Morgunblaðið - 22.07.2020, Blaðsíða 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ 2020
✝ Ólöf Elíasdótt-ir fæddist á Ísa-
firði 28. ágúst 1924.
Hún lést á Sólvangi
í Hafnarfirði 10.
júlí 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Elías Run-
ólfsson, f. 2. mars
1893, d. 14. febrúar
1966, og Jónína
Gísladóttir, f. 17.
apríl 1894, d. 26.
febrúar 1978.
Sammæðra systkini Ólafar
voru Gísli Steinsson, f. 27. jan-
úar 1918, d. 17. mars 2015, og
Steinn Ágúst Steinsson, f. 17.
júlí 1919, d. 16. ágúst 1975.
1950, börn þeirra eru Ólöf Lilja,
f. 1973, Árni Þór, f. 1976, og
Erla Sóley, f. 1980. Fyrir átti
Eyþór soninn Jón Egil, f. 1967.
2) Hafþór, f. 1950, maki Jónína
Ólafsdóttir, f. 1951, d. 2012,
börn þeirra eru Sigríður Krist-
ín, f. 1970, Hanna Björk, f. 1973,
Ólafur Árni, f. 1981, og Helga
María, f. 1984. Langömmubörn-
in eru 14 talsins.
Árni og Ólöf bjuggu sín
fyrstu ár í Kirkjustræti 2 í
Reykjavík en fluttust þaðan að
Frakkastíg 22. Síðar byggðu
þau sér hús í Glaðheimum 4 þar
sem þau bjuggu í tæp 40 ár, en
þaðan fluttu þau á Strikið 8 í
Garðabæ. Síðasta æviár sitt bjó
Ólöf á Sólvangi í Hafnarfirði.
Útför hennar fer fram frá
Garðakirkju í dag, 22. júlí 2020,
klukkan 15.
Alsystkini Ólafar
voru: Þorfinnur, f.
3. ágúst 1923, d. 24.
nóvember 1923;
Margrét Anna, f.
25. mars 1926, d.
22. október 2011;
Dagbjört, f. 16.
september 1929, d.
8. nóvember 2005;
Elín, f. 1. mars
1932, d. 21. nóv-
ember 1932.
Árið 1945 giftist Ólöf Árna
Sigursteinssyni frá Brakanda í
Hörgárdal, f. 30. október 1921,
d. 27. september 2010. Þau eign-
uðust tvo syni: 1) Eyþór, f. 1948,
maki Sigurbjörg Einarsdóttir, f.
Elsku amma, nú ertu komin
til afa og þið sameinuð á ný. Ótal
góðar minningar fara um hug-
ann við kveðjustund eins og
þessa. Það var svo notalegt að
sitja við eldhúsborðið í Glað-
heimunum, gæða sér á nýbök-
uðum kleinum, sjónvarps- eða
smjördeigsköku og ræða hin
ýmsu mál.
Þú varst svo flink í höndun-
um, saumaðir mikið út, bjóst til
jólaskraut, páskaskraut, dúkkur
handa barnabörnunum, prjónað-
ir peysur á okkur og hvaðeina.
Þú saumaðir pallíettuskreytta
jólapóstpoka og jólatrésdúka
sem þú gafst börnum þínum og
barnabörnum. Minning þín mun
sannarlega lifa í gegnum þessar
gersemar sem við eigum eftir
þig.
Þegar maður lítur til baka sér
maður svo vel hvað það er gott
að halda í hefðir. Á jóladag
mættum við alltaf í boð til ykkar
afa þar sem þið buðuð í hangi-
kjöt í hádeginu og svo var púð-
ursykursmarengsterta í kaffinu
ásamt heitu súkkulaði en ekki
kakói eins og við vorum góðlát-
lega minnt á þegar við misstum
það út úr okkur.
Það var svo friðsælt og gef-
andi að koma til ykkar í
Skammadalinn. Við fórum marg-
ar ferðir niður að læk að sækja
vatn og gengum margoft á
Helgafellið. Svo settum við niður
kartöflur á vorin og það var allt-
af spenningur að sjá hvernig
uppskeran yrði á haustin.
Hvíl í friði elsku amma og við
biðjum að heilsa afa.
Erla Sóley, Ólöf Lilja
og Árni Þór.
