Morgunblaðið - 23.10.2020, Blaðsíða 58

58 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 2020
✝ Kristín ÞóraBirgisdóttir
fæddist í Reykjavík
18. júní 1964. Hún
lést á líknardeild-
inni í Kópavogi 5.
október 2020.
Foreldrar Krist-
ínar eru Birgir
Birgisson, f. 24.
mars 1946, og Guð-
rún J. Gunnars-
dóttir, f. 8. júní
1947. Systkini hennar eru Val-
dís Guðrún, f. 9. júní 1967, og
Helgi Bjarni, f. 17. janúar 1972.
Fjölskyldan bjó lengst af í Geit-
landi 2 í Reykjavík.
Kristín útskrifaðist sem stúd-
ent frá Menntaskólanum í
Hamrahlíð og hélt þaðan í Iðn-
skólann í Reykjavík þar sem
um set í Garðabænum og fluttu
þá á Markarflöt 25 þar sem þau
hafa búið síðan.
Börn Óðins og Kristínar eru:
1) Elsa Rut, f. 6. maí 1986, sam-
býlismaður hennar er Stefán
Logi Magnússon, f. 1980. Börn
þeirra eru Ísabella Ósk, Emelía
Björk og Alexander Þór. 2)
Óskar Freyr, f. 3. ágúst 1989,
sambýliskona hans er Bríet
Birgisdóttir, f. 1988. 3) Birgir
Orri, f. 27. júní 1996, sambýlis-
kona hans er Auður Margrét
Pálsdóttir, f. 1995.
Útför Kristínar fer fram frá
Vídalínskirkju 23. október
2020, klukkan 15. Vegna fjölda-
takmarkana verða aðeins nán-
ustu ættingjar og vinir við-
staddir en útförinni verður
streymt í hóp á Facebook sem
heitir: Útför – Kristín Þóra
Birgisdóttir.
Slóðin á streymið:
https://tinyurl.com/yy6ku86y
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á
https://www.mbl.is/andlat
hún lauk hár-
greiðslunámi. Sam-
hliða námi sínu
vann Kristín í Hag-
kaup þar sem hún
kynntist eigin-
manni sínum, Óðni
Grímssyni, f. 7.
apríl 1962. For-
eldrar hans voru
Jenný Jónsdóttir, f.
25. janúar 1930, d.
4. febrúar 2017, og
Grímur Ormsson, f. 25. febrúar
1932, d. 23. maí 2020.
Óðinn og Kristín hófu búskap
í kjallara tengdaforeldra Krist-
ínar en fluttu síðan í sína fyrstu
eign í Löngumýri 26 í Garðabæ
árið 1988. Þau giftu sig 5. mars
þetta sama ár í Háteigskirkju.
Árið 1999 færði fjölskyldan sig
Það er dapurlegur tími fyrir
mig að verða að kveðja Stínu,
elskulega tengdamóður mína.
Ég vissi að veikindi myndu að
lokum sigra hana en ég var ekki
tilbúin, ég er ekki tilbúin. Stína
er besta kona sem ég hef
kynnst og hún hefur gert mig
að betri manneskju en ég var.
Stína skilur eftir margar góð-
ar minningar sem ég mun varð-
veita um ókominn tíma. Við
kynntumst fyrir þrettán árum
og það geislaði af henni vinsemd
og hlýja, hún hafði svo notalega
nærveru. Ég sá Stínu fyrst að
næturlagi þegar ég læddist með
Óskari mínum heim til hennar
og hún kíkti fram á náttkjólnum
sínum rétt aðeins til að sjá okk-
ur og bjóða mig velkomna. Það
var svo um morguninn að Óskar
varð að skreppa frá til að sinna
vinnu. Hann ætlaði að vera fljót-
ur og ég ætlaði að halda kyrru
fyrir í herberginu á meðan.
Stína leyfði mér að hafa friðinn
en sendi litla bróður Óskars inn
til mín með mjólkurglas og
kleinur. Svona var hún frá okk-
ar fyrstu kynnum nærgætin og
umhyggjusöm. Í fyrsta skipti
sem mér var boðið í kvöldmat til
Stínu og Óðins tók hún mér eins
og ég væri ein af þeim og þann-
ig var það allar götur síðan.
Kvöldið var svo skemmtilegt og
afslappað og ég man að ég
hugsaði „vá hvað þetta er falleg
fjölskylda, svo fallegt samband“.
