Feykir - 26.06.2019, Blaðsíða 7

markaður fyrir okkar tónlist
á Íslandi, við erum að spila
tónlist sem kallast ambient
post rock og er að verða meira
poppaðra og rokkaðra með
tímanum. Okkur hefur verið
líkt við Sigurrós og Mogwai í
erlendum fjölmiðlum.
Hvernig er síðan planið,
ætlið þið að reyna að komast
lengra?
- Ekkert endilega við höfum
bara gaman af því að semja
tónlist og gefa hana út, spila
fyrir fólk sem nennir að hlusta.
Í rauninni er enginn metnaður
hjá okkur að reyna að vera
heimsfrægir.
Hver semur lögin ykkar?
- Það hefur legið mest á Óla
þar sem hann hefur haldið
utan um þetta frá byrjun, ég
hef verið að færa mig upp á
skaftið á síðustu þrem plötum.
En lögin og textarnir, eruð
þið að syngja um eitthvað eða
eru einhver skilaboð sem þið
eruð að gefa frá ykkur?
- Nei það eru engin skilaboð,
yfirleitt þegar ég er að semja
texta sem mér finnst mjög
erfitt og leiðinlegt, þá syng ég
bara bull fyrst og svo reyni ég
að finna einhver orð út frá því
og það gefur mér einhverja
hugmynd að sögu, frá upphafi
til enda.
Hvaða lag er vinsælast hjá
ykkur?
- Sko, mest spilaða lagið á
Spotify var lengi vel lag sem
heitir Dufthani, við botnum
stillir upp, soundtjékkar,
borðar, spilar, fær sér tvo
bjóra og svo að sofa. Svona
er rútínan á tónleikaferðalagi,
nema þú sefur aldrei á sama
staðnum. Það er yfirleitt
tónleikahaldarinn sem
skaffar gistinguna og það fer
bara eftir metnaðinum hjá
tónleikahaldaranum hversu
góð gistingin er. Á einum stað
vorum við á fimm stjörnu
hóteli en á öðrum stað áttum
við að sofa á gólfinu. Við
vorum snöggir að fara og
finna okkur hótel.
Hvað var leiðinlegast við
þessa ferð?
- Það er þetta hark og óvissan
við hverja tónleika. Það var
t.d. glatað á einum staðnum
þar sem það var ekkert
búið að auglýsa tónleikana,
engin plaköt neins staðar.
Vorum búnir að keyra í sex
tíma og það mættu fimm.
Tónleikahaldarinn reyndi
að telja okkur trú um að
Bayern Munich væru að spila
í Meistaradeildinni á sama
tíma. Maður verður samt bara
að hlæja að þessu, við fórum
allavega af sviði og tókum í
hendurnar á tónleikagestunum
fimm.
Hverjir eru í hljómsveitinni
Stafrænn Hákon?
- Það er Ólafur Josephsson
sem stofnaði bandið, hann
er gítarleikari og semur flest
lögin, Árni Þór Árnason
bassaleikari, svo er Róbert
Már Runólfsson trommari.
Á þessu tónleikaferðalagi var
með okkur Magnús nafni
minn, bróðir Óla, af því að
Lárus Sigurðsson sem er
yfirleitt með okkur datt út,
viku fyrir tónleikaferðina,
vegna veikinda í fjölskyldunni.
Hjörleifur Jónsson ljósmyndari
fylgdi okkur einnig eftir með
myndavél allan túrinn.
Hvað voru fæstu og flestu
tónleikagestirnir sem
mættu?
- Í þessum túr spiluðum við
á litlum stöðum, fæstir gestir
voru fimm, sem var mjög
eftirminnilegt og 200 manns
þegar flest var. Við erum líka
ekki ef við slettum smá ensku
í þetta „Stadium“ band þannig
að tónleikarnir eru minni og
nánari, en við höfum samt
einnig spilað á stórum giggum.
