Morgunblaðið - 24.04.2020, Page 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 2020
✝ Þóra Ragnars-dóttir fæddist
25. mars 1954 í
Borgarnesi. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 16.
apríl 2020.
Þóra var dóttir
hjónanna Ragnars
Lúðvíks Jóns-
sonar, f. 20. des-
ember 1920, d. 28.
júní 2013 og Önnu
Guðrúnar Georgsdóttur, f. 21.
mars 1929, d. 2. október 2018.
Þau bjuggu allan sinn búskap í
Borgarnesi.
Systkini Þóru eru Rúnar, f.
29. september 1949, Steinar, f.
4. mars 1952, Jón Georg, f. 29.
maí 1958 og Ragnheiður Elín,
f. 29. júlí 1968.
Þóra giftist 1. júlí 1978
Gísla Kristóferssyni húsa-
Borgarnesi og lauk landsprófi
þaðan.
Hún lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1974. Stundaði nám við
Kennaraháskólann og útskrif-
aðist þaðan árið 1978. Kenndi
við Ölduselsskóla, Breiða-
gerðisskóla og Seljaskóla árin
1978-1991 og Snælandsskóla í
Kópavogi árin 1992-2015.
Þóra lék körfuknattleik með
Skallagrími og ÍR og var hluti
af fyrsta kvennalandsliði Ís-
lands í körfuknattleik árið
1973.
Hún fylgdist alla tíð vel með
því sem fram fór á vettvangi
íþrótta.
Þóra var mikill náttúruunn-
andi og naut sín sérlega vel ut-
andyra með fjölskyldu og vin-
um, við dúntekju, í berjamó og
gönguferðum svo fátt eitt sé
nefnt.
Þóra helgaði líf sitt fjöl-
skyldu sinni og lagði einstaka
rækt við barnabörn sín auk
þess að ferðast víða, bæði inn-
anlands og utan.
Útförin fer fram í kyrrþey.
smíðameistara, f.
12. apríl 1955.
Foreldrar Gísla
voru Kristófer
Þorgeirsson, f. 4.
febrúar 1929, d. 9.
október 2010 og
Ólína Jóhanna
Gísladóttir, f. 11.
ágúst 1929, d. 19.
júní 2017.
Börn Þóru og
Gísla eru:
1. Georg Gíslason, f. 25.
mars 1978. Maki Júlía Egils-
dóttir. Börn þeirra eru: A)
Kolfinna, B) Gísli, C) María.
2. Ólína Jóhanna, f. 4. júní
1981. Maki Jóhannes Ásbjörns-
son. Börn þeirra eru: A) Sóley,
B) Elín Þóra, C) Ásbjörn Gísli.
3. Rúrik, f. 25. febrúar 1988.
Maki Nathalia Soliani.
Þóra hóf skólagöngu sína í
Elsku móðir mín, sem ég átti
svo einstakt samband við, elskaði
svo heitt og leit mikið upp til, er
látin. Það er óraunverulegt að
þurfa að rita þessi orð um
mömmu mína sem kvaddi allt of
snemma eftir stutta baráttu við
krabbamein. Sorgin er mikil og
mörg hjörtu eru í þúsund molum
fyrir vikið. Hún var mér allt. Hún
var fjölskyldunni allt.
Mamma var einstaklega gjaf-
mild og lifði fyrir að hjálpa öðr-
um og gefa af sér. Hún var góð
móðir og góður vinur vina sinna.
Mamma gerði mig stoltan og hún
sagði mér og sýndi að hún var
líka stolt af mér. Mamma var
mér hvatning og veitti mér inn-
blástur. Hún gaf mér ást, um-
hyggju, hlýju og gott uppeldi.
Mamma vildi öllum vel og var
traust. Hún talaði ekki illa um
aðra heldur var hún dugleg að
hrósa fólki og hvetja það til dáða.
Mamma var með stórt hjarta og
það sýndi sig svo ótal sinnum á
marga mismunandi vegu.
Mamma tapaði aldrei húmornum
sínum, sagði brandara fram á
síðasta dag þrátt fyrir að vera
mikið veik, og hló svo með sínum
smitandi hlátri. Það var dýrmætt
og lærdómsríkt að fá að eyða
með henni síðustu dögunum á
líknardeild Landspítalans og vil
ég þakka starfsfólkinu þar fyrir
þeirra viðmót og góða starf sem
þar er unnið.
Minningarnar eru endalausar
og þær munu lifa. Þrátt fyrir að
við byggjum hvort í sínu landinu
síðastliðin 15 ár náðum við að
eyða miklum tíma saman hvort
sem það var á Íslandi eða er-
lendis. Við ferðuðumst mikið
saman og höfðum oft orð á því að
við værum að skapa minningar.
Facetime-símtölin hlaupa á þús-
undum og byrjuðu allir dagar hjá
mér á símtali til hennar með
morgunkaffinu. Hún var minn
stuðningsmaður númer eitt,
ásamt pabba, og verð ég þeim
ævinlega þakklátur fyrir það.
Söknuðurinn er gríðarlegur en
ég reyni að hugsa til þess sem
hún sagði í hvert skipti sem við
kvöddumst: „Við skulum ekki
vera leið þegar við kveðjumst,
heldur gleðjast og brosa þegar
við hittumst næst.“
Ég verð áfram hér og mamma
er þar en í huganum verðum við
alltaf á sama stað.
Rúrik Gíslason.
Elsku mamma mín.
Nú hefur mamma haldið af
stað í heimsreisuna. Skemmti-
ferðaskipið hefur leyst landfestar
og förinni er heitið til Ástralíu.
Þar ætlar mamma að læra mál
frumbyggjanna. Með sínu yfir-
náttúrulega æðruleysi síðustu
dagana tjáði hún okkur þetta.
Fyrir mömmu er ég ólýsanlega
þakklát. Hún var alltaf til staðar.
Natni hennar við barnabörnin
var aðdáunarverð, þolinmæðin
sem hún sýndi þeim og metnað-
urinn. Ef hún var beðin fyrir eitt
af barnabörnum sínum kallaði
hún yfirleitt á hin líka. Hún elsk-
aði að hafa þau öll hjá sér. Það er
ekki síst fyrir hennar tilstilli hve
náin barnabörnin hennar eru,
meira eins og systkin en frænd-
systkin.
Mamma var mikið náttúru-
barn og sérlega fróð um allt sem
tengdist náttúrunni. Hún var
alltaf að fræða okkur systkinin
og seinna barnabörnin á ferða-
lögum okkar um landið. Hún
spurði okkur út úr um fjöll, fugla,
vötn, ár og sýslur. Mamma lét sig
aðra varða. Ef einhver átti um
sárt að binda þá var hún mætt.
Mamma var einstaklega gjafmild
hvort sem það var í formi gjörða
eða gjafa. Hún framkvæmdi það
sem hún hugsaði af væntum-
þykju einni.
Mamma geislaði af heilbrigði
og því var það mikið reiðarslag
þegar hún greindist með illvígan
sjúkdóm. Ekkert í líferni hennar
gaf tilefni til þess að hún þyrfti
að veikjast. En nú hefur hún
kvatt okkur eftir hetjulega bar-
áttu við veikindi sín. Ég er þakk-
lát fyrir samheldni fjölskyldunn-
ar á þessum erfiðu tímum. Það
hjálpar okkur í sorginni að hafa
stuðning hvert af öðru. Saman
munum við halda utan um pabba
og hvert annað.
Fórnfúsa, hjálpsama og yndis-
lega mamma mín. Það var þinn
háttur að eyða ekki miklum tíma
í að kveðjast heldur fagna vel
þegar við hittumst. Ég hlakka til
að knúsa þig þegar við hittumst
næst. Ég sakna þín sárt og trúi
því vart að þú sért ekki lengur
hjá mér. Ég hugga mig við það
að núna ert þú á góðum og fal-
legum stað og Guð hefur tekið
sár þín og mein og gert þig heila
á ný. Þú ert fyrirmyndin mín,
elsku mamma, og ég ætla að til-
einka mér öll þín fallegu og góðu
gildi.