Ég fann frá fyrstu stund hvað
Stínu þótti vænt um fjölskyld-
una og hvað henni þótti líka
vænt um mig. Hve alltaf var
hlýtt hjá henni og hvernig alltaf
var hægt að leita til hennar með
alla hluti.
Stína var brosmild og hafði
háan smitandi hlátur, hún var
dugleg, hún var föst fyrir og
ákveðin en fyrst og síðast var
hún umhyggjusöm og hlý. Rétt
eins og þegar hún sjálf var mjög
lasin á líknardeild skipti það
hana mestu að vita hvernig mér
liði og hvernig vinnudagurinn
minn hefði gengið fyrir sig.
Stína var sterkasta kona sem ég
hef kynnst og ég leit alltaf upp
til hennar.
Elsku tengdamamma, þú ert
fyrirmynd mín í einu og öllu.
Takk fyrir allt.
Bríet.
„Hæ mamma, þetta er Auð-
ur,“ sagði Birgir við þig og áður
en ég vissi af var ég komin í
faðm þinn. Ég skynjaði strax
hlýjuna frá þér, bæði frá bros-
inu og fallegu augunum þínum.
Vissi um leið að ég var velkom-
in, þrátt fyrir að ég væri að
stela hjarta yngsta sonar þíns.
Mér fannst ég líka vera komin
inn á svipað heimili og mitt eig-
ið, bakgrunnur okkar Birgis er
afar líkur, reglur og gildin þau
sömu. Enda var afar auðvelt
fyrir okkur Birgi að stofna okk-
ar eigið heimili, ekki þurfti að
ræða mikið um hvernig hlutirnir
ættu að vera, þökk sé góðum
foreldrum.
Ég áttaði mig líka fljótt á því
hvers konar baráttukona þú
varst, þú ætlaðir ekki að láta í
minni pokann fyrir óvini þínum,
barðist hetjulega alla tíð. En að
lokum varð ekki við ráðið, við
sáum hvert stefndi. Þakklæti er
mér því efst í huga í dag er við
kveðjum góða og fallega konu,
konu sem ég á eftir að minnast
allt mitt líf, konu sem ég er svo
heppin af hafa kynnst og gaf
mér svo margt.
Takk fyrir allt elsku Stína
mín.
Auður Margrét Pálsdóttir.
Í dag kveðjum við með djúpa
sorg í hjarta allt of snemma og
langt fyrir aldur fram elskulega
systur, mágkonu og frænku.
Stína laut í lægra haldi fyrir
illvígum og óvægnum sjúkdómi
hinn 5. október sl. eftir að hafa
barist við hann af ótrúlegri ein-
urð og æðruleysi í tæp þrjú ár.
Það er óhætt að segja að hjá
Stínu hafi hjarta fjölskyldunnar
okkar slegið og heimili hennar
ávallt öllum opið og allir vel-
komnir. Minningarnar um hana
hrúgast upp hvort sem það var
hláturinn hennar sem fyllti heilu
húsin, ógleymanlega ferðin okk-
ar til Kína, áramótaveislurnar
eða bara kaffisopinn í eldhúsinu.
Stína var nefnilega hjartahlý,
heimakær og hélt þétt utan um
sitt fólk af alúð. Sérstaklega
voru barnabörnin henni hugleik-
in eftir að börnin voru vaxin úr
grasi.
Stórt skarð er höggvið í okk-
ar fjölskyldu sem aldrei verður
fyllt og þessi fáu og fátæklegu
orð okkar fanga ekki missinn og
söknuðinn og þess vegna gerum
við orð skáldsins að okkar:
Hjálpar alltaf að
eiga í sínum hjartastað ljóselska
minning ljúfa.
(Einar Georg Einarsson)
Elsku Óðinn, Elsa Rut, Óskar
Freyr, Birgir Orri, tengdabörn
og barnabörn, minningin um
Stínu verður ljós í lífi ykkar og
okkar allra.
Valdís, Kári Valur, Hekla
Xi og Hildur Luo.
