaði lengi í Oddfellowregl-
unni og var félagi í Lions-
hreyfingunni. Hann var virkur
í starfi Sjálfstæðisflokksins og
gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum, var varabæjarfulltrúi
eitt kjörtímabil.
Útförin fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag, 2. desember
2019, kukkan 13.
1989. Börn þeirra
eru Fríða og
Gunnar Þorberg-
ur. Eiginkona
Gunnars er Þór-
unn H. Þórðar-
dóttir og eiga þau
eina dóttur, Finn-
borgu Helgu.
Helga er gift Árna
Árnasyni kerf-
isfræðingi, f. 8.
mars 1952. Dætur
Árna eru Eva, Dagrún og Rósa
Hrönn. 2) Þorgrímur Stefán, f.
27. febrúar 1957, öryggisstjóri.
Þorgrímur er kvæntur Ásdísi
Maríu Óskarsdóttur bókara, f.
16. október 1959. Dætur
þeirra eru Hildur Elísabet og
Hrönn. Sambýlismaður Hrann-
ar er Auðun Gilsson. 3) Eiríka
Guðrún, f. 28. janúar 1960,
flugafgreiðslumaður. Eiríka er
gift Þórði M. Kjartanssyni
rekstrarfræðingi, f. 23. febr-
úar 1958. Börn þeirra eru
Guðmundur Árni, giftur Guð-
rúnu S. Egilsdóttur og eiga
þau tvö börn, Vigdísi Birtu og
Kjartan Magna. Gylfi Már,
sambýliskona er Elín Margrét
Rafnsdóttir. Esther Elín, sam-
býlismaður er Sveinbjörn
Pálmi Karlsson og eiga þau
einn son, Gylfa Karl. 4) Ragn-
heiður Elín, f. 30. september
1967, fv. ráðherra. Ragnheiður
„Elskan mín … hvað viltu að
ég geri … ég er í Keflavík,“ sagði
pabbi þegar ég hringdi í hann í
mikilli geðshræringu frá New
York þegar ég fann kakkalakka í
eldhússkápnum mínum. Auðvit-
að vissi ég að hann gæti ekkert
gert í því akkúrat á því augna-
bliki, en það breytti ekki því að
pabbi var sá fyrsti sem ég hringdi
í þegar ég rakst á þessa óboðnu
gesti. Stundum þarf maður bara
á pabba sínum að halda og þá
hringir maður í hann.
En nú verða símtölin ekki
fleiri.
Ég á eftir að sakna svo margs.
Ég sakna allra gömlu, góðu
stundanna okkar. Að fara með
pabba á landsleik, bíða eftir hon-
um endalaust þegar hann ætlaði
aldrei að hætta að tala við kall-
ana. Ég sakna þegar við rifumst
um möndlugrautinn á aðfanga-
dagskvöld og þegar hann gerði
grín að mér þegar ég fékk papp-
írana um það að ég, sem hafði
aldrei borðað kartöflur, væri bú-
in að fá skiptinemafjölskyldu í
mesta kartöfluræktarhéraði
Bandaríkjanna. Ég sakna þess að
ræða við hann um pólitík, finna
einlæga stuðninginn frá honum
alla tíð. Ég sakna húmorsins
hans og glettninnar. Ég sakna
heimsóknanna hans til mín til
Bandaríkjanna, þegar við fórum
tvö saman í bíó og út að borða og
töluðum um þegar hann og
mamma voru að kynnast. Ég
sakna ísbíltúranna okkar, kaffi-
húsaferðanna og heimsókna til
ættingja og vina hin síðustu ár
þegar ég hafði rýmri tíma og við
gátum notið þess að fara saman á
rúntinn.
Pabbi var merkilegur maður.
Hann setti mark sitt á samfélagið
sitt og tók virkan þátt í fé-
lagsmálum, hvort sem það var í
íþróttahreyfingunni, Sjálfstæðis-
flokknum, í samtökum flugum-
ferðarstjóra, Oddfellow eða
Lions. Hann var réttsýnn og
heiðarlegur maður, strangur en
sanngjarn pabbi. Hann leiðbeindi
mér, en lét mig svo alltaf finna að
hann treysti mér til að fara mínar
eigin leiðir. Hann var góður kall.