Þín
Ólína (Olla).
Þóra tengdamóðir dóttur okk-
ar var einstök fyrir margar sakir.
Hún gleymist ekki öllum þeim
fjölda sem kynntist henni á lífs-
leiðinni. Þeir voru mýmargir sem
nutu þeirra kynna.
Þóra var gefandinn í sam-
skiptum við samferðafólk sitt.
Hún átti erfitt með að þiggja,
fannst óþarfi að fólk væri að
hygla henni, þeir hinir sömu sem
svo margt þáðu af henni áttu
ekki að muna eftir máltækinu
„Æ sér gjöf til gjalda“.
Þóra þekkti náttúru landsins
og naut hennar óspart með sín-
um einstaka lífsförunaut og fjöl-
skyldu og vinum. Gísli var aldrei
langt undan þar sem Þóra fór.
Mættu börnin velja sér foreldra
yrði fyrirmyndin þau hjón.
Allt of snemma og með sorg og
söknuði í hjarta kveðjum við vin-
konu okkar og þökkum henni
samfylgdina með öllum ljúfu
minningunum.
Gísla, börnum þeirra, tengda-
börnum og barnabörnum sem öll
voru yndi hennar sendum við
okkar hjartanlegustu samúðar-
kveðjur og biðjum að þau finni
styrk og ró í sinni stóru sorg.
Guð geymi þig, elsku Þóra.
Herdís María
(Haddí) og Egill.
Elsku tengdamamma.
„Þetta er uppáhaldstengda-
sonur minn.“ Þetta sagðir þú
reglulega svo aðrir heyrðu. Með
stríðnisglampa í augunum af því
að ég var sá eini og ljóst að Georg
og Rúrik myndu ekki færa þér
annan. En meiningin var skýr.
Við áttum verðmætan vinskap.
Við skildum hvort annað. Meira
að segja stundum þegar aðrir
skildu okkur ekki alveg. Þú varst
stolt af mér alla tíð. Stolt af því
sem ég var að fást við og þú lést
mig alltaf finna það. Þú varst
mér sannur bandamaður. Og
fyrir það verð ég ævinlega þakk-
látur.
Það er magnað til þess að
hugsa að þegar við Olla kynnt-
umst seint á síðustu öld varst þú
litlu eldri en ég er núna. Við vor-
um krakkar. Þú varst mamma.
Svo urðum við foreldrar og þú
varðst amma. Af óskiljanlegum
ástæðum var þér svo falið að
kveðja. Allt of snemma. Þannig
var ferðalagið okkar saman. Svo
stutt en samt svo langt. Svo
áþreifanleg áminning um hvað
tíminn ferðast hratt. Hve lífið er
dýrmætt. Hvað áratugur er fljót-
ur að líða. Hvernig mánuður líð-
ur hjá líkt og um viku væri að
ræða þegar maður verður full-
orðinn.
Við fjölskyldan söknum þín
meira en orð fá lýst. En hlýjum
okkur við þær ótalmörgu minn-
ingar sem þú skapaðir með um-
hyggju þinni fyrir okkur, með
aðdáunarverðri natni við barna-
börnin þín og með því að lifa líf-
inu til fulls. Hispurslaust og
grímulaust. Hrein og bein alltaf.
Lokaspretturinn var sér-
stakur. Sársaukafullur. Ég og
svo margir aðrir hefðum viljað
getað sest við rúmstokkinn þinn
og haldið um hönd þína. En við
létum okkur nægja að tala saman
í gegnum síma með gluggann á
milli.
Og þar sýndir þú okkur í síð-
asta skipti úr hverju þú varst
gerð. Styrkurinn, húmorinn og
æðruleysið slíkt að mann setti
hljóðan aftur og aftur. Skemmti-
ferðaskipið var á leiðinni að
sækja þig og það kom að lokum.
Við sem eftir sitjum, fjölskyldan
þín, munum ávallt varðveita þig í
hjörtum okkar og huga. Og við
vitum að þú munt vaka yfir
okkur.
Njóttu ferðalagsins, elsku
Þóra.
Jóhannes.
Elsku besta amma Þóra.
