Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1989, Blaðsíða 34

IBRENNIDEPLI
Helgi, Helgi, Hrafn og Helga Hjörleifs. H-nefndin sem vann að Degi fatl-
aðra, H-heiIög.
„Hve löng er þessi ganga og stundum
siglt í strand
og stöðnun ríkir ein.
Þá finnst okkur að vonum svo
óralangt í land
og loforðsefndin sein“.
Mikið gætu forsvarsmenn samtaka
fatlaðra og einstakra félaga þeirra, að
ógleymdum öllum einstaklingunum
innan þeirra, mikið gæti þetta fólk nú
tekið undir þessar línur, oft og einatt.
Og þó er ekki sanngjarnt að segja, að
allt sé í stöðnun, því vissulega hefur
framfarasvipurinn sett sitt mark á
þennan málaflokk og í mörgu meir og
betur en ýmsa aðra á síðustu árum.
Hitt skal þá enn einu sinni undir-
strikað ærlega og af fullum þunga, að
það er svo fjarska skammt liðið frá því,
að nokkur þróun af nokkru tagi fór að
eiga sér stað yfirleitt.
Nú eiga stjómvöld og löggjafinn
að vita þetta öðrum betur, en svo
virðist oft að sumum gleymist þessar
óhrekjandi staðreyndir. Málaflokkur-
inn var svo alltof nálægt núllmarkinu,
ef t.d. er litið þrjátíu ár aftur og jafnvel
þó mun skemmra sé skyggnzt aftur í
tímann. Þess vegna hefur þróunin
orðið óvenjulega hröð, þrátt fyrir allt,
en einnig skal undirstrikað alveg sér-
staklega, að hvorki má koma til stöðn-
unar eða stórfelldrar minnkunar raun-
aukningar, vegna þess hversu þróunin
er ung og á enn alltof fá ár örrar
uppbyggingar að baki.
Efvel eráhaldið máe.t.v. segja,að
samfellt fimm ára átak til beinnar
raunaukningar, gæti þýtt það, að. þá
dygði það eitt að halda vel í horfi.
En slíkt er útilokað í dag, einfald-
lega vegna þess hve margur óleystur
vandi er enn á ferðum og við vitum öll
af hverju.
Fram í dagsljósið hafa ýmsir hópar
fatlaðra verið að koma undanfarin ár
og því hefur áþreifanleg fjölgun orðið
meiri en ýmsir áttu von á.
Við hljótum öll að vera einhuga um
það, að velferðarþjóðfélag okkar
verður að sinna þessu fólki, en það
kostar auka átak - tímabundið fyrst og
fremst. Að því aukaátaki beindist
Dagur fatlaðra nú og það er hvorki af
illgimi í garð stjórnvalda eða óeðli-
legri heimtufrekju til samfélagsins, að
þessi krafa - þetta heita ákall, er borið
fram af svo miklum þunga og máske
tilfinningahita einnig.
Hér er einfaldlega svo mikið af
mannlegri hamingju í húfi að aldrei er
um of brýnt fyrir þeim sem með fjárráð
og völd fara að hér blasir válegur vandi
við, verði ekkert gert.
Við tjárlagaafgreiðslu nú verða að
sjást þess einhver merki að ekki sé í
öllu talað fyrir daufum eyrum. Það eitt
dugar nefnilega ekki að berja sér á
brjóst og segjast ætla að skera allra
síðast niður í þessum málaflokki, því
þar þýðir niðurskurður afturför eina.
I þessum orðum skrifuðum í októ-
berlok skal það eitt sagt, að engin hætta
er á því að samtök fatlaðra láti þessi
mál lognast út af og týnast í öllu eymd-
arhjalinu nú meira og minna tilbúnu.
Það mun verða séð til þess.
í þessu Fréttabréfi eru birt ný lög
bandalagsins, sem ber að fagna
sérstaklega. Það hefur áður verið
ítrekað hversu ágæt hin eldri lög
reyndust, en hver tíð kallar á ný viðhorf
í einhverju, og umfang starfseminnar
kallar á önnur vinnubrögð.
Framkvæmdaráðið, sem nú fær
lagasess, hefur gegnt og mun enn
frekar gegna ákaflega þýðingarmiklu
hlutverki í þá veru, að taka mál fyrir,
ýmist til undirbúnings fyrir stjóm-
arfundi svo og ekki síður til afgreiðslu
mála, er stjórnin felur því í hendur.
Aðeins skal það ítrekað og undir-
strikað hér, að auðvitað fer stjómin öll
alltaf með æðsta vald og að því skyldu
menn gæta, að stjórnin er eins
lýðræðislega uppbyggð og hægt er að
hugsa sér, einfaldlega af því að öll
aðildarfélög eiga þar sína rödd inni.
En nýjum lögum ber að fagna, en
um leið tekið einlæglega undir með
formanni Öryrkjabandalagsins, þegar
hann leggur á það ofurþunga áherslu,
að Öryrkjabandalagið efli og styrki hin
félagslegu tengsl sín á landsbyggðinni.
Það er rétt að fólk innan Öryrkja-
bandalagsins og ekki sízt í stjóm þess
geri sér þess glögga grein að í augum
öryrkja almennt úti á landsbyggðinni,
er Öryrkjabandalag Islands einfald-
lega Stór-Reykjavíkursamtök fyrst og
síðast. Þeirri ímynd þarf að breyta og
verður að breyta með einhverjum
hætti, alveg eins og Hússjóður Ö.B.I.
er nú að fá á sig nýjan svip í augum
margra á landsbyggðinni, sem varir
verða við verk hans þar í vaxandi mæli.
Hér er a.m.k. um eitt fremsta fram-
tíðarverkefni Öryrkjabandalagsins að
ræða og skiptir sköpum um tilveru þess
í vitund þess stóra hóps fatlaðra, sem
landsbyggðina byggja.
„Já, löng er þessi ganga“ máeflaust
oftar segja og nú fer að bjarma fyrir
nýjum tillögum í tryggingamálum -
væntanleg gæti verið lagabreyting á
þessu þingi og skiptir miklu hvernig á
verður haldið. Því er ekki að leyna að
mikils eru virði margar þær réttarbætur
34
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS