Morgunblaðið - 23.06.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 2020
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN ÁRMANN EYJÓLFSSON,
fyrrv. skólameistari
Stýrimannaskólans í Reykjavík,
sem andaðist 16. mars, verður
jarðsunginn frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn 23. júní klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Slysavarnaskóla
sjómanna.
Anika Jóna Ragnarsdóttir
Ragnheiður Ármannsdóttir Leifur Björnsson
Ragnar Ármannsson Kristín Axelsdóttir
Eyjólfur Ármannsson
Kristín Rósa Ármannsdóttir Jón Heiðar Ólafsson
barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
KRISTJÁN STEINASON
rennismiður,
sem lést 23. maí, verður jarðsunginn frá
Áskirkju þriðjudaginn 23. júní klukkan 13.
Steini Kristjánsson Edda H. Kristmundsdóttir
Þorsteinn G. Kristjánsson Anna M. Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur
og bróðir,
ÞÓRÐUR RUNÓLFSSON
prófessor,
lést að heimili sínu í Houston í Texas
17. júní. Útförin fer fram í Houston
þriðjudaginn 23. júní en minningarathöfn á Íslandi verður auglýst
síðar.
Yuzhen Xue
Ásdís Gígja Þórðardóttir Þórhildur Sigrún Þórðardóttir
Runólfur Xue Þórðarson Runólfur Þórðarson
Sigrún Halla Runólfsdóttir Þórunn Inga Runólfsdóttir
Ásdís Hildur Runólfsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN VIGNIR BJARNASON,
lést á Fossheimum Selfossi miðvikudaginn
17. júní.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum innilega samúð og hlýhug.
Jenný Marelsdóttir
Elín María Kjartansdóttir Hörður Friðþjófsson
Kjartan Vignir Kjartansson Sigurlaug St. Steinarsdóttir
Sigríður Jóna Kjartansdóttir Guðmundur R. Ágústsson
barnabörn og langafabarn
Elskuleg móðir okkar
KRISTÍN AXELSDÓTTIR,
Grímstungu á Hólsfjöllum.
sem lést á hjúkrunarheimilinu Dyngju
sunnudaginn 14. júní, verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju fimmtudaginn 25. júní
klukkan 13.30.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR STEINDÓRSDÓTTIR,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
14. júní, verður jarðsungin frá Höfðakapellu
föstudaginn 26. júní klukkan 13.30.
Steindór Jónsson og Anna Þórný Jónsdóttir
Lára Magnea Jónsdóttir og Ólafur Guðmundsson
Þórunn, Jón Elvar, Hulda Rós, Guðmundur Andri,
Stefanía Lára, Glódís Erla, Elísabet Helga
og langömmubörn
✝ Guðjón Ár-mann Eyjólfs-
son fæddist í Vest-
mannaeyjum 10.
janúar 1935. Hann
lést á Landspít-
alanum 16. mars
2020. Foreldrar
hans voru Eyjólfur
Gíslason, f. 22.5.
1897, d. 7.6. 1995,
skipstjóri frá Bessa-
stöðum í Vest-
mannaeyjum, og Guðrún
Brandsdóttir húsfreyja, f. 17.4.
1895, d. 16.12. 1981. Systkin Ár-
manns voru Sigurlín, f. 12.7.
1927, d. 20.7. 1927 og Gísli, f.
24.9. 1929, d. 7.11. 2013. Hálf-
bróðir hans, samfeðra, var Er-
lendur, f. 19.11. 1919, d. 28.12.
2000.
Eftirlifandi eiginkona hans er
Anika Jóna Ragnarsdóttir
sjúkraliði, f. 14.12. 1934 frá
Lokinhömrum í Arnarfirði. For-
eldrar Aniku voru Ragnar Guð-
mundsson, bóndi í Lokinhamra-
dal, og Kristín Sveinbjörnsdóttir
húsfreyja.
Börn Ármanns og Aniku eru:
1) Ragnheiður, f. 29.1. 1963, MA í
alþjóðasamskiptum og leið-
sögumaður. Maki Leifur Björns-
son. Synir þeirra eru Ármann, f.
6.9. 2002 og Björn, f. 21.3. 2006.
2) Ragnar, f. 9.9. 1965 svæf-
ingalæknir. Maki Kristín Axels-
dóttir. Synir þeirra eru Þórólfur,
f. 20.9. 2002, Höskuldur, f. 6.2.
Stýrimannaskólans í Reykjavík
árið 1981 og gegndi því starfi til
2003. Árið 1993 var Guðjón Ár-
mann sæmdur riddarakrossi
hinnar íslensku fálkaorðu fyrir
störf sín að fræðslumálum sjó-
manna.
Eftir Guðjón Ármann liggur
yfirgripsmikið ritstarf á sviði
sjómennsku, siglingasögu, sigl-
ingafræði og kennslu skipstjórn-
armanna: Stjórn og sigling
skipa, siglingareglur (1982),
Leiðastjórnun skipa (2009) og
Siglingafræði (2013). Einnig
þýddi hann Alþjóðlegar siglinga-
reglur (1972) og var hvatamaður
að útgáfu Lækningabókar sjó-
farenda (2003).
Eftir eldgosið í Eyjum 1973
skrifaði hann bókina Vest-
mannaeyjar – byggð og eldgos,
um mannlíf í Eyjum, horfna
byggð og flótta Eyjamanna gos-
nóttina örlagaríku. Hann skrif-
aði kafla um Vestmannaeyjar í
Landið þitt (1984) og ritaði Ár-
bók Ferðafélags Íslands um
Vestmannaeyjar (2009) sem er
yfirgripsmikið rit um Eyjarnar.
Hann var ritstjóri Sjómanna-
dagsblaðs Vestmannaeyja 1965-
1975 og birti þar fjölda greina
um mannlíf og sögu Eyjanna.
Guðjón Ármann sat í stjórn
Alliance Française um árabil og
var félagi í Akóges.
Guðjón Ármann verður jarð-
sunginn frá Hallgrímskirkju í
dag, 23. júní 2020, klukkan 15.
2006, Grímur, f. 1.9.
2009, og Brandur, f.
25.2. 2015. 3) Eyjólf-
ur, f. 23.7.1969, lög-
maður LLM. 4)
Kristín Rósa, f.
27.10. 1972, hjúkr-
unarfræðingur og
MA í lýðheilsuvís-
indum. Maki Jón
Heiðar Ólafsson.
Börn þeirra eru
Ólafur Heiðar, f.
27.4. 2001, Guðjón Ármann, f.
11.2. 2007, og Anika Jóna, f. 14.6.
2009.
Guðjón Ármann lauk stúd-
entsprófi frá máladeild MR 1955
og stærðfræðideild 1956. Hann
stundaði nám við Sjóliðsforingja-
skóla og sjómælingastofnun
danska sjóhersins 1955-1960 og
var annar Íslendinga til að ljúka
þaðan námi. Hann starfaði hjá
Landhelgisgæslunni 1960-61,
stundaði rekstrarnám og var að-
stoðarframkvæmdastjóri frysti-
húsa í Vestmannaeyjum 1962-63.
Hann var forstöðumaður fyrir
skipstjórnarfræðslu í Vest-
mannaeyjum 1963-64. Árið 1964
stofnaði Guðjón Ármann Stýri-
mannaskólann í Vestmanna-
eyjum, ásamt Guðlaugi Gíslasyni
alþingismanni, og var þar skóla-
stjóri 1964-1975. Hann lauk
kennsluréttindaprófi frá KHÍ
1976 og kenndi við Stýrimanna-
skólann í Reykjavík 1975-81.