Þú varst besta vinkona okkar í
öllum heiminum og það er ólýs-
anlega sárt að þurfa að kveðja
þig. En það sem þú gafst okkur
munum við alltaf varðveita.
Minningarnar eru svo sterkar og
svo margar af því að þú varst svo
skemmtileg, fyndin, hjálpsöm og
hugmyndarík. Þú kenndir okkur
svo margt. Þú kenndir okkur að
hjóla og gafst okkur fyrstu hjólin
okkar. Þú kenndir okkur að lesa
mjög snemma enda varstu ein-
stakur kennari. Eitt það
skemmtilegasta sem við gerðum
var að fara með þér í vinnuna.
Þegar við, eldri barnabörnin,
vorum öll orðin læs þá keyptir þú
handa okkur lestrarbikar sem
gerði okkur svo stolt. Þú gafst
okkur svo mikinn tíma og settir
okkur alltaf í fyrsta sæti. Það var
alveg sama hvar við vorum, þú
varst mætt að sækja okkur með
nesti, nýbakað eða á leiðinni með
okkur á kaffihús. Við elskuðum
að fá að gista hjá þér og afa í
Furuhjalla. Góða lyktin í ömmu-
holu. Þar sváfum við alltaf svo
vel. Að vakna og koma fram og
heyra þig segja „góðan daginn“.
Þá varstu búin að baka pönnu-
kökur eða elda eitthvað sem þú
vissir að okkur langaði í. Gamla
útvarpið sem þú kveiktir alltaf á
á morgnana og svo dönsuðum við
saman við lögin sem komu.
Leynistaðirnir sem þú sýndir
okkur í berjamó og allir
skemmtilegu frasarnir eins og
„bannað að gráta í ömmuhúsi“.
Takk fyrir að mæta á öll fim-
leikamótin okkar, allar skóla-
skemmtanirnar og danssýning-
arnar. Við höfum svo ótrúlega
margt að þakka fyrir og það er
svo margt sem við ætlum að til-
einka okkur í framtíðinni. Sér-
staklega hvernig þú vildir alltaf
allt fyrir aðra gera. Þú varst
öflugasta kona sem við höfum
kynnst og við ætlum að gera allt
til þess að verða eins stórkostleg-
ar og góðar og þú varst. Takk
fyrir allt sem þú gafst okkur,
elsku amma Þóra. Við vitum að
þú munt áfram fylgjast með okk-
ur og styðja okkur eins og þú
gerðir alltaf. Við lofum að passa
afa vel.
Þínar ömmustelpur,
Sóley og Elín Þóra.
Elsku amma Þóra var nátt-
úrubarn og naut þess að ferðast
og vera úti. Á ótal ferðalögum
okkar um landið þuldi amma upp
sýslurnar, nöfn fjalla, fjarða,
fossa, vatna, fugla, bæja og
blóma.
Það voru ekki fá skiptin sem
við fórum með ömmu í berjamó.
Amma var svo reynd í berja-
bransanum að hún vissi um leyni-
staði um allt land þar sem bestu
og stærstu berin voru. Aðeins við
barnabörnin og hennar nánustu
vinir fengum að njóta góðs af því.
Á sumrin var heldur betur
gaman í Furuhjalla. Við brölluð-
um mikið saman í garðinum og
það er alveg ógleymanlegt þegar
amma hringdi í okkur á morgn-
ana og bað okkur um að koma í
heimsókn. Við vorum alltaf til í
það því að okkur leið best í
ömmu- og afahúsi.
Okkur fannst gaman að hjóla
til hennar á hjólunum sem þau
amma og afi höfðu gefið okkur.
Þegar við mættum þá stóð hún
tilbúin að taka á móti okkur í
dyragættinni.
Svo var tjaldað í garðinum og
jafnvel látið renna í uppblásna
sundlaug og notið kræsinga sem
amma hafði bakað.
Amma var alltaf tilbúin að
keyra okkur og sækja á æfingar
og í skólann eða hvert sem við
þurftum að fara.
Hún passaði upp á það að við
værum ekki svöng og var yfirleitt
með nesti og nýbakað í bílnum.
