Morgunstjarna - 01.02.1933, Side 14

Pyrsta sveit í K.F.U.M. fer oft í skeronfiferðir. Rún fór í siimar í
skemmtiferö austur í Ölfus og kostaði iarið tvær lcrónur. Viö lögðum af
stað kl. átta um morguninn og við vorum f jórtán í ,'boöJ.yöí I", Við stöns -
uðum ekki fyr en a Kamba'brun.
og
gekK
ferðin vel Þangaö, Viö fórurn ur
bílnum á Kambabrún, og lítum niöur Kamba, Og Þegar bíllinn var kominn
niður Kamba sýndist sýHdist hann eins og tvinn&kefli. Svo lögðum við af
stað niður Kamba og gekk okkur vel, Svo komum við að Qrýlu, en Þá var
hún nýbúin að gjósa, Þá fórum við að borða. og Þegar við' vorum búnir að
Því, fórum við austur að Tryggvaskáia, og Þar var okkur boðið kaffi, Þar
er lítil búð, sem selt er í, soslgæti og matvcrur, Svo lögðum við af stað
heim, og komum við aftur við hjá Grýiu, en Þá var hún aftur nýhúin að
gjósa, Þá biðum við dálítið. Svo fórum viö heim. Á leiöinni sagði sveit-
arstjórinn okkur sögur. Svo komum viö heim klulckan sex.
Jón Ellert Jonsson.
QUNNAR OG STFINI.
Gunnar og Steini voru bræður, Þeix1 áttu heima á litlum bæ, sem-tiét
Hvammur, hann var rétt hjá sjonum, og drengjunum Þótti svo gaman^að 'l'&ifc
sér Þar, að foreldrar Þeirra vilau elcki hanna Þeim Það, Þó Það sé heettu-"
legt. Gunnar og Steini áttu systir, oem- hét Helga. Hún var svo góð viö
Þá, að Þegar Þeir höföu gert eitthvað af sér; komu Þeir alltaf til henn-
ar. Dag nokkurn fóru Þeir niður að sjó, til að veiða fiska, Þeim hafði
gengið freinur illa. Datt Þeim Þá gott ráð í hug. Pabbi^Þeirra hafði
gleymt að binda bátinn sinn, Þeir ýttu honum út, og fóru svo upp í hanr
Þá gekk Þeim svo vel, að Þeir gleymdu sér alveg, og loks Þegar Þeir litu
upp voru Þeir komnir svo langt, að Þeir sáu varla til lands, Þeir snéru
Þá strax viö aftur, og Þegar Þeir komu heim var orðið svo framorðið, að
fólkið var farið að hátta. En Helga var orðin svo hrædd um Þá, að hún
Þorði ekki að hátta fyr en Þeir kæmu, Mamma Þeirra og pabbi voru bæði
sofnuð. ^Og um morguninn Þegar Þau komu fram, og sáu allan fiskinn, sögöu
í’au. "Nú Þurfum við ekki að svelta í dag".
Katrín Egilson.
H R E Ð S L Á.
Haustið 1930 var ég senö.ur úr Staðarsveitinni vestur í Ólafsvík,
að fylgja kaupamanni. Perðin gekic vel vestur, hestarnir voru viljugir,
en Þó riðum við hægt, Því hestarnir Þurftu á kröftunum að halda, er við
færum yfir Próðarheiði, Mér haf’ði veriö' sagt að margir menn heföu orðið
úti é heiðinni, og héldu Þ&r til á ýmsum stöðum, og Þá staði, er Þeir
áttu helst aö hafast við é, var ég hræddastur við. Draugagil, -Þaö er
alveg við veginn og sér maður inn i kolsvart gilið og^heyrir niðinn í e
ánni, er rennur um Það. Er við komura út í Ólafsvík, Þá var klukkan um 5