Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.2020, Qupperneq 12

ákveða að ég yrði læknir en no
way! Ekki eftir þetta. Ég var
lagður í einelti og það var ekki
talað um annað og allir búnir
að ákveða að ég yrði læknir.
Ég hefði örugglega orðið fínn
læknir en þá kom upp mót-
þróinn. Þetta fór í taugarnar
á mér sem lítið barn.“
Lét sig síga ofan í pottinn
„Nítján ára flutti ég að heim-
an og fékk afa til að lána mér
íbúð sem hann átti niðri í
bæ og bjó þar með konu sem
átti barn. Alltaf í uppreisn.
Mamma og pabbi voru ekki
sátt en vildu ekki æsa sig við
afa sem hafði lánað mér íbúð-
ina. Þetta var þægilegt. Lág
leiga. Afi vildi að ég borgaði
5000 kall á mánuði og ég vann
sem aðstoðarhúsvörður í Nor-
ræna húsinu. Ég skipti um
perur, sýndi bíó og flaggaði.
Það var erfiðast þegar það
þurfti að flagga í hálfa stöng
um páska því þá þurfti að ná
öllum flöggunum í beina línu.“
Þegar sambandið lognaðist
út af og flöggin urðu skökk
lét Eiríkur tilleiðast og skráði
sig í Háskólann. Eiríkur er
frægur fyrir að fara eigin
leiðir svo læknisnám kom
aldrei til greina. Hann skráði
sig í heimspekinám og vermdi
þar bekkinn með ýmsum lit-
skrúðugum persónum eins
og til dæmis Hannesi Hólm-
steini.
Heimspeki hefur gjarnan
verið kölluð fagið sem fólk
lærir ef það veit ekki hvað
það vill læra. „Já. Þess vegna
fór ég í heimspeki. Það voru
þarna sex eða sjö strákar með
mér í námi sem í dag eru allir
prófessorar. Svo voru þarna
einhverjar konur. Það var
mikil bylting hjá þeim. Kon-
ur voru að skilja við mennina
sína og skrá sig í nám. Upp-
reisn í eldhúsunum.
Ekki fyrir löngu fór ég í
sund og sá þar gamla konu
með göngugrind klöngrast
ofan í pottinn. Hún heilsar
mér en ég kannast ekkert við
hana. Þá kom í ljós að þetta
var gömul kærasta úr heim-
spekinni. Hvað, ertu eitthvað
lasin? spyr ég. Nei, ég er bara
svo gömul, svaraði hún. Ég
mundi að hún hafði verið eitt-
hvað eldri en ég, en ekki svona
gömul. Ég bara lét hausinn á
mér sökkva dálítið ofan í pott-
inn.“
Þetta var „show“
Þegar námi lauk og ekki
var meiri heimspeki að fá
í Reykjavík flutti Eiríkur
til Frakklands. „Þetta var
landflótti. Ég gat aldrei lært
frönsku, svo það var dæmt,
en mig langaði að komast frá
Reykjavík. Búa í stórborg og
sjá alvöru líf. Upplifa franska
rómantík.
Þetta gekk ekki nógu vel
svo ég kom heim og bankaði
upp á hjá gamalli kærustu á
Baldursgötu með litlu ferða-
töskuna mína. Ég var hepp-
inn að hún var heima. Ég gat
ekki sagt foreldrum mínum
að þetta hefði ekki gengið. Ég
skammaðist mín fyrir að þetta
gekk ekki upp í Frakklandi.
Ég var búinn að vera mánuð
í DV og fólk keypti blöð. Eig-
endurnir urðu ríkir og smá-
auglýsingar mokseldust.“
Þegar einokun ríkisút-
varpsins var rofin með lögum
og frjálst útvarp leyft réð Ei-
ríkur sig sem fréttastjóra á
Stjörnunni sem var stofnuð
um svipað leyti og Bylgjan.
Þar hafði hann stjörnu- og
furðufréttir í hávegi. Sá kafli
varði í rúm tvö ár en þá missti
Eiríkur vinnuna og skrifaði
tvær bækur á milli starfa.
Ævisögu Davíðs Oddssonar og
aðra um rússneska vinnukonu
sem lenti í Fljótshlíð og lýsti
þeirri vist sem verri en fanga-
búðunum í Rússlandi.
Var þetta góð bók?
„Farðu á bókasafn. Já, þetta
var góð bók. Hún seldist vel.
Fólkið í Fljótshlíð reyndi að
fá lögbann á bókina á Þor-
láksmessu og hún seldist og
seldist.“
En Davíð. Var hann til í
ævisöguna?
