Morgunblaðið - 23.06.2020, Blaðsíða 18

✝ Kristinn Daní-elsson vélfræð-
ingur fæddist 29.
júní 1958 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést á heimili sínu
17. apríl 2020.
Foreldrar Krist-
ins eru Theodóra Þ.
Kristinsdóttir, f.
11.11. 1940, d. 4.3.
2006, og Daníel J.
Kjartansson, f. 12.1.
1940. Systkini Kristins eru: Anna
Kristín, f. 18.7. 1960, Kjartan, f.
7.3. 1962, Helga, f. 11.11. 1963,
Ólafur Jón, f. 18.10. 1965, og
Bjarni Daníel, f. 17.10. 1967.
Faðir Kristins er Jón Haf-
steinn Eggertsson, f. 15.9. 1937.
Eiginkona hans er Inga Dóra Jó-
hannesdóttir, f. 27.9. 1940. Hálf-
systkini Kristins eru Eggert Elf-
ar Jónsson, f. 21.3. 1960, og
Jóhanna Lind Jónsdóttir, f. 11.7.
1967.
en var einnig mikið í Vestmanna-
eyjum hjá Helgu ömmu sinni og
Kristni afa sínum. Hann byrjaði
ungur að vinna í fiski og síðan lá
leið hans á sjó þar sem hann
vann sem vélstjóri. Eftir að
Kristinn kom í land vann hann
við ýmis störf, lengst af hjá Véla-
veri, þar sem hann var meðeig-
andi, hann var framkvæmda-
stjóri Golfklúbbs Hveragerðis og
umsjónamaður fasteigna á
Korputorgi.
Kristinn átti fjölmörg áhuga-
mál svo sem hestamennsku, golf
og fluguveiði. Ekkert fannst hon-
um betra en að komast á skíði og
í sumarbústað þar sem hann
naut útivistar með fjölskyldunni.
Kristinn var formaður knatt-
spyrnudeildar Fjölnis árin 2002-
2004 og var mikill stuðnings-
maður félagsins.
Útför Kristins fer fram frá
Lindakirkju í dag, 23. júní 2020,
klukkan 15.
Kristinn kvæntist
30.1. 1988 Vilhelm-
ínu S. Ólafsdóttur, f.
8.7. 1951. Foreldrar
hennar eru Dagmar
Gunnlaugsdóttir, f.
25.6. 1930, d. 16.4.
1997, og Ólafur
Pálmi Erlendsson, f.
27.6. 1924, d. 28.5.
1981. Sonur Krist-
ins og Vilhelmínu er
Helgi Kristinsson, f.
30.1. 1989, og unnusta hans er
Molly Smith, f. 24.6. 1992.
Börn Vilhelmínu og stjúpbörn
Kristins eru: 1) Davíð Freyr Al-
bertsson, f. 18.9. 1973, maki
Tinna Þorvaldsdóttir, f. 9.9.
1973. Börn þeirra eru: Ísabella
Ösp, Börkur Elí, Aníta Eik og
Birkir Leó. 2) María Alberts-
dóttir, f. 16.6. 1978. Hennar
dætur eru Berglind og Elísabet
Freyja.
Kristinn ólst upp í Reykjavík
Kristinn bróðir okkar hefur
fengið hvíldina sína.
Þeir sem þekkja til Dadda og
Dóru vita að á þeirra heimili var
mikið líf og fjör með sex börn í
uppvexti. Kristinn bróðir var elst-
ur okkar systkinanna og eins og
oft þegar systkinafjöldinn er mik-
ill var barist um virðingarstöðu
innan hópsins en Kristinn hafði
oftast vinninginn. Hann var dýrk-
aður og dáður, kallaður drengur-
inn af ömmu, mömmu og Gunnu
frænku og naut mikillar virðingar
bæði af þeim og okkur systkinun-
um. Kristinn var glaðvær, naut
þess að stríða okkur og hafði ein-
stakt lag á því að æsa okkur upp
án mikils tilefnis og efna þar til há-
værra rifrilda og jafnvel slags-
mála sem enduðu ekki alltaf vel.
Heimili okkar var eins og um-
ferðarmiðstöð þar sem alltaf var
eitthvað um að vera og margir vin-
ir og vandamenn lögðu leið sína til
okkar. Á sumrin var okkur krökk-
unum og dótinu staflað í VW-rúg-
brauð og farið í ævintýralegar
tjaldútilegur en sum okkar nýttu
sumrin í Vestmannaeyjum. Krist-
inn var þá hjá afa og ömmu á
Heiðarveginum sem margir
þekkja sem Kidda í Skýlinu og
Helgu Jó í Verkó. Hugsanlega má
rekja stríðnihæfileika hans Krist-
ins til forfeðranna sem voru
þekktir fyrir stríðni og kaldhæðni
á eyjunni fögru.
Tónlist var Kristni hugleikin og
eignaðist hann snemma gítar,
píanó og hljómflutningsgræjur
sem hann þandi iðulega með Bítl-
unum, David Bowie, Deep Purple
og fleiri góðum hljómsveitum.
Hann var mikill áhugamaður um
viskí og munum við systkinin
sjálfsagt tengja hann við Johnnie
Walker og London Docks um
ókomna tíð, þar sem honum þótti
fátt betra en að halla sér aftur
með gott staupið við höndina.
Kristinn var þó umfram allt
með þeim umburðarlyndustu
mönnum sem hægt er að finna.
Hann lagði mikla rækt við barna-
börnin með Villu sinni og tóku þau
þátt í uppeldi þeirra af fullum
krafti. Hann var hreinskilinn en
um leið auðmjúkur gagnvart sjálf-
um sér og kvartaði yfirleitt ekki að
fyrra bragði. Kristinn hafði sterk-
ar skoðanir og var óhræddur við
að koma þeim á framfæri en var
þó sammála um að vera ósammála
ef þess þurfti án þess að beygja
frá sinni eigin skoðun.
Kristinn barðist lengi við
krabbamein. Það þarf mikinn bar-
áttuanda og þrek að takast á við
þennan sjúkdóm í öll þessi ár. Það
þarf líka mikinn kjark að játa sig
sigraðan og tók hann þá ákvörðun
með æðruleysi, sáttur við farinn
veg. Við hugsum sjálfsagt öll inn á
við þegar við stöndum andspænis
dauðanum og hann gerði það full-
komlega, setti fjölskylduna í
fyrsta sæti samhliða því að njóta
lífsins með ættingjum og vinum á
góðri stundu.
Við munum alltaf halda í allar
góðu og skemmtilegu minning-
arnar sem við eigum um hann og
sendum öllum ættingjum og vin-
um okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Anna Kristín, Kjartan,
Helga, Ólafur Jón
og Bjarni Daníel.
Mér hefur alltaf fundist Krist-
inn vera allt í senn: frændi, bróðir,
sonur og vinur. Hann var fyrsta
barnabarn foreldra minna og átti
sitt fyrsta heimili hjá okkur. Ég
var 10 ára þegar Kristinn fæddist
en var ekki heima og varð mjög
leið yfir að missa af því að barn
skyldi fæðast heima í Verkó og ég
á námskeiði uppi á landi. En ég
bjargaði því, strauk og kom mér
heim til að sjá þetta undur. Ekki
varð ég fyrir vonbrigðum. Strax
frá fyrstu mínútu þótti mér ofur-
vænt um hann.
Kristinn var ljúflingsbarn og
lét ekki hafa sig út í neina vitleysu.
Einhverju sinni var fjölskylduvin-
urinn Stebbi pól að hrósa þessum
eiginleika Kristins og sagði: „Þú
ert nú meiri sóminn.“ Kristinn
horfði lengi á Stebba og hefur ef-
laust haldið að þetta væri
skammaryrði og sagði: „Þú getur
sjálfur verið sómi.“ Síðan hefur
sóma-nafnið fylgt Kristni innan
fjölskyldunnar. Annað nafn hefur
loðað við hann, Drengurinn, með
stórum staf og sérstakri áherslu.
Frá upphafi var talað um Dreng-
inn af þvílíkri lotningu hjá afa og
ömmu að utanaðkomandi héldu að
hann væri annarrar gerðar en
flest börn. Kristinn flutti til
Reykjavíkur tveggja ára með for-
eldrum sínum en Verkó var hans
annað heimili og var hann mikið í
Eyjum.
