Morgunblaðið - 07.04.2020, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. APRÍL 2020
✝ Páll Skúlasonlögfræðingur
fæddist 30. júlí
1940 í Bræðra-
tungu í Biskups-
tungnahreppi, Ár-
nessýslu. Hann lést
á heimili sínu á
Prestastíg 9,
Reykjavík, 25.
mars 2020.
Foreldrar hans
voru Skúli Gunn-
laugsson, bóndi í Bræðratungu,
f. 11. september 1880, d. 26.
desember 1966, og kona hans,
Valgerður Pálsdóttir, húsfreyja
í Bræðratungu, f. 20. maí 1899,
d. 14. mars 1983.
Önnur börn þeirra hjóna,
systkini Páls, voru bræðurnir
Sveinn, bóndi í Bræðratungu, f.
6. júlí 1927, d. 14. mars 2007, og
Gunnlaugur dýralæknir, f. 10.
júní 1933, d. 19. nóvember 2017.
Páll varð stúdent frá ML
1960, var við nám í læknisfræði
við Háskóla Íslands 1960-1962
(lauk forprófi 1962), var 1962-
1964 við nám í bókasafnsfræði
við sama skóla (lauk I. og II.
stigi) og lauk lögfræðiprófi
(cand. juris) frá Háskóla Íslands
eignarfélög, hlutafélög og
einkahlutafélög.
Formaður Dansk-íslenska fé-
lagsins var Páll langa hríð.
Hinn 29. desember 1982 gift-
ist Páll Elísabetu Sigríði Gutt-
ormsdóttur, stúdent frá MR
1963, BA í ensku, íslensku og
frönsku, próf í félagsráðgjöf,
deildarstjóra hjá Ráðningar-
stofu Reykjavíkurborgar, f. 26.
maí 1943. Foreldrar hennar
voru Guttormur Pálsson, bóndi
og skógarvörður á Hallorms-
stað í Skógum, Vallahreppi,
Suður-Múlasýslu, f. 12. júlí
1884, d. 5. júní 1964, og seinni
kona hans, Guðrún Margrét
Pálsdóttir húsfreyja, f. 24. sept-
ember 1904, d. 19. nóvember
1968.
Elísabet stundaði nám og
lauk prófum við Háskóla Ís-
lands og erlenda háskóla og
starfaði víða erlendis.
Páll og Elísabet bjuggu
lengst af á Prestastíg 9, Reykja-
vík. Þau voru barnlaus. Elísabet
dó 14. desember 2017.
Útför Páls fer fram í kyrrþey
7. apríl 2020, með þeim tak-
mörkunum sem fylgja farsótt-
inni í þjóðfélaginu. Jarðsett
verður í Bræðratungukirkju í
Biskupstungum sama dag.
Minningarathöfn verður haldin
síðar.
8. febrúar 1969.
Framhaldsnám
stundaði Páll er-
lendis, fyrst í Evr-
ópurétti og við-
skiptarétti við
Europea Instituut
hjá Universitet van
Amsterdam 1969-
1970 (diplóma
1970), nám í félaga-
rétti við Freie Uni-
versität í Vestur-
Berlín vetrarmisserið 1971-
1972 og nám í fjármunarétti,
einkum félagarétti, við Lund-
arháskóla og Kaupmannahafn-
arháskóla 1977-1978.
Páll varð héraðsdómslög-
maður 15. júlí 1969. Á löng-um
starfsferli vann hann á lög-
mannsstofu, var fulltrúi hjá rík-
isskattstjóra, á bókasöfnum,
fulltrúi hjá yfirborgarfóget-
anum í Reykjavík, stundaði út-
gáfu- og ritstörf og rak lög-
mannsstofu, var framkvæmda-
stjóri Félags menntaskólakenn-
ara og stundakennari við Há-
skóla Íslands. Hann gaf út
tímaritið Bókaorminn og síðan
tímaritið Skjöld. Meðal rita
hans má nefna bækur um sam-
Tekið hefur verið eftir því að
ýmsir af bestu listamönnum þjóða
hafa fæðst eða dvalist á stöðum
þar sem landslag er óvenjufallegt.
Svo er og á fæðingarstað Páls
Skúlasonar, Bræðratungu í Bisk-
upstungum. Páll var að vísu ekki
listamaður í hefðbundnum skiln-
ingi en listrænar taugar hans
komu m.a. fram í starfi hans sem
formaður Dansk-íslenska félags-
ins.