Elsku amma, nú hefur þú
fengið hvíldina. Þegar við lítum
til baka og hugsum um ömmu þá
er það bakstur og föndur sem
kemur fyrst upp í hugann. Alltaf
kom maður í heimsókn í Glað-
heimana í nýbakað, kleinur,
snúðar, smjördeigskökur, púður-
sykursmarengs og bara nefndu
það. Það var alltaf verið að baka
og þegar við krakkarnir fengum
að gista var alltaf sætabrauð og
mjólk fyrir svefninn áður en
hægt var að lúra sig á bláa
tengdamömmubeddanum og
hlusta á tikkið í stóru klukkunni.
Svo löbbuðum við með ömmu í
Glæsibæ eða fórum með þeim
afa í volvonum í Vogue. Margir
sunnudagar hófust á að labba
með ömmu upp í Langholts-
kirkju í messu. Eftir messu og
hádegismat gátum við leikið
okkur og föndrað þar til Húsið á
sléttunni byrjaði í sjónvarpinu.
Einnig var amma dugleg að fara
með okkur krakkana í Þjóðleik-
húsið að sjá barnasýningar og
það voru alltaf eftirminnilegar
og stórskemmtilegar ferðir.
Amma var alla tíð mikil og
fjölhæf handavinnukona. Hún
prjónaði peysur, saumaði út,
málaði fallega og heimili þeirra
prýddu margar fallegar myndir
sem amma bæði saumaði og
málaði. Í seinni tíð, þegar
heimilislífið hafði róast og ald-
urinn færst yfir, fóru amma og
afi að föndra saman jólaskreyt-
ingar. Afi smíðaði bekki úr
íspinnaspýtum (sem við krakk-
arnir höfðum mikinn hag af,
endalaus ís, það bara mátti ekki
naga spýturnar), sagaði niður
gólflista í klossa á meðan amma
límdi saman frauðkúlur, prjónaði
og saumaði föt og teiknaði andlit
á jólafígúrurnar. Þetta fram-
leiddu þau í stórum stíl, bæði
fyrir sig, fjölskylduna og vini og
vandamenn. Einnig enduðu
margir tugir á ýmsum jólabös-
urum sem prýða svo heimili og
fyrirtæki um allt land og það er
alltaf jafn gaman að koma í
verslun eða heimili á aðventunni
og sjá jólaskraut eftir ömmu og
afa. Jólin léku stórt hlutverk í
lífi ömmu. Þar var hún í essinu
sínu enda tími baksturs og fönd-
urs. Við krakkarnir komum oft
til ömmu til að búa til kókoskúl-
ur og marsípan, skera út laufa-
brauð og föndra. Auðvitað gekk
á ýmsu og amma og afi máttu
hafa sig öll við þegar einhver
krakkinn var búinn að líma sig
fastan við eldhúsborðið í föndr-
inu og passa að útsleiktir deig-
fingur færu ekki oftar ofan í
skálina, en þau höfðu gaman af
vitleysunni í okkur og við
skemmtum okkur konunglega.
Amma og afi eignuðust í
seinni tíð lítið snoturt hús í
Skammadal í Mosfellssveit. Þar
eyddu þau flestum stundum yfir
sumartímann og fram á haustið.
Þar voru þau með kartöflugarð
og ræktuðu mikið af alls kyns
rótargrænmeti. Við krakkarnir
fórum oft í Skammó og fengum
margvísleg verkefni. Þó svo að
verkefnin hafi verið mis-
skemmtileg og kartöfluupptaka í
rigningu ekki verið í sérlegu
uppáhaldi, þá voru verðlaunin
alltaf jafn góð; heitt kakó og
kleina eða snúður og við gleymd-
um loppnum fingrum og skít-
ugum hnjám.
Í dag kveðjum við ömmu í
Glað. Minningarnar eru fjöl-
margar og góðar og munum við
geyma þær í hjarta okkar.
Sigríður Kristín (Didda Stína),
Hanna Björk, Ólafur Árni
og Helga María.
Kveðja frá sonum
Ef sérð þú gamla konu, þá minnstu
móður þinnar
sem mildast átti hjartað og þyngstu
störfin vann
og fórnaði þér kröftum og fegurð
æsku sinnar
og fræddi þig um lífið og gerði úr þér
mann.
Þú veist, að gömul kona var ung og
fögur forðum,
og fátækasta ekkjan gaf drottni sínum
mest.
Ó, sýndu henni vinsemd í verki og í
orðum.
Sú virðing sæmir henni og móður
þinni best.
Því aðeins færð þú heiðrað og metið
þína móður,
að minning hennar verði þér alltaf
hrein og skír,
og veki hjá þér löngun til að vera öðr-
um góður
og vaxa inn í himin þar sem kærleik-
urinn býr.
(Davíð Stefánsson)
Hafþór og Eyþór.
Ólöf Elíasdóttir
✝ Arnheiður(Heiða) Árna-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23. ágúst
1937. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 14. júlí
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Árni Árna-
son, f. 23. apríl
1893, d. 30. ágúst
1977, og Guðrún
Ólafía Helgadóttir, f. 10. sept-
ember 1900, d. 6. apríl 1954.
Heiða var næstyngst átta systk-
ina; Ingibjörg (Inga), f. 1924,
Helgi, f. 1926, d. 1990, Guðrún
(Lilla), f. 1928, d. 2002, Ingólfur
(Ingló), f. 1931, d. 2012, Þuríður
(Gógó), f. 1933, d. 2016, Sig-
urður (Siggi), f. 1934, og Hall-
dóra (Dóra), f. 1941.
Heiða giftist 15. nóvember
1958 eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Theódóri (Tedda) Ósk-
arssyni vélsmið, f. 18. maí 1936.
Börn þeirra eru: 1) Guðrún, f.
27. maí 1959, dósent við ís-
lensku- og menningardeild Há-
skóla Íslands. Hún er gift Krist-
jáni G. Björnssyni. Börn þeirra
eru: 1a) Guðni G., f. 1987. Barn
hans og Ásu Þorsteinsdóttur er
Ísabella Lilja, f. 2015. Sambýlis-
kona Guðna er Indíana Ásmund-
Heiða var lærður sjúkraliði
og vann um tíma við það á
Landspítalanum en mestan
hluta starfsævinnar var hún
skrifstofustjóri í Tækniskóla Ís-
lands. Hún lærði einnig
rekstrarfræði hjá Endur-
menntunarstofnun. Heiða
stundaði skíði frá unga aldri og
lagði rækt við þetta áhugamál
sitt alla ævi. Hún æfði skíði hjá
Ármanni og varð Reykjavík-
urmeistari í svigi 1957. Hún
æfði einnig handbolta hjá
Ármanni.
Heiða og Teddi hófu búskap á
Rauðalæk 71 í Reykjavík en
1965 flutti fjölskyldan í
Árbæjarhverfið og þau hjón
hafa búið þar allar götur síðan.
Þau voru meðal stofnenda
íþróttafélagsins Fylkis og Teddi
var fyrsti formaður félagsins og
var þjálfari drengja í fótbolta.
Heiða þjálfaði stúlkur í hand-
bolta hjá hinu nýstofnaða félagi,
Fylki, og urðu þær Reykjavík-
urmeistarar undir hennar
stjórn og unnu fyrsta bikar fé-
lagsins. Heiða og Teddi voru
miklir stuðningsmenn Fylkis og
fyrstu árin voru stjórnarfundir
haldnir á heimili þeirra. Heiða
átti mörg áhugamál og sinnti
þeim vel. Hún prjónaði og saum-
aði mikið alla tíð og smíðaði úr
silfri hin síðari ár. Heiða var
mikil útivistarmanneskja. Hún
fór í sund og göngu á hverjum
degi og gekk á fjöll síðast í vor.
Útförin fer fram frá Árbæjar-
kirkju í dag, 22. júlí 2020,
klukkan 13.
ardóttir. Barn henn-
ar er Ragnar Ingi
Indíönuson, f. 2014.
1b) Arna María, f.
1990. 2) Óskar, f. 18.
september 1961,
tannsmiður. Eig-
inkona hans er
Katla Sveinbjörns-
dóttir. Börn Óskars
og Jónínu Pálma-
dóttur eru: 2a)
Theódór, f. 1980.
Sambýliskona hans er Arna
Björg Ágústsdóttir. 2b) Arnheið-
ur Rós, f. 1982. Sambýlismaður
hennar er Luigi Lambertini.
Börn þeirra eru: Tomasso Nói, f.
2011, Nína, f. 2017, og Eliott
Levi, f. 2020. 2c) Pétur, f. 1990.
Sambýliskona hans er Ása Mar-
grét Jóhannesdóttir. Barn þeirra
er Heiða Viktoría, f. 2019. 2d)
Pálmi, f. 1992. Börn Kötlu eru:
Garðar Örn Arngrímsson, f.
1985, Rebekka Ýr Arngríms-
dóttir, f. 1991, barn hennar er
Yrja Elín, f. 2015, og Björn Helgi
Ómarsson, f. 1995. 3) Bryndís, f.