Ég kveð elsku pabba minn
með miklum söknuði en enn
meira þakklæti. Þakklæti fyrir
skilyrðislausa væntumþykju og
kærleika. Þakklæti fyrir að fá að
hafa hann svona lengi. Ég elska
þig, elsku pabbi minn – blessuð
sé minning þín og mömmu.
Ragnheiður Elín.
Það er sagt að það eina í lífinu
sem við vitum með vissu er að við
munum að lokum deyja. Árni,
faðir minn er látinn.
Á tímamótum sem þessum
leitar hugurinn ósjálfrátt til
baka. Mínar fyrstu minningar frá
þeim tíma eru að foreldrar mínir
Árni og Fríða bjuggu á Lauga-
vegi 98, ásamt Helgu, stóru syst-
ur, mér og Eiríku, litlu systur.
Ekki var íbúðin stór, en það var
gaman að alast þar upp.
Fjölskyldan flutti til Keflavík-
ur þegar ég var 6 ára og nokkrum
árum síðar kom Ragnheiður í
heiminn.
Samskipti pabba og mín voru
eins og var títt á þessum tíma,
nokkuð mótuð af því að feður
voru uppteknir við að sjá fjöl-
skyldu sinni farborða. Í Keflavík
fór hann að vinna í Jökli hjá afa
og síðar snéri hann aftur til fyrra
starfs sem flugumferðarstjóri og
vann hann vaktavinnu í Reykja-
vík. Mamma vann einnig utan
heimilis þannig að við systkinin
urðum fljótt sjálfstæð og lærðum
að sjá um okkur. Þau fylgdust
hins vegar vel með okkur og voru
til taks ef eitthvað bjátaði á.
Ég man að pabbi var ötull þeg-
ar kom að félagsmálum tengdum
vinnu og áhugamálum. Hann var
félagi í allskonar klúbbum, Lions,
var í knattspyrnuráði ÍBK og
spilaði golf. Ég fór oft með í Leir-
una eða var með þegar afla þurfti
fjár í sjóði nefndra félaga. Seinna
þegar pabbi var komin í stjórn
KSÍ og ég var kominn með bíl-
próf, fékk ég stundum það hlut-
verk að ferja stjörnur landsliðs-
ins milli Keflavíkurflugvallar og
Laugarvatns, þar sem landsliðið
kom saman fyrir leiki. Ekki má
gleyma Oddfellow, það voru ófá
skipti sem ég skutlaði mömmu og
pabba á ýmsar skemmtanir til
Reykjavíkur á þessum árum.
Við Ásdís feldu hugi saman,
giftumst og stofnuðum heimili.
Við eignumst Hildi og þið urðuð
afi og amma. Þið tókuð það hlut-
verk hátíðlega. Seinna fæddist
svo Hrönn.
Það lagðist skuggi yfir þegar
mamma greindist með heilabilun.
Þú stóðst eins og klettur með
henni og hugsaðir vel um hana og
ég skynjaði hversu erfitt það var
fyrir þig að þurfa að sjá á eftir
henni á Víðihlíð. Svona skömmu
eftir að þú varst kominn á eft-
irlaun, ætlaðir þú að eiga rólegt
ævikvöld með áskærri eiginkonu
þinni og móður okkar, en stund-
um breytast jafnvel bestu plön.
Eftir lát mömmu varð sam-
band okkar ekki jafn náið og áður
var, en ég hugsa með hlýju til
þess að við áttum ánægjulega
heimferð sl. sumar, bara við tveir
þar sem við gátum bæði rætt um
alla heima og geima og þagað
saman eins og faðir og sonur
gera.
Að leiðarlokum vil ég þakka
þér og mömmu fyrir ykkar
ómældu ást og umhyggju í okkar
garð og vona að þið séuð aftur
komin saman, nú í annarri vídd.
Guð blessi minningu foreldra
minna, Árna Þ. Þorgrímssonar
og Hólmfríðar Guðmundsdóttur.
Ykkar sonur,
Þorgrímur St.
Hún var í senn sorgleg og fal-
leg stundin þegar tengdafaðir
minn kvaddi þennan heim á Heil-
brigðisstofnun Suðurnesja 18.
nóvember síðastliðinn. Hann var
umvafinn fjölskyldu sinni við
kveðjustundina og yfir honum
var friður og ró.