Hann var skipaður skólameistari
Pabbi var stoltur og mikill
Vestmannaeyingur. Hann var
eyjapeyi. Pabbi sótti mikið á
bryggjuna í Eyjum sem ungur
strákur og hreifst af skútum frá
Færeyjum og frönsku sjómönn-
unum sem komu í höfn. En það
var ekki einungis sjómennskan,
skútur og fiskiskip sem pabbi
heillaðist af heldur framandi
heimur og tungumál aðkomu-
manna. Ég ímynda mér að þessi
heimur sem pabbi kynntist á
bryggjunni í Vestmannaeyjum
sem ungur eyjapeyi hafi mótað
hann mikið og kveikt hjá honum
þrá að ferðast um heiminn, læra
tungumál og kynnast menningu
annarra þjóða. Hann sagði mér
að hann hefði verið 10 ára þegar
hann eignaðist sína fyrstu
frönsku orðabók og hófst þá
frönskunám hans en síðar varð
pabbi altalandi á frönsku og var
mjög hrifinn af franskri menn-
ingu og þjóð. Hann var víðsýnn
maður og hann kenndi mér að
vera það. Pabbi var fordómalaus
og fróðleiksfús. Meiri bókamann
en pabba hef ég ekki kynnst og
man ég ekki eftir honum öðruvísi
en með bók í hönd. Hann var
alltaf til í að gefa mér pening fyr-
ir góðri bók og sagði einhvern
tímann að ef bókin væri ekki til
þá væri hún ekki lesin.
Pabbi fór í MR og þaðan í sjó-
liðsforingjaskóla í Danmörku.
Með danska flotanum sigldi
hann sem sjóliðsforingi um allan
heim og í Danmörku eignaðist
hann góða vini. Ég held að ég
geti sagt að pabbi hafi verið
heimsborgari með snyrti-
mennskuna í fyrirrúmi, alltaf í
jakkafötum með bindi og hatt.
Það var í Kaupmannahöfn árið
1957 sem hann kynntist mömmu
og þau blómstruðu saman.
Í danska flotanum lærði pabbi
aga sem einkenndi öll hans
vinnubrögð. Að halda stefnu og
að halda áfram ef það átti að
koma einhverju í verk. Aldrei
féll honum verk úr hendi. Pabbi
var metnaðarfullur og vann mjög
mikið og meðfram starfi sínu
sem skólastjóri Stýrimannaskól-
ans skrifaði hann mikið. Hann
var góður fræðimaður og ritstörf
áttu vel við hann. Hann helgaði
líf sitt menntun sjómanna og
sumir nemenda hans segja að
hann hafi ekki síst kennt þeim
þann aga sem þarf til að vera
góður skipstjóri.
Pabbi var mikill mennta-
maður og hvatti okkur systkinin
áfram menntaveginn og stóð
með okkur í gegnum súrt og
sætt, hann var alltaf tilbúinn að
hjálpa, lesa yfir ritgerðir, leið-
beina og brýna okkur áfram.
Hann kenndi okkur að það er
dropinn sem holar steininn.
Pabbi var hlýr og góður,
hvetjandi og kærleiksríkur faðir,
hann var stoltur afi, umhyggju-
samur eiginmaður og sú virðing
og ást sem hann bar til mömmu
var yndisleg. Hann var þakklát-
ur maður hann elsku pabbi.
Pabbi kenndi mér margt í líf-
inu. Hann kenndi mér ungri að
þekkja helstu stjörnumerkin á
himninum, t.d. Kassíópeiu og
Karlsvagninn, hvernig ég rataði
alltaf norður ef ég fyndi Pól-
stjörnuna og hann sagði mér að
sjófarendur til forna hefðu notað
Pólstjörnuna sem vegvísi á sín-
um siglingum. Pabbi kenndi mér
að í lífinu þyrfti maður að finna
sína Pólstjörnu, vegvísi, halda
stefnu og sigla áfram þangað
sem Pólstjarnan vísar mér.
Nú ertu farin í siglinguna
löngu, elsku pabbi, og ég sakna
þín. Góða ferð og takk fyrir allt
sem þú hefur gefið mér.
Þín
Rósa.
Dropinn holar steininn.
Tengdapabbi kunni mörg spak-
mæli um mikilvægi þess að
temja sér vinnusemi. Sjálfur var
hann iðinn og afkastamikill.
Hann helgaði ævistarf sitt
menntun sjómanna og eftir hann
liggja mikil skrif tengd sjó-
mennsku og siglingum.