16. nóvember 1969, verkefnis-
stjóri. Sambýlismaður hennar er
Gísli Kristján Birgisson. Börn
hennar og Hjalta Vigfúsar
Hjaltasonar eru: 3a) Hildur Sif, f.
1994, 3b) Theódóra, f. 1998, og
3c) Hinrik, f. 1998.
Mamma elskaði lífið. Hún
var dugleg að hreyfa sig og
stundaði íþróttir alla tíð.
Mamma var mikil skíðakona
frá unga aldri og fór með Ingu
systur sinni á skíðasvæði Ár-
manns í Jósepsdal frá sex ára
aldri. Það varð svo fastur liður
í lífi hennar fram á fullorðinsár
og dvaldi hún ásamt systkinum
sínum í skíðaskála Ármanns.
Mamma varð Reykjavíkur-
meistari í svigi 1957. Hún var
dugleg að fara með okkur,
börnin sín, á skíði alla tíð.
Minningarnar úr Jósepsdalnum
eru margar og ljúfar. Á kvöldin
voru kvöldvökur með söng og
leik og svo var skíðað allan
daginn. Við sváfum í kojum á
efri hæð skálans og þar var
reipi í loftinu sem fólk notaði til
að sveifla sér á milli koja. Þeg-
ar skíðasvæðið í Bláfjöllum var
opnað um 1970 var farið þang-
að. Mamma hitaði kakó og bjó
til nesti eldsnemma um helgar
og fjölskyldan var drifin í fjöll-
in. Hún sagði mér einhvern
tíma að veturinn væri hennar
uppáhaldsárstími. Mamma var
dugleg að vera úti í náttúrunni
með okkur og kenndi okkur að
meta hana. Við bjuggum í Ár-
bænum og gengum oft eftir
hitaveitustokknum til Árna afa
sem bjó í Sogamýri. Mömmu
fannst alveg sjálfsagt að ganga
út um allt þó að þau ættu bíl.
Við fórum oft í fjallgöngur og
þá var mamma með nesti.
Mamma gekk á fjöll og varð
Esjan oftar en ekki fyrir val-
inu. Hún gekk á Úlfarsfellið
með mér síðast nú í vor. Úti-
vera og göngur voru hluti af
daglegu lífi hennar fram á síð-
asta dag.
Hún hafði brennandi áhuga á
íþróttastarfi og var meðal
stofnenda Fylkis. Fyrstu ár fé-
lagsins þjálfaði hún handbolta
kvenna og vann liðið fyrsta bik-
ar Fylkis undir hennar stjórn.
Mamma og pabbi, sem var
fyrsti formaður Fylkis, hafa oft
verið nefnd Fylkisfjölskyldan
enda var stuðningur þeirra og
starf fyrir félagið ómetanlegt.
Iðulega voru þau einu áhorf-
endurnir á leikjum og óþreyt-
andi við að hvetja liðið til dáða.
Mamma ræktaði alla í kring-
um sig en gleymdi þó ekki að
rækta sjálfa sig. Hún var alltaf
í góðu formi og sinnti ýmsum
áhugamálum eins og prjóna-
skap, fatasaumi og silfursmíði.
Í því eins og svo mörgu öðru
var hún mér fyrirmynd.
Á einhverjum tímapunkti í
lífi sínu ákvað hún að segja allt-
af já þegar henni var boðið eitt-
hvað. Þetta varð til þess að ég
var dugleg að bjóða henni með
mér. Hún fór með mér í ráð-
stefnuferð til Ríó de Janeiro
2017 en þá stóð hún á áttræðu.
Brasilíuferðin með mömmu er
ógleymanleg – þvílíkur ferða-
félagi sem hún var. Ferðalagið
til Bandaríkjanna og þaðan til
Ríó í gegnum Kólumbíu var
áreynslulaust og spennandi.
Mamma undi sér í sólbaði við
sundlaugina á þaki hótelsins
eða á ströndinni. Hún tók með
sér prjónadót og bækur í ferð-
ina. Hún las bækurnar á daginn
og sagði mér svo sögurnar á
kvöldin. Þegar við fórum að
skoða Kristsstyttuna sem
gnæfir yfir Ríó var mamma í
skýjunum og sagðist aldrei
hafa búist við að standa þarna.
Ég man að mér fannst eins og
árin fykju af henni þar sem hún
stóð brosandi og horfði yfir
Ríó. Hún var alltaf ung kona
með jákvæða lífsorku og þannig
ætla ég að minnast hennar.
