Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.09.2020, Síða 15

6.9. 2020 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
Ég var í einangrun í 39 daga í mars ogapríl,“ segir Gísli Halldór Hall-dórsson, bæjarstjóri Árborgar.
„Ég var svo lengi að útskrifast af því ég
var svo lengi með þurran hósta. Ég smit-
aðist 13. mars og veiktist kvöldið eftir. Við
vorum búnir að vera hér tveir á skrifstof-
unni og vorum einmitt að ljúka við að
skipuleggja allt varðandi Covid; að setja
upp viðbragðsteymi og fleira. Ég smitaðist
af honum, en við áttum hér saman einn tíu,
fimmtán mínútna fund en þá var hann ekki
kominn með nein einkenni. Ég virðist hafa
smitast af andardrætti í rýminu,“ segir
hann og segir þá hafa passað vel fjarlægð
og ekki snert sömu fleti.
Alveg eins og tuska
„Hann fékk einkenni um kvöldið en ég dag-
inn eftir. Ég hélt að þetta væri allt annað;
jafnvel leifar af inflúensu. En hann smit-
aðist af konu sinni sem smitaðist af kennara
í FSU. Strax í annarri viku voru um fimm-
tán manns smitaðir í Árborg en það endaði
í 21 smiti og dreifðist svo ekki meir,“ segir
hann.
„Fyrstu einkenni mín voru sviði í augum,
sem hélst út allan tímann, og léttur hósti.
Léttur sviði í lungum, eins og maður væri
að anda að sér leysiefni. Svo fékk ég smá
hita og var með hann í tvær vikur. Ég vann
mikið þessa fyrstu viku, að heiman, því við
vorum að klára að koma þessu öllu í kring
að innleiða samkomubann. Seinni vikuna
dró af mér og var ég alveg eins og tuska,“
segir Gísli og segir að þá hafi tekið við
nokkrar vikur þar sem hann var aldrei al-
veg góður. Hann byrjaði svo eftir útskrift
að byggja sig upp með göngum og hlaupat-
úrum.
Hélt ég væri laus
Vel gekk að byggja upp þol fyrstu þrjár
vikurnar.
„Svo eftir þrjár vikur kemur þessi rosa-
lega þreyta,“ segir Gísli og útskýrir að eftir
frábæran hlaupadag í góðu formi hafi næstu
dagar á eftir verið erfiðir.
„Ég fór varlega í að byggja mig upp og
þessi þreytuköst urðu færri og styttri; allt
niður í klukkutímalöng,“ segir Gísli og nefn-
ir að hann hafi upplifað þreytuköst í allt
sumar.
„Ég fór í tjaldútilegu í sumar og fékk þá
þreytukast og var þreyttur í þrjá daga eftir
hlaup. Það var mikið svekkelsi því ég hélt
ég væri laus við þetta,“ segir hann og nefn-
ir að þá hafi ekki verið annar kostur en að
sætta sig við stöðuna. Annað einkenni sem
hann finnur fyrir eru svefntruflanir.
„Ég á erfitt með að halda svefni yfir nótt-
ina. Ég vakna mjög oft og er svo vaknaður
um fjögur-, fimmleytið og vaki þá í einn,
einn og hálfan tíma. Kona mín nefndi ný-
lega að það gæti
kannski tengst Covid,
sem ég hafði ekki hugs-
að út í; hélt kannski að
þetta tengdist aldrinum
eða einhverju öðru. En
þá er þetta víst eitt ein-
kennið á Covid-
eftirköstum. Og þá hef-
ur það auðvitað mikil áhrif á orkuna, ef
maður nær ekki að sofa.“
Varanleg áhrif?
„Svefnleysið er vaxandi vandamál. Og ég er
enn að upplifa þreytuköst og er ekki alltaf
með fulla orku, sem er svekkjandi,“ segir
Gísli og nefnir að hann þurfi að fara hægar
í sakirnar í batanum.
„Andleg iðja notar
líka orku. Ég þarf því
líka að passa upp á að
vera ekki undir óhóflegu
álagi eða vinna of mik-
ið,“ segir hann.
„Ég er ekki að glíma
við alvarleg eftirköst en
það er leiðinlegt að hafa
ekki fulla orku. Maður spyr sig hvort um
gæti verið að ræða varanleg áhrif. Það er
verið að tala um svona eftirköst vírusa. Á
meðan menn vita ekki hver endirinn er á
þessu verður fólk að sýna enn meiri aðgát
til að smitast ekki. Það er alveg óhætt að
mæla gegn því að fá þetta.“
„Enn að upplifa
þreytuköst“
Bæjarstjórinn í Árborg, Gísli Halldór Halldórsson, þjáist
enn af orkuleysi, þreytu og svefntruflunum, nú sex
mánuðum eftir að hafa fengið kórónuveiruna.
„Ég er ekki að glíma við alvarleg eftirköst en það er leiðinlegt að hafa ekki fulla orku. Maður spyr
sig hvort um gæti verið að ræða varanleg áhrif,“ segir Gísli Halldór, bæjarstjóri Árborgar.
Morgunblaðið/Ásdís
’Ég fór í tjaldútilegu ísumar og fékk þáþreytukast og var þreyttur íþrjá daga eftir hlaup. Það
var mikið svekkelsi því ég
hélt ég væri laus við þetta.