Páll stundaði mjög margþætt
nám og störf innanlands sem utan.
Var sérstaklega athyglisvert að
fylgjast með því hvernig útgáfa
hans á tímaritum var til þess fallin
að auka innsýn manna í ólíkar
fræðigreinar, svo og menningu.
Síðustu ár ævi sinnar bjó Páll
einn á Prestastíg 9 í Grafarholti og
hrósaði hann nágrönnum sínum
mjög. Megi fleiri njóta slíkra ná-
granna á efri árum. Það er á við
fegursta landslag.
Jón Ögmundur Þormóðsson.
„Falls er von af fornu tré“.
Þessi orð Búa Andríðssonar í
Kjalnesingasögu rifjast upp fyrir
mér nú, við fráfall föðurbróður
míns. Ég las einmitt nýlega þessa
sögu með 13 ára dóttur minni. Þau
eiga líka vel við Pál Skúlason en
hann sagði mér fyrir nokkru að
hann ætti von á þessu „svona hvað
úr hverju“. Þessi kjarnyrta setn-
ing einkennir um margt æðruleysi
hans alla tíð. Palli var stórmerki-
legur maður, flókinn persónuleiki
sem fór ekki með fleipur. Hann
var fyrst og fremst gæslumaður
menningar og sögu þessa lands og
útgáfa menningartímaritsins
Bókaormsins og seinna Skjaldar
mun halda nafni hans á lofti.
Framkoma Palla var lágstemmd,
hógvær og umfram allt kurteisleg
enda þessi mildi honum í blóð bor-
in. Ritstörfin léðu honum rödd
sem honum fannst annars svo erf-
itt að nota bæði í fjölmenni sem og
minni selskap. Afburðagáfur Palla
voru auðsæjar löngu áður en hefð-
bundin skólaganga hófst. Hann
hafði á hraðbergi sögur og kveð-
skap á unga aldri þannig að undr-
um sætti. Oft var þó talað um það
að barnið væri „inn í sig“ og ekki
breyttist það þegar hann óx úr
grasi. Þetta heitir auðvitað í dag
„að vera einhvers staðar á rófinu“.
Lífið var ekki þrautalaust fyrir
þennan makalausa mann og galt
hann þar sér sjálfur þyngstu
höggin. Næstum sjúkleg hlé-
drægni leiddi hann á ótrygga vegu
með Bakkusi. Þannig beit hann í
sig kjark og gekk þessa villigötu
lengur og oftar en flestir vildu.
Hann var blindur á bresti sína
fram á efsta dag, lifði í afneitun
um að þetta væri vandamál og
hvarflaði aldrei að honum að taka
á málinu. Við þetta gat hann orðið
veisluglaður og sat gjarnan eftir í
veislulok, þá enn þurfandi. Þessi
breytni varð ekki til þess að bæta
úr illra tefldri skák. Engu tauti
varð við hann komið enda var
hann einskis manns taglhnýtingur
eða trússberi. Sagði réttilega að
feigðin mundi koma að sér hvar
sem hann væri staddur. Alloft
stytti þó upp og þá var skemmti-
legt að vera með frænda mínum
sem var áberandi sjálfstæður í
skoðunum, frumlegur, áræðinn og
djúphugull. Hann fyrirleit alla tíð
yfirborðsmennsku, var fljótur að
átta sig á því hvort tíma sínum
væri vel varið hverju sinni í sam-
skiptum við aðra og lét ekki smá-
muni ónáða sig hvunndags. Hann
gat verið hamhleypa til verka
þannig að blekið spýttist úr penn-
anum og út á gólf þegar mest gekk
á. Orðræðan var hnitmiðuð, oft
vangaveltur um súbstans og van-
ítas og að greina þar á milli. Hann
hafði gjarnan þá skoðun sem vant-
aði hverju sinni og vann aldrei til
auðs eða sérstaks álits. Vel skrif-
aður texti og góð frásögn voru
honum dýrmætari en fullur mælir
silfurs. Hann var maður hins
knappa forms textans þar sem
hvert orð var atvik. Hann var um
leið hinn strangi og jafnvel refs-
andi yfirlesari sem maður gat svo
sannarlega lært nokkuð af. Hann
kunni að gleðjast og samgleðjast,
auk þess að vera óspar á hrósið ef
slíkt var verðskuldað.
