Morgunblaðið - 29.07.2020, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 2020
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
✝ Skúli Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
26. apríl 1941.
Hann lést á Land-
spítalanum 17. júlí
2020. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Gíslason, f.
23. júlí 1903, d. 24.
júní 1993, og Hólm-
fríður Magn-
úsdóttir, f. 9. sept-
ember 1899, d. 24. júní 1991.
Fjóla, f. 27. september 1936;
Þóra Sigrún, f. 20. febrúar 1939,
Guðmundur, f. 28. nóvember
1942, d. 16. október 1986; Jens
Guðjón, f. 4. desember 1946.
Eftirlifandi maki Skúla er
Björg Guðnadóttir en þau gift-
ust í Reykjavík árið 1964. Börn
þeirra eru: 1) Sigrún, f. 13. apríl
1958, d. 21. september 2000. 2)
Álfheiður, f. 5. júní 1960. 3)
Guðni Þór, f. 13. janúar 1965. 4)
Ragnheiður Linda, f. 23. janúar
1970.
Skúli bjó í Reykjavík og síðar
í Mosfellsbæ. Hann byrjaði ung-
ur að vinna og vann margs kon-
ar störf til lands og sjós.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 29. júlí 2020, klukk-
an 13.
Systkini Skúla:
Magnús, f. 15. júní
1925, d. 7. apríl
2010; Gísli, f. 11.
september 1926, d.
4. júlí 2008; Axel
Þórður, f. 26. sept-
ember 1929, d. 23.
apríl 1994; Ingi-
björg Ólafía, f. 11.
ágúst 1931, d. 11.
desember 2009;
Ástþór, f. 26. októ-
ber 1934, d. 22. september 2005;
Elsku hjartans pabbi minn. Þá
er komið að kveðjustund í bili.
Þegar ég lít til baka er einfalt að
sjá að það var mín gæfa í lífinu að
eiga þig sem pabba. Og mömmu
og þið hvort annað. Þú gafst mér
allt sem hægt er að óska sér; skil-
yrðislausa ást, umhyggju, tíma
og kannski það mikilvægasta:
fyrirmynd að sannri og góðri
manneskju. Þú varst heilsteyptur
og fordómalaus. Þú tókst öllum á
þeirra forsendum og það með
gleði og góðmennsku. Það er ekki
annað hægt en að brosa um leið
og ég skrifa þessar línur því þú
varst svo glaðvær og spaugsam-
ur, brandararnir þínir voru
margir og oft endurteknir! Lífið
gerðist og margs er að minnast.
Hvað þú varst góður við mig, við
dóttur mína og hreinlega alla og
vildir allt fyrir alla gera. Það eina
sem gekk ekki eftir var að byggja
þennan kofa sem þú lofaðir mér
þegar ég var lítil stelpa. Við vor-
um einmitt að grínast með það
um daginn hvenær þú ætlaðir að
fara að drífa í kofanum! En nóg
annað byggðir þú nú víst samt.
Undir lokin voru veikindi þín
mikil og erfið og það léttir í sorg-
inni að vita að þú þjáist ekki
meira. Rétt fyrir andlát þitt
dreymdi mig svo fallegan draum
um þig. Þú varst við tæra og
breiða á og þar var stór og fal-
legur fiskur. Bláfiskur hét hann
víst. Ég horfði á þig fara inn með
ánni léttan í spori til þess að ná í
fiskinn. Enda vissir þú fátt betra
en að veiða og þetta var falleg
kveðjustund. Ég geymi allar
minningarnar um þig í hjarta
mínu og þakka þér fyrir allt. Ég
hugsa vel um mömmu fyrir þig
eins og við töluðum um. Litla
telpan þín,
Ragnheiður Linda
Skúladóttir.
Skúli
Guðmundsson
✝ Sigrún ErlaHelgadóttir
fæddist 4. júní
1937. Hún lést 11.
júlí 2020.
Móðir hennar
var Valgerður
Kristín Guðmunds-
dóttir, f. 29.6. 1916,
d. 1.6. 1991. Faðir
hennar var Helgi
Magnússon, f. 16.3.
1910, d. 31.3. 1962.
Valgerður og Helgi slitu sam-
vistum.
Seinni maður Valgerðar og
stjúpfaðir Sigrúnar Erlu var
Rafn Símonarson, f. 11.2. 1903,
1942; Alfreð Steinar Rafnsson, f.
14.3. 1944; Hörður Sólberg
Rafnsson, f. 3.11. 1945, d. 15.7.
2017; Símon Georg Rafnsson, f.
30.6. 1947; Hrafnhildur Bryndís
Rafnsdóttir, f. 15.11. 1953; Guð-
mundur Konráð Rafnsson, f.
