Morgunblaðið - 06.10.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. OKTÓBER 2020
✝ Guðrún Brynj-ólfsdóttir fædd-
ist í Vopnafirði 25.
janúar 1948. Hún
lést á Landspít-
alanum Kópavogi
24. september 2020.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hildur
Aðalbjörg Bjarna-
dóttir, f. 30. apríl
1922, d. 18. febrúar
2010, og Brynjólfur
Sigmundsson, f. 11. mars 1902, d.
11. mars 1984. Systir Guðrúnar
er Kristín, f. 28. febrúar 1942,
gift Arthúri Péturssyni, f. 25.
febrúar 1935, d. 5. ágúst 2010.
Fósturbróðir Guðrúnar var Hall-
dór Bjarnason, f. 27. október
1959, d. 9. janúar 2010, giftur El-
ínu Hannesdóttur, f. 16.apríl
1962.
Eiginmaður Guðrúnar var
Andrés Magnússon, f. 14. ágúst
1950, d. 15. janúar 2018. Þau
22. nóvember 2006, og Andrea
Arna, f. 11. apríl 2008.
Guðrún ólst upp í Hvamms-
gerði í Vopnafirði og bjó þar í
foreldrahúsum fram til rúmlega
tvítugs. Guðrún fluttist ásamt
fjölskyldu sinni til Reykjavíkur
árið 1969. Þau bjuggu fyrst um
sinn á Seltjarnarnesi en fluttu
síðan í Eskihlíð í Reykjavík. Guð-
rún og Andrés giftu sig 1976 og
hófu búskap í Kjarrhólma, Kóp.
Síðar byggðu þau sér parhús í
Daltúni í Kópavogi, fluttu þang-
að 1984 og bjuggu þar síðan.
Guðrún lauk barnaskólaprófi
á Vopnafirði og útskrifaðist úr
Kvennaskólanum á Blönduósi ár-
ið 1967. Guðrún vann við hin
ýmsu störf en þó sérstaklega
verslunarstörf í seinni tíð.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Hjallakirkju í dag, 6. október
2020, og hefst athöfnin kl. 13.
Vegna fjöldatakmarkana
verður nánustu aðstandendum
boðið til athafnarinnar.
Streymt verður frá athöfninni
á vefslóðinni
https://youtu.be/9YRRbylkqoI
Virkan hlekk á slóð má einnig
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
giftu sig í Þingvalla-
kirkju 22. maí 1976.
Andrés fæddist í
Reykjavík og var
sonur hjónanna
Jensínu Þóru Guð-
mundsdóttur, f. 9.
nóvember 1925, d.
20. maí 2007, og
Magnúsar Truman
Andréssonar, f. 11.
apríl 1921, d. 15.
júní 2006.
Guðrún og Andrés eignuðust
tvær dætur. 1) Hildur Brynja
Andrésdóttir, f. 17. febrúar 1977,
maki Egill Örn Petersen, f. 13.
janúar 1974. Dætur þeirra eru
Linda María, f. 12. nóvember
2003, og Guðrún Lilja, f. 25. júlí
2006, fyrir á Egill soninn Róbert
Nökkva, f. 10. nóvember 1998. 2)
Linda Mjöll Andrésdóttir, f. 18.
janúar 1979, d. 27. júní 2018, gift
Páli Jakobssyni, f. 9. júní 1976.
Börn þeirra eru Jakob Felix, f.
Með mikilli sorg og söknuði
kveð ég þig, elsku mamma mín,
sem er sérstaklega erfitt svona
stuttu eftir fráfall pabba og
Lindu systur. Þótt sorgin sé yf-
irþyrmandi þá er ég þakklát
fyrir svo ótal margt. Eftir lifa
ómetanlegar minningar sem ég
mun ávallt geyma í hjarta mínu.
Foreldrar mínir hófu búskap
í Kjarrhólma þar sem við Linda
tókum fyrstu skrefin. Þegar
fjölskyldan stækkaði byggðu
mamma og pabbi æskuheimili
okkar Lindu í Daltúni. Þó svo
þau væru að byggja framtíð-
arheimili fyrir fjölskylduna þá
létu þau það ekki stoppa sig við
að fara með okkur systur í
nokkrar utanlandsferðir. Þau
kusu að taka sér lengri tíma við
að koma sér fyrir í húsinu og
geta farið í ferðalög með okkur.
Mamma var heimakær og
leið einstaklega vel í Daltúninu
alla tíð og naut þess innilega að
dunda sér úti í garðinum sínum.
Mömmu fóru öll verk vel úr
hendi, hún smíðaði, sagaði, mál-
aði og hélt húsinu við. Þessu
sinnti hún alltaf að einlægum
áhuga og gleði.
Mamma var sjálfri sér nóg,
henni leiddist aldrei og hafði
alltaf nóg fyrir stafni. Hún var
handlagin og mikil handavinnu-
kona. Hún saumaði bæði kjóla á
okkur systurnar þegar við vor-
um litlar og árshátíðarkjóla
þegar við vorum í Versló. Hún
saumaði einnig fallega skírnar-
kjólinn sem við systur og okkar
börn vorum skírð í. Mamma
hafði einnig gaman af því að
hekla og prjóna og gerði fal-
legar peysur, vettlinga, húfur
og fleira á alla fjölskylduna.
Mamma kynntist Agli mínum
nánast á sama tíma og ég í
gegnum sameiginlega sam-
starfsfélaga okkar mömmu.
Foreldrar mínir tóku Agli strax
vel og mamma talaði oft um
hvað hún var ánægð með
tengdasynina. Mamma var mik-
il fjölskyldukona og við syst-
urnar fundum það svo vel alla
tíð hvað mamma valdi fjölskyld-
una fram yfir margt annað. Eft-
ir að við fluttum að heiman
stóðu dyrnar að Daltúninu allt-
af opnar og börnin alltaf vel-
komin.
Árlega fór fjölskyldan saman
í veiði- og sumarbústaðaferðir.
Þá fórum við öll saman til Dan-
merkur á meðan Linda og Palli
bjuggu þar og síðan þykir mér
afskaplega vænt um ferð sem
við fjölskyldan fórum öll saman
til Tenerife árið 2017, dásam-
legur og dýrmætur tími sem við
áttum þar saman.
Mamma fylgdist vel með
þjóðmálaumræðunni, hún var
jafnréttismanneskja sem lagði
áherslu á að bæta hag þeirra
sem minna máttu sín. Þá var
hún einnig mikill umhverfis-
sinni og var langt á undan sinni
samtíð í að draga úr plastnotk-
un, flokka og endurnýta hluti.
Síðustu árin upplifði mamma
mikla sorg og erfiðleika eftir að
elsku pabbi og Linda létust
með stuttu millibili eftir baráttu
við krabbamein. Hún greindist
síðan sjálf með krabbamein á
síðasta ári eftir margra mánaða
veikindi. Mamma var alltaf svo
dugleg og hörð af sér þrátt fyr-
ir heilsubrestinn.
Elsku mamma mín, ég á eftir
að sakna þín svo mikið og vona
að þú hafir vitað hversu þakklát
ég er fyrir að hafa átt þig sem
mömmu. Þið pabbi gerðuð allt
fyrir okkur systurnar, við fund-
um það svo vel alla tíð og fyrir
það verð ég ævinlega þakklát.
Takk fyrir allt.
Elsku mamma, ég veit að
pabbi og Linda taka vel á móti
þér. Þín dóttir,
Hildur Brynja.
Ég man vel þegar ég hitti
hana Guðrúnu tengdamóður
mína fyrst. Þær mæðgur unnu
saman í verslun og sameign-
legir vinir okkar Hildar drógu
mig með í starfsmannateiti. Þar
hitti ég fyrir Hildi mína í fyrsta
sinn sem og foreldra hennar,
sem ég svo átti í hrókasam-
ræðum við allt kvöldið enda
höfðu bæði þann kost að sýna
öðru fólki mikinn áhuga. Eftir
að tilhugalífið byrjaði hjá okkur
Hildi einhverju seinna var því
ekki mikill kvíði að hitta
tengdaforeldrana og tóku þau
mér vel alla tíð síðan.