Líf og dauði vega salt og nú er
minn elskulegi frændi dáinn og
fær sína hinstu hvílu í Bræðra-
tungukirkjugarði. Hann á alla
mína virðingu og veri hann ávallt
Guði falinn.
Skúli Gunnlaugsson.
Páll Skúlason, lögfræðingur og
ritstjóri, er allur.
Ég kynntist honum fyrst upp
úr 1980; sem góðvini Bergs Vig-
fússonar kennara í Hafnarfirði, en
sá var giftur inn í mína Líndals-
ætt. Var Páli sérlega hlýtt til
þeirrar fjölskyldu.
Seinna þekkti ég hann sem rit-
stjóra Skjaldar, í stóra kaffi-
spjallshópnum við Austurvöll. Svo
hélt hann erindi hjá mér í Vináttu-
félagi Íslands og Kanada um Ís-
lending þar vestra, sem og um
danska félagið sitt, sem og um
tímaritið sitt Skjöld. En hann kom
víða við í slíkum málum svo sem
sjá má í Æviskrám samtíðar-
manna.
Síðast efldust kynni okkar til
muna er kona hans heitin varði
síðustu mánuðum sínum á elli-
heimilinu Grund, á deildinni þar
sem ég starfa. (Var það þá raunar
mál sumra samstarfssystra minna
þar, að við líktumst hvor öðrum
mjög í útliti og fasi og kaffispjalls-
viðmóti, enda staðfastir miðstétt-
ar-menningarmenn!) Var hann og
jafnan sérlega hlýlegur, kankvís
og einlægur í viðmóti.
Hann varð tryggur kaupandi
ljóðabóka minna undir lokin, og
varð einnig tíðrætt um menning-
arlífið sem og ættmenni mín gegn-
um tíðina, sem svo mörg hafa nú
kvatt.
Það verður okkur kunningjum
hans óafturkræfur skaði að hafa
misst okkar einstaka Pál Skúla-
son, og það talsvert fyrir aldur
fram!
Tryggvi V. Líndal.
Það muna hann margir spor-
léttan á strætum borgarinnar, í
ljósbrúnum rykfrakka með skjala-
tösku. Í henni var Skjöldur hans
tilbúinn til prentunar, fágætur
fjársjóður viðtala og þjóðlegs fróð-
leiks. Páll var einn af þeim mönn-
um sem hefðu getað sest inn á
hvaða kaffihús sem var í heiminum
og dregist fljótt að miðborði fasta-
gesta. Virðulegt yfirbragðið bar
með sér góðvild og svo kunni hann
samræðulist á sinn fágaða hátt,
þar sem hann fiktaði aðeins í hvítu
yfirskegginu með feimnislegum
hætti. Það var líkt og að vera
staddur á góðri leiksýningu að
sitja aðalfund Útgáfufélagsins
Sleipnis, sem gaf út Skjöld, mál-
gagn Páls Skúlasonar. Þar var
margt óvæntra dagskrárliða og
ummæla sem einungis er hægt að
finna í úrvalsritum heimsins. Ég
er þakklátur fyrir samfylgdina
með Páli hin síðustu ár. Það voru
góð og gefandi kynni. Þegar El-
ísabet Guttormsdóttir, ömmusyst-
ir mín, kvaddi jarðvistina fyrir
tveimur árum þvarr lífsvilji Páls,
slíkir sálufélagar og samstarfs-
menn höfðu þau verið. Þau bættu
hvort annað upp eins og góð hjón
gera, og gátu vart hvort án annars
verið. Saman áttu þau yndisreit í
Hestlandi við bakka Hvítár þar
sem þau ásamt Páli Guttormssyni
gróðursettu trjáplöntur og létu sig
dreyma um höll sumarlandsins. Sú
höll bíður betri tíma með nýjum
fyrirheitum. Eftir standa Skildirn-
ir þeirra, blikandi í vorsólinni.
Halldór Friðrik
Þorsteinsson.
