Morgunblaðið - 07.04.2020, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. APRÍL 2020
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Iðnaðarmenn
Málarar.
Tökum að okkur alla almenna
málningarvinnu, mjög sangjarnir
í verðum.
Upplýsingar í síma 782-4540 eða
loggildurmalari@gmail.com
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
660 0230 og 561 1122.
Bílar
Mercedes Benz G350
9/2014. Diesel. Ekinn 100 þús km.
Hlaðinn búnaði og stórglæsilegur.
Brún Designio leður innrétting.
2 gangar af felgum sumar og vetrar.
Verð 14.900 þús.

www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
Húsviðhald
Tek að mér
ýmiskonar
húsaviðhald
og allskonar verkefni
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
Raðauglýsingar
Fundir/Mannfagnaðir
Sökum samkomubanns vegna COVID-19 þá
verður ársfundur VIRK Starfsendur hæfingarsjóðs
haldinn með rafrænu sniði þriðjudaginn
28. apríl kl. 13.00-14.00.
Dagskrá
Starfsemi VIRK
Vigdís Jónsdóttir, framkvæmdastjóri VIRK
Hefðbundin ársfundarstörf samkvæmt
skipulagskrá:
1. Skýrsla stjórnar.
2. Ársreikningur liðins árs kynntur og til
samþykktar.
3. Tilkynning um skipan stjórnar.
4. Kosning endurskoðenda.
5. Önnur mál.
Ársfundurinn er öllum opinn og verður streymt
á vefsíðu VIRK en meðlimir fulltrúaráðs VIRK
hafa einir atkvæðisrétt.
Skrá skal þátttöku á virk.is
Ársfundur VIRK
Félagsstarf eldri borgara
Grafarvogskirkja Eldriborgarastarf fellur niður þriðjudaginn 7. apríl
vegna samkomubanns.
Seltjarnarnes
Það eru áfram sömu skilaboð. Allt félags og tómstundastarf liggur
niðri. Hvetjum alla til hreyfa sig eftir getu, passa upp á næringu og
vökva. Þeir sem eiga hreyfispjöldin góðu ættu að finna þar æfingar
við hæfi. Öllum er velkomið að samband við okkur í gegnum fb.
síðuna eldri borgarar á seltjarnarnesi með spurningar eða
ábendingar. Einnig er velkomið að hringja i síma 8939800.
mbl.is
alltaf - allstaðar
✝ Elsa Björns-dóttir fæddist
6. júlí 1935. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold
25. mars 2020. For-
eldrar hennar voru
hjónin Björn Hildi-
mundarson verk-
stjóri, f. 2.5. 1906,
d. 29.9. 1983, og El-
ísabet Magnús-
dóttir húsmóðir, f.
21.4. 1912, d. 18.10. 1984. Systk-
ini hennar eru Kristín, f. 24.10.
1931, d. 5.4. 2018, Guðrún, f. 8.7.
1934, d. 26.3. 2009, Hildimund-
ur, f. 15.1. 1938, d. 13.1. 2010, og
Viðar, f. 7.8. 1943. Elsa giftist
29.12. 1956 Jóhanni Ingimar
Hannessyni, f. 17.4. 1933, d.
17.1. 2015. Börn Elsu og Jó-
hanns eru: 1) Sigrún Jóna, f.
14.10. 1956, gift Þorsteini Gunn-
arssyni, f. 28.7. 1954. Börn
þeirra eru: a) Jóhann Ingi, f.
barn: Natalía Ósk, f. 1.12. 2006.
Elsa fæddist í Stykkishólmi
og ólst þar upp, hún byrjaði
snemma á vinnumarkaðinum.
Um tvítugt vann hún í mötu-
neyti hjá verktökum á Kefla-
víkurflugvelli, þar kynntist hún
sínum lífsförunaut. Þau byrjuðu
búskap í Vogum og keyptu fljót-
lega lítið 60 fm hús sem var
nefnt Hof.
Þegar börnin voru komin á
legg fór hún að vinna í fisk-
vinnu, aðallega hjá Vogum hf.,
seinna hóf hún störf hjá varnar-
liðinu, við ræstingar, og endaði
starsferilinn í Sæbýli sæeyrna-
eldi.
Elsa var félagi og tók þátt í
kvenfélaginu Fjólu og var svo
gerð að heiðursfélaga.