Ég fékk það strax á tilfinn-
inguna þegar ég tók í höndina á
tengdaföður mínum í fyrsta
skipti að þar væri kominn maður
sem mér ætti eftir að líka vel við.
Sú tilfinning mín var rétt, hann
tók mér og dætrum mínum
tveimur opnum örmum og fljót-
lega breyttist handabandið í
faðmlag. Ég áttaði mig reyndar
fljótt á því að ég var ekki einn um
það að líka vel við þennan öðling
enda fékk fjölskylda hans og fjöl-
margir vinir að njóta þeirra
miklu mannkosta sem hann Árni
Togga bjó yfir. Hann var með
einstaka skapgerð og sjálfsvit-
und, hafði góða nærveru og síð-
ast en ekki síst var hann afskap-
lega skemmtilegur. Húmor hans
var einstakur og birtist oftar en
ekki í hnyttnum tilsvörum en þau
lét hann falla alveg fram á sinn
síðasta dag, ég mun sakna
þeirra. Ég mun einnig sakna
allra góðu stundanna sem við átt-
um saman, ekki síst þeirra þegar
hann kom við hjá okkur á Heið-
arbrúninni á leið sinni á einhvern
af þeim fjölmörgu fundum sem
hann var alltaf að fara á í Kefla-
víkinni sinni. Þá mætti hann oft-
ar en ekki drellifínn, settist við
eldhúsborðið og spjallaði við
okkur um allt og ekkert. Sér-
staklega hafði hann gaman af því
að spjalla við afastrákana sína
sem höfðu mikið dálæti á afa
Árna, söknuður þeirra er mikill.
„Er Ragnheiður heima?“
spurði hann ævinlega þegar
hann mætti í þessar heimsóknir,
en á þessum tíma var hún á kafi í
pólitík og því oft ekki heima. „Nú
jæja,“ sagði hann og vonbrigðin
leyndu sér ekki þegar hún var
ekki á staðnum. Það leyndi sér
heldur ekki hversu stoltur hann
var af Ragnheiði dóttur sinni,
samband þeirra var bæði fallegt
og einlægt.
Mér er ávallt minnisstætt
hversu vel tengdapabbi hugsaði
um tengdamóður mína sem lengi
glímdi við hinn illvíga sjúkdóm
alzheimer, ást hans og umhyggja
fyrir henni kom þar berlega í
ljós. Hún kvaddi allt of snemma
en nú eru þau sameinuð á ný. Nú
verða kertin tvö sem við munum
tendra á leiði þeirra í kirkjugarð-
inum í Keflavík sem er hinum
megin við götuna þar sem við
Ragnheiður búum með strákana
okkar. Við sjáum leiði þeirra út
um eldhúsgluggann og það verða
góðar og fallegar minningar sem
munu kvikna þegar litið verður
yfir til þeirra.
Blessuð sé minning þeirra
beggja.
Guðjón Ingi Guðjónsson.
Afi Árni, eins og hann hefur allt-
af heitið fyrir mér, er ein af fyr-
irmyndum mínum.
Þegar ég var krakki man ég eft-
ir því þegar ég fór alltaf til hans í
pössun. Alltaf sama rútínan, sem
þurfti ekki að breytast, því mér
fannst hún fullkomin. Sund, McDo-
nalds og ís. Það gat bara hreinlega
ekki orðið betra.
Ég man líka eftir því þegar ég
var í pössun og við vorum bara
heima hjá honum. Fyrir sjö ára
trítil eins og mig var ekki alveg nóg
fyrir mig að sitja í sófanum og
horfa út um gluggann. En þegar ég
lít til baka núna myndi ég gera
hvað sem er til að fá smá pásu frá
öllu sem er í gangi og bara sitja
með afa í sófanum hans og horfa
með honum á gullfallega útsýnið úr
íbúðinni hans. Ég kunni nefnilega
alltaf meira og meira að meta hann
eftir sem tímanum leið. Og á þessu
ári var hann orðinn mér eins kær
og hann hafði nokkurn tímann ver-
ið.
Og eitt besta ráð sem ég hef
fengið kom frá afa, að maður lendir
bara einni flugvél í einu.
Árni Þ.