Guðrún ólst upp á bænum
Hvammsgerði við bakka Selár í
Vopnafirði. Í gegnum per-
sónuna speglaðist uppeldið í
sveitinni. Hún var harðdugleg,
sérlega hjálpleg og fórnfús, fór
ekki í manngreinarálit og hafði
mikinn áhuga á fólki, bakgrunni
þess og tali. Unni hún náttúru
og dýrum sem sýndi sig í mikilli
natni við að yrkja garðinn sinn
sem var hennar griðastaður og
hún hafði mikið dálæti á sem og
fuglunum sem heimsóttu hana í
garðinn til að fá væna bita á
hörðum vetrum. Þá var hún
nýtin með eindæmum, sóun og
bruðl var eitur í hennar bein-
um. Guðrún var sérlega vand-
virk í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur, hvort sem um var að
ræða fínverk eins og sauma-
skap og prjón eða stórverk þeg-
ar hún tók sér hamar, sög eða
pensil í hönd og sinnti viðhaldi.
Hún vílaði ekki fyrir sér nein
störf, uppalin í sveitastörfum
sem fóru henni vel úr hendi,
vann ung í síld og sláturhúsi,
síðar ýmis verslunarstörf en
einnig umönnun og þrif. Um
tvítugt fór hún sem þerna í tvo
túra til Ameríku og Evrópu á
fraktskipum Eimskipafélagsins
sem á þeim tíma var mikið æv-
intýri fyrir unga sveitastúlku úr
Vopnafirðinum.
Guðrún hugsaði vel um sitt
fólk. Hún var stoð og stytta
Andrésar tengdapabba og lagði
mikið upp úr að hann fengi
tíma fyrir sín hugðarefni eins
og að horfa á enska boltann og
stunda veiðiskap. Hjálpfús og
bóngóð var hún mjög, sem dæt-
urnar og við tengdasynirnir
nutum góðs af. Barnabörnin
ávallt velkomin í heimsókn hve-
nær sem var og leið þeim eins
og heima hjá sér. Hafði hún
gaman af ferðalögum með fjöl-
skyldunni og var þá gjarnan
fljót til að draga fram kræs-
ingar til að seðja svanga maga
þegar á ferðastað var komið.
Réttlætiskenndin var sterk
hjá Guðrúnu og hafði hún ímu-
gust á þegar henni fannst vegið
að þeim sem minna máttu sín.
Sýndi það sig í miklum áhuga á
pólitík í seinni tíð. Sjaldan fet-
aði hún þar troðnar slóðir og
hafði lítið álit á meðalmennsku,
stórkarlalátum eða innantómu
orðagjálfri.
Harmur Guðrúnar og fjöl-
skyldunnar var mikill þegar
bæði Andrés tengdapabbi og
Linda mágkona mín létust með
stuttu millibili fyrir tveimur ár-
um eftir erfið veikindi. Það var
því reiðarslag þegar sömu veik-
indi börðu að dyrum Guðrúnar
einungis ári síðar. Þrátt fyrir
mótlætið kveinkaði Guðrún sér
aldrei, tókst á við sorgina og
veikindin af æðruleysi og þraut-
seigju.
Tómleikinn er mikill eftir
erfið áföll sem dunið hafa á litlu
Daltúns-fjölskyldunni en þakk-
lætið er mikið fyrir tímann sem
gafst og minningarnar ylja um
ókomna tíð og sefa sársaukann.
Egill Örn Petersen.
Geggjaður grjónagrautur,
prýðilegar pönnukökur frábær
fiskur í raspi og gómsæt kjöt-
súpa. Allra þessara kræsinga
munum við sakna hjá ömmu í
Daltúni. Svo ekki sé talað um
endalausu frostpinnanna, ísbílt-
úranna og Ribena djúss í tug-
lítratali.
