Íþróttablaðið - 01.04.1975, Blaðsíða 27

Vilhjálmur Einarsson í „stökkinu" í metstökkinu, kom sá og tókst næstum að sigra, en
setti Olympíumet og vann silfurverölaun.
Vilhjálmur keppti í þrístökkinu þriðjud.
27. nóv. Var skýjað loft en þurrt, frantan
af degi. en dró frá að mestu eftir hádegi.
Varð þá allheitt, en andvari dró nokkuð úr
hitanum. Keppendur voru 35. Undan-
keppni hófst kl. 10 f.h. Vilhjálmur var 21. í
stökkröðinni. Hann stökk aðeins eitt stökk
í undankeppninni, er mældist 15.16 m.
Lágmarksstökklengd var 14.80 m, og
þurfti Vilhjálmur þá til „hvildarheimilis,“
er fulltrúi Norðmanna, Ahlstergren, hafði
áður boðið okkur afnot af, skammt frá
leikvanginum. Hvíldist Vilhjálmur þar vel
þar til aðalkeppnin hófst kl.2.30 og nudd-
aði ég hann dálítið. Nú var Vilhjálmur 13.
í stökkröðinni. Leið alllöng stund þar til
kom að honum. Fyrsta stökk hans var
ógilt. Nú voru margir keppinautar hans
búnir að stökkva um og yfir 15,50m., var
því útlitið ekki sem glæsilegast. Lengsta
stökk, 16.04m. átti Da Silva. Vilhjálmur
vandaði sig nú sem mest við atrennuna og
hitti plankann ágætlega. Hann fékk all-
langt hopp, risaskref og frábærlega hátt og
langt stökk. En hann stakk niður höndinni
— stökkið gat því varla verið mjög langt,
þótt mér sýndist það. Dómararnir við
plankann voru lengi að skoða hann, en
réttu svo upp hvíta veifu til marks um að
stökkið væri gilt. Þá létti mér ákaflega.
Nokkur stund leið, áður en stökklengd-
in var birt á töflunni. Ég trúði ekki mínum
eigin augum og spurði þann sem sat næst
mér hvort þetta væri heldur 15,25 eða
16,25. Hann sagði eins og var — 16,25!
Það hoppaði í mér hjartað. Rétt á eftir
kvað rödd þulsins, er sagði: „Number 638,
Einarsson of Iceland, has just set a new
Olympic record by jumping 53 feet 4
inches, 16,25 meters". Þarna var það!
Hvorki meira né minna en Olympíumet!
En nú var eftir að vita hvort keppinautum
Vilhjálms tækist að fara fram úr meti
hans. Ég var lengi smeykur um þetta, því
þetta var svo snemma í keppninni, að
skæðustu keppinautamir — þrír Rússar,
þrír Japanar og Da Silva, Olympíumeist-
arinn — áttu enn mörg stökk eftir. Engum
tókst þetta nema Da Silva, og ekki fyrr en
eftir tvær klukkustundir. er hann stökk
16,35 m. Varð Vilhjálmur því annar 1
keppninni. Vorum við auðvitað himinlif-
andi yfir þessu ágæta afreki, sem er lang-
samlega bezta afrek íslendings í frjálsum
íþróttum. Mér fannst ekki ólíklegt, að
Vilhjálmur kæmist 16,00 metra, en þetta
tók fram bjartsýnustu vonum. Afreki Vil-
hjálms var mjög vel fagnað af öllum
Norðurlandabúum er þarna voru, og fékk
hann yfir 30 samfagnaðarskeyti hvaðan-
æfa að. — Með þessu var keppni íslend-
inga á Olympíuleikunum lokið. Er óhætt
að segja, að þátttaka íslendinga hafi verið
giftusamleg að þessu sinni, því, eins og
Norðmenn, vinir okkar og frændur sögðu,
mun þess vart dæmi í sögu Olympíuleik-
anna, að helmingur flokks nokkurs lands
hafi unnið silfurverðlaun leikanna!
Glæsilegur sigur!
Ekki megum við gleynta blessuðu kven-
fólkinu á sjálfu kvennaárinu! Það þurfti
ekki lengi að leita, til að finna frásögn um
glæsileg afrek íslenskra kvenna. í ágúst-
hefti íþróttablaðsins 1964 er ítarleg grein
um Norðurlandamót kvenna í handknatt-
leik. Þar segir m.a. í upphafi frásagnarinn-
ar: Aldrei hafa áhorfendur á Laugardals-
velli fagnað jafn innilega íslenskum
íþróttasigri, og þegar íslenska kvenna-
landsliðið í handknattleik vann hið norska
30. júní sl. á lokamínútum leiksins, er því
tókst algerlega að snúa leiknum sér í vil og
skora síðustu fjögur mörkin og innsigla
þar með sigurinn í þessu fyrsta Norður-
landamóti í flokkaíþróttum, sem háð hef-
ur verið hér á landi. — Síðar í greininni
segirsvo um lokakvöldið:
Lokakvöldið.
Fjórir leikir voru háðir síðasta leik-
kvöldið, 30. júní. Fyrst léku Danmörk og
Finnland og þar unnu dönsku stúlkurnar
mesta yfirburðasigurinn í mótinu, 19—1.
Þá mættust ísland og Noregur og reynd-
ist það hinn raunverulegi úrslitaleikur
mótsins og verður því getið hér allítarlega.
Islenzku handknattleiksstúlkunum tókst
á lokamínútum leiksins við Noreg að snúa
leiknum algerlega sér í vil og skora síðustu
fjögur mörk leiksins við gífurleg fagnaðar-
læti. Þar með tryggðu þær sér sigur í
hinum spennandi leik, þar sem norsku
stúlkurnar höfðu um miðjan síðari hálf-
leik náð tveggja marka forskoti og ekkert
annað virtist þá blasa við en norskur sigur.
Islenzku stúlkurnar voru taugaóstyrkar og
19