Samtökin '78 - Úr felum - 01.12.1982, Síða 19

lesbiaKkona fyrst og fremst
Eg átti eitt sinn samtal við konu, kvenréttindakonu, sem eitthvað
hefur starfað með rauðsokkahreyfingunni. Eg spurði hvers vegna hún
teldi, að innan hreyfingarinnar hér hefði ekki myndast lesbískur
hópur eins og £ nágrannalöndum okkar. Þá verður henni að orði, að
hún skilji ekki hvað rauðsokkahreyfingunni komi það við, hverjum
maður sefur hjá, eða kynlíf einstakra kvenna. Eg varð satt að segja
fyrir vonbrigðum með þetta svar, en kannski ekki svo mjög hissa,
miðað við hve lítið hefur verið fjallað um þessi mál £ fjölmiðlum
almennt. Engin islensk kona hefur komið opinberlega úr felum enn,
það ég veit.
Við erum öll sammála um það, að frumskilyrði þess að vera lesbía er
að vera kona fyrst og fremst. Þá fer málið strax að skýrast. Lesb-
£skar konur hafna þeim kosti, sem konum hefur verið talin trú um að
sé sá eini rétti, þ.e. að staður þeirra sé við hlið, i skugga, karl-
mannsins. Að hann einn geti veitt konum þann kraft, styrk og full-
nægingu, sem konur, "hið veika 'kyn", þarfnast, að kynferðislega sé
konan sköpuð fyrir karlmanninn.
Algengt er að heyra (þ.e. frá karlmönnum), að "það eina sem þessar
lesbiur þarfnast, sé einn ærlegur karlmaður, sem getur kennt þeim
hvað kynlíf virkilega snýst um." "Hvernig i ósköpunum ætti ein
kona að geta veitt annarri konu þá kynferðislegu fullnægingu, sem
karlmaður getur?" Fordómar gagnvart lesbíum og hommum eru staðreynd,
og síst minni hér á landi en annars staðar. Fátt ögrar stolti karl-
mannsins meira en kona sem tekur aðra konu fram yfir hann.
Mörgu hefur verlð slegið fram £ sambandi við lesbíur, og karlmenn
liggja sjaldnast á liði sínu við að gefa skýringar á því að kona er
lesbisk, en flest það sem sagt er einkennist af fáfræði og fordómum.
Lesbíur ögra greinilega rikjandi hefðum og skipulagi, þ.e. karl-
veldinu, og eiga því greinilega samleið með kvenréttinda- og/eða
mannréttindahreyfingum. Við hvorki þurfum né viljum hlusta á skýr-
greiningar hins siðprúða meirihluta eðaannarra sjálfskipaðra siða-
postula á þvi hvað við séum og hvers vegna. Við höfum frelsi- til
þess að velja, og notum okkur það,, hvort sem Tið veljum konur eða
karlmenn til ásta og vináttu.
Fyrir mér er það engin spurning, sem kona berst ég fyrir réttindum
kvenna, og sem lesbía berst ég fyrir réttindum lesbia. En þetta
tvennt er óaðskiljanlegt, og mun alltaf verða. II
19