8.10. 1960.
Eiginmaður Sigrúnar Erlu er
Ragnar Birkir Jónsson, f. 21.1.
1934. Foreldrar hans voru Jón
Einar Bjarnason, f. 26.6. 1910, d.
30.11. 1981, og Kristín Þórð-
ardóttir, f. 21.9. 1912, d. 27.3.
1988. Börn Sigrúnar Erlu og
Ragnars Birkis eru: 1) Björk Að-
alheiður, f. 8.10. 1956, d. 19.2.
1998. 2) Guðmundur Konráð, f.
17.8. 1958. 3) Andvana stúlku-
barn, f. 25.1. 1963. 4) Valgerður
Hrefna, f. 7.11. 1964. 5) Helga
Magnea, f. 5.1. 1966.
Útförin fer fram frá Keflavík-
urkirkju í dag, 29. júlí 2020,
klukkan 13.
d. 27.6. 1991.
Seinni kona
Helga var Guð-
björg Magnús-
dóttir, f. 2.6. 1914,
d. 2.11. 1995.
Þeirra börn eru:
María Sjöfn, f. 31.1.
1946; Magnús Jó-
hann, f. 28.9. 1947;
Erlendsína Guð-
laug, f. 4.11. 1948.
Systkini Sigrún-
ar Erlu sammæðra: Þórarinn
Óskar Helgason, f. 14.6. 1935, d.
29.6. 1974; Pétur Valberg
Helgason, f. 6.7. 1939; óskírð
stúlka, f. 19.2. 1942, d. 13.4.
Það sem einkenndi mömmu var
jákvæðni, kærleikur, dugnaður og
hjálpsemi. Ekki má gleyma því að
hún var alltaf glöð, það sést á öllum
myndunum sem við höfum farið í
gegnum. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa átt foreldra sem elskuðu hvort
annað og virðing þeirra hvors fyrir
öðru var áþreifanleg. Pabbi sagði
alltaf að hann hefði fengið stærsta
happdrættisvinninginn og það væri
mamma. Mamma var listamaður
hvort sem það var að sauma í eða
mála keramik og postulín, ekki má
gleyma öllum glerlistaverkunum
sem hún hefur gefið fólkinu sínu og
öllum flíkunum sem hún hefur
saumað, þar á meðal þjóðbúningn-
um sem hún notaði við sem flest til-
efni. Það má segja að það að ég sé í
veitingarekstri í dag sé henni að
þakka, ég var bara krakki þegar
hún leyfði mér að baka og elda allt
sem mér datt í hug. Hún varð aldrei
pirruð þó allt færi á hvolf. Hún elsk-
aði að ferðast hvort sem var í hjól-
hýsið á Flúðum, fara utan og/eða
koma vestur til okkar systra, það
sem hún hefur hjálpað okkur er
ómetanlegt. Mamma lést 11. júlí
síðastliðinn eftir stutt veikindi sem
hún tókst á við af æðruleysi og trúin
á Guð gerði hana svo sterka. Hún
vissi að hún var að fara á sama stað
og dætur hennar og barnabarn. Ég
kveð mömmu með söknuði, það
verður erfitt að geta ekki faðmað
hana aftur.
Ég elska þig svo mkið elsku mamma,
þú varst svo góð amma og langamma.
Æðruleysi, dugnaður og gleði lýsa þér
best,
nú hefur þú í æðsta stólinn á himnum
sest.
Þar sem þú fylgist með pabba og okkur
hinum,
þið pabbi áttuð svo fullt af góðum
vinum.
Takk fyrir allt elsku fallega móðir mín,
ég er svo stolt að vera duglega dóttir
þín.
(H.M.B.)
Helga Magnea Birkisdóttir.
Elsku systir mín!
Mér datt í hug að senda þér smá
bréf, við höfum ekki sent hvor ann-
arri bréf svo lengi. Þú sendir mér
fyrsta sendibréfið sem ég fékk.
Það var fyrir eins árs afmælið mitt,
þú varst 17 ára og varst á Hús-
mæðraskólanum á Staðarfelli
1954, ég hef geymt þetta bréf eins
og gullmola eftir að mamma taldi
mig hafa aldur til að varðveita það.
Manstu þegar þú hélst upp á 60
ára afmælið þitt, þá datt mér í hug
að lesa þetta bréf fyrir þig og gesti
þína og auðvitað vakti þetta mikla
kátínu og þú varst alveg hissa að
ég skyldi eiga þetta enn þá. Við
tókum ákvörðun þá um að við yrð-
um nú að senda hvor annarri bréf
aftur svona í gríni og auðvitað
gerðum við það.