Þá voru Vestmannaeyjar,
æskuslóðirnar, honum kærar og
um þær liggja eftir hann tvær
bækur. Vestmannaeyjar, byggð
og eldgos, útgefin skömmu eftir
gos og lýsir þeirri veröld sem
hvarf þegar hún varð eldi og
hrauni að bráð í ársbyrjun 1973,
og Árbók Ferðafélagsins, sem
kom út fyrir röskum áratug og
hefur að geyma yfirgripsmikinn
fróðleik um eyjarnar.
Ármann var vinsæll og vin-
margur. Hann var skemmtileg
blanda af prófessor viðutan og
mikilli félagsveru. Honum var
tamara að hrósa fólki en hall-
mæla, mislíkaði baktal og hafði
oft á orði að aldrei ætti að segja
neitt um aðra sem maður gæti
ekki sagt beint við þá sjálfa.
Áhugamálin voru mörg.
Tungumál, listir, menning og
saga. Ármann átti margt ógert
þegar heilsunni fór að hraka.
Hann átti margt óskrifað,
ítölskunámið beið sem og ferðin
til Toscana. Hann naut þess að
ferðast og þar sameinuðust
áhugamálin. Hent var gaman að
hversu mörgum myndavélum
hann glataði á ferðalögum er-
lendis því að Ármann viðutan var
uppáhald vasaþjófa í flestum
stórborgum heims, enda athygl-
in eingöngu á öllu því stórfeng-
lega sem fyrir augu bar og létt
að ná verðmætum hans á meðan.
Ármann talaði oft um hvað
hann væri vel giftur og því er
erfitt að mótmæla. Anika stóð
skynsöm og yfirveguð við hans
hlið og passaði vel upp á bæði
fræðimanninn og fjörkálfinn.
Þau kynntust í Kaupmannahöfn
ung að árum. Ármann var þá við
nám í sjóliðsforingjaskóla og
Anika, ásamt tveimur vinkonum,
starfaði á hjúkrunarheimili.
Samband þeirra var gott og
hjónabandið farsælt. Anika hef-
ur misst mikið nú þegar lífsföru-
nauturinn hefur kvatt.
Börnunum fjórum, Ragnheiði,
Ragga, Eyfa og Rósu, veitti Ár-
mann gott veganesti út í lífið og
var hann stoltur af þeim. Von-
andi halda Ármannsbörn áfram
að lifa eftir því sem hann kenndi
þeim og miðla til sinna afkom-
enda lífsspekinni, að vinna, læra
og njóta. Auðvitað í hæfilegri
blöndu.
Ég kynntist tengdapabba á
lokaári mínu í menntaskóla.
Hann tók mér strax vel og ekki
spillti fyrir að ég væri sonardótt-
ir Kristínar Hannesdóttur sem
hann hafði leigt herbergi hjá
meðan hann sjálfur stundaði
nám í MR. Við rifjuðum oft upp
ýmislegt sem við höfðum lært í
MR og námsefnið hafði greini-
lega lítið breyst í áranna rás.
Á 85 ára afmæli Ármanns í
janúar síðastliðnum, þegar fjöl-
skyldan kom saman til að fagna,
rifjuðum við upp ljóð eftir Go-
ethe o.fl. og þó að minnið væri
tekið að bregðast voru þýsku
kvæðin og latnesku frasarnir
enn á sínum stað.
Ármann reyndist mér ætíð vel
og var yndislegur afi drengjanna
minna, Þórólfs, Höskulds, Gríms
og Brands Ragnarssona. Við
munum öll sakna hans.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldu og vina Ármanns.
Góður maður er genginn og við
sem eftir lifum megum gleðjast
yfir að hafa kynnst og verið sam-
ferða þessum einstaka manni.
Blessuð sé minning tengda-
pabba.
Kristín Axelsdóttir.
