Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.2020, Qupperneq 14

lynd að eðlisfari þótt hún geti
líka vel verið ein með sjálfri
sér. „Ég er mikið að hlusta á
hljóðbækur og fallega tónlist
með heyrnartólum. Ég get al-
veg gleymt mér í lengri tíma
og leiðist aldrei heima.“
Þakklát fyrir margt
Hún segir það hjálpa sér að
halda rútínu að skrifa hjá sér
hvað hún ætlar að gera næsta
dag. „Jákvæðni og bjartsýni
hafa allt að segja. Það fyrsta
sem ég geri á morgnana er að
segja við sjálfa mig að þetta
verði góður dagur, ef til vill sá
besti í langan tíma. Auðvitað
er maður mismunandi upp-
lagður. Ég finn að veðrið hefur
áhrif á líðanina. Það má hins
vegar ekki láta sjálfsvorkunn
og neikvæðni ná tökum á sér.
Ég reyni að hugsa jákvætt.
Ég á gott að geta gengið
óstudd, er frísk og allt mitt
fólk er heilsuhraust. Ég hef
mína barnatrú og þakka fyrir
þetta á hverju kvöldi. Ég finn
líka að ég kann nú betur að
meta ýmsa hluti sem maður
taldi áður sjálfsagða. Það
verður munur að þurfa ekki
alltaf að vera með maska hér
innanhúss á göngunum og
þurfa ekki alltaf að spritta
hendurnar,“ segir Björg.
Hún reiknar ekki með að
jólahaldið verði með mjög
breyttu móti. „Ég hef aldrei
verið í neinu fjölmenni. Ég er
sannfærð um að þetta á allt
eftir að ganga vel.“
14 FRÉTTIR
Björg Helgadóttir fór á námskeið í tæknilæsi eldri borgara og pantar nú sjálf mat í gegnum netið. MYND/STEFÁN
Þ að breyttist ansi margt með tilkomu COVID. Ég er með undir-
liggjandi sjúkdóma og ákvað
fljótt að fara mjög varlega og
fylgja öllum sóttvarnareglum
til hins ítrasta,“ segir Björg
Helgadóttir, fyrrverandi
hjúkrunarfræðingur. Hún er
77 ára og almennt hin hress-
asta. Björg býr ein að Árskóg-
um en er í afar góðu sambandi
systrabörnin og við stjúp-
börnin sín – börn eiginmanns
síns heitins. „Ég á mjög góða
að sem hugsa vel um mig. Það
vantar ekki,“ segir hún.
Fyrir COVID var hún á fullu
flesta daga. „Ég fór í leikfimi
tvisvar í viku, tók þátt í stóla-
dansi hér í félagsheimilinu
og fór á æfingar hjá Gerðu-
bergskórnum. Með kórnum
fórum við oft á milli hjúkr-
unarheimila og sungum fyrir
heimilisfólk, spjölluðum og
fengum kaffisopa. Þetta auð-
vitað er allt hætt núna,“ segir
hún.
Þá var Björg einnig dugleg
að hitta vini og vandamenn, og
mánaðarlega frá árinu 1967
hitti hún skólasystur sínar úr
hjúkrunarfræðinni. Hún fór
reglulega í bíó, á tónleika og
út að borða. Viðbrigðin voru
því töluverð.
Hringir í gamla vini
Björg er hins vegar einstak-
lega lausnamiðuð og hefur
fundið sér ýmislegt að gera.
„Ég gerði lista yfir fólk sem
ég hafði ekki heyrt í lengi og
skammtaði mér að hringja í
tvo á dag. Þetta gerði mikla
lukku og var mitt framlag þar
sem ég gat ekki verið í ann-
arri framvarðasveit,“ segir
hún glaðlega. „Ég notaði sím-
ann mikið, bæði til að láta vita
af mér og heyra hvernig mitt
fólk hefði það.“
Í sumar fór hún á námskeið
í tæknilæsi fyrir eldri borg-
ara í félagsmiðstöðinni og
lærði margt nytsamlegt. „Ég
hef farið að nota tölvuna og
snjallsímann meira. Eftir að
hafa farið á námskeiðið gat ég
pantað hjá matvöruverslunum
í gegn um netið og fengið sent
heim. Núna er ég líka búin að
panta fullt af jólabókum og er
bara nokkuð ánægð með mig,“
segir hún stolt.
Björg er jákvæð og félags-
Erla
Hlynsdóttir
erlahlyns@dv.is
ÞAÐ VERÐUR GÓÐUR DAGUR Í DAG
Á hverjum morgni segir Björg Helgadóttir við sjálfa sig að dagurinn
í dag verði góður dagur. Henni finnst það hjálpa sér við að halda
rútínu að skrifa hjá sér hvað hún ætlar að gera næsta dag.
27. NÓVEMBER 2020 DV
Framhald á síðu 16 ➤
Horfum á björtu hliðarnar
Á tímum COVID-19 hafa flestir glímt við þá áskorun að halda daglegu lífi í föstum
skorðum þrátt fyrir takmarkanir á félagslegum samskiptum. Í Árskógum í Reykjavík
býr fjöldi eldri borgara sem hafa ekki farið varhluta af þeim samfélagslegu breyting-
um sem hafa orðið síðan í vor. DV tók þrjá íbúa þar tali sem reyna markvisst að horfa
á björtu hliðarnar og luma jafnvel á ráðum sem aðrir geta tekið sér til fyrirmyndar.
Ég finn líka að
ég kann nú betur
að meta ýmsa
hluti sem maður
taldi áður sjálf-
sagða.