Morgunblaðið - 24.04.2020, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 2020
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Iðnaðarmenn
Málarar.
Tökum að okkur alla almenna
málningarvinnu, mjög sangjarnir
í verðum.
Upplýsingar í síma 782-4540 eða
loggildurmalari@gmail.com
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Bústaðakirkja Ég óska ykkur gleðilegs sumars. Við hittumst vonandi
fljótt eftir að Þríeykið gefur okkur grænt ljós. Bestu kveðjur og
Guðsblessun til ykkar. Hólmfríður djákni
Korpúlfar. Yndislegu Korpúlfar og co., Allt félagsstarf liggur niðri en
hvetjum alla til að hreyfa sig eftir getu, borða hollt og fara varlega á
óvissutímum. Takk fyrir hversu vel þið haldið utan um hvert annað
með símhringingum og samskiptum á veraldarvefnum. Hlýjar
kveðjur til ykkar allra og velkomið er að hafa samband rafrænt t.d. í
gegnum fb. síðu Korpúlfa eða hringja í síma 662-5058.
Kærleikskveðja.
Seltjarnarnes Gleðilegt sumar kæru vinir. Tíminn líður og nú fer
vonandi að styttast í að við fáum einhverjar upplýsingar varðandi
okkar áframhald. Höldum áfram að sýna þolinmæði og bjartsýni.
Höldum líka áfram að viðhalda hreinlæti og spritta. Hugið að nærinu
og hreyfingu. Vonum að allir séu við góða heilsu. Eins og áður getur
fólk sent ábendingar á fb síðuna. Einnig má hringja í Kristínu í síma
893 9800.
Færir þér
fréttirnar
mbl.is
✝ Beinteinn Sig-urðsson fædd-
ist í Hafnarfirði
26. júní 1928. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 14.
apríl 2020. For-
eldrar hans voru
Sigurður Árnason
kaupmaður, f. 7.8.
1879, d. 9.9. 1942,
og Gíslína Sigur-
veig Gísladóttir
húsmóðir, f. 29.9. 1896, d.
26.10. 1975. Systkini Beinteins
eru Friðþjófur, f. 20.7. 1924;
Hulda Júlíana, f. 26.10. 1926, d.
24.8. 1928; Hulda Júlíana, f.
30.7. 1929, d. 19.4. 2004, og
Sigríður Beinteins, f. 4.11.
1931. Systkini sammæðra voru
Sigurgísli Melberg Sigurjóns-
Gunnarsdóttir, f. 11.2. 1968.
Dætur þeirra eru Ásta Björk,
Auður Ýr og Helga Sif.
Beinteinn bjó allt sitt líf í
Hafnarfirði. Að loknu gagn-
fræðaprófi hóf hann nám í
húsasmíði í Iðnskóla Hafnar-
fjarðar. Meistaraprófi í húsa-
smíði lauk hann árið 1955.
Árið 1953 stofnaði hann,
ásamt Skúla Bjarnasyni, Tré-
smíðaverkstæði Benna og
Skúla í Hafnarfirði. Fyrstu árin
var verkstæðið til húsa á
Hverfisgötu 25, í húsinu sem
Beinteinn fæddist og ólst upp í.
Seinna fluttu þeir Skúli verk-
stæðið að Hjallahrauni 7. Þar
vann hann þar til þeir félagar
seldu fyrirtækið árið 2000.
Beinteinn var áhugamaður
um tónlist og spilaði á trompet
í Lúðrasveit Hafnarfjarðar á
sínum yngri árum. Einnig
stundaði hann golf til margra
ára ásamt Ástu konu sinni.
Útför Beinteins fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 24.
apríl 2020.
son, Sigríður Dag-
björt Sigurjóns-
dóttir og Sigurjón
Melberg Sigurjóns-
son. Hálfbræður
samfeðra voru
Árni, Halldór og
Þráinn.
Hinn 22. maí
1960 kvæntist
Beinteinn eftirlif-
andi eiginkonu
sinni, Ástu Ólu
Gunnarsdóttur, f. 20.11. 1936.
Foreldrar hennar voru Gunnar
Ágúst Sigurfinnsson, f. 8.8.
1895, d. 12.8. 1966, og Sigrún
Ólafsdóttir, f. 30.6. 1907, d.
16.5. 1986.
Sonur Beinteins og Ástu er
Gunnar Ágúst, f. 26.9. 1966.
Kona hans er Þuríður Edda
Ég man fyrst eftir mér á
Arnarhrauni 32 í húsinu sem
pabbi byggði sjálfur af mikilli
vandvirkni og vinnusemi. Þessi
tvö orð lýsa honum vel í öllu því
sem hann tók sér fyrir hendur.
Pabbi stofnaði Trésmíða-
verkstæði Benna & Skúla árið
1953, ásamt Skúla Bjarnasyni.
Þar vann hann í 47 ár þar til
þeir félagar seldu fyrirtækið ár-
ið 2000. Af og til hjálpaði ég til á
verkstæðinu en snemma varð
ljóst að ég yrði aldrei smiður.
Hversdagurinn var í föstum
skorðum hjá pabba. Hádegin
voru vel skipulögð. Skúli skutl-
aði honum heim, svo hitaði hann
upp mat frá kvöldinu áður eða
hrærði saman hreint skyr og
sykur, að því búnu var nestið
fyrir eftirmiðdagskaffið sett í
bitaboxið. Að lokum lagðist
hann í sófann í stofunni og
hlustaði á hádegisfréttir og náði
sér í smá kríu áður en Skúli
kom að sækja hann. Pabbi var
góður smiður og verkstæðið var
þekkt fyrir gæði og snyrti-
mennsku, svo mikla að sumir
sem þangað komu fóru úr skón-
um áður en þeir gengu inn.
Pabbi og mamma giftu sig 22.
maí 1960. Það var síðan sex ár-
um síðar að það fjölgaði á
Arnarhrauninu þegar ég var
ættleiddur. Pabbi og mamma
bjuggu til einstaklega fallegt og
gott heimili og æskuminning-
arnar eru góðar og ljúfar frá
þessum tíma.
Eitt skipti sem oftar hafði ég
verið pínu óþekkur. Pabbi sendi
mig upp í herbergi þar sem ég
átti að dúsa. Ekki var ég sáttur
við það og skreið út um
gluggann á annarri hæð, niður á
bílskúrsþakið og þaðan kom ég
mér niður í garð. Pabbi sá mig
og rauk út á eftir mér, en þá tók
ég mitt fyrsta alvöru hraðaupp-
hlaup og stakk pabba af. Þegar
ég leit við sá ég að hann hafði
dottið kylliflatur í kartöflugarð-
inum hjá nágrannanum.
Þegar ég kom heim bjóst ég
við skömmum en fékk bara
hlátur og knús, reiðin risti aldr-
ei djúpt hjá pabba.
Pabbi studdi mig vel í gegn-
um allt sem ég tók mér fyrir
hendur. Hann hafði gaman af
því að koma á handboltaleiki og
horfa á mig spila með FH og
landsliðinu. Hann spilaði fót-
bolta á sínum yngri árum með
ÍBH og hélt því bæði með FH
og Haukum!
Pabbi var síðastliðin sex ár á
Hrafnistu, fyrst í dagdvöl og frá
því í september síðastliðnum
bjó hann þar. Þar leið honum
alltaf mjög vel og hann tók þátt
í félagsstarfinu af fullum krafti,
brosandi, syngjandi og kátur.
Hann talaði sérstaklega stoltur
um árangur sinn í pílukasti, en
hann vann iðulega til verðlauna
í þeirri keppni. Ég vil þakka
starfsfólki Hrafnistu sérstak-
lega fyrir að hugsa vel um hann
og láta honum líða svona vel.
Honum þótti einstaklega
vænt um Þuru og afastelpurnar
sínar þrjár. Þær sakna hans
mjög mikið. Alltaf þegar við
hittumst spurði hann um
mömmu og bað mig að passa
hana. Hann spurði mig líka allt-
af hvenær ég myndi flytja al-
kominn heim til Íslands og fékk
alltaf sama svarið frá mér: „Það
styttist í það.“
Elsku besti pabbi, takk fyrir
þann yndislega tíma sem við
áttum saman.
Gunnar Ágúst Beinteinsson.
Nú er tengdafaðir minn hann
Beinteinn eða Benni, eins og
hann var alltaf kallaður, fallinn
frá. Þrátt fyrir háan aldur bar
andlát hans brátt að og kom
okkur fjölskyldunni mjög á
óvart.
Benni var ekta gaflari, fædd-
ur og uppalinn í Hafnarfirði,
þar sem hann bjó alla tíð.
Allan sinn starfsferil vann
hann við smíðar, en hann var jú
líka húsasmíðameistari. Meist-
arasmiður var hann og þegar
þau Ásta fóru að vera saman
hafði hann þá þegar hafið smíði
á Arnarhrauni 32, þar sem þau
áttu svo eftir að búa allt til árs-
ins 1985, er þau fluttu í minna
húsnæði á Álfabergi 28.
Benna og Ástu kynntist ég
árið 1990 þegar ég fór að vera
með Gunnari syni þeirra. Á
þeim tíma voru þau á kafi í golfi
og fannst mér þau tala um lítið
annað og botnaði oft ekkert í
um hvað var verið að tala. En
þau voru samrýnd hjón og nutu
þess að fara út á golfvöll og
spila hring. Og ekki spillti fé-
lagsskapurinn fyrir. Það voru
ótal golfmót og ferðir, bæði inn-
anlands og utan, sem áttu hug
þeirra allan. Benni stundaði
golfið meðan hann gat, en síð-
ustu árin var sjónin farin að
daprast mjög og lét hann því
nægja að kíkja í kaffisopa upp í
golfskála. En það var fleira sem
Benni elskaði, hann elskaði
matseldina hennar Ástu og tert-
urnar sem hún bakaði. Þegar
Ásta bar fram eina af sínum
glæsilegu tertum sagði hann
gjarnan: „Sjáðu hvað þetta er
flott terta!“ og svo brosti hann
og iðaði af tilhlökkun að mega
smakka. Okkur Benna þótti líka
gott að fá okkur rauðvínstár og
skáluðum gjarnan þegar við
hittumst.
Benni var alltaf léttur í lund
og hafði gaman af tónlist. Á sín-
um yngri árum spilaði hann á
trompet í Lúðrasveit Hafnar-
fjarðar. Hann var alltaf raul-
andi einhvern lagstúf og átti
mörg uppáhaldslög, eins og
Capri Katarina og Rósina.
Ég og stelpurnar okkar,
Ásta, Auður og Helga, þakka
þér samfylgdina, elsku Benni.
Þær minnast afa Benna með
hlýju og söknuði. Skál í rauðvíni
fyrir þér.
Rósin
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Þuríður Edda
Gunnarsdóttir.
Beinteinn
Sigurðsson
✝ Gunnar ÞórMagnússon
framkvæmdastjóri
fæddist á Hóli í
Breiðdal 4. júlí
1938. Hann lést á
Hornbrekku í
Ólafsfirði 9. apríl
2020 eftir langvinn
veikindi.
Foreldrar Gunn-
ars Þórs voru hjón-
in Anna S. Sig-
urpálsdóttir kennari, f. 16. maí
1919, d. 7. ágúst 1974, og
Magnús E. Þórarinsson, kenn-
ari og skólastjóri, f. 14. nóv.
1897, d. 28. sept. 1967. Bróðir
Gunnars Þórs er Páll R., f. 7.
júní 1939. Hann er kvæntur
Kristínu M. Hafsteinsdóttur, f.
12. des. 1942, og eiga þau tvo
syni og eina dóttur.
Árið 1960 giftist Gunnar Þór
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Brynju Sigurðar-
dóttur frá Ólafs-
firði, f. 25. nóv.
1939. Þau eign-
uðust þrjá syni:
Sigurð Gunnlaug,
f. 15. júlí 1960,
Magnús, f. 1. nóv.
1965, og Sigurpál
Þór, f. 23. sept.
1967.
Sigurður Gunn-
laugur var giftur
Hólmfríði Jónsdóttur, börn
þeirra eru Björgvin Karl,
Brynja og Davíð Fannar. Kona
Magnúsar er Jana Sigfúsdóttir,
börn Kristófer Þór, Karen Sif
og Tómas Karl. Kona Sigurpáls
Þórs er Signý Hreiðarsdóttir,
börn Kristlaug Inga og Erla
Marý.
Útför fer fram í Ólafsfjarðar-
kirkju í dag, 24. apríl 2020, kl.
14.
Góður vinur okkar og samferða-
maður í fleiri en einum skilningi,
Gunnar Þór Magnússon, hefur nú
kvatt þetta tilverustig.
Hann kom að austan, nánar til-
tekið úr Breiðdalnum, þar sem
hann sleit barnsskónum að nokkru
leyti. Var snemma sendur milli
bæja með póst o.fl. sem ábyrgð
fylgdi því að búa í sveit auk smala-
mennskunnar. Hann mótaðist
mjög af sveitamennskunni sem var
rík í honum alla tíð og röskur var
hann og fótfrár.
Fjölskyldan fluttist að Skjöld-
ólfsstöðum á Jökuldal þar sem faðir
hans varð skólastjóri, síðan í Fljóts-
hlíðina, þar sem faðir hans var
kennari og skólastjóri. Þar átti
Gunnar Þór heima fram yfir ferm-
ingu og síðan komu nokkur ár þar
sem hann sótti nám í Samvinnu-
skólanum og Bændaskólanum
Hvanneyri.
Síðan gerðist hann starfsmaður
Kaupfélagsins í Haganesvík í Fljót-
um. Um það leyti kynntist hann til-
vonandi eiginkonu sinni, Brynju
Sigurðardóttur frá Árgerði á Kleif-
um í Ólafsfirði, en þá var Gunnar
starfsmaður hjá Kaupfélagi Ólafs-
fjarðar. Rak hann um skeið flutn-
ingafyrirtæki, en síðan starfaði
hann með Sigurði Baldvinssyni,
tengdaföður sínum, við útgerð og
fiskverkun og tók við rekstri fyrir-
tækis hans að honum gengnum.
Gunnar átti auk þess alla tíð
kindur og hesta með sonum sínum.
Mikilvirkur var hann í félagsmál-
um og var í forystusveit sjálfstæð-
ismanna í nefndum og ráðum, sat í
sóknarnefnd, var safnaðarfulltrúi
Ólafsfjarðarkirkju um skeið og
meðhjálpari.
Er fram liðu stundir stofnuðu
nokkrir vinir gönguhóp sem hittist
daglega og gekk sér til heilsubótar
oftast á Kleifarnar. Þá kemur til
sögunnar Guðni Aðalsteinsson frá
Vík í Fáskrúðsfirði, frændi Gunn-
ars Þórs og jafnaldri, sem nú er lát-
inn. Hann var mikill göngumaður
og slóst í hópinn sem tók sér nafnið
Útigangsmenn.
Seinna útvíkkaði þessi hópur
sviðið, með mökum og nokkrum
fleirum og úr varð ferðahópurinn
Brynjuferðir. Tilgangur hans var
að skoða landið vítt og breitt sem
við höfum gert saman á hverju
sumri síðan 2011 og alltaf á nýjar
slóðir. Þetta hafa verið skemmti-
legar, fróðlegar og ævintýralegar
ferðir. Við höfum sett okkur niður
á ákveðnum stað og haft þar bæki-
stöð og farið þaðan í skoðunarferð
daglega. Þannig höfum við skoðað
Strandir, Snæfellsnes, N-Austur-
land, Suðausturland, Suðurland,
Reykjanesið, o.fl. Sérstaklega
hafði Gunnar Þór gaman af að
koma á sínar æskuslóðir fyrir
austan og sunnan.
Við hefðum ekki séð svona mik-
ið af landinu ef þessar ferðir hefðu
ekki komið til og erum við mjög
þakklát Gunnari Þór og Brynju
vináttu og samfylgd fyrr og síðar.
Við sendum Brynju og fjöl-
skyldunni allri innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd göngu- og ferða-
félaga,
Óskar Þór Sigurbjörnsson.
Kveðja frá Rótarýklúbbi
Ólafsfjarðar
Gunnar Þór var góður rótarý-
félagi og ávallt tilbúinn í verkefni
sem svona klúbbur eins og okkar
tekur sér fyrir hendur.
Oftast eru þau á einhvern hátt
tengd nánasta umhverfi og sam-
félagi fólks og til þess að þau gangi
þarf fólk að vinna þétt saman og
styðja hvert annað og það þarf oft-
ar en ekki eitthvert fjármagn til
þeirra.
Í Gunnari Þór hafði klúbburinn
hugmyndaríkan mann til fjáröfl-
unarverkefna, sem gat í starfi sínu
sem framkvæmdastjóri haft ýmis-
legt til málanna að leggja.
Minnist sá sem þessi orð skrifar
ógleymanlegra kvöldstunda í fisk-
húsi Stíganda, þar sem menn unnu
við ýmis fiskvinnslustörf svo sem
að kippa hausa, spyrða og hengja
upp fisk svo eitthvað sé nefnt.
Ýmist einir og sér eða með starfs-
fólki Stíganda.
Auðveldaði þessi vinna mjög
fjármögnun þeirra verkefna sem
biðu klúbbsins og voru það einkar
gefandi stundir.
Fyrirtæki Gunnars Þórs gaf
klúbbnum í mörg ár eða jafnvel í
áratugi jólatré sem sett voru upp í
kirkjugarði Ólafsfjarðar fyrir hver
jól. Gunnar Þór fylgdist jafnan
með að þau tré stæðust útlitskröf-
ur hans og haft er fyrir satt að
hann hafi eitt sinn skilað tré og
krafið seljendur annars í staðinn.
Eftir það voru að sjálfsögðu
eingöngu fallegustu trén send til
Ólafsfjarðar.
Það hefur alla tíð verið gæfa
klúbbsins að hafa virkjað maka og
fjölskyldur með í leik og starf og
þar hafa þau hjón Gunnar Þór og
Brynja verið í fremsta flokki.
Í seinni tíð hefur Brynja tekið
að sér að vera fulltrúi þeirra
beggja sökum veikinda Gunnars
Þórs.
Rótarýklúbbur Ólafsfjarðar var
þekktur fyrir viðamikið skipti-
nemastarf og komu þau hjónin
talsvert að þeim málum. Tveir
synir þeirra voru skiptinemar;
Magnús í Bandaríkjunum og Sig-
urpáll fór til Ástralíu.
Samkvæmt hefðinni tóku þau
erlenda skiptinema inn á heimili
sitt í staðinn.
Gunnar Þór og fjölskylda voru
hvað duglegust að hýsa skipti-
nema og námshópa GSE sem
heimsóttu okkur á leið sinni um
landið og við heimsóttum erlendis.
Hjá þeim hópum var vinsælast
að fara á hestbak og lagði Gunni
Þór til hestana, sem alltaf voru til-
búnir. Þetta var ómetanlegt og
ber að þakka.
Gunnar Þór gerðist rótarý-
félagi 26. apríl 1973; félagi í 47 ár
og heiðursfélagi þau síðustu.
Gunnar Þór var þrisvar á ferli sín-
um forseti klúbbsins og er hann
annar af tveimur félögum sem það
hafa verið, hinn er Óskar Þór
Sigurbjörnsson. Klúbbfélagar
vilja nú þegar leiðir skilja þakka
Gunnari Þór, framlög og ómetan-
leg störf í þágu klúbbsins og sam-
félagsins.
Í lok hvers fundar syngja fé-
lagar klúbbsöng sinn sem Hart-
mann Pálsson orti við lag sr. Ing-
ólfs Þorvaldssonar.
Lýsandi kvæði, fyrir eðli og
áskoranir lífsins.
Eldarnir brenna, elfur tímans renna.
Ólgandi lífið hefur margt að bjóða.
Einn lyftir bjargi, annar stýrir penna,
en orðið var fyrsti hreyfimáttur þjóða.
Höfundi lífsins helgum starfið góða.
Klúbbfélagar senda Brynju og
ættingjum öllum innilegustu sam-
úðarkveðjur um leið og við minn-
umst góðs félaga.
F.h. Rótarýklúbbs Ólafs-
fjarðar,
K. Haraldur
Gunnlaugsson, forseti.
Gunnar Þór
Magnússon
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar