Mosfellingur - 27.08.2020, Blaðsíða 20

- Mosfellingurinn Svala Árnadóttir20
Myndir: Ruth Örnólfsdóttir og úr einkasafni.
Svala Árnadóttir er kraftmikil kona sem vill leggja sín lóð á vogaskál-arnar til að koma hlutum í fram-
kvæmd. Hún hefur verið virk í margs
konar félagsstarfi í gegnum tíðina sem
hún segist hafa haft mikla unun af og er
hvergi hætt þótt komin sé á besta aldur.
Í dag sækir hún fundi hjá Rótarýklúbbi
Mosfellsbæjar, situr í öldungaráði bæj-
arins og svo hefur hún mikinn áhuga
á að stofnað verði hollvinafélag fyrir
hjúkrunarheimilið Hamra. Á milli funda
nýtur Svala lífsins með börnum sínum og
barnabörnum.
Svala er fædd í Hveragerði 5. janúar 1945.
Foreldrar hennar eru þau Sigríður Guð-
mundsdóttir húsfreyja og Árni Sigfússon
bóndi og garðyrkjubóndi. Svala á tvö syst-
kini, Karólínu f. 1947 og Sigfús Ægi f. 1954.
Náði gamla tímanum í sveitinni
„Ég ólst upp á bæ rétt hjá Laugarvatni
sem heitir Böðmóðsstaðir. Ég náði gamla
tímanum í sveitinni en foreldrar mínir hófu
búskap út frá búi afa míns og ömmu.
Í eldhúsinu var kolaeldavél sem hélt hita
í eldhúsinu og það var ekkert heitt vatn svo
það þurfti því að þvo þvottinn niður við
ána. Engin voru salernin, bara útikamrar
og það þurfti að ganga nokkra kílómetra til
að komast í símasamband. Rafmagnið kom
ekki fyrr en ég var 16 ára.
Pabbi byggði svo nýtt hús og allt varð
nýtískulegra. Okkur leið vel þarna og oft
var glatt á hjalla enda þekktum við ekkert
annað.“
Léku leikrit fyrir sveitungana
„Ég var heppin að skólastjórinn í barna-
skólanum mínum hafði mikinn áhuga á
að láta okkur sveitakrakkana læra góða
framsögn. Við fengum að leika leikrit einu
sinni á vetri fyrir fólkið í sveitinni sem var
gaman.
Ég get ekki gleymt að þegar ég var 8 ára
skotta þá var ég látin lesa kvæði
fyrir fullu húsi af gestum. Eins
minnist ég líka ömmu minnar
sem var best af öllum, hún fór
með okkur krakkaskarann í
langan göngutúr að steini sem heitir Grá-
steinn til að segja okkur sögu.“
Skellti sér í síldina á Raufarhöfn
„Ég gekk í gagnfræðaskólann á Laugar-
vatni og lauk prófi þaðan 1962. Þar eignað-
ist ég góða vini sem ég hef haldið sambandi
við alla tíð.
Eftir útskrift skellti ég mér í síldina á
Raufarhöfn, þar hitti ég flottan mann á balli
í lopapeysu með brennivínsflösku í beltis-
strengnum. Mér fannst hann meiriháttar
sætur og satt best að segja ákvað ég í fyrsta
dansi að þessum manni ætlaði ég að giftast,
án þess að hann vissi að sjálfsögðu,“ segir
Svala og brosir. „Honum var ég svo gift í
nærri 50 ár.“
Eftir ævintýrið á Raufarhöfn fór Svala að
vinna í farþegaafgreiðslunni á Umferðar-
miðstöðinni og í 11 ár vann hún sem ritari
hjá Félagsmálastofnun Reykjavíkur. Þaðan
lá leiðin í TBR og svo á þrjár lögmannastof-
ur. Hún sinnti aðalbókarastarfi hjá Lækna-
félagi Íslands og endaði starfsferil sinn hjá
Kvennaskólanum í Reykjavík.
Hestarnir átu fyrstu blómin
Svala giftist Vigfúsi Aðal-
steinssyni viðskiptafræðingi
1967 en hann lést árið 2017.
Hann starfaði hjá Bæjarútgerð Reykjavíkur
en setti síðan á fót sína eigin bókhaldsstofu,
Reikniver. Svala og Vigfús eignuðust tvö
börn, Árna Gunnar f. 1967 og Aðalheiði f.
1973. Barnabörnin eru fjögur, Daníel Freyr,
Almar Nökkvi, Embla Soffía og Svala.
„Við byrjuðum okkar búskap í Reykjavík
en fluttum síðan í Mosfellssveitina árið
1974 og mér leist nú ekkert of vel á það í
byrjun. Mér fannst eins og við værum að
flytja á hjara veraldar,“ segir Svala og hlær.
„Vegurinn frá Reykjavík var malarvegur og
engin ljós á leiðinni. Garðurinn okkar var
malarbingur með engu grasi og hestar átu
fyrstu blómin mín.
Nágrannarnir tóku vel á móti okkur og
við fundum fljótt að þetta var úrvalsfólk.