Á jólunum skárum við út
laufabrauð og gúffuðum í okkur
reykta hangikjötið frá Vopna-
firði. Það var alltaf gott að gista
hjá ömmu, hún fór með bænir
fyrir kvöldsvefninn og bað Guð
að passa upp á okkur. Og svo
var hún svo dugleg að smyrja
nesti fyrir okkur afa þegar við
fórum í veiðitúra.
Guðrún var þrældugleg,
ósérhlífin og hjálpsöm með ein-
dæmum. Henni leiddist aldrei
því hún fann sér alltaf eitthvað
að dunda sér við. Hún mót-
mælti því að vera með græna
fingur þó svo að aðkoman að
Daltúni 2 á sumrin væri með
þeirri litríkustu og blómlegustu
í Kópavogi. Hún var stórkostleg
saumakona; fataviðgerðir henn-
ar framlengdu líf margra okkar
flíka um fjölda ára.
Hvergi á byggðu bóli hefur
fundist jafnmikill fréttafíkill og
Guðrún. Enda var það henni
mikið áfall þegar fréttastöðin
NFS lagði upp laupana haustið
2006. Hún átti það til að ræða
stjórnmál í tíma og ótíma og
var á tímabili sjálfskipaður
óvinur Framsóknarflokksins nr.
1.
Við kveðjum hana með sorg í
hjarta. Við erum samt þakklát
fyrir allar góðu minningarnar
og fyrir að hafa átt ömmu/
tengdó sem var þeirrar skoð-
unar að fjölskyldan skipti
mestu máli.
Andrea Arna,
Jakob Felix og Páll.
Elsku amma mín var ein af
bestu og yndislegustu mann-
eskjum sem ég þekki. Hún var
svo góð og það var alltaf gaman
að vera í kringum hana. Amma
var flott og dugleg í öllu sem
hún tók sér fyrir hendur og svo
var hún mjög sjálfstæð. Hún
hafði gaman af því að halda
garðinum sínum fínum og elda
góðan mat.
Ég á endalaust af skemmti-
legum og dýrmætum minning-
um með ömmu sem ég mun
aldrei gleyma. Það var alltaf
gaman að koma í heimsókn til
ömmu, hún dekraði við okkur
barnabörnin hennar og hún eld-
aði besta mat í heimi. Maturinn
sem var í mestu uppáhaldi hjá
mér voru kjötsúpa, hangikjöt,
hrossakjöt og svo auðvitað
pönnukökurnar sem hún bakaði
oft og kom með í öll afmæli og
aðrar veislur. Það var svo gam-
an í kringum jólin í jólaboðum
hjá ömmu, í laufabrauðabakstri
og þegar að amma var hjá okk-
ur á aðfangadögum. Það voru
ýmsar ferðir sem við fórum
með ömmu í svo sem veiðiferðir
í Gufudalinn, sveitaferðir í
Syðri-Vík þar sem amma var
ekki byrjandi vegna þess að
hún ólst upp í sveitinni. Hún
gat sagt okkur áhugaverðar
sögur frá því að hún var lítil og
bjó í sveit. Ég fór oft með
ömmu í berjamó og á tímabili
fórum við árlega í veiði og
berjaferð, þar vorum ég og
amma á fullu að tína ber sem
hún notaði svo til að búa til
dýrindisbláberjasultu. Tenerife-
ferðirnar með ömmu voru svo
skemmtilegar og eftiminnileg-
ar. Við fórum nokkrum sinnum
út að borða, slökuðum á við
sundlaugarbakkann og svo
skellti amma sér alltaf með
okkur í eina rennibrautarferð á
dag.
Ömmu verður sárt saknað og
ég mun elska hana að eilífu.
Linda María.
Í dag fylgjum við Gunnu móð-
ursystur minni til hinstu hvílu
eftir baráttu hennar við krabba-
mein. Margs er að minnast og
margt er að þakka. Fyrstu
minningarnar um móðursystur
mína var spenningurinn og til-
hlökkunin sem bærðist um í
brjósti mér þegar von var á
Gunnu og Andrési í Syðri-Vík,
æskuheimilið mitt á Vopnafirði.