Um tvítugt bjó Kristinn hjá
okkur Bjarna í nokkur ár. Frá
þeim tíma eru margar ljúfar
minningar og var hann einstak-
lega þægilegur í allri umgengni.
Eitt sinn kom hann til mín og
sagðist hafa ráðið sig sem kokk á
bát hjá Óla, bróður mínum. Hann
bað um góð ráð, það væri t.d.
ágætt að vita hvernig ætti að sjóða
kartöflur. Ég varð orðlaus, rétti
honum byrjendabók í matreiðslu
og vonaði að hann myndi lifa þessa
vist af, sem hann gerði – vand-
ræðalaust.
En fyrst og fremst var Kristinn
einn af mínum bestu vinum. Villa
kom inn í fjölskylduna stuttu eftir
að Kristinn flutti frá okkur og var
hún kær viðbót við þetta vinasam-
band.
Kristinn átti mörg áhugamál
sem ég hafði tækifæri til að deila
með honum. Um tíma var hann í
hestamennsku og því fylgdu
skemmtileg ferðalög með alls kon-
ar uppákomum. Eitthvað var
áhuginn stundum blendinn því að
á hestamannamóti á Hellu forðum
sagði hann við okkur: „Þetta er
æðislegt mót, bara að þessir hest-
ar væru ekki að þvælast fyrir.“
Kristinn var mjög músíkalskur,
lærði á píanó og spilaði á gítar.
Svo mjög trúði amman á hæfileika
Drengsins að hún hélt að Kristinn
væri að æfa sig þegar Ashkenazy
flutti píanókonsert í útvarpinu.
Kristinn var mikill golfari og
kenndi mér margt í þeirri íþrótt,
þótt árangurinn sé ekki enn kom-
inn í ljós. Hann var ótrúlega þolin-
móður og lét mig heyra það þegar
ég fór ekki eftir reglunum.
Undanfarin ár höfum við farið í
skemmtiferðir á fjöll með góðum
vinum og þá var Kristinn enda-
laust hjálplegur og erfitt að hugsa
sér betri ferðafélaga. Hann stóð
sig afar vel sem trússari og heppi-
legt fyrir okkur að honum fannst
meira gaman að keyra en ganga.
Við fórum einnig í margar skíða-
og golfferðir til útlanda og var
Kristinn þar ótrúlega þolinmóður
kennari.
Ég og fjölskylda mín sendum
Villu, Helga og allri fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur.
Guðrún Helga Kristinsdóttir.
Líf vort er tónn; á hörpu ljóss og húms
það hljómar skammt,
grætur og hlær við hliðskjálf tíma og
rúms,
en hljómar samt;
síðan einn dag - þann dag veit engin spá
-
er dauðaþögn og tónninn liðinn hjá.
Vinur í raun: hér hvílir þú svo hljótt,
en hjarta nær
ómar þitt líf sem lýsi gegnum nótt
einn logi skær.
Traust var þín hönd og trú við hlutverk
sitt,
en tónsins djúp var góða hjartað þitt.
Þökk sé þér vin: Við lifum lítil börn
og líðum burt.
Vor tónn er sár, við eigum enga vörn
- um allt er spurt.
Líf þitt er svar: á bak við skúr og skin
við skynjum þig, hinn liðna trygga vin.
(Jóhannes úr Kötlum)
Hinsta kveðja,
Eggert og Jóhanna.
Það var á aðfangadag 1987 sem
þau birtust hjá okkur Kristinn og
Vilhelmína eða Kiddi og Villa eins
og ég kalla þau. Þau voru nýlega
tekin saman og gaman að sjá hvað
þau voru hamingjusöm. Þetta hef-
ur síðan haldist. Þau hafa komið
hvern aðfangadag síðan, og þann-
ig hafa tengslin bundist föstum
böndum. Þau giftust 30. janúar
1988 og ári síðar eignuðust þau
Helga.
Fyrir átti Villa börnin Davíð
Frey, sem á fjögur börn, og Mar-
íu, sem á tvær dætur. Kiddi tók
þeim sem sínum afabörnum og
trúi ég því að þau hafi ekki getað
verið heppnari með afa. Hann lifði
fyrir barnabörnin og það gerir
Villa vissulega líka.