Við kunnum strax að meta hvað krakkarnir
okkar höfðu mikið frjálsræði og stutt var í
alla íþróttaiðkun.“
Eljan skilaði sér alla leið
„Við Fúsi fórum fljótlega að starfa með
Aftureldingu því sonur okkar var bæði í
handbolta og fótbolta. Ég tók að mér að
vera gjaldkeri handboltans í eitt ár og satt
best að segja var þetta ár erfiðasta árið í lífi
mínu vinnulega séð, það var svo mikið að
gera. Deildin var rekin eins og lítið fyrirtæki
og ekkert var gefið eftir. Eljan skilaði sér alla
leið og farið var með unglingana á Partille
Cup í Svíþjóð um vorið.”
Er afar stolt af þessari framkvæmd
„Eftir störfin hjá Aftureldingu tók við
langt tímabil hjá okkur báðum í Sjálfstæðis-
flokknum. Við fundum út að þar áttum við
heima, fólkið var hresst og skemmtilegt.
Eftir nokkurn tíma var komið að því
að kjósa nýjan formann í félaginu, ég
bauð mig fram og var kosin, fyrsta kon-
an til að gegna því embætti. Ég ákvað að
félagið yrði að eignast sitt eigið húsnæði
en það var ekki mikið til í kassanum.
Það var því ákveðið að leggja af stað
með fjáraflanir og allir lögðust á eitt. Á
endanum keyptum við svo húsnæði og
var það vígt með mikilli viðhöfn og var
formaður flokksins viðstaddur. Ég er afar
stolt af þessari framkvæmd,“ segir Svala
og brosir.
„Við hjónin tókum þátt í mörgum nefnd-
um hjá félaginu en nú er þetta farið að róast
aðeins hjá mér og það er bara ágætt.“
Mér finnst gott að knúsa
„Við hjónin vorum dugleg að ferðast
bæði hér heima og erlendis og við veiddum
líka í mörgum vötnum og ám.
Ég er algjört félagsmálafrík og Fúsi minn
var það líka, við vorum dugleg að sinna
félagsmálunum og ég er enn að stússast
í þessu,“ segir Svala og hlær. „Ég hef oft
komið dauðþreytt heim úr vinnunni en
þurft að fara á fund um kvöldið. Þegar heim
er komið er ég yfirleitt full af orku, ég fæ
svo mikið út úr félagsskap við annað fólk
og mér finnst gott að knúsa.
Ég sæki núna fundi hjá Rótarýklúbbi
Mosfellsbæjar og finnst það frábær félags-
skapur.
Ég sit líka í öldungaráði Mosfellsbæjar
og ég var gjaldkeri FaMos í 4 ár. Ég hef líka
mikinn áhuga á að það verði stofnað holl-
vinafélag hjúkrunarheimilisins Hamra. Eft-
ir því sem aldurinn færist yfir hef ég sífellt
meiri áhuga á eldra fólkinu.“
Vil eyða ævikvöldinu hér
„Bærinn okkar hefur vaxið úr sveita-
mennskunni og í dag búa hér yfir 12.300
manns. Fólki líður vel hér í nálægð við
náttúruna, hér er bæði skjólgott og fallegt
en samt svolítið sveitó. Íþróttaaðstaðan
er frábær, bæði fyrir unga sem aldna og
félagslífið blómlegt.
Ég vil hvergi búa nema í Mosfellsbæ og ég
vona sannarlega að ég geti eytt ævikvöldinu
hér og fái svo að hvíla í Mosfellskirkjugarði,
sátt við mitt líf.“
Mér fannst eins og við
værum að flytja á hjara
veraldar. Garðurinn okkar var
malarbingur með engu grasi og
hestar átu fyrstu blómin mín.
MOSFELLINGURINN
Eftir Ruth Örnólfsdóttur
ruth@mosfellingur.is
HIN HLIÐIN
Besti helgarmaturinn?
Lambalæri á franska vísu, auðvelt
að elda og alltaf gott.
Hvaða bók lastu síðast?
60 kíló af sólskini, er með Storytel í
símanum og Hallgrímur Helgason las
hana fyrir mig, meiriháttar bók.
Fallegasti staður á Íslandi?
Litli hellirinn á Hellnum.
Hver kom þér síðast á óvart og
hvernig? Sonur minn gaf mér miða á
brekkusönginn í Vestmannaeyjum í sum-
ar. Mig hefur alltaf langað til að komast til
Eyja á sunnudeginum og syngja með. Það
varð ekki úr því í ár svo það verður líklega
farið að ári.
Hvað er það skemmtilegasta sem þú
gerir? Þar sem ég er mikil félagsvera þá
finnst mér skemmtilegast að vera í góðra
vina hópi.
Uppáhaldsverslun? Ég er blómakerling
og því mundi ég segja Blómaval.
Hvað myndi ævisaga þín heita?
Lífið er ekki alltaf skyr og rjómi.
Hvaða litur lýsir þér best?
Ég er blá í gegn.
Fjölskyldan árið 1974, Svala, Aðalheiður,
Árni Gunnar og Vigfús.
Ég er algjört félagsmálafrík
Svala Árnadóttir bókari hefur verið virk í margs konar félagsstarfi í gegnum tíðina
hjónin vigfús og svala á tenerife
svala og þorsteinn skála í vígslu
almar nökkvi, svala
og embla soffía svala og daníel freyr