Elsa og Jóhann fluttu árið
2006 í Garðabæ. Jóhann fór á
hjúkrunarheimili 2010 og and-
aðist á Ísafold 2015.
Elsa fluttist á Ísafold haustið
2017 og andaðist þar.
Vegna aðstæðna í þjóðfélag-
inu fer útförin fram í kyrrþey
frá Garðakirkju í dag.
10.7. 1980, maki
Dagný Thelma, f.
5.8. 1983. Þeirra
börn: Óliver Ottó
og Kamilla Jana, f.
10.11. 2008, Diljá
Maren, f. 7.6. 2010,
og Andrea Elín, f.
22.7. 2019. b)
Guðný Ottesen, f.
13.7. 1983, sam-
býlismaður Jónas
Valur Jónasson.
Hennar synir: Styrmir Þeyr, f.
8.6. 2010, og Tandri Steinn, f.
5.11. 2012. 2) Hannes Lárus, f.
8.10. 1959, giftur Jóhönnu
Björgvinsdóttur, f. 1.5. 1960.
Börn þeirra eru: a) Arnbjörg
Elsa, f. 18.8. 1977, gift Guðbergi
Reynissyni, f. 17.11. 1971.
Þeirra börn: Róbert Andri, f.
13.5. 2001, Elva Sif, f. 4.1. 2004,
Sunna Dís, f. 4.7. 2010, og Birta
María, f. 27.4. 2014, b) Jóhann
Ingimar, f. 19.4. 1988. Hans
Elsku mamma, þér mun ég
aldrei gleyma!
Mamma, þú kenndir mér svo
margt, allt frá bakstri yfir í kross-
saum og að mála með pensli (búin
að mála með spýtu í nokkur ár).
Mamma gerði allt klárt fyrir mat-
seldina og ég sat hjá pottunum,
klukkan hálftólf var kveikt undir,
kartöflunar og ýsan tilbúin hálf-
tíma síðar. Þessi kunnátta kom
sér vel seinna þegar ég gerðist
kokkur á sjó. Mamma kom heim í
hádeginu, hlýddi mér yfir Ís-
landssöguna, saumaði aðeins út í
rennibrautina og heklaði potta-
leppa í staðinn fyrir þá sem ég var
búinn að brenna.
Eftir vinnu hrærði hún í nokkr-
ar jólakökur. Þorskflök voru
hökkuð í bollur og síðan bland-
aðist ilmur af bakstri og steiktum
fiskibollum, allt gert með annarri
hendi.
Það þurfti alltaf að vera eitt-
hvað til með kaffinu, hnoðuð terta
með sultu á milli, brúnkaka í
hringformi, kanilsnúðar og brún-
terta með brúnu kremi og kók-
osmjöli ofan á og svo mætti lengi
telja. Það var stundum spennandi
að koma heim og finna hvaða ilm-
ur var í lofti. Var það bökunarilm-
ur, kleinuilmur eða Ajax-lykt?
Allar mottur úr húsinu úti á stétt
og allt opið út.
Mamma var fagurkeri, vildi
alltaf hafa fínt í kringum sig, og
sást það á heimilinu, alltaf verið
að taka eitthvað í gegn og þvo og
strauja, mamma straujaði allt,
meira að segja viskustykkin og
allar tuskur.
Mamma sat aldrei auðum
höndum, eftir hana liggja ótal
prjónaðar flíkur, þar á meðal allir
barnasokkarnir sem allir í ættinni
og fleiri fengu þegar þeir eignuð-
ust börn, bleikir fyrir stúlkur og
bláir fyrir drengi. Útsaumaðar
myndir voru úti um allt hús.
Hún prjónaði sokka og vett-
linga held ég í allar jólagjafir fyrir
barnabörnin meðan heilsan
leyfði.
Það var það fyrsta sem maður
tók eftir áþreifanlega að heilsunni
væri að hraka þegar hún kunni
ekki að prjóna hæl eða þumal. Og
pönnukökurnar voru farnar að
klikka, þá kenndi hún hveitinu um
eða eldavélinni.
Mamma var mikil saumakona,
það var keypt Pfaff-saumavél á
fyrstu búskaparárunum og
mamma fór á námskeið til að
kunna vel á vélina, oft sofnaði
maður við saumavélarniðinn á
kvöldin.