Þær voru nokkrar rabarbar-
aferðirnar sem við Siggi fórum
með þér og Birki og var oft glatt á
hjalla, þú hafðir svo skemmtilegan
húmor og varst með svo létta lund
sem seint gleymist.
Það eru örugglega ekki margir
sem fengu titilinn „sultudrottning-
in“ en ég sló þessu svona fram í
gríni, þið voruð svo dugleg, þú og
Birkir, að gera sultu úr þessu.
Eins voru ferðirnar austur fyrir
fjall á sumrin ánægjulegar, en það
varð að stoppa á Selfossi og fá sér
að borða, fyrr væri ferðin ekki
byrjuð.
Þú varst mjög handlagin og
virtist allt leika í höndunum á þér,
þau eru mörg listaverkin eftir þig
sem prýða heimili okkar Sigga.
Og ekki má nú gleyma bakkels-
inu þegar komið var í heimsókn til
ykkar Birkis.
Erla mín, þú varst yndisleg
systir og alltaf reiðubúin að að-
stoða mig og mína ef þurfti og er-
um við þakklát þér fyrir það. Þú
skipaðir stóran sess hjá mér og
minni fjölskyldu. Það var mikið
reiðarslag þegar þú veiktist og
ekkert var hægt að gera. Sorgin er
sár og tilhugsunin um að sjá þig
ekki framar er erfið. Þú sýndir
mikið æðruleysi í veikindum þín-
um og var húmorinn aldrei langt
undan og var það okkur hinum
huggun. Erla mín, ég veit að fjöl-
menn móttökunefnd hefur tekið á
móti þér í sumarlandinu góða, nú
ert þú komin í þann stóra hóp sem
tekur á móti okkur þegar okkar
tími kemur. Það er mikill harmur
kveðinn að Birki við fráfall þitt, þið
voruð svo samtaka í öllu; þegar
annað var nefnt fylgdi hitt vana-
lega með. Elsku Birkir, Gummi,
Hrefna, Helga og fjölskyldur. Við
Siggi og fjölskylda okkar sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur
og biðjum Guð að gefa ykkur styrk
í sorginni.
Elsku Erla mín, það er komið
að síðasta sendibréfinu að sinni.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði eða þangað til við hittumst að
nýju og bið Guð að vera með þér.
Þegar þetta bréf ég sendi
þá blikar tár á minni kinn.
En í vörn ég á það bendi
öll víst hljótum þennan endi.
Undankomuleið ei finn.
Um sumarlandið þú svífur nú
skoðar himna gullnu brú.
Þar mun sólin alltaf skína,
aldrei sorg og engin pína.
Við knúsumst þegar sá tími
kemur.
Hvíl í friði Erla mín.
(S.K.)
Þín systir Bidda,
Hrafnhildur Bryndís.
Ég heyrði fyrst af heiðurshjón-
unum Erlu og Birki eitt sinn er
Gísli minn og hinir bridgefélagarn-
ir voru á leið í flott boð hjá þeim á
heimili þeirra i Eyjabyggðinni.
Erla ætlaði að halda veislu þeim
öllum til heiðurs og tilhlökkunin
var mikil. Dýrðarljómi sveif alltaf
yfir frásögnunum af þessum elsku-
legu hjónum er nöfn þeirra bar á
góma. Þessar frásagnir höfðu ekki
verið ýktar, það fékk ég svo að
reyna þegar þau fluttu á Vallar-
braut 6, í næsta nágrenni við okk-
ur Gísla.
Þau tóku mér opnum örmum og
kærleikur þeirra hjóna hefur fylgt
kynslóðunum í minni ætt. Þegar
mamma flutti suður í kringum
aldamótin 2000 var hún svo lánsöm
að flytja sömu blokk og Erla og
Birkir bjuggu í. Það var ekki auð-
velt fyrir konu á mömmu aldri að
taka sig upp og flytja í ókunnugt
umhverfi, en Erla og Birkir, ásamt
góðum íbúum hússins, sáu svo um
að hún væri boðin velkomin í nýjar
aðstæður. Erla kom ósjaldan upp
til mömmu og stytti henni stundir
með glaðlegu spjalli. Þegar Gísli
minn dó má segja að elskan sem
hann hafði verið aðnjótandi af
þeirra hálfu færðist yfir á okkur
Torfa. Þau sýndu okkur alltaf ein-
staka velvild, nú síðast með því að
hlúa að litlu ömmustrákunum mín-
um með dýrindis prjónaskap. Ég
er og verð þeim hjónum alltaf
þakklát fyrir elskulegheitin við
mig og mína alla tíð.