Nú á mildum haustdögum
lýkur lífi elsku Stínu okkar sem
við höfum verið með öll hennar
æviár. Þegar hún fæddist
bjuggu foreldrar hennar Guðrún
og Birgir hjá ömmu og afa á
Háaleitisbraut og allur systkina-
hópurinn líka. Stína kom eins og
lítil gleðisprengja með rauða
hárið sitt inn í þessa fjölskyldu,
móðursystkinin fjögur á heim-
ilinu litu á hana sem litla systur
og lítinn augastein. Guðrún og
Biggi voru 17 og 18 ára þegar
Stína fæddist og var hún dýrkuð
og dekruð af öllum, fyrsta
barnabarnið og fyrsta barnið í
stóra vinahópnum sem heldur
saman enn í dag. Samheldnin í
þessari fjölskyldu skilaði sér í
Stínu, enda var hún límið í sinni
fjölskyldu með Óðni sínum. Þau
voru einstaklega samhent og
yndisleg hjón með fallegu fjöl-
skyldunni sinni. Stína var svo
heil og góð manneskja, alveg
ótrúlega skemmtileg, hlátra-
sköllin og hávaðinn var aldrei
langt undan hjá Stínu og okkur
öllum. Elsku besta okkar, takk
fyrir allar yndislegu samveru-
stundirnar og gleðina sem fylgdi
þér alla tíð.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku Óðinn, börn og tengda-
börn og ömmumolarnir, elsku
Guðrún, Biggi og fjölskylda,
megi góður Guð vera með ykkur
öllum.
Hallgrímur og
Kristbjörg,
Margrét og Eyjólfur,
Gunnar Ragnar.
Dillandi, mjög smitandi hlát-
ur, rautt hár, hlýr faðmur, fal-
legt bros og umhyggjusemi.
Þetta er Stína frænka og svo
miklu, miklu meira. Öllum
fannst þeir eiga í Stínu því hún
hafði stórt hjarta og hafði ein-
lægan áhuga á öðru fólki, hún
var hreinskilin og það var gott
að tala við hana. Það var alltaf
gaman að hitta Stínu og ótelj-
andi hlátrasköll, mörg verulega
hávær, hafa heyrst þegar kven-
leggurinn í þessari fjölskyldu
kemur saman. Þar eigum við
dýrmætar minningar um
frænkuboð og ógleymanlega
frænkuferð til Kaupmannahafn-
ar þar sem kvartað var yfir há-
vaða, klukkan varla orðin sjö og
við enn að mála okkur og punta,
langt frá því að vera orðnar há-
værar að okkar mati. Það verð-
ur tómlegt að heyra ekki hlát-
urinn hennar Stínu aftur, en um
leið dýrmætt að eiga allar þess-
ar skemmtilegu minningar.
Stína var límið í fjölskyld-
unni, hún gaf sér tíma fyrir alla,
var í miklu sambandi við fólkið
sitt, fannst lítið mál að halda
ýmis boð og mannfagnaði. Hún
var boðin og búin að hlaupa
undir bagga með fólkinu sínu,
ekkert verkefni var henni of-
viða, hún fann bara lausnir á
hlutunum. Hún ætlaði sér svo
sannarlega að ráða við þetta
lokaverkefni sem henni var falið
en því miður varð hún að játa
sig sigraðra í því.
Stína kvaddi 5. október en
þann dag hefði afi Gunnar orðið
100 ára. Ég veit að amma og afi
hafa tekið vel á móti elsta
barnabarninu sínu í sumarland-
inu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti ekki um hríð,
þá minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Óðinn, Elsa, Óskar,
Birgir og fjölskyldur, Guðrún,
Biggi, Valdís, Helgi og fjöl-
skyldur. Innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur öllum í Ás-
búðinni. Stína var einstök og
hennar verður sárt saknað.
Takk fyrir allt elsku Stína,
minning þín lifir.
Þín frænka,
Rakel Steinvör.
Frá er fallin yndisleg frænka
og vinkona, langt fyrir aldur
fram. Stínu fylgdi alltaf gleði,
hlátur og skemmtun, og maður
fylltist vellíðan og orku eftir að
hafa varið tíma með henni. Hlát-
ur Stínu gat fengið mesta fýlu-
poka til að skella upp úr, og
vissulega fór það ekki framhjá
neinum þegar Stína mætti á
svæðið.
Stína frænka sá um hárið á
okkur systrum alveg frá því að
við vorum börn. Ekki bara því
við fengum alltaf nákvæmlega
það sem við vildum hjá henni,
heldur vegna þess að það var
svo gaman að koma til hennar.
Viðtökurnar voru alltaf þær
allra bestu, faðmlagið þétt,
kaffið gott og spjallið okkar
innihaldsríkt og skemmtilegt.
Einnig var þetta frábær leið til
að fá helstu