Spássían - 2010, Blaðsíða 30

30
Leshringurinn Ungfrú Bennet
Í leshringnum Ungfrú Bennet eru níu konur
sem hittast níu sinnum á vetri og spjalla um
bækur. Þær koma úr öllum áttum og spanna
breitt aldurssvið en eiga það sameiginlegt að vera
óforbetranlegri lestrarhestar og vinna flestar á
bókasöfnum. Leshringurinn hefur starfað í 10
ár og er jafn virkur í dag og hann var í byrjun.
Um þessar mundir liggur hann í dvala, enda
sumartími, en okkur tókst þó að smala saman sex
meðlimum á Kaffi Krús á Selfossi og spjalla við
þá um heima og geima. Á tímabili var líkt og við
værum staddar á fundi hjá þeim þegar áhugaverða
bók bar á góma. Elín Kristbjörg Guðbrandsdóttir,
Edda Björg Jónsdóttir, Sigríður Matthíasdóttir,
Rósa Traustadóttir, Valgerður Sævarsdóttir og
Margrét J. Ásgeirsdóttir voru ósammála um sumt
en sammála um miklu fleira, töluðu gjarnan í kapp
við hver aðra svo samtalið flæddi stöðugt úr einu
í annað og útkoman er viðtal við eina ósamstillta
heild: Leshringinn Ungfrú Bennet.
Spássían: Hvaðan er nafnið á leshringnum komið?
Ungfrú Bennet: „Það fæddist í Bretlandi sumarið
2007 þegar við fórum í yndislega ferð á slóðir Jane
Austen. Þetta var gert í gríni á bar eftir ofboðslega
góða máltíð en við erum mjög ánægðar með þetta
nafn. Þegar við erum kynntar erum við allar
ungfrú Bennet.“
S: Eru bækur Jane Austen sérstakt áhugamál
leshringsins?
UB: „Það er bara búið að þýða eina bók eftir hana
á íslensku en við höfum allar gaman af myndunum
og höfðum líka farið saman í sumarbústað þar
sem við horfðum á bresku sjónvarpsþættina um
Pride and Prejudice alla nóttina. Svo er þægilegt
að ferðast og búa til ferðaplan í kringum Jane
Austen. Ein okkar er sérfræðingur í Austen og hún
skipulagði ferðina og á allan heiðurinn af henni.“
Ferðalög eru þeim ofarlega í huga og eftir svo vel
heppnaða för eru ýmsar hugmyndir á lofti. Ein er
að fara til Kanada á slóðir Önnu í
Grænuhlíð, Prins
Edward eyjarnar sem Lucy Montgomery skrifaði
um. Einnig hefur sú hugmynd komið upp að fara
til Dublin á Írlandi og kanna slóðir James Joyce.
UB: „Svo var ákveðið að fara í kreppufrí til
Reykjavíkur og njóta listar og menningar á
kaffihúsum og galleríum og kannski einu litlu
safni.“
Frá fyrsta fundi hafa þær samviskusamlega
haldið fundargerð í lítilli innbundinni bók. Þar
eru upplýsingar um fundarstað og gesti, þema,
bækur sem ræddar voru o.fl. Alls hafa þær haldið
87 fundi á þeim 10 árum sem leshringurinn hefur
starfað en alltaf er tekið frí yfir sumarið. Þegar
fyrsti fundurinn var haldinn ákváðu þær að lesa
Glataða snillinga eftir William Heinesen. Aðeins
tvær kláruðu að lesa þá bók fyrir fundinn en þær
létu það alls ekki letja sig og setti það tóninn fyrir
komandi fundi. Allar bækur sem þær hafa lesið
eru ræddar óháð því hversu margar hafa lesið
þær. Segja þær að leshringurinn hafi opnað
fyrir þeim nýjan heim, gefið þeim tækifæri til að
kynnast örlítið höfundum sem þær hefðu annars
ekki lesið og kveikt þannig í þeim löngun til að
kynna sér hann betur.
UB: „Við látum svo illa að stjórn. Það er ekki hægt
að láta okkur allar lesa sömu bókina. Stundum er
einhver að segja frá bók og kannski þrjár aðrar
hafa lesið hana og þá verðum við að ræða hana.“
Fyrst og fremst er það félagsskapurinn sem heldur
hópnum saman en þær segjast hafa smollið strax
saman. Í upphafi áttu þær það allar sameiginlegt
að vinna á bókasöfnum. Frá héraðsbókasafninu á
Selfossi sem þá var, til Hvolsvallar, Hveragerðis og
Flúða, svo og bókasafni bæði Fjölbrautarskólans
og Grunnskólans á Selfossi. Síðan þá hafa orðið
einhverjar breytingar á högum en ástríðan fyrir
bókmenntum síst minnkað.
Þær segja leshringinn búa yfir margræðum
persónuleika því þær eru með ótal bækur í takinu
í einu og fari það gjarnan eftir því í hvaða skapi
þær eru hverju sinni hvaða bók verður fyrir valinu.
Stundum hefur verið reynt að koma skipulagi á
kaosið með því að hafa fyrirfram ákveðin þemu, til
dæmis uppáhalds barnabókin, teiknimyndasögur,
bók sem þér þykir vænt um o.s.frv. Einhvern
tímann var kínverskt þema og þá var sagt frá
Kína, kenndir stafir og orð. Þær hafa einnig haft
ástarsöguþema með bleikum blæ og hattaþema.
S: Er þetta galdurinn? Að gera nógu mikið í
kringum hringinn?
UB : „Okkur finnst bara gaman að vera saman. Við
upplifum svo mikla fjölbreytni þegar við hittumst
því við erum alltaf að gera og heyra eitthvað nýtt.“
Þær segjast í raun ræða allt milli himins og jarðar,
líka þjóðmálin og það sem brennur á þeim hverju
sinni. Ekki er mikið rifist en rökrætt og hver með
sína skoðun. „Stundum er þetta alveg eins og
fuglabjarg“ segja þær og hlæja.
Eitt af þeim umræðuefnum sem gjarnan er
bryddað á eru bókakápur. Þær fara að ræða
Bókmennta- og kartöflubökufélagið eftir Mary
Ann Shaffer og Annie Barrows sem fjallar einmitt
um sérstakan leshring. Þær sem hafa lesið bókina
eru sammála um að hún sé yndisleg en bókakápan
sé misheppnuð.
Auður gluggar í ferðabókina Í te með herra Darcy sem leshringurinn lét útbúa eftir
velheppnaða reisu til Englands á slóðir Jane Austen.