Þau hjón eignuðust fimm börn.
Kærleiksríkt uppeldi barnanna
þeirra hefur svo sannarlega sýnt
sig á undanförnum dögum og vik-
um, þarna fer fjölskylda sem
stendur saman. Erla kletturinn
sem tók örlögum sínum af æðru-
leysi og afkomendurnir og Birkir
sem mynduðu skjaldborg um ætt-
móðurina. En sorgin gleymir eng-
um og voru þau hjón þar engin
undantekning. Erla fæddi and-
vana dóttur 1961 og svo misstu þau
Björk dóttur sína í blóma lífsins
1998. Við lát Bjarkar hrundi tilver-
an hjá elskulegum vinum mínum,
þau bognuðu en brotnuðu ekki,
þau báru harm sinn í hljóði og
héldu áfram.
Það var ekki í eðli Erlu að sitja
aðgerðalaus. Prjónaskapur og öll
handavinna lék í höndum hennar
og var margt handverkið sett í
jólapakka og stílað á mig. Hand-
bragðið einkenndist af kærleika
ásamt því að gjöfinni fylgdu ávallt
falleg, elskuleg og innihaldsrík
orð.
Í síðustu Kanaríeyjaferð þeirra
hjóna varð Erla veik og gat því
miður ekki notið ferðarinnar sem
skyldi. Heldur dró af henni þegar
líða tók á árið. Hún fékk vondar
fréttir sem hún tók af ótrúlegu
æðruleysi. Hún trúði á Guð sinn og
mátt bænarinnar. Hún beitti
kímnigáfunni óspart þegar ein-
hver ætlaði að fara að vola yfir
hlutskipti hennar. Hennar áhyggj-
ur snerust um að allt yrði í lagi
með Birki.
Ég bið almáttugan Guð að leiða
Erlu mína í sumarlandið inn á
grænar grundir eilífðarinnar þar
sem ég trúi að hún muni hitta fyrir
litlu stúlkuna sína og Björkina
sína.
Elsku Birkir minn. Ættboginn
þinn er stór, fallegur og blómlegur
og ber áfram birtuna sem ein-
kenndi hugarþel ykkar Erlu. Guð
gefi þér, börnunum ykkar, barna-
börnum og barnabarnabörnunum
styrk í sorginni. Kærleikskveðjur
frá mér og minni fjölskyldu.
Sumarrós (Rósa).
Sigrún Erla
Helgadóttir
Þeir falla í valinn
hver af öðrum höfð-
ingjarnir í Hjalta-
dalnum sem settu
svip sinn á sam-
félagið þar nyrðra 1981 þegar við
Ingibjörg fluttum að Hólum í
Hjaltadal til að taka þar við skóla-
stjórn. Þeir Trausti á Laufskál-
um, Þorvaldur á Sleitustöðum,
Sigurður á Skúfstöðum og Pálmi í
Garðakoti hafa nú fallið frá á
stuttu tímabili – svo nokkrir val-
inkunnir menn séu nefndir. Og nú
verður borinn til grafar Jón Sig-
urðsson á Sleitustöðum. Þau
hjónin, Jón og Alda Laufey, voru
tryggir vinir okkar Ingibjargar
og áttu reyndar líka börn á svip-
uðu reki. Þannig að leiðir lágu víð-
ar saman. Jóni kynntist ég fyrst
um 1970 þegar hann þeyttist um
landið með ýtuna sína og kílplóg-
inn. Á búskaparárum okkar í
Bjarnarhöfn kom hann og kíl-
ræsti nánast allar mýrar í Bjarn-
arhöfn. Þeim var síðan breytt í
grösug tún. Mér er minnisstætt
hve kvikur Jón var, hlýr og glað-
beittur. Á Hólum held ég að hann
hafi hafi verið einn sá fyrsti sem
kom sérstaklega og bauð okkur
og fjölskylduna velkomna í Dal-
inn. „Þú veist það nafni að ég verð
alltaf reiðubúinn ef þú þarft akst-
ur eða flutning á fólki fyrir skól-
ann. Og reyndar hvað annað –
sem ég og mín fjölskylda getum
orðið þér og Hólum að liði.“ Jón á
Sleitustöðum stóð við orð sín. Það
er mikill sjónarsviptir að honum í
Hjaltadal.
Jón var frumkvöðull í fólks-
flutningum í héraðinu. Siglufjörð-
ur hraðferð var rútan sem gekk
milli Siglufjarðar og Reykjavíkur
öll síldarárin og margir muna eft-
ir með hlýhug. Síðar stofnaði
hann rútufyrirtækið Suðurleiðir
sem fjölskyldan á og rekur enn.
