Fréttablaðið - 24.12.2019, Blaðsíða 11

Fréttablaðið - 24.12.2019, Blaðsíða 11
Tilkomumikill kirkju-turninn vísar hug til hæða á Hólum í Hjalta-dal og það er hátíðlegt að aka þangað heim í hvítri mjöllinni. Við Fréttablaðsfólk rennum í hlað á biskupssetrinu. Þar fagna okkur hjónin Solveig Lára Guðmunds- dóttir og Gylfi Jónsson og við erum ekki fyrr sest inn í stofu en séra Gylfi snarar þangað inn kaffi og smákökum. Þar sem um tvo presta er að ræða á sama heimilinu eru þau spurð hvort trúariðkun sé ríkur þáttur í daglegu lífi þeirra. „Já, mjög svo,“ svarar Solveig Lára að bragði. „Við biðjum alltaf borðbæn og sam- eiginlega kvöldbæn. Allt helgihald byggist á því að sá sem þjónar eigi sitt trúarlíf, annars verður hann eða hún aldrei trúverðug í boðuninni. Mitt fyrsta verk þegar ég vakna á morgnana er að ná í símann fram í skrifstofu, því ég sef ekki með hann í svefnherberginu, fara aftur upp í rúm, inn á biblian.is og draga mannakorn, afrita það og setja það inn á fésbókarsíðuna mína. Síðan hefjast dagleg störf. Mannakorn? hvái ég, eins og sauður. „Já, það er biblíuvers sem við reynum að hafa sem leiðarstef inn í daginn. Hálft landið undir Gylfi er hættur prestskap en Solveig Lára er vígslubiskup og kveðst lítið vera í beinu safnaðarstarfi nema hvað hún messi alltaf á Hólum á jóladag, páskadag, gamlársdag og hvítasunnu. Þá daga þurfi Halla Rut Stefánsdóttir, sóknarprestur í Hofsós- og Hólaprestakalli, að þjóna í mörgum kirkjum. „Biskupsstarfið er ólíkt prestsstarfinu,“ segir Solveig Lára og talar af reynslu því hún var þjónandi prestur á Möðruvöllum og þar áður á Seltjarnarnesi. „Bisk- upsstarfið er yfirumsjónarstarf, ég hef mikið samband við presta á Norður- og Austurlandi því bisk- upsdæmið nær allt frá Prestbakka í Hrútafirði að Hofi í Álftafirði eystri. Ég er því talsvert á ferðinni og svo er ég líka hluti af yfirstjórn kirkjunnar sem er með höfuðstöðvar í Reykja- vík og þarf oft að fara á fundi þar líka.“ Auk þessa er Solveig Lára formað- ur stjórnar Guðbrandsstofnunar sem er samstarfsverkefni Háskóla Íslands, Háskólans á Hólum og Þjóðkirkjunnar um menningar- starfsemi á Hólum. „Við erum með tónleika vikulega allt sumarið, frá júní út ágúst og fræðafundi annan hvern mánudag alla vetrarmánuð- ina og bjóðum bæði tónlistarfólk- inu og fræðafólkinu að dvelja hér í viku. Auk þess er ein ráðstefna á ári í samstarfi við virtar stofn- anir í samfélaginu, nú erum við að undirbúa þá sem verður í vor, hún verður um réttlætið í samfélaginu. Þar verða fulltrúar frá Öryrkja- bandalaginu, ASÍ, Mannréttinda- skrifstofu Íslands, Jafnréttisstofu og Rithöfundasambandinu. Það fer mikill tími í að skipuleggja þetta allt. Svona ráðstefna er gott dæmi um hvernig kirkjan getur haldið úti öflugu andlegu velferðarstarfi.“ Svo er það prestsvígsluhlut- verkið. „Ég var að vígja prest 1. desember hér á Hólum, hann er að koma til þjónustu á þessu svæði. Ég er búin að vígja þrjá presta hér í haust, kornungt fólk sem er að koma til starfa, það er skemmti- legt. Það eru mikil kynslóðaskipti að verða í kirkjunni, fjöldi presta Kornungt fólk að koma til starfa Séra Solveig Lára Guðmundsdóttir vígslubiskup telur bjart fram undan hjá kirkjunni. Segir þjóðina samt verða að vera vakandi gagnvart ábyrgð sinni á ungu kynslóðinni og höfðar til foreldra og fjölskyldna en ekki skólanna. Solveig Lára í helgidóminum á Hólum, sem altaristaflan Hólabríkin, mikil gersemi sem Jón Arason biskup keypti í Hollandi, setur sterkan svip á. FRÉTTABLAÐIÐ/ ANTON BRINK er að fara á eftirlaun og margt ungt fólk í startholunum því atvinnu- leysi hefur verið meðal ungra guð- fræðinga. Við höfum misst marga til Noregs, ég held það séu tuttugu íslenskir prestar starfandi í Nor- egi. En nú eru þeir að tínast til baka einn af öðrum, til dæmis ungur maður sem var vígður hér til starfa nýlega, hann var búinn að starfa í Noregi sem óvígður prestur. Þetta var í fyrsta skipti sem ég vígi mann sem er bæði búinn að skíra og jarða. Hann verður héraðsprestur í Eyja- fjarðar-og Þingeyjarprófastsdæmi. Sú endurnýjun sem er að eiga sér í stað er frábært dæmi um að kirkjan á enn erindi í samfélaginu og mun sækja af krafti inn í framtíðina í samfylgd með þjóðinni.“ Fólk finnur helgi staðarins Í Skagafirði eru yfir tuttugu kirkjur. Hvernig gengur að halda uppi safn- aðarstarfi í þeim og sinna viðhaldi þeirra? „Þetta er góð spurning. Um kirkjustarfið er það að segja að í langflestum litlu kirkjunum er bara messað einu sinni á ári, annaðhvort á jólum eða sumrin. Varðandi við- haldið þá hafa sóknargjöld farið hríðlækkandi síðustu ár, við fáum ekki nema örlítið brot af því sem við eigum að fá, lögum samkvæmt. En þau nægja til að hita kirkjurnar upp einu sinni á ári og borga organista jafn oft. Viðhald er ekkert til að ræða um. Einu peningarnir í það eru þeir sem fást frá Minjavernd. Þannig er staðan. Sumir sækja hart á Minjavernd og kirkjur hafa verið gerðar upp fyrir stórfé. Aðrir finna sig ekki í að verja almannafé í að halda við þessum húsum. Þéttleiki kirknanna hér kemur til af því að þær eru margar byggðar milli 1850 og 1870 og þá var miðað við að fólk ÞETTA VAR Í FYRSTA SKIPTI SEM ÉG VÍGI MANN SEM ER BÆÐI BÚINN AÐ SKÍRA OG JARÐA. Gunnþóra Gunnarsdóttir gun@frettabladid.is 2 4 . D E S E M B E R 2 0 1 9 Þ R I Ð J U D A G U R10 F R É T T I R ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.