Páll Skúlason
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma, langalangamma
og fóstursystir,
SVANHILDUR KJARTANS,
Brunnum 13, Patreksfirði,
lést laugardaginn 4. apríl á Landspítalanum
eftir skammvinn veikindi.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Aðalbjörn Þ. Jónsson Anna Torfadóttir
Jóhann H. Jónsson Evlalía S. Kristjánsdóttir
Daníel H. Jónsson Soffía S. Jónsdóttir
Karólína G. Jónsdóttir Halldór Gunnarsson
Bergþór G. Jónsson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn
Guðrún Jensdóttir Halldór Steingrímsson
Elskulegur eiginmaður minn, bróðir, faðir,
afi og vinur,
JÓHANN TRAUSTASON,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 31. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðbjörg Inga Guðjónsdóttir
Sigrún Stella Jóhannsdóttir
Þórunn Helga Jóhannsdóttir
Runólfur Trausti Jóhannsson
Daníel Helgi Jóhannsson
Eiginmaður minn og bróðir okkar,
SÉRA EINAR GUÐNI JÓNSSON
frá Kálfafellsstað í Suðursveit,
lést á Landspítalanum, Landakoti,
laugardaginn 4. apríl.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Sigrún G. Björnsdóttir
Helga J. Jónsdóttir
Pétur Jónsson
Elskulegir foreldrar okkar, amma og afi, langamma og langafi,
hjónin
JÓNINNA MARGRÉT PÉTURSDÓTTIR
og
REYNIR MAR GUÐMUNDSSON
Hveragerði,
létust á Landspítalanum 23. mars og 2. apríl.
Aðstandendur langar að þakka starfsfólki Landspítalans
óeigingjarnt starf við umönnun þeirra. Jarðsett verður í kyrrþey.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Pétur Reynisson Áslaug Einarsdóttir
Jón Vilberg Reynisson Guðný Ísaksdóttir
Þröstur Reynisson
barnabörn, barnabarnabörn og Bella
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ELÍN SÆMUNDSDÓTTIR,
Löngulínu 12 , Garðabæ,
lést á heimili sínu föstudaginn 3. apríl.
Ástbjörn Egilsson
Sædís Pálsdóttir Arnar F. Sigurþórsson
Gerður Pálsdóttir Hafþór Júlíusson
Agla Ástbjörnsdóttir Haraldur Örn Jónsson
Marta María Ástbjörnsdóttir Þórður Þórarinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri sonur, bróðir og mágur,
SIGURÐUR HALLDÓR SVERRISSON,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, 5. apríl.
Útför fer fram í kyrrþey.
Stafsfólki Landspítals eru færðar þakkir fyrir
einstaka umönnun við erfiðar aðstæður.
Fyrir hönd aðstandenda, ættingja og vina
María Sigurðardóttir
Sverrir Gunnarsson
Inga María Sverrisdóttir Guðfinnur Einarsson
Svanhildur Kr. Sverrisdóttir Bjarni Bjarnason
Marteinn Sverrisson Margrét Halldórsdóttir
Okkar ástkæra,
LINDA ÓSK SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 5. apríl. Fjölskyldan vill þakka
starfsfólki heimahjúkrunar í Reykjavík og
LSH fyrir alúð og umönnun.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu fer útför fram í kyrrþey en
minningarathöfn verður auglýst síðar.
Sigrún Baldvinsdóttir
Sigurður Arnórsson Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir
Arnór Heiðar Sigurðsson Helga Hreiðarsdóttir
Haraldur Björn Sigurðsson Þorbjörg Þ. Snorradóttir
Guðrún Helga Sigurðardóttir
Gróa, Salvör, Ágústa Rós, Eldrún Lilja og Björn Askur
Sofðu, unga ástin mín,
- úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin
þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur.
Það er margt sem myrkrið veit,
- minn er hugur þungur.
Oft ég svarta sandinn leit
Ívar Örn Hlynsson
✝ Ívar ÖrnHlynsson fædd-
ist 2. október 1990.
Hann lést í Reykja-
vík 11. mars 2020.
Útför Ívars Arnar
fór fram 24. mars
2020.
svíða grænan engireit.
Í jöklinum hljóða dauða-
djúpar sprungur.
.5Sofðu lengi, sofðu
rótt,
seint mun bezt að
vakna.
Mæðan kenna mun þér
fljótt,
meðan hallar degi
skjótt,
að mennirnir elska,
missa, gráta og sakna.
(Jóhann Sigurjóns.)
Þín frænka, og móðursystrar
dóttir,
Karen Lind Þrastar-
dóttir og sonur.