Amma var stuðningsmaður
okkar númer eitt. Hún hvatti
okkur áfram í öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur og mætti á
mót og keppnir.
Amma var hjálpsöm og að-
stoðaði okkur við heimanámið,
hún var einstakur kennari.
Hún kenndi okkur að lesa og
gaf okkur lestrarbikar þegar við
náðum góðum tökum á lestr-
inum.
Amma átti sex barnabörn og
vildi alltaf vera meðvituð um
hvar allir væru og hvað þeir
væru að gera. Hún hringdi oft í
okkur á morgnana til þess að
bjóða okkur góðan dag og óska
okkur góðs gengis inn í daginn.
Við lítum upp til ömmu og
munum alltaf gera. Hún er okkar
fyrirmynd og við elskum hana
ofurheitt.
Ömmu fannst að við ættum að
gleðjast innilega þegar við hitt-
umst en ekki nota of langan tíma
til að kveðjast.
Með þakklæti í hjarta kveðj-
um við elsku ömmu Þóru og von-
um að henni líði vel á nýjum stað.
Engin orð fá lýst hversu mikið
við eigum eftir að sakna hennar.
Guð blessi minningu ömmu.
Kolfinna, Gísli og María.
Líttu hvert sólarlag
sem þitt hinsta væri það
því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
að er eins og hún elsku systir mín
hafi skynjað að hún yrði hrifin í
burtu í blóma lífsins. Henni féll
aldrei verk úr hendi, naut ávallt
hvers andartaks og elskaði lífið.
Þóra var 14 ára þegar ég
fæddist, líklega hefur henni
fundist hún bera ábyrgð á litlu
mannverunni og varð hin
mamma mín ekki síður en stóra
systir. Hún lét sig líf mitt varða
og studdi mig í því sem ég tók
mér fyrir hendur hverju sinni.
Mörgum hefur eflaust þótt hún á
Þóra
Ragnarsdóttir
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
MARÍA ATLADÓTTIR,
Rúgakri 3, Garðabæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold 20. apríl.
Unnsteinn Jóhannsson
Atli Baldvin Unnsteinsson Ellen Sigfúsdóttir
Elvar Örn Unnsteinsson Þyri Rafnsdóttir
Jóhann Unnsteinsson Linda Björg Pétursdóttir
Steinunn Unnsteinsdóttir Ingólfur Sigfússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir og afi,
KRISTINN DANÍELSSON
vélfræðingur,
lést á heimili sínu föstudaginn 17. apríl.
Í ljósi aðstæðna í samfélaginu mun útförin
fara fram síðar og auglýst þegar þar að kemur.
Hjartans þakkir færum við Heru heimahjúkrun fyrir einstaka
alúð.
Vilhelmína Ólafsdóttir
Helgi Kristinsson Molly Smith
Davíð Freyr Albertsson Tinna Þorvaldsdóttir
Ísabella Ösp, Börkur Elí, Aníta Eik, Birkir Leó
María Albertsdóttir
Berglind, Elísabet Freyja
Elskuleg eiginkona mín,
RAGNHILDUR HARALDSDÓTTIR
sjúkraliði,
frá Þorvaldsstöðum,
Skeggjastaðahreppi
N-Múlasýslu,
andaðist að morgni dags 20. apríl á líknardeild Landspítala.
Útförin fer fram í kyrrþey. Aðstandendur þakka starfsfólki á
krabbameins- og líknardeild Landspítalans umönnun og hlýju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Brynjólfur Magnússon
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi,
langafi og bróðir,
GUÐJÓN EINARSSON,
fv. lögregluvarðstjóri,
Hlíðarvegi 13,
Hvolsvelli,
lést laugardaginn 18. apríl á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands.
Í ljósi aðstæðna mun útförin fara fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Þuríður Kristjánsdóttir
Rúnar Þór Guðjónsson
Sara Ósk Rúnarsdóttir
Laufey Rún Rúnarsdóttir, maki og börn
Sigríður Einarsdóttir
Guðrún Einarsdóttir
Sigurjón Einarsson