Hvert sem héraðsmenn þurftu að
fara var Jón til staðar til að flytja
þá heiman og heim. Jón var kvik-
ur og bóngóður maður. „Ekkert
mál, ég kem eins og skot“ var við-
kvæði hans þegar hann var beð-
inn um greiða eða að flytja fólk
eða hópa. Á Sleitustöðum byggð-
ist upp lítið þéttbýli með bensín-
afgreiðslu og sjoppu, með öflugu
bílaverkstæði og ýtum og rútu-
bílaþjónustu. Vatnsaflsvirkjun
þeirra frænda í Kolbeinsá við tún-
fótinn á Sleitustöðum var afrek á
sínum tíma.
Við fráfall Jóns verða ákveðin
kaflaskil í atvinnu- og menning-
arsögu þjóðarinnar. Jón á Sleitu-
stöðum var ágætur fulltrúi þeirr-
ar kynslóðar sem ruddi þjóðinni
braut frá fátækt til bjargálna með
frumkvæði og áræði – og leiddi
land sitt og þjóð áfram til einnar
mestu velmegunar sem þekkist í
heiminum. Slíkt hefði ekki gerst
nema fyrir viljastyrk, hugsjónir
og baráttu manna eins og Jóns
Sigurðssonar á Sleitustöðum.
Jón Sigurðsson
✝ Jón Sigurðssonfæddist 24.
apríl 1929. Hann
lést 13. júlí 2020.
Jón Sigurðsson
var jarðsunginn 24.
júlí 2020.
Jón átti því láni að
fagna að hafa góða
heilsu fram á síðasta
dag.
Vinátta og tryggð
Jóns og fjölskyldu
hans var okkur
ómetanlegur styrk-
ur og fyrir starfið
allt á Hólum, skól-
ann og samfélagið í
héraðinu á þeim
tíma. Fyrir hönd
Hólastaðar eru Jóni og Öldu
færðar alúðarþakkir fyrir tryggð
og góðan stuðning í gegnum árin.
Við Ingibjörg þökkum Jóni á
Sleitustöðum samfylgdina: Guð
gefi landi voru marga slíka.
Við sendum fjölskyldu Jóns
einlægar samúðarkveðjur.
Ingibjörg Kolka og
Jón Bjarnason.
Kveðja frá Bridgefélagi
Sauðárkróks
Í dag kveðjum við Jón Sigurðs-
son, heiðursfélaga Bridgefélags
Sauðárkróks. Jóns verður sér-
staklega minnst fyrir að vera
hvatamaður og skipuleggjandi
tveggja hópferða bridgespilara af
Norður- og Vesturlandi til Fær-
eyja. Var hann þegar byrjaður að
leggja drög að þriðju ferðinni til
Færeyja, en hana sá Jón fyrir sér
að farin yrði næsta vor. Þeir sem
fóru ferðirnar með honum til
Færeyja verða ævarandi þakklát-
ir fyrir frumkvæðið.
Jón var mikill keppnismaður
og áhugamaður um bridge. Hann
hafði einstaklega gaman af
spilinu. Hann hafði sérstakt yndi
af að spila á kjördæmamótum
Bridgesambandsins og tók þátt í
mörgum þeirra. Minnisstætt er
þegar honum og liðsfélögum hans
var stillt upp á móti þáverandi
heimsmeisturum í bridge á fyrsta
borði. Ekki voru margir á því að
feitum hesti yrði riðið frá þeirri
viðureign en sigurinn var aldrei í
hættu og stóðu Jón og liðsfélagar
hans sigurreifir upp frá þeirri
setu.
Jón setti það ekki fyrir sig að
spila við og liðsinna byrjendum
eða spila við lengra komna í
íþróttinni. Hann hafði unun af
bridge og spilaði gjarnan oft í
viku. Hann var einkar duglegur
að taka með sér nýja makkera á
spilakvöld til að kynna þeim
keppnisbridge og félagsskapinn.
Ófá skipti lagði hann til farartæki
til að fara í lengri og skemmri
ferðir, innan héraðs og utan, til að
spila.
Með Jóni er genginn góður fé-
lagi og velunnari bridge í Skaga-
firði og á Sauðárkróki. Hans verð-
ur sárlega saknað við spilaborðið
en minningarnar lifa um góðan fé-
laga.
Bridgefélag Sauðárkróks
sendir fjölskyldu og aðstandend-
um Jóns hugheilar samúðar-
kveðjur.
F.h. Bridgefélags Sauðár-
króks,
Ásgrímur S.
Sigurbjörnsson,
Guðni Kristjánsson.