Tímatal mitt miðaðist við komu
Gunnu, annað hvort áttu hlut-
irnir sér stað fyrir eða eftir
komu hennar. Heimsóknirnar
einkenndust fyrst og fremst af
góðri nærveru fjölskyldunnar
sem tók þátt í daglegu lífi okkar
og störfum í sveitinni. Minningin
geymir marga skemmtilega við-
burði, reiðtúra og veiðiferðir
sem áttu það til að enda með
ævintýrum, og óvæntum uppá-
komum. Samband móður minn-
ar við systur sína var einlægt og
fallegt. Þær höfðu sameiginleg-
an áhuga á sveitinni, skepnum,
bústörfum, náttúrunni, ræktun
og garðvinnu. Þær gátu spjallað
endalaust og virtist aldrei skorta
umræðuefni og í minningunni
heyrði ég þeim aldrei verða
sundurorða.
Gunna frænka mín var hug-
ulsöm, greiðvikin og ræktarsöm
við fjölskyldu og vini. Hún var
viðræðugóð og áhugasöm um
menn og málefni. Í samræðum
tók hún iðulega upp hanskann
fyrir þá sem minna mega sín.
Þegar kom að því að sveita-
stelpan ég hleypti heimdragan-
um og hélt á vit ævintýranna í
borginni var það ómetanlegt að
fá að dvelja vetrarlangt í öryggi
á hlýlega heimilinu þeirra
hjóna. Ég verð þeim ævinlega
þakklát fyrir þann tíma sem ég
átti með fjölskyldunni.
Gunna og Andrés voru ákaf-
lega samheldin hjón. Vinátta og
kærleikur einkenndi hjónaband
þeirra. Þau eyddu ávallt frítíma
sínum saman og voru samtaka í
því sem þau tóku sér fyrir
hendur. Þau byggðu sér af ein-
stakri smekkvísi og dugnaði fal-
legt heimili með listilega fal-
legum garði að Daltúni 2 í
Kópavogi. Þar undu þau hag
sínum vel ásamt dætrum sínum
Hildi Brynju og Lindu Mjöll.
Þau settu hag og þarfir dætra
sinna ofar öllu öðru og höfðu
unun af því að fylgjast með
þeim og styðja þær í verkefnum
sínum, hvort sem það var á
sviði mennta, íþrótta eða tóm-
stunda. Eftir að þær stofnuðu
til fjölskyldu og heimilis með
sínum mökum hélt stórfjöl-
skyldan áfram samheldni sinni
og nánd.
Elsku Hildur Brynja, Egill,
Palli, Linda María, Guðrún
Lilja, Róbert Nökkvi, Jakob
Felix og Andrea Arna, Guð gefi
ykkur styrk og huggun í sökn-
uði ykkar.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Gunnu móðursystur minni fyrir
samfylgdina, umhyggjuna og
tryggðina.
Blessuð sé minning hennar.
Brynhildur Arthúrsdóttir.
Nú er Gunna mágkona mín
farin í ferðina löngu. Það er
skrítið að geta ekki heyrt í
henni eða hitt á ný á góðum
stundum. Hún var einstök
kona, margs er að minnast og
margt er að þakka.
Ég sá hana fyrst koma
hlaupandi niður útitröppurnar í
Daltúninu. Við Halldór vorum
þar mætt til að kynna nýju
kærustuna hans fyrir stóru
systur. Mér fannst hún töff,
dökk yfirlitum, grönn og glæsi-
leg með sposkan svip. Viðkynn-
in urðu góð frá fyrstu stundu
og nú rúmum þrjátíu árum síð-
ar er mér það efst í huga
hversu traust og elskuleg öll
okkar samskipti hafa verið.
Aldrei hefur neinn skugga borið
þar á.
Gunna bjó yfir stóískri ró,
ríkri réttlætiskennd og þegar
hún talaði greip hún athygli
manns óskipta, enda bæði
skarpgreind og skemmtileg.