Þó svo að tengslin hafi ekki ver-
ið mikil í byrjun styrktust böndin
alltaf betur og betur eftir því sem
árin liðu.
Jón og Kiddi náðu mjög vel
saman. Nutu þess að spila saman
golf, veiða o.fl. eða bara spjalla um
allt mögulegt. Þetta finnst mér
ómetanlegt í dag.
Kiddi tók sínum veikindum
með karlmennsku og æðruleysi,
var algjör nagli eins og sagt er.
Hann gerði sem minnst úr þeim
og kvartaði aldrei. Síðustu mán-
uðirnir voru þungbærir. Kiddi
fékk lungnabólgu rétt fyrir jólin
og var á sjúkrahúsi yfir jólin en
kom heim fyrir áramót og var
heima til loka. Villa annaðist hann
af alúð það sem eftir var.
Nú er maður að átta sig á að nú
er enginn Kiddi til að spjalla við
um tunglið og áttirnar (smá grín
milli þeirra feðga). Enginn Kiddi
til að grilla og allt tómlegra en
áður.
Hafðu þökk fyrir allt, þú lifir í
minningunni.
Inga Dóra Jóhannesdóttir.
Þegar Kiddi Dan slóst í hópinn
með okkur fyrrverandi stjórnar-
mönnum knattspyrnudeildar
Fjölnis í veiðiklúbb hófust afar
skemmtileg kynni við traustan vin
og frábæran félaga. Kiddi kom
með í árlegar veiðiferðir okkar í
tæpa tvo áratugi, síðast í fyrra,
alltaf jafn áhugasamur, kátur og
hvetjandi. Kiddi hafði sínar skoð-
anir og einstaka hæfileika til rök-
ræðu sem hann blandaði með
glettni þegar það hentaði.
Græskulaus gleði, frábær fé-
lagsskapur og síðan smá flugu-
veiði hefur verið inntak hópsins
frá upphafi. Hápunktinum á þess-
um árum var náð í veiðiferð til
Skotlands þar sem Kiddi var eins
og alltaf í essinu sínu. Á leið frá
flugvellinum rökræddi hann góð-
lega við annan félaga um rétta leið
til Aberdeen þannig að við fórum
tíu sinnum í kringum sama hring-
torgið á meðan samið var um rétta
niðurstöðu. Kiddi var einstaklega
skipulagður í öllu sem hann gerði
og var farangur hans í þessum
ferðum oft pældur út af aðdáun og
smá öfund. Það var sama hvað
kom upp á; í einhverju hólfi í tösk-
um Kidda var lausnin. Við áttum
yndislegar stundir saman, hvort
sem var í veiði eða bara við stofu-
borðin heima. Kidda verður sárt
saknað í hópnum okkar. Við fé-
lagarnir færum Villu og allri fjöl-
skyldu hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur um leið og við
kveðjum góðan félaga. „Tight
lines“ okkar kæri Kiddi.
Fyrir hönd Veiðifélaganna,
Birgir Gunnlaugsson.
Kristinn Daníelsson
 Fleiri minningargreinar
um Kristin Daníelsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 2020
Elsku systir mín, frænka og vinkona,
GRÓA JÓNATANSDÓTTIR,
Fannborg 8,
áður Bræðratungu 6,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum 18. júní.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
miðvikudaginn 1. júlí klukkan 13.
Ragnar Jónatansson og aðrir aðstandendur.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
✝ Jónína Sigríð-ur Þorgeirs-
dóttir fæddist á
Akranesi 8. apríl
1934. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
14. júní 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Þorgeir
Jósefsson forstjóri
frá Eystra Miðfelli í
Hvalfjarðarsveit, f.
12.7. 1902, og Svanlaug Sigurð-
ardóttir húsfreyja frá Akbraut á
Akranesi, f. 2.7. 1902.
Systkini Jónínu eru Halldór,
f. 27.4. 1927, d. 15.2. 1929. Jó-
hanna Jóreiður, f. 1.9. 1930, d.
21.4. 2006, gift Hjalta Jónssyni.
Jósef Halldór, f. 16.7. 1936, d.
23.9. 2008, giftur Þóru Björk
Kristinsdóttur hjúkrunarfræð-
ingi. Svana, f. 14.5. 1943, gift
Gunnari Kárasyni.
Jónína Sigríður
giftist Leifi Ívars-
syni, f. á Hellis-
sandi 23.1. 1934.
Foreldrar hans
voru Ívar Þórð-
arson frá Ólafsvík
og Sigrún Hólm-
fríður Guðbjörns-
dóttir frá Sveins-
stöðum.
Sonur Jónínu
Sigríðar og Leifs
Ívarssonar er Sigurður Ívar
Leifsson skipatæknifræðingur,
f. 1.8. 1962. Hann er giftur Ruc-
hikarn Parimarn (Jenný) f. 3.8.
1977.
Börn Sigurðar eru: Ása Lauf-
ey, Ívar Karl og Svanlaug Nína.
Móðir þeirra er María Krist-
björg Ásmundsdóttir.
Útför Jónínu (Sísíar) verður
gerð frá Akraneskirkju 23. júní
2020 og hefst klukkan 13.
Nú er amma Sísí farin frá
okkur. Hún kvaddi þennan heim
eftir langa en hetjulega baráttu
við alzheimersjúkdóminn. Sá
sjúkdómur er grimmur og tekur
allt frá fólki hægt og rólega, hún
var engin undantekning þar á.
Ferlið var langt og ekki án áskor-
anna en þrátt fyrir það náði hún
alltaf að halda í sinn ljúfa og yndis-
lega karakter.
Amma var frábær handverks-
kona sem setti það aldrei fyrir sig
að vippa upp vettlingum, húfum,
sokkum og peysum á okkur
barnabörnin og langömmubörnin
ásamt því að sauma fallegar flíkur
og sauma út. Allt handverk lék í
höndunum á henni og var hún allt-
af með fullt af aukaverkefnum
eins og að knipla, hekla, mála á
postulín og svona mætti lengi
telja.
Það eru margar minningar sem
koma upp í hugann þegar við
barnabörnin hennar lítum yfir far-
inn veg. Það sem helst stendur
upp úr er allur stuðningurinn,
hlýju orðin og móttökurnar þegar
við komum í heimsókn. Alveg frá
því við vorum smábörn sóttum við
í það að vera með henni, og alltaf,
sama hversu upptekin hún var gaf
hún sér tíma til að prjóna með
okkur, spjalla, elda og stundum
sátum við bara saman að hlusta á
útvarpið eða þögnina og með
þögninni fylgdu róandi tónar
prjónanna að skella saman.
Hún var okkar helsti stuðnings-
maður í lífinu og tilverunni, hafði
alltaf trú á því að við gætum gert
allt vel sem við tækjum okkur fyr-
ir hendur, þegar henni mislíkaði
eitthvað sem við vorum að gera þá
lét hún vita af því á ljúfan og góð-
legan hátt. Einnig var alltaf stutt í
bros og hlátur, og húmorinn var á
réttum stað alveg fram á síðasta
dag.
Það er mikil sorg og söknuður
sem fylgir því að missa eins góða
konu og ömmu.
Elsku amma, við söknum þín
meira en orð fá lýst, og vonandi
sjáumst við þegar okkar tími
kemur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Ása Laufey, Ívar Karl, Nína
og barnabarnabörn.
Í dag kveðjum við með sorg í
hjarta okkar kæru vinkonu, Sísí.
Hún var einstaklega hjartahlý og
örlát á ást og stuðning til allra sem
leituðu til hennar, þar var alltaf
hlýr faðmur og skjól.
Okkur langar að þakka fyrir
allar þær fallegu stundir sem við
áttum saman. Blessuð sé minning
hennar.
Þó fjúki í fornar slóðir
og fenni í gömul skjól,
geta ekki fönnin og frostið
falið Álfahól.
Yfir hann skeflir aldrei,
þó allt sé af gaddi hvítt,
því eldur brennur þar inni,
sem ísinn getur þítt.
Þar á ég höfði að halla,
þó hríðin byrgi sól,
fjúki í fornar slóðir
og fenni í gömul skjól.
(Davíð Stefánsson)
Okkur er það ljúft og skylt að
minnast engilsins okkar um leið
og við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Leifs, Sigga, Jenný og
barnabarna.
Berglind Hrönn og
Gunnar Vagn.
Jónína Sigríður
Þorgeirsdóttir