Ég er frá Hvammstanga og hafði fariðheim. Ég fór á skemmtun með SólaHólm í félagsheimilinu og þar smituðust
margir, en þetta var fyrir samkomubann. Kona
sem ég umgekkst greindist eftir á með mótefni
en varð ekki veik, en ég veit í raun ekki hvort
hún smitaði mig eða ég hana,“ segir Arna Rós
Bragadóttir sem greindist með kórónuveiruna
13. mars.
„Tíunda mars fékk ég mjög stíflað nef og svo
höfuðverk og ælupest um kvöldið,“ segir Arna
sem segist í raun ekki
hafa grunað í upphafi
að hún væri með Covid.
„Ég vinn á smit-
sjúkdómadeildinni
þannig að ég var með
varann á mér. Ég var
samt ekki með þessi
týpísku einkenni,“ seg-
ir hún og bætir við:
„Þegar þarna er komið
var ég ekki byrjuð að vinna með Covid-
sjúklingum því þetta er það snemma í faraldr-
inum.“
Uppköst í 45 daga
„Ég fór í sýnatöku tólfta mars og fékk niður-
stöðuna daginn eftir. Ég fór bara að gráta;
þetta var sjokk. Ég bjóst eiginlega ekki við
þessu og fór í raun í prófið til að útiloka þetta
og geta farið aftur í skólann. Okkur sem
vinnum á smitsjúkdómadeildinni var sagt að
fara í skimun við minnstu einkenni,“ segir hún
og segir eins gott að þessar reglur hafi verið
settar.
Arna Rós átti framundan einangrun á heim-
ili sínu á stúdentagörðum og varð lasin en ekki
mjög veik.
„Ég var í einangrun í fjórtán daga og var
með ælupest nánast allan tímann,“ segir Arna
og segir þetta aðallega hafa lagst á melting-
arfærin hjá sér, en einnig fékk hún hita og
hósta.
„Mér var alltaf óglatt og líka eftir að ég
komst úr einangruninni. Ég ældi í fjörutíu og
fimm daga. Ég mætti ekki í vinnu fyrst um
sinn. Þolið fór alveg og
ég þurfti að vinna það
upp hægt og rólega. Ég
missti líka matarlystina
en passaði vel upp á að
fá næringu,“ segir hún
og segir maga-
einkennin ekki hafa
hætt.
„Ég var á ógleði-
stillandi lyfjum og náði
þá að borða aðeins en þegar ég hætti á þeim
var ég enn með væga ógleði,“ segir hún.
Áður en þú fékkst Covid, fannstu aldrei til í
maganum?
„Bara þegar ég var krakki. Ég komst að því
nýlega að ýmsir í föðurfjölskyldunni hafa verið
með magavandamál,“ segir hún og segist hafa
íhugað hvort Covid hafi mögulega ýtt undir
einhver undirliggjandi vandamál.
„Svo er lyktarskynið breytt. Ég missti aldrei
alveg hvorki bragð- né lyktarskyn en það dofn-
aði. Bragðskynið er komið aftur en lyktar-
skynið er breytt. Vond lykt er til dæmis öll
eins. Það er oft sagt að unga fólkið veikist ekki
eins og þeir eldri, og ég var aldrei alvarlega
veik, en ég bjóst ekki við að einkennin myndu
vara svona lengi. Ég hélt að allt yrði eins eftir
tveggja vikna einangrun.“
Orkulaus og þreytt
Hvernig ertu í maganum í dag?
„Ég er á magasýrulyfjum og enn með væga
ógleði í daga; aðallega samt þegar ég borða. Ég
hef minni lyst en áður en ég er hætt að kasta
upp. Ég er ekki enn með næga orku, en ég
passa mig og reyni að hreyfa mig. Ég trúi því
að þetta muni einn daginn lagast,“ segir hún.
„Þetta háir mér að því leyti að ég er orku-
minni og þreyttari en áður. Ég hef verið að
labba á fjöll og get það alveg. Fyrir Covid var
ég meira í ræktinni en eftir Covid hef ég verið
að ganga til að byggja mig upp. Fyrst eftir að
ég losnaði úr einangrun gat ég varla labbað upp
að kirkju, sem er rétt hjá húsinu mínu. Ég
labbaði þangað og leið eins og ég væri bara að
kafna. Daginn eftir gekk ég svo aðeins lengra
og svo enn lengra daginn þar á eftir. Mér var
líka fyrst alltaf svo flökurt þegar ég byrjaði að
labba.“
Eftir að Arna jafnaði sig að mestu hefur hún
unnið mikið með Covid-sjúklingum og segist
hafa séð ýmis mismunandi einkenni hjá þeim.
„Það er mikið búið að gerast og ég hef lært
helling en þetta er alveg komið gott.“
„Enn með væga ógleði“
Arna Rós Bragadóttir er 23 ára hjúkrunarfræðinemi.
Hún fékk kórónuveiruna í mars og er enn orkulaus og
þjáist af ógleði. Lyktarskyn hennar hefur einnig breyst.
„Mér var alltaf óglatt og líka eftir að ég komst úr einangruninni. Ég ældi í fjörutíu og fimm daga,“
segir Arna Rós Bragadóttir sem veiktist af kórónuveirunni á Hvammstanga í mars.
Morgunblaðið/Ásdís
’Það er oft sagt að unga fólk-ið veikist ekki eins og þeireldri, og ég var aldrei alvarlegaveik, en ég bjóst ekki við að ein-
kennin myndu vara svona
lengi. Ég hélt að allt yrði eins
eftir tveggja vikna einangrun.