Guðrún Theódórsdóttir.
Elskuleg móðursystir okkar
hún Heiða er látin eftir stutta
sjúkdómslegu. Alla tíð hefur
hún verið okkur ímynd hreysti
og gleði, til í fjör á góðum
stundum en ekki síður stoð og
stytta sinnar fjölskyldu og fjöl-
mörgu vina þegar eitthvað bját-
aði á.
Æskuminningar okkar systk-
ina tengjast afa okkar og
móðursystkinum í Sogamýri en
amma lést þegar yngstu börnin
voru enn ung að árum. Heiða
var næstyngst af átta systk-
inum en móðir okkar elst.
Íþróttir og útivera einkenndu
lífið hjá þessum kraftmiklu og
samrýndu systkinum, skíða-
ferðir systkinanna í Jósefsdal,
þar sem þau eldri kenndu
yngri, var skemmtun sem þau
bjuggu að alla tíð. Heiða æfði
bæði skíði og handbolta með
Ármanni, studdi svo sitt fólk í
Fylki þegar þau Teddi fluttu í
Árbæinn.
Mikill samgangur var á milli
mömmu og Heiðu alla tíð, við
bjuggum í Smáíbúðahverfinu
og Heiða í Árbænum og voru
gönguferðir eftir hitaveitu-
stokknum ævintýraferðir,
stundum var hist á miðri leið
og komið við hjá afa í Sogamýr-
inni. Reyndar var heimili afa á
meðan hans naut við alla tíð
miðpunktur fjölskylduskemmt-
ana þar sem öll stórfjölskyldan
hittist og skemmti sér við leik
og söng þegar tækifæri gafst.
Þegar börnin voru komin á
legg fóru þær Heiða og mamma
saman í nokkrar skíðaferðir og
er ein sú eftirminnilegasta til
Mayrhofen. Ferðin var reglu-
lega rifjuð upp og mikið hlegið
en Heiða hafði skrifað
skemmtilega myndskreytta
dagbók um ferðina og gefið
mömmu í afmælisgjöf. Ferðin
var því alltaf í fersku minni.
Núna yljar mamma sér við
dásamlegar minningar.
Síðastliðið sumar fóru þær
Auður og Heiða saman í
skemmtilega ferð til Chicago til
að vera viðstaddar brúðkaup
frændfólks okkar, þær
skemmtu sér vel og var dansað
og skálað langt fram á nótt,
gengið vítt og breitt um borg-
ina og lífsins notið.
Handavinna hvers konar lék
í höndunum á Heiðu, sauma- og
prjónaskapur og á seinni árum
silfursmíði. Eiga margir afkom-
endur, ættingjar og vinir fal-
legt handverk eftir hana.
En miðpunktur lífsins var
Teddi og fjölskyldan. Heimilið
opið, alltaf gott að borða og
tími fyrir gæðastundir með sín-
um nánustu. Heiða var stolt af
afkomendum sínum, hvatti þau
og studdi í námi og leik.
Takk elsku móðursystir fyrir
allt, þín verður sárt saknað.
Ég bý að brosum hennar
og blessa hennar spor,
því hún var mild og máttug
og minnti á jarðneskt vor.
(Davíð Stefánsson)
Auður, Guðrún,
Kristjana, Bárður og
Björk Harðarbörn.
Arnheiður
Árnadóttir
 Fleiri minningargreinar
um Arnheiði Árnadóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÁSDÍS EDDA ÁSGEIRSDÓTTIR,
Tungu, Skagafirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 17. júlí. Útförin fer fram frá
Sauðárkrókskirkju miðvikudaginn 29. júlí klukkan 14.
Andrés Helgason
Ásgeir Már Andrésson Sandra Rós Ólafsdóttir
Elísabet Rán Andrésdóttir Benedikt Egill Árnason
Gunnar Þór Andrésson Elisa Helena Saukko
og barnabörn
Eiginmaður minn og besti vinur, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
SKÚLI GUÐMUNDSSON,
Hjallahlíð 25,
Mosfellsbæ,
lést föstudaginn 17. júlí
á æðaskurðlækningadeild Landspítalans. Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju miðvikudaginn 29. júlí klukkan 13.
Björg Guðnadóttir
Álfheiður Arnardóttir Ragnheiður Linda Skúladóttir
Guðni Þór Skúlason Sigurbjörg Ámundadóttir
barnabörn og barnabarnabörn