Þegar mamma og pabbi fóru að
ferðast til útlanda snemma á átt-
unda áratugnum var alltaf spenn-
andi að sjá hvað kom upp úr tösk-
unum, hún hafði yndi af því að
versla og ekki var verra að hafa
pabba í að prútta, og ef maður
spurði „á hvern er þetta?“ svaraði
hún: „Það veit ég ekkert um,
þetta var svo billegt,“ og svo kom:
„Getur einhver notað þetta?“
Svo þegar barnabörnin komu í
heiminn var enn meiri ástæða til
að kaupa föt, leikföng og glingur
til að gleðja þau.
Eftir að mamma og pabbi
fluttu í Garðabæ í þægilega íbúð
með góðu útsýni og stutt í alla
þjónustu, þá missti pabbi sjónina
og þá reyndi á mömmu að keyra
það sem þurfti og hugsa enn
meira um pabba. Fljótlega eftir
fráfall pabba fór heilsan að bila
hjá henni og var svo komið að hún
gat ekki búið ein í sinni íbúð, þá
fluttist hún á hjúkrunarheimilið
Ísafold þar sem hún átti rólegt
ævikvöld.
Minningin lifir um góða konu.
Hannes.
Amma mín var mjög flott og
glæsileg kona. Amma var alltaf
svo smart klædd, hún átti líka fal-
lega skartgripi og að kíkja í skart-
gripaskrínið hennar og máta var
spennandi fyrir litlar stelpur.
Amma klæddi sig í fallega liti og
bleikur og rauður voru hennar lit-
ir. Fallegar slæður þótti henni
vera fallegir fylgihlutir. Hún var
alltaf með bleikt naglalakk og
varalit og notaði varalitinn sinn
þar til hann kláraðist og þá notaði
hún sérstakan varalitabursta til
að ná örugglega öllum litnum úr.
Það var ótrúlega gaman að kíkja í
skúffur og skápa og skoða „fjár-
sjóðinn“ sem amma átti. Amma
saumaði mikið og prjónaði líka og
voru litlir ungbarnasokkar henn-
ar verk. Allir sem hún þekkti
fengu litla sokka, bleika eða bláa.
Þegar ég eignaðist mitt fyrsta
barn þá fékk ég að sjálfsögðu alla
þá liti sem ég óskaði eftir. Amma
kom oftar en ekki með nýjustu
tískuna frá útlöndum. Sagði:
„Þetta er móðins í dag“! Það var
alltaf gott að koma til ömmu og
afa og húsið þeirra var alltaf opið
og alltaf eitthvað gott að fá. Ný-
bökuð jólakaka, nýsteiktar klein-
ur, pönnukökur í tonnavís, brún-
tertur og randalínur. Ísinn var
ekki heldur langt undan. Ég var
ótrúlega mikil afa- og ömmu-
stelpa, enda ólst ég upp við það að
vera mikið í kringum þau. Það má
segja að amma og afi hafi verið
mínir aðrir foreldrar, ég tel mig
heppna að hafa átt svona góða
ömmu og afa og það er mér svo
kært. Þegar ég horfi til baka sé ég
í dag hvað við amma erum líkar að
mörgu leyti, við báðar erum með
auga fyrir fallegum hlutum og
viljum hafa hreint í kringum okk-
ur. Það var mjög erfitt að fylgjast
með hvað dró af ömmu smátt og
smátt eftir að afi dó í janúar 2015.
Við tók að passa vel upp á hana og
heimsækja hana reglulega.
Ömmu þótti gaman að fá okkur og
börnin mín í heimsókn til sín. Allt-
af var dúkað upp og sótt eitthvað í
skápana eða ísskápinn til að bera
fram. Alveg sama þó að maður
hefði beðið hana um að hafa ekki
fyrir sér þá hafði hún alltaf
áhyggjur af því að maður væri
svangur. „Viltu ekki fá þér eitt-
hvað?“ sagði hún alltaf. Það virt-
ist gleðja hana þegar maður þáði
eitthvað þannig að maður sagði
sjaldan „nei“. Einnig var hún boð-
in og búin að passa fyrir mig ef ég
þurfti á því að halda. Elsku amma
mín, það dró fljótt af þér þessa
seinustu daga og var erfitt að
koma dag frá degi og sjá muninn
á þér. Eins erfitt og það var þá er
ég svo þakkát að hafa fengið að
halda í höndina á þér alveg fram á
síðasta andardrátt. Ég er þakklát
fyrir að hafa fengið þig sem
ömmu, þakklát fyrir minningarn-
ar og allt það sem ég bý að í dag.
Pabbi hefur staðið sig eins og
klettur að passa upp á foreldra
sína í gegnum tíðina og nú eru
hjónin í Hofi sameinuð. Það er
gott að vita af góðum vernd-
arenglum sem vaka yfir okkur.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín svo mikið.
Þín
Elsa „litla“.
Núna eru hjónin frá Hofi sam-
einuð á ný.
Amma, við elskum þig.
Æ, amma, hvar ertu? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út á
hlað?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Jóhann Ingimar Hannesson,
Natalía Ósk Jóhannsdóttir.
Manni getur ekki orðið annað
en hlýtt í hjartanu við að minnast
Elsu Björnsdóttur. Elsa frænka
var einstök kona, lítil og hnellin
með brosviprur og blik í augum.
Hún var bæði hlý og hörð í senn,
lá ekki á skoðunum sínum á
mönnum og málefnum en var um
leið einstaklega raungóð og stóð
með sínu fólki. Hún var sérlega
uppfinningasöm við að halda sér í
formi og lagði mikið upp úr að
vera fín og vel tilhöfð. Eins var
það henni mikið kappsmál að allir
sem hana sóttu heim væru vel
mettir og sama hvað maður boð-
aði komu sína með stuttum fyrir-
vara þá beið hlaðborð við komuna.
Nú eru hjónin á Hofi bæði
horfin þessum heimi. Við mæðgur
vorum tengdar Elsu og Jóa mjög
nánum böndum, sem bæði helg-
ast af fjölskyldutengslum og ein-
stökum vinatengslum. Þau hafa í
gegnum tíðina reynst okkur af-
skaplega vel enda hófum við veg-
ferð okkar saman á heimili þeirra
sem hefur æ síðan staðið okkur
opið og notalegra heimili er vand-
fundið.
Við viljum þakka Elsu og Jóa
fyrir einstaka góðvild í okkar
garð og trausta vináttu og send-
um Sigrúnu, Hannesi og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðríður Sigurðardóttir og
Birna Sveinsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund-
inni, það er samt svo óraunveru-
legt að þú sért ekki með okkur
lengur og við getum ekki lagt leið
okkar til þín á Ísafold.
Við viljum trúa því að Jói þinn
hafi tekið á móti þér inn í sumar-
landið.
Í gegnum árin hefur alltaf ver-
ið einlæg vinátta og traust á milli
okkar sem aldrei hefur borið
skugga á.
Í huganum hrannast upp minn-
ingarnar frá því við byrjuðum að
búa í Vogunum og öll árin þar og
eins hérna í Garðabænum í seinni
ár.
Minning þín mun lifa með okk-
ur allt til enda.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kæra Sigrún og Hannes, við
vottum ykkur, börnum ykkar og
öðrum aðstandendum innilega
samúð.
Sigurður og Guðrún
(Siggi og Rúna).
Elsa Björnsdóttir
Það má segja að í
dag eru sérkenni-
legir tímar. Ég sit
hér við eldhúsborð-
ið og kveð elskulegan móður-
bróður minn Gunnar Ólafsson
sem nú er jarðsettur í Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum. Á
þessari kveðjustund er mér efst í
huga minning um hlýjan og hlát-
urmildan mann. Gunnar frændi
var að mínu mati alltaf mesti
töffarinn. Mér fannst hann alveg
eins og John Travolta þegar
Grease kom út; svart hár greitt
aftur örugglega með slatta af
brilljantíni og leðurjakki.
Gunnar keyrði líka flottasta
Gunnar Ólafsson
✝ Gunnar Ólafs-son fæddist 12.
desember 1940.
Hann lést 8. mars
2020.
Útför Gunnars
fór fram 27. mars
2020.
vörubílinn og ein af
mínum fyrstu minn-
ingum er ég að
keyra vörubílinn í
fanginu á honum,
örugglega ekki
meira en fjögurra
eða fimm ára. Alltaf
þegar ég hitti
Gunnar tók hann
innilega á móti mér
og spurði svo spjör-
unum úr um hvað
væri að frétta og einlægur áhugi
hans á mér og minni fjölskyldu
skein í gegn.
Við fjölskyldan öll þökkum
ljúfar stundir og sendum ætt-
ingjum hugheilar samúðar-
kveðjur.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Soffía Eiríksdóttir.