„Já, en svo ekki. Það er
lengri saga svo þú verður að
lesa hana annars staðar en
það er allt í fínu á milli okkar
núna. Þegar hann hætti við
var ég búinn að eyða fyrir-
framgreiðslunni og sagði
bara no way. Ég verð að skrifa
þessa bók.“
Eftir bókaskrifin bauðst
Eiríki vinna á Bylgjunni í
morgunútvarpinu og í kjöl-
farið fékk hann þá hugmynd
að þátturinn hans ætti best
heima í sjónvarpi. „Ég var að
taka viðtal við Davíð Odds-
son og hann horfði alltaf út í
loftið. Svo ég sagði við hann:
Davíð, segðu mér nú eitt í ein-
lægni og horfðu í augun á mér,
og þá áttaði ég mig á því að ég
var með myndavélamóment í
útvarpi.“
Þátturinn Eiríkur var því
settur í loftið. Rétt rúmlega
10 mínútna langur, alla virka
daga í fimm ár. Þúsund þætt-
ir. Á þessum tíma var Eiríkur
giftur og búinn að eignast tvö
börn í viðbót, Lovísu og Bald-
ur, með þáverandi konu sinni.
Öll börn Eiríks hafa starfað
um tíma sem blaðamenn við
góðan orðstír. „Ég er mjög
stoltur af börnunum mínum.
Hanna lærði blaðamennsku
í Bandaríkjunum og síðar
mannréttindi í Englandi.
Lovísa er í doktorsnámi í Sví-
þjóð og Baldur er í doktors-
námi í kínverskri heimspeki
í Sjanghæ.“
Aðspurður hvort hann hafi
verið góður pabbi svarar
hann: „Já, á minn hátt. Ég
hafði þau mikið með mér og
þau voru hænd að mér. Hanna
var alltaf með mér í Kaup-
mannahöfn. Við þvældumst
saman á kaffihúsum og átum
ís.“
„Ég hefði ekki átt að gera
það“
Lífið var þó alls ekki alltaf
dans á rósum og Eiríkur
fékk sína skelli þó að hann
hefði ekki hátt um þá. „Einn
daginn missti ég vinnuna, við
eiginkonan skildum og ég var
tekinn fyrir ölvun við akstur.
Allt sama daginn. Það var of
mikið.“
Eftir skilnaðinn fór Eiríkur
hjá henni þegar mamma og
pabbi vissu að ég væri kominn
til landsins.“
Eiríkur á hér við Helgu
Mog en sen, athafnakonu og
barnsmóður sína, en saman
eignuðust þau dótturina
Hönnu Eiríksdóttur.
„Við bjuggum saman í fimm
ár. Bæði þarna og í Kaup-
mannahöfn. Ég fékk inni sem
gestastúdent í fjölmiðlafræði
og við fengum inni á stúdenta-
görðunum í miðbænum. Þarna
var ég kominn heim. Við ætl-
uðum að vera í sex mánuði
en vorum í þrjú ár. Þá fékk
ég tækifæri lífs mín. Ég var
ekki búinn að vera lengi þegar
Helgi Pétursson hringir og
býður mér að vera fréttaritari
þarna úti. Það var ekkert net
eða Reuters. Engar fréttir frá
Norðurlöndunum.
Þarna fór ég að brillera í
hverjum fréttatíma. „Eiríkur
Jónsson talar frá Kaupmanna-
höfn.“ Ég hef aldrei haft betri
laun, 500 danskar fyrir hvern
pistil og þetta var mjög vin-
sælt. Léttari fréttir, þetta var
alveg nýr tónn í íslenskum
fréttum. Þetta var „show“,
eins og ég hef alltaf gert.“
Þegar Eiríkur fór heim
var sett upp fréttaskrifstofa
frá RÚV í Kaupmannahöfn
þar sem menn eins og Bogi
Ágústsson og Friðrik Páll
Jónsson unnu ár í senn sem
fréttaritarar.
DV og Séð og heyrt
„Þetta var orðið gott og for-
eldrar mínir vildu fá Hönnu
heim. Ég hringdi kollekt af
einhverri knæpunni í Jónas
Kristjánsson á DV og spurði
hvort ég gæti fengið vinnu ef
ég kæmi heim. „Já, já, komdu
bara.“ Það var mikill gangur
Ég var lagður í einelti og það
var ekki talað um annað og
allir búnir að ákveða að ég
yrði læknir.
Eiríkur var með daglegan þátt á Stöð 2 sem skapaði honum frægð og frama. Svartur bakgrunnur
þáttanna og smart klæðnaður voru hans einkennismerki.
12 FRÉTTIR 24. APRÍL 2020 DV