Mjög erum tregt tungu að
hræra. Svo kvað Egill forðum af
sáru tilefni. Þessi orð hans koma
mér í hug, þegar ég nú minnist
eins minna allra bestu vina, eftir
kynni sem stóðu allt að sjö ára-
tugi, en nær upphafi þess tíma
lásum við einmitt Egils sögu.
Það eru gömul sannindi og ný,
að vegferð hvers og eins ræðst
gjarnan af tilviljunum. Hvert
leituðu utanbæjardrengir árið
1951, þegar þeir hugðu á
menntaskólanám? Ég skráði mig
í MR, Ármann í ML, en - góðu
heilli segi ég - lét hann einn vet-
ur nægja þar og var kominn í
hóp okkar MR-inga haustið
1952.
Að skóladegi loknum urðum
við Ármann gjarnan samferða
yfir Tjarnarbrúna, til leiguher-
bergja okkar. Við vorum báðir
„eyjamenn“, þótt úr ólíkum átt-
um kæmum. Kannski leiddi það
öðrum þræði til þess, að næsta
vetur leigðum við herbergi sam-
an vestur á Reynimel, vorum svo
okkar síðasta MR-vetur í Bjark-
argötu, hjá ágætri frænku Ár-
manns. Þar vorum við líka í fæði,
bæði þennan vetur og hinn fyrri,
en hún rak lítið mötuneyti, þar
sem saman kom einkum ungt
fólk. Er tímar liðu urðu kynnin
sem þarna tókust til þess að við
Margrét Anna létum aðra dóttur
okkar bera vísun til götuheitisins
í nafni sínu. Það talar sínu máli.
Ármann var af sjósóknurum
kominn og sótti sjóinn í sumar-
hléum. Það kom því ekki á óvart
að hann legði fyrir sig sjóliðsfor-
ingjanám. Það reyndist honum
góður undirbúningur að ævi-
starfinu, fræðslu sjómanna.
Hann var frumkvöðull slíks
náms í Eyjum. Síðan tók við
kennsla og skólameistarastarf
við Stýrimannaskólann í Reykja-
vík. Allt var þetta eftir bókinni,
má segja. Hitt var óvæntara,
hversu mjög hann lagði fyrir sig
ritstörf. Hann var um áratug rit-
stjóri Sjómannadagsblaðs Vest-
mannaeyja og náði að semja
ágæta bók um heimabyggðina á
gosárinu sjálfu, 1973. Hann rit-
aði síðar meira um heimaslóðirn-
ar, þ. á m. Árbók FÍ 2009. Eru þá
ónefnd fjölmörg rit um fræðslu
sjómanna, síðast Siglingafræði
(2013), sem hann fékk lokið rétt
áður en hann veiktist.
Minningarnar sækja á, og
verður þó fátt eitt talið í örstuttri
grein. Í júní 1972 heimsóttum við
Eyjafjölskylduna tveir félagar
hans og okkar fólk. Við stóðum á
Helgafelli og horfðum yfir
byggðina. Mér varð þá á að
spyrja, hvernig brugðist yrði við
ef fjallið færi allt í einu að gjósa,
en var tekið fálega. Sjö mánuðir
liðu, en þá hringdi síminn síðla
nætur. „Það er farið að gjósa í
Eyjum,“ sagði viðmælandinn.
„Ármann og fjölskylda eru á
leiðinni í land!“ Á þriðja degi var
hann kominn aftur út í Eyjar til
að bjarga búslóð sinni. Ég
hringdi í hann árla dags. Undir
stuttu símtali ómuðu drunur
fjallsins, og verið var að bera út
úr húsinu það sem bjargað varð.
Eftir tvo daga eða svo var húsið
komið á kaf. Það var nýtt, ein-
ungis eftir að mála það að utan!
Ármann var glaðvær og góður
félagi, hressilegur í framgöngu
og naut vinsælda meðal okkar
skólasystkinanna, sem sakna nú
vinar í stað. Hans góðu konu
Anný og niðjum þeirra vottum
við Magga og börn okkar inni-
lega samúð.
Einar Sigurðsson.
Guðjón Ármann Eyjólfsson
 Fleiri minningargreinar
um Guðjón Ármann Eyjólfs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.