Fréttablaðið - 20.06.2020, Blaðsíða 18

ÉG ER ALINN UPP Í SVEIT
OG VIÐ ÞAÐ AÐ MAÐUR
ÞURFI AÐ EIGA ERINDI
TIL AÐ FARA Á FJÖLL.
ÞAÐ GERI MAÐUR TIL AÐ
ELTA KINDUR EÐA RJÚPUR.
Við náum tali af Gísla þar sem hann er á akstri í Húnavatns­sýslu við upptökur á Sumarlandanum. „Við erum við Hóla í
Hjaltadal þar sem við erum að fara
að taka viðtöl við upprennandi
skógarhöggsmenn á skógarhöggs­
námskeiði. Þar eru menn að læra
réttu handtökin á keðjusögina svo
trén detti ekki á hausinn á þeim.
Þetta er alveg ábyggilega flott sjón­
varp, enda eitthvað rómantískt og
fallegt við skógarhögg,“ segir Gísli,
sem er ekki frá því að stétt skógar­
höggsmanna sé að rísa hér á landi
þó að hún sé kannski ekki fjölmenn.
„Það er það mikið orðið af skógum
hér sem þarf að grisja.“
Gísli hefur unnið í sjónvarpi í 20
ár, en árið 2003 hófu göngu sína
þættirnir Út og suður undir hans
stjórn og gengu þeir í sjö sumur.
„Í október nú í ár eru aftur á móti
komin tíu ár frá því Landinn byrj­
aði. Ég er ekki með tölu á því hvað ég
sjálfur hef tekið mörg innslög fyrir
Landann en þau hlaupa á hund­
ruðum. Samtals höfum við þó tekið
um tvö þúsund innslög á þessum
áratug.“
Snýst um að hlusta á sögur
Eftir áratug á ferð um landið í leit
að áhugaverðum viðmælendum,
er ekki úr vegi að spyrja Gísla hvort
starfið sé alltaf jafn ánægjulegt. „Já,
það kemur eiginlega á óvart hvað
þetta er ennþá gaman. Ef maður
hefur snefil af ánægju af því að
umgangast fólk þá er þetta drauma­
starfið. Þetta snýst auðvitað bara
um sögur, en ég er alinn upp við að
hlusta á sögur. Þetta snýst um það:
Að hlusta á sögur fólks og koma
þeim áfram. Svo stutta svarið er já,“
segir Gísli í léttum tón.
Gísli segir þau fá mikið af ábend­
ingum um áhugaverð viðtalsefni
auk þess sem þau leiti uppi sögur,
ekki síst ef þeim finnst vissir hópar
þurfa að fá meira pláss í umfjöllun.
„Við leitum uppi sögur, ekki síst
þegar okkur finnst okkur vanta
sögur frá vissum landshlutum,
vissum aldri eða vissu kyni, enda
reynum við að halda jafnvægi í
þessum efnum,“ útskýrir Gísli.
Hugsjónin bætti þáttinn
„Við ákváðum fyrir nokkrum árum
að gæta þess að kynjaskipting við­
mælenda væri 50/50, en fyrir það
voru karlarnir í meirihluta. Ef það
var farið að halla á konur þá leit­
uðum við bara að konum og við
sættum okkur ekki við bara eitt­
hvað, heldur leituðum að góðu efni
þar sem konur voru í forsvari. Það
gerði það að verkum að við fundum
alls kyns gott efni sem hefði farið
fram hjá okkur annars. Þetta var
því ekki bara hugsjón heldur gerði
þetta þáttinn að mínu mati mun
betri.“
Eins og fyrr segir er Gísli á ferð­
inni í Húnavatnssýslu þegar við­
talið fer fram og einhvern veginn
sér maður hann alltaf fyrir sér undir
stýri brunandi um þjóðveginn, og
að sjálfsögðu, íklæddan lopapeysu.
„Ég segi stundum að ég keyri eins
og dýralæknir eða sæðingamaður,
en þetta eru stéttir sem keyra tals­
vert mikið. Ég hef farið yfir 70
þúsund kílómetra á ári. Þetta árið
var það aðeins minna en frá því ég
fékk bílpróf hef ég aldrei keyrt eins
lítið, enda var maður mikið bund­
inn heima og lítið á f lakkinu vegna
COVID.
Um helgina keyrði ég um 1.400
kílómetra á 26 tímum, ég keyrði
Eyjafjörðinn, austur á Höfn og svo
aftur til baka,“ segir Gísli sem viður­
kennir að það sé misgaman að keyra
eftir svæðum og veðráttu. „En í góðu
veðri og með fallegt útsýni fær
maður aldrei nóg af því að keyra
um landið. Það er líka núvitund í
því, þessi tími nýtist mér vel til að
hreinsa hugann og slappa af eða þá
til að hugsa. Gjarnan notar maður
tímann og er í símanum,“ segir
hann og bætir við að það sé vert að
taka fram að hann noti þá auðvitað
handfrjálsan búnað.
