Feykir - 09.01.2019, Blaðsíða 8

Heilir og sælir lesendur góðir.
Bestu þakkir fyrir gamla árið. Enn skal á
nýju ári reynt að tína til efni í fjórum línum
fyrir lesendur blaðsins. Það mun hafa verið
Kristján Ólason á Húsavík er eitt sinn orti
svo sanna hringhendu:
Ekki þjáist auðnin grá
yndisfáa og nauma,
heldur sá er ann og á
ástarþrá og drauma.
Annarri vísu man ég eftir sem Kristján
mun höfundur að. Held að hún hafi birst í
handbók bænda fyrir margt löngu og lærði
ég hana þá.
Góða, mjúka gróna jörð
græn og fögur sýnum.
Hví er alltaf einhver hörð
arða í skónum mínum.
Á nýbyrjuðu ári er gaman að rifja upp þetta
fallega stef skáldsins frá Fagraskógi:
Er sálin rís úr svefnsins tæru laug,
er sælt að finna líf í hverri taug,
og heyra daginn guða á gluggann sinn
og geta jafnvel boðið honum inn.
Minnir að Ármann Þorgrímsson hafi ort
svo eftir að hafa hlustað á nýjustu tíðindi af
menntamálum.
Er í menntun engin björg
ef að vitið þrýtur,
við eigum vopn í eldi mörg
en ekkert þeirra bítur.
Gott er að fara inn í nýja árið með þá vissu að
Ingólfur Ómar haldi áfram að yrkja.
Örðug þó sé ævitíð
elju lífið gaf mér.
Marga villu stapp og stríð
staðið hef ég af mér.
Þar sem hefur nú, sem betur fer, dimmasti
dagur ársins liðið undir lok og við, landsins
börn, getum farið að hlakka til birtunnar og
þorra og góu. Það er Magnús Halldórsson
sem yrkir svo í febrúarlok:
Setur ryk frá mel og móa
moldarblæ á hagana.
Þú ert ekki þeysin góa
þessa fyrstu dagana.
Freistast enn og aftur til þess að fletta upp í
huganum perlum eftir Villa frá Brandaskarði.
Þó að löngum litlum arði
lífið svari af þungu stríði.
Bjart er yfir Brandaskarði
brekkur klæddar lyngi og víði.
Önnur vísa kemur hér eftir Vilhjálm:
Efla margt til unaðar
inn við hjarta rætur,
miklu skarti merlaðar
mánabjartar nætur.
Sem betur fer er mjög langt síðan næsta vísa
Vísnaþáttur 726 var ort, minnir að sá hafi verið Kristján, Fjallaskáldið.
Á ævi minni er engin mynd
hjá austanvérum slyngum,
ég er eins og kláðakind
í klóm á Húnvetningum.
Af og til birtast fréttir um græðgi byggingar-
manna í Reykjarvíkurhreppi þar sem þörf er
nú talin á að byggja hótel á gröfum þeirra
sem gengnir eru. Guðmundur Arnfinnsson
orðar sína athugasemd við þann verknað
svo vel.
Ört þenst út byggingarbransinn
en brátt fer af mesti glansinn,
á látinna haugum
af lifandi draugum
dunar nú hrunadansinn.
Sannleikur í vísuformi kemur hér eftir Guð-
mund:
Meyjar, vín og vakran hest
veita unun hreina,
jafnan sér í brjósti best
bragnar vilja meina.
Ingólfur Ómar taldi ástæðu til að bæta
annarri vísu við.
Eyðir drunga, örvar sál
allt vill lífið bæta.
Vakur hestur, vín á skál
og viljug heimasæta.
Minnir að Ármann Þorgrímsson hafi látið
frá sér fara svofellda speki:
Framtíð aldrei fyrir sjá
fáir lesa kverið,
en býsna vitrir eftir á
alltaf hafa verið.
Minnir að Höskuldur Einarsson frá Vatns-
horni hafi ort þessa:
Ég býst til ferðar á bleikum hesti
og biksvart myrkrið hylur veg.
Mig vantar allt sem er veganesti
og veit að færðin er djöfulleg.
Það mun hafa verið Davíð Hjálmar sem orti
svo eftir að hafa heyrt af vetrarharðindum í
Reykjavíkurhreppi.
Bílar í borginni spóla
börnin ei komast í skóla,
kreppir að rónum
sem klúka í snjónum
og krapið nær hátt upp á sóla.
Gott er þá að enda þennan fyrsta þátt á nýju
ári með vel gerðri hringhendu eftir okkar
góða vin og listaskáld, Erlend Hansen á
Sauðárkróki.
Hálfan mána hylur ský
horfi fránum augum.
Öldur dánar dvelja í
djúpum ránarlaugum.
Veriði þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
Feykir stóð fyrir kjöri á manni
ársins líkt og undanfarin
ár og bárust blaðinu níu
tilnefningar að þessu sinni.
Niðurstaðan var sú að Ólöf
Ólafsdóttir á Tannstaðabakka
í Hrútafirði hlaut nokkuð
afgerandi kosningu lesenda.
Í tilnefningu sem blaðinu
barst segir: „Ólöf er þvílík
gullkona, hún er með
Parkinson en það stoppar hana
ekki í því að gefa endalaust af
sér. Til dæmis saumar hún
teppi (bútasaum) og selur
og gefur svo allan ágóða til
góðgerðamála. Mikil perla.“
Ólöf er fædd og uppalin
á Selfossi en hefur búið,
ásamt manni sínum Skúla
Einarssyni, á Tannstaðabakka
við Hrútafjörð frá árinu 1984
en Skúli er uppalinn þar.
Þar reka þau kjúklingabú og
segir Ólöf stefnuna vera að
búa áfram í Hrútafirðinum
þar sem samfélagið er gott
og einnig tiltekur hún að
þar sé til að mynda gott
aðgengi að læknum sem
ekki sé sjálfsagður hlutur alls
staðar. Þau hjónin eiga fjögur
Ólöf Ólafsdóttir á Tannstaðabakka er Maður ársins 2018 á Norðurlandi vestra
Með Parkinson sjúkdóm og saumar
bútasaumsteppi fyrir góðan málstað
Maður ársins á Norðurlandi vestra, Ólöf Ólafsdóttir.
MYND: FE
UMFJÖLLUN
Fríða Eyjólfsdóttir
uppkomin börn, þrjár dætur
og einn son og býr ein dóttirin
einnig á Tannstaðabakka með
sinni fjölskyldu. Barnabörnin
eru orðin átta og það níunda á
leiðinni.
Fyrir þremur árum greind-
ist Ólöf með Parkinson
sjúkdóminn en telur að
hún hafi verið lengur með
sjúkdóminn án þess að gera
sér grein fyrir því. Hefur
hún vakið athygli fyrir
jákvæðni sína og baráttu við
sjúkdóminn en meðal þess
sem hún tók sér fyrir hendur
eftir að hún greindist var að
sauma bútasaumsteppi og selja
og hefur hún gefið andvirði
þeirra til góðgerðamála í
Húnaþingi vestra.
Ólöf segist hafa farið að taka
til í saumaherberginu sínu
og hófst handa við að sauma
einföld bútassaumsteppi úr
þeim bútum sem hún átti
afgangs frá fyrri verkefnum.
Aðspurð segist hún hafa tekið
svolitla törn í bútasaumi og
saumað teppi handa börnum
sínum þegar þau voru lítil.
„En svo er takmarkað hvað
eitt heimili þolir af bútasaumi,
þú getur ekki verið með þetta
upp um alla veggi og út um
allt svo þá hætti maður þessu
bara,“ segir hún. Þegar Ólöf
rifjaði svo upp kynnin við
bútana eftir að hún greindist
með sjúkdóminn gerði hún
nokkur teppi sem seldust fljótt
og brátt fóru henni að berast
efnisafgangar frá öðru fólki.
„Stelpurnar mínar gera grín
að því að það er alveg sama
þó ég sé að verða búin með
100 teppi, það er alltaf til fullt
af efnum. Ég hef fengið mjög
góð viðbrögð,“ segir Ólöf
létt í bragði en teppin hefur
hún selt á jólamörkuðum á
Hvammstanga og sl. sumar
seldi hún einnig á hátíðinni
Eldur í Húnaþingi.
„Teppin eru náttúrulega
mjög ólík og ég geri eiginlega
aldrei tvö eins og alls ekki í
sömu litum. Ég fæ mikið út úr
því að setja saman litina af því
að þetta getur stundum verið
svolítið púsl. Ég held líka að
það sé voða gott fyrir hausinn
á manni,“ segir Ólöf sem er nú
þegar búin að sauma nokkur
teppi til viðbótar og ætlar sér
greinilega að halda ótrauð
áfram.
8 01/2019