Hugur og hönd - 01.06.2000, Blaðsíða 28

Faldurinn mátaður, höfundur aðstoðar Guðrúnu Hildi við að hagræða blæjunni.
Mynd: Magnús.
gullvír og pilsmunstrið átti að
sauma með lykkjuspori úr reyrðu
garni í gullnum litum. Þetta
munstur er það sama og er á bún-
ingi Sigurlaugar í Asi.3
Oddný og Guðrún hófust þegar
handa með máltöku og sniðteikn-
ingar, en Margrét og Magnús
fundu ákaflega fallegt klæði hjá
The London Textile Co., 99 Regent
Street í London. Saumakonurnar
gerðu prufu af treyju úr lérefti og
mátuðu. Þær gerðu um leið snið af
borðunum fyrir Indu. Alls voru 10
mátanir á þeim 6 mánuðum sem
verkið tók.
Nokkur leit varð að vír fyrir
balderinguna, en Guðrún Einars-
dóttir, sem kennir balderingu í
Heimilisiðnaðarskólanum reynd-
ist eiga ágætan vír sem hún lét
okkur í té. Þá fengum við mjög
góðar kantalíur hjá Sigríði Jó-
hannsdóttur textíllistakonu. Ég
hagræddi munstrum Sigurðar
nokkuð, breytti oddunum á blöð-
unum, svo auðveldara væri að
vinna þau og lengdi munstrið í
samræmi við stærð Margrétar.
Munstur Sigurðar eru frá miðri
síðustu öld, þegar konur voru
mun minni og rýrari en nú, svo
það verður að aðlaga munstrin
stærð nútíma kvenna, ef hægt á að
vera að nota þau. Inda balderaði
fyrst í ermarnar og síðan boðung-
ana. Hún balderaði á svart bómull-
arflauel frá Vogue og hafði undir
kálfapergament sem Borgarfell út-
vegar mér. Einnig notaði hún
pergament undir blöðin. Það tók
hana 330 klukkutíma að vinna
verkið.
Guðrún Edda vann á þessum
tíma prufur fyrir pilsið úr mis-
munandi garni af ýmsum gróf-
leika. Niðurstaðan varð sú að not-
að var DMC perlugarn no. 8. Guð-
rún Edda þræddi fyrst 28 cm
breiðan léreftsrenning á röngunni
neðan á pilskantinn og teiknaði
munstrið á hann. Hún þræddi síð-
an þétt eftir teikningunni í gegnum
efnið með gulum tvinna og fékk
þannig munstrið fram á réttuna. A
þennan hátt kom hún í veg fyrir að
munstrið máðist út eða haggaðist á
meðan hún vann. Guðrún Edda
notaði saumahring til að halda efn-
inu strekktu svo það herptist ekki
saman um bogana. Utsaumurinn í
pilsið, með undirbúningi, tók 151
klukkutíma og var því verki lokið
20. júní.
Efnið í blæjunni er bómullartjull
sem til var í Heimilisiðnaðarbúð-
inni og komið mun vera úr lager
hannyrðaverslunarinnar Baldurs-
brár, sem sá íslenskum konum fyr-
ir efni í þjóðbúninginn í áratugi.
Guðrún Edda saumaði í tjullið
með óskiptum þræði af hvítu
áróragarni. Á blæjuna var notuð
útfærsla á munstri no. 36 af „gulu
blöðunum" sem Sigurður hafði
teiknað fyrir kyrtilermar í stíl við
pilsmunstrið. Það tók hana rúma
30 tíma að sauma í blæjuna.
Búningurinn var sem fyrr segir
mátaður 10 sinnum og er það mat
Brúðurin stendur hér með „landsliðinu", talið frá vinstri, Guðrún Hildur Ros-
enkjær klæðskerameistari, brúðurin Margrét Ragnarsdóttir, balderingakonan
Inda Benjamínsdóttir, Oddný Kristjánsdóttir klæðskerameistari og Guðrún
Edda Baldursdóttir útsaumskennari. Mynd: Magnús.
28 Hugur og hönd 2000