Þorgrímsson
Elsku hjartans Steini minn, pabbi okkar,
tengdapabbi og afi,
STEINAR SIGURÐSSON
arkitekt,
Ljárskógum 10,
lést miðvikudaginn 13. nóvember.
Útför hans fer fram frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn
3. desember klukkan 13. Blóm og kransar vinsamlegast
afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er bent á Hjartavernd.
Helga Sigurjónsdóttir
Sigurjón Árni Kristmannss.
Þorbjörg Anna Steinarsd. Hannes Ólafur Gestsson
Kristjana Björk Steinarsd. Einar Ísfjörð
Una Margrét Hannesdóttir
Elsku mamma, tengdamamma, amma og
langamma,
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis að Lækjargötu 34a,
lést mánudaginn 25. nóvember.
Áslaug verður jarðsungin miðvikudaginn 4. desember
klukkan 13 frá Hafnarfjarðarkirkju.
Helga Snæbjörnsdóttir
Bjarni Snæbjörnsson Ragnheiður Gunnarsdóttir
Árni Snæbjörnsson Katrín Guðný Alfreðsdóttir
Magnús Snæbjörnsson Ásrún Ingólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ARNÞÓRA H. SIGURÐARDÓTTIR,
Adda,
Miðleiti 7, Reykjavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn
25. nóvember. Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 5. desember klukkan 15.
Bjarni J. Bjarnason
Auður Bjarnadóttir Tryggvi Hafstein
Bjarni Þór Hafstein
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST G. SIGURÐSSON,
vélstjóri, skipatæknifræðingur og
útgerðarmaður í Hafnarfirði,
lést í Hafnarfirði föstudaginn 29. nóvember.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 11. desember kl. 13:00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á líknarfélög.
Guðrún Helga Lárusdóttir
Jenný Ágústsdóttir Halldór Kristjánsson
Ólafía Lára Ágústsdóttir Snorri Hauksson
Helga Ágústsdóttir Ólafur Skúli Indriðason
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SIGURVIN G. GUNNARSSON
matreiðslumeistari,
Miðvangi 41,
lést á Landspítalanum Fossvogi
miðvikudaginn 27. nóvember. Útför verður
auglýst síðar.
Hermann Gunnarsson Gréta Bjarnadóttir
Hjálmar Gunnarsson Guðrún E. Melsted
Kristófer Gunnarsson Aldís Sigurðardóttir
Magnea Gunnarsdóttir Sigurður G. Gunnarsson
og aðrir ástvinir
Það var ekki fjöl-
mennur hópur Ís-
lendinga sem dvaldi
í V-Berlín við nám
eða störf á árunum um 1970 en
þeir sem þangað sóttu á þeim ár-
um fundu fyrir vini í hjónunum
Joachim og Þórdísi Osterhorn.
Jochen, eins og hann var kallaður,
hafði ungur farið til Íslands til að
afla sér fjár eftir nám í tannlækn-
ingum. Hér kynntist hann Þórdísi
Helgu Jónsdóttur sem varð ævi-
félagi hans. Hann var alla tíð mik-
ill Íslandsvinur og eftir að hann lét
af störfum í Berlín settust þau
hjón að á Íslandi. Íslendingunum í
Berlín var Jochen dýrmætur og
Joachim Osterhorn
✝ Heinz TheodorJoachim Oster-
horn fæddist 13.
desember 1936.
Hann lést 18. nóv-
ember 2019.
Útförin fór fram
26. nóvember 2019.
hjálpsamur félagi.
Gestrisni þeirra
hjóna þar og síðar
hér heima var ein-
stök og einlæg. Joch-
en var ætíð hrókur
alls fagnaðar, spaug-
samur og velviljaður
og skorti aldrei um-
ræðuefni því hann
fylgdist vel með því
sem fram fór í
heimalöndum sínum.
Jochen ferðaðist mikið um landið
flest sumur eftir að hann settist
hér að, þekkti það vel og kunni að
meta það. Við undirritaðir sem
nutum félagsskapar hans á náms-
árum okkar í Berlín og síðar hér á
landi sendum dætrum hans og
venslafólki þeirra samúðarkveðj-
ur um leið og við þökkum honum
að leiðarlokum viðkynningu og
vináttu.
Indriði H. Þorláksson,
Sigurður Þórðarson,
Þórarinn Jónsson.