Hún vílaði heldur ekki fyrir sér
að taka til hendinni, mjög
vinnusöm og ósérhlífin. Dætur
hennar og fjölskyldur þeirra
nutu þess, enda áttu þær sterkt
bakland í foreldrum sínum. Þau
einstöku hjón, Gunna og Andr-
és, voru svo samhent, Andrés
með sína einstöku ljúfu nær-
veru og Gunna drifkraftinn.
Ófrávíkjanleg virðing, viður-
kenning og ást einkenndi þeirra
samband, sem er svo sannar-
lega góður arfur til afkomenda
þeirra.
Stundum finnst manni að
réttlætinu sé ansi misskipt. Öll
fáum við auðvitað okkar skerf,
en það er þó þungur baggi að
þurfa að horfa upp á börnin sín
veikjast og deyja eins og Gunna
þurfti að gera þegar Linda
Mjöll, yngri dóttir hennar, lést
frá ungum börnum og eigin-
manni einungis hálfu ári eftir
að Andrés yfirgaf þennan heim.
Á aðeins rúmlega tveimur og
hálfu ári eru þau þrjú nú farin
frá okkur, en eftir sitja afkom-
endur, aðrir ættingjar og vinir
hnípnir. Þyngstur er þó harmur
elsku Hildar Brynju, Egils,
Lindu Maríu, Guðrúnar Lilju,
Róberts Nökkva, Palla, Jakobs
Felix og Andreu Örnu. Ég
votta ykkur öllum mína dýpstu
samúð, elsku fjölskylda. Megi
guð og allar góðar vættir um-
vefja ykkur og leiða áfram veg-
inn inn í bjartari tíma.
Elín Hannesdóttir.
Elsku Guðrún, þig ég kveð
með virðingu og trega. Sterk og
ákveðin varstu alltaf og stóðst
ávallt heil á bak við fjölskyld-
una þína í gegnum lífið. Það var
alltaf svo gott að vera í Daltúni
sem stóð okkur vinum Lindu og
Hildar alltaf opið. Þið voruð fal-
leg og samheldin fjölskylda.
Talað var við mann af þroska
og rætt var um pólitík og sam-
félagsmál frá unga aldri. Guð-
rún var mikil réttsýnismann-
eskja og hafði miklar hugsjónir
um réttlátt og gott samfélag.
Veikindi og þungur baggi
hefur verið borinn síðustu ár
hjá ykkur litlu fjölskyldunni.
Sterk og af heilindum hafið þið
tekist á við erfiðleikana og
sorgina.
Elsku Hildur Brynja og fjöl-
skylda, Palli, Jakob Felix og
Andrea. Ykkur sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Megi
allar góðar vættir fylgja ykkur
og vaka yfir ykkur á erfiðum
tímum.
Ég bið að heilsa
Nú andar suðrið sæla vindum þýð-
um;
á sjónum allar bárur smáar rísa
og flykkjast heim að fögru landi ísa,
að fósturjarðar minnar strönd og
hlíðum.
Ó, heilsið öllum heima rómi blíðum
um hæð og sund í drottins ást og
friði;
kyssið þið, bárur, bát á fiskimiði;
blásið þið, vindar, hlýtt á kinnum
fríðum.
Vorboðinn ljúfi, fuglinn trúr, sem fer
með fjaðrabliki háa vegaleysu
í sumardal, að kveða kvæðin þín,
heilsaðu einkum, ef að fyrir ber
engil, með húfu og rauðan skúf, í
peysu;
þröstur minn góður, það er stúlkan
mín.
(Jónas Hallgrímsson.)
Elín Þórunn Stefánsdóttir.
Guðrún Stefanía
Brynjólfsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, pabbi okkar
og tengdapabbi,
GUNNLAUGUR KRISTÓFER
BJARNASON,
Grund, Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
29. september. Útför hans verður frá Garðakirkju fimmtudaginn
8. október klukkan 13. Vegna aðstæðna verður að takmarka
fjölda gesta í kirkjuna og verða því send boð í athöfnina.
Streymt verður frá athöfninni á: www.cutt.ly/gulli
Unnur Flygenring
Ágúst Þór Gunnlaugsson Þórhildur Halla Jónsdóttir
Sigrún Helga Gunnlaugsdóttir Flygenring