Eru þið líka að spila mikið á
Íslandi?
- Hér á Íslandi spilum við
aðallega á hátíðum eins og
Airwaves, höfum spilað fimm
sinnum þar ef mig minnir rétt.
Svo spiluðum við á ATP árið
2015, þá hituðum við upp fyrir
IGGY POP og fleiri goðsagnir
sem við deildum baksviðinu
með, það var mjög forvitnilegt.
En þið eruð kannski ekki að
leita ykkur að giggum hér á
Íslandi?
- Nei ég held að það sé ekki
Stafrænn Hákon fyrir utan Music Bunker Aachen í Þýskalandi.
MYND: HJÖRLEIFUR JÓNSSON
ekkert í því, það hefur verið
sett á einhvern playlista
á Starbucks eða einhvers
staðar. Lagið hljómar eins og
örbylgjuofn í gangi. Það er
einnig eitt instrumental lag
sem er mjög vinsælt og svo hef
ég verið heppinn að það eru
tvö sönglög með mér sem hafa
verið ofarlega.
Hvað hafið þið gefið út
margar plötur?
- Þær eru orðnar svolítið
margar, minnir að plöturnar
séu tólf eða þrettán, við gáfum
út jólaplötu og á þeirri plötu
coveruðum við meira að segja
lag með goðsögninni Helgu
Möller.
Selduð þið margar plötur úti?
- Já, við reynum að selja
sem mest, en við látum samt
ekki framleiða of mikið. Við
framleiðum yfirleitt vínýlplötur
þar sem þeir sem hlusta og
kaupa tónlistana okkar eru
algjörir tónlistarnördar og vilja
eiga þetta á svona spes miðli.
Fyrir átta árum gáfum við svo
út eina plötu á kasettu og hún
rokseldist.
Fari þið á hverju ári út í svona
tónleikaferðalag?
- Nei, á svona tveggja til þriggja
ára fresti og við reynum að fara
alltaf í sömu löndin. Því þessir
staðir sem við höfum verið
að fara á, eru staðirnir sem er
mest hlustað á tónlistina okkar.
Hvaða lönd hlusta mest á
ykkur?
- Þýskaland, Frakkland og
Ítalía. Svo kom okkur reyndar
mjög á óvart að það er mikið
hlustað á okkur í Póllandi.
Talandi um hvað þessi gigg
sveiflast mikið, við vorum
að spila á Ítalíu eitt kvöldið,
þar mættu svona tæplega 100
manns og stemningin var
eins og salurinn hefði verið
tvíbókaður. Fyrir tónleika og
þrítugsafmæli, þar sem allt
flæddi í snittum og rauðvíni og
enginn að hlusta á okkur, þetta
var ömurlegt kvöld. Daginn
eftir keyrðum við til Póllands
þar sem við vorum bókaðir
í menningarhúsi, og þar var
bara uppselt, 500 manns
mættir, þá var búið að vera gefa
miða á tónleikana í útvarpinu
og auglýsa almennilega. Við
spiluðum frábæra tónleika og
vorum síðan í tvo tíma eftir
tónleika að gefa eiginhandar-
áritanir og taka myndir með
fólki. Þannig að Pólland kom
sannarlega á óvart og erum við
farnir að miða meira þangað.
Eitthvað að lokum?
- Nei, bara kannski að maður
er í hljómsveit af því manni
finnst það gaman, það liggur
eitthvað eftir mann og bónus
að fá að ferðast. Það þarf ekki
að maxa allt og hætta svo ef
maður meikar það ekki, hver
veit nema við verðum "hot
stuff " þegar við erum hættir að
spila.
Stafrænn Hákonn spilar á tónleikum í Þýskalandi. MYND: HJÖRLEIFUR JÓNSSON
Stafrænn Hákon í undirgöngum í Sviss. MYND: HJÖRLEIFUR JÓNSSON
25/2019 7