Slökkviliðsmaðurinn - 01.05.1976, Síða 9

klettum, þar sem áðurnefndar skemmdir urðu
mestar á veginum í desemþer s.l., lentum við í
hættulegri aðstöðu með bílinn. Þarna var hall-
andi svell frá klettum og fram í fjöru. Okkur
tókst ekki að hemja bílinn á svellinu, en gripum
til þess ráðs að sækja vírstroffu, sem alltaf er
geymd upp á brunabílnum, og festum hana í
neðra framhorn brunabílsins og 'hinn endann
i efra afturhorn ýtunnar, og þannig var bíllinn
dreginn yfir, og hafður í hlutlausu. Þetta bless-
aðist allt vel, en fjandakornið, þá létti mér stór-
lega, þegar þessi síðasti og versti kafli Spillis-
vegar var að baki.
Þegar komið er upp af Spillisvegi, í svokall-
aða skollagötu, þá blasir Staðardalur við sjón-
um manna. I þetta sinn sá ég dalinn í allt öðrum
skrúða en ég átti að venjast. Hann var nú bók-
staflega allur, fjalla í milli, baðaður í eldrauð-
um bjarma frá alelda Staðarbænum, ægifögur
sjon, en hryggileg. Atvinnu minnar vegna, þá
a ég fleiri ferðir undir Spilli og út í dal en ég
fæ tölu á komið, oft kaldur eftir erfiðan snjó-
mokstur. Þá var alltaf gott að koma í hlýjuna
heim á Stað, og njóta gestrisni minna góðu vina
t>ar, hjónanna Jófríðar Pétursdóttur, sem nú
er látin, og Þórðar Ágústar, sem enn stundar
búskap á Stað, að þessu sinni var hlýjan á
Stað annars eðlis, og ekki að mínu skapi, en
ekki meira um það.
Þegar komið var á brunastað, höfðu þeir
sem á undan fóru í snjóbílnum, komið Klimax-
dælu fyrir í Staðardalsá, en áin sem rennur
um miðjan Staðardal til sjávar, er í 350 m fjar-
lægð frá Staðarbænum. 250 m af slöngum höfðu
verið lagðar út og tengdum við þær um rað-
tengi í bruna'bílinn. Frá bílnum fluttum við svo
vatnið um IV2" á eldstað og hófum að slökkva
1 glæðunum. Tækjabúnaður slökkviliðsins
reyndist okkur vel að venju. Mikið krap var
1 Staðardalsá af völdum skafrennings, og fór
fljótlega að stíflast í stútum og slöngutengjum
uf þessum sökum og endaði með því að við
uiisstum allt vatn, að vísu var allt brunnið að
grunni, þegar hér var komið, en mikil og heit
glóð í rústunum gat verið hættuleg ef vindur
kynni að snúast, en þarna rétt hjá er gripa-
SLÖKKVILIÐSMAÐURINN
hús, hlaða og tækjageymsla. Það var því grip-
ið til jarðýtunnar og rústirnar færðar á kaf í
snjó með henni. Slökkvistarfinu var lokið kl.
10.20 og þá ekið heim á Suðureyri, með allan
tækjabúnað beinfreðinn, en óskemmdan þó.
Nú er það svo, að eftir hvern og einn elds-
voða, þá er nauðsynlegt að fara nákvæmlega yf-
ir slökkvistarfið, allt frá því að útkall á sér
stað, og þar til öll tæki eru aftur komin í við-
bragðsstöðu inn á slökkvistöð, það er sjaldan
svo að ekki komi eitthvað það í ljós sem betur
hefði mátt fara, oftast eru þetta smáatriði,, en
það -eru einmitt þau sem mönnum sést helst
yfir, en þetta smottirí, eins og sumir kalla það,
getur ráðið úrslitum þegar út í alvöruna er
komið. Tökum eitt örlítið dæmi, en það er vír-
stroffan, sem við geymum ávalt í brunabifreið
okkar. Hefði hún ekki verið á sínum stað, þá
vorum við einfaldlega stopp!
Slökkviliðið hér á tvö sett reykköfunartækja,
en ekki loftpressu, sem þarf til endurhleðslu
loftkúta tækjanna. Það þarf iþví að senda þá í
annað byggðarlag til hleðslu, en að vetrarlagi
getur það verið alltafsamt, og tækin gefa ekki
það öryggi, sem efni standa til.
Við brunann hér 2. janúar, aðeins tveim dög-
um fyrir Staðarbruna, voru reykköfunartækin
notuð, og kútarnir þá tæmdir af lofti. Það vildi
svo til, að djúpbáturinn Fagranes var staddur
hér í höfninni á leið til Isafjarðar, þegar þessu
slökkvistarfi lauk og kom ég kútunum þar um
borð og sendi þá í hleðslu á ísafirði. Þegar svo
útkallið vegna Staðarbruna kom 5. janúar, þá
þarf engan að undra, þótt mér hafi stórlétt, þeg-
ar ég fékk það staðfest að mannslíf voru ekki í
hættu á Stað, þar sem loftkútarnir voru þá
ókomnir að norðan. Af þessu má læra, að annað
tveggja, þá þarf að kaupa loftpressu, eða tvö
til þrjú aukasett loftkúta. Síðari kosturinn hef-
ur nú verið valinn. En í byggðarlagi sem Suð-
ureyri, þar sem samgöngur á landi eru engar
5—6 mánuði ársins, þá er það loftpressa sem
koma skal.
Þá kom það sárlega í ljós, hve erfitt það er
að hafa góða stjórn á hlutunum, án fjarskipta-
sam'bands við erfiðar aðstæður, eins og voru
7