Hvöt - 01.02.1947, Blaðsíða 15

H V Ö T
13
niður um 1500 ára bil, en voru end-
urvaktir rétt fyrir síðustu aldamót,
og voru þá fyrst haldnir í heim-
kynnum sínum, í hinni fornfrægu
borg lista og vísinda, Aþenu. Þá
voru þeir haldnir sem alþjóðlegt
iþróttamót, og' þannig hefur það
verið ávallt síðan.
Nú á síðustu áratugum hafa einn-
ig verið háðir fjöldamargir aðrir
millirikjakappleikir í íþróttum.
Það hefur jafnan þótt mikill lieið-
ur, að verða sigurvegari á íþrótta-
mótum þar sein beztu íþróttamenn
margra þjóða hafa keppt, og þá ekki
sízt Ólympíuleikunum.
Sigurvegarinn hefur ekki aðeins
skapað sjálfum sér frægð, lieldur
einnig landi sínu og þjóð sinni, þvi
að sú skoðún er fyrir löngu orðin
rikjandi, að sú þjóð, sem eigi glæsi-
lega íþróttamenn, sé jafnframt
menningarþjóð á öðrum sviðum.
Þetta stafar af því, að mönnum
er orðið Ijóst, hversu íþróttaiðkan-
ir eru menningaraukandi.
Við Islendingar erum fámenn
þjóð og ekki áhrifamikil um al-
þjóðamál, enda er þekking erlendra
manna á landi okkar og þjóð mjög
lítil.
En oft eru hugmyndir þeirra um
okkur hlægilegar, og stundum jafn-
vel beinlínis til skaða.
Enginn vafi er á því, að einhver
hczta landkynning, sem við getum
fengið, eru afrelc íslenzkra íþrótta-
manna á erlendum vettvangi.
En ef Islendingar vinna íþrótta-
afrek á heimsmælikvarða á erlend-
uin íþróttamótum, ])á munu útlend-
ingar hætta að líta á okkur sem
Astamál og áfengi
Allt frá þeim tíma, er skráð var
hin ógeðslega saga um dætur Lots,
og til þess, er nokkrir Ameríkumenn
hneyksluðu Iieila heimsálfu og
komu af stað málaferlum með því
að sitja að áfengisdrykkju í kring-
um baðker, barmafullt af kampa-
víni, þar sem byltist í nakinn, lag-
lega gerður skrokkur leikkonu eða
léttúðardrósar, liafa ástarhneyksli,
áfengisdrykkja og harmsögur farið
saman.
Dætur Lots voru uppi áður en dag-
aði af menningu, en kampavins-
haðhnevksli Ameríkumannanna
gerðist í hvítu dagsljósi hámenn-
ingar tuttugustu ahlarinnar. — Lítil
framför. Metliafi Rómverja i mellu-
lífi — Messalína — lét nakta sveina
troða vínlagarþróna, meðan hún
dansaði með ölvuðum og trylltum
veizlulýð til dýrðar taumlausum
girndum sínurn i kringum fórnar-
slall Bakkusar, þar til drykkjulæt-
in voru kæfð í hlóði hinna ástleitu
og ölteitu veizlugesta.
Á öllum timum hafa menn reynt
að drekkja ástarsorgum sínum í
áfengi. Á þessu hygg ég' þó, að orð-
in sé nokkur hreyting, því að allur
þorri manna er hættur að syrgja
hæði „sakleysi“, ást og vináttu og
hefur gengið á hönd hinum nýja
sið, sem huggar með því, að alltaf
skrælingja. Þeir munu hta á okk-
ur sem siðmenntaða þjóð.
Grínmr Jósafatsson.