Morgunstjarna - 01.02.1933, Page 16

1 suraar sera leið var ég hjá f nxndfóiki mínu uppi í Borgarfirði. Eg
lagði af stað frá Reykjavík 8., júní raeð e/s Duðurlandinu. Þegar upp í
Borgarnes ^kom fór ég Þá í^land og £ bil upp í ReykhoILtsdal, Þaðan á hest
upp í Flókadal, Þar sem ég davldi \un suraarid. Mér Þotti mjög gaman í
sveitinni.^ Á sunnudögura Þegar gott var vcður, var mér lánaður hestur og
reið ég Þá um sveitina og skoðaði raig nn og Þótti mér víða fallegt,
enda er Borgarfjörðurinn mjög fallegt hérað. Eg var allt sumarið að
hlakka til að fara í réttirnar úm haustið. Eg var í Þverárétt 22. septera
ber og-skerarati mér vel, og daginn^eftir fór ég heim til Reykjavíkur með
e/s Suðurlandinu, og gekk ferðin ágætlega.
Ölafur Alexandersson.
HESTALEITIN.
Einu^sinni var ég upp í sveit. Bærinn hét Hof, Það var annar drengu
á bænum dálitið eldri en ég. Við vorum sendir einn morgun, til að leita
að hcsti, sem hafði tapast f.yrir nokkm. Við höfðum sinn hestinn hvor.
Við komum við á mörgúm bæjura Þar x kring,^til að spyrja eftir hestinum.
En Það hafðk enginn séð hann. Við héldum áfram að leita, en allt kom fyx
ekki. Það hafði verið dálítil rigning, Þegar við lögðum af stað og nokkit
mikil Þoka. En Þokan óx alltaf meita og meira. Við hélum mjög lengi áfra
að leita. En loks fór heldur að draga úr Þokunni. En Þá sáum við að við
höfðum farið mjög langt, Því við Þekktum ekki umhverfið. Viö vorum komni
Þarna dnn 'í dálítinn dal^ogsáum við Þá hóp af hestum skammt frá okkur.
Þar Þóttumst við s.já Skjóna innan um hina hestana, Því svo hét hesturinn
Við rákum nú alla hestana niðureftir dalnum, Því svo styggur var Skjóni
að e.ngin leið var að ná honum Þar og ekki vildi hann skilja við hina
hestana. Urðum við Þessvegna aö fara með Þá alla. Þegar við vorum komnir
fram úr dalnum, rákum við alla hestana inn í rétt, frá einhverjum bænum
Þar í kring. Við vorum mjög lengi að elkast' við Skjóna í réttinni, áður
en við néðum honum. Svo héldum við af stað. Riðum við eins hart og hest-
arnir komust, til Þess að ná heim áður en myrkrið skall á. Þegar við lok
ins vorum komnir heim, var klukkan orðin tólf, um nóttina, En ekki hefðv;
við fundið hestinn, ef Þokan hefði ekki hjálpnð okkur til Þess,
. ólafur Bjarnas.m.
' F S R B A S n Tr A,
Þaö var einn^fagran september-morgun, að ég og einn bróðir rainn og
þabbi vorum ferðbúnir í langferðala^. Það var norðan af Vatnsnesi og til
Reykjavíkur. Fyrst átti að ferðast a hestum. Við héldum áfram í einn
klukkutíma, og loksins komum við é staðinn, sem bílinn átti að taka við,