Hlustar á glæpasögur
við aksturinn
Á akstri sínum um landið hlustar
Gísli á hlaðvörp og glæpasögur af
Storytel og segir það sérlega nota­
legt. „Síðasta bók sem ég hlustaði á
var eftir sænska höfundinn Vivecu
Sten. Ég annaðhvort les eða hlusta
á allar norrænar glæpasögur sem
koma út á íslensku. Ég hlusta á alla
íslensku höfundana og Jo Nesbo er
líka oft í tækinu enda í uppáhaldi.“
Einkennisklæðnaður Gísla í
þáttunum er álíka þjóðlegur og
þátturinn sjálfur, en oftast er hann
klæddur í íslenska lopapeysu við
upptökur.
„Ætli ég eigi ekki tæplega 30
lopapeysur og ég veit að það er ein á
leiðinni. Konan mín hefur prjónað
þær flestar og dóttir mín hefur ekki
síður verið liðtæk. Svo hafa mér bor­
ist tvær eða þrjár eftir öðrum leið­
um. Eina fékk ég frá Handprjóna­
sambandinu og eitt sinn var ég
kynnir á prjónahátíð í Húnavatns­
sýslunni og fékk þar fallega peysu.
Ég held að einhver mestu verðmæti
sem ég á séu í lopapeysum.“
Á hátt í þrjú hundruð hálsbindi
Gísli segist stundum klæðast skyrt­
um í upptökum en það er þá helst til
að nota eitthvað af þeim tvö til þrjú
hundruð hálsbindum sem hann
hefur safnað í gegnum tíðina og
fara ekki eins vel við lopapeysur og
skyrtur. En hvaða söfnunarárátta er
þetta eiginlega? „Ég safna bindum,
slaufum og höttum en mest á ég
af bindum,“ segir Gísli, sem hefur
dálæti á óhefðbundnum slaufum
og segir vel hægt að para þær við
lopapeysur, alla vega mun frekar en
hálsbindi. „Ég á slaufur úr fiskroði,
tré og hreindýraskinni og er mikið
fyrir eitthvað svona handgert.“
Gönguferðir eru tiltölulega nýtt
áhugamál hjá Gísla en þær stundar
hann ásamt eiginkonu sinni, í stærri
hópi eða jafnvel einn. „Ég er alinn
upp í sveit og við það að maður
þurfi að eiga erindi til að fara á fjöll.
Það geri maður til að elta kindur eða
rjúpur. Svo kemst maður að því að
það er allt í lagi að labba á fjöll bara
til eigin ánægju.
Öræfin í uppáhaldi
Ég hef gengið bæði hér á landi og
erlendis og lengst gekk ég Jakobs­
veginn. Það er gaman að ganga fal­
legar leiðir eins og Leggjabrjót og
Síldarmannagötur,“ segir Gísli sem
er þó liðtækur í fjallgöngur líka.
„Það er gaman að labba í góðum
hópi eða einn með sjálfum sér, svo
göngum við líka mikið saman, ég og
konan. Það er ekki langt síðan við
byrjuðum á þessu en við höfum gert
mikið af því síðustu ár.“
Gísli er nýkominn úr gönguferð
um Öræfin og safnaði jafnframt
kröftum fyrir Sumarlandann í
sumarhúsi í Eyjafirði. „Ég stefni svo
á að ferðast sem mest um landið í
sumar, bæði í vinnu og frítíma.“
Þegar rætt er við mann sem hefur
haft starfa af því í áratug að ferðast
um landið og spjalla við fólk, er ekki
annað hægt en að spyrja um hans
uppáhaldsstað og Gísli er f ljótur
til svars: „Ég myndi segja Öræfin,
Skaftafell og nágrenni. Það er auð­
vitað fullt af fallegum stöðum og í
hverri sveit eru spennandi staðir,
en ef maður er að horfa á landslagið
þá myndi ég nefna Öræfin. Það eru
bara einhverjir töfrar þar og ég fæ
aldrei nóg af því að keyra þessa leið
austur eftir.“
Þetta er ennþá
skemmtilegt
Gísli Einarsson er kominn í sumargírinn ásamt félögum sínum í
Landanum og á sunnudagskvöld hefur Sumarlandinn göngu sína
á RÚV. Tónlistarmaðurinn KK verður með í för og bætir í gleðina
með þekktum sumarlögum út um hvippinn og hvappinn.
Gísli ver tölu-
verðum tíma í
bílnum, enda
hefur hann
keyrt allt að
70 þúsund
kílómetra á ári
um land allt.
Við aksturinn
styttir hann
sér stundir
við að hlusta
á hlaðvörp
og norrænar
glæpasögur og
segir það sér-
lega notalegt.
FRÉTTABLAÐIÐ/
ANTON BRINK
Björk
Eiðsdóttir
bjork@frettabladid.is
2 0 . J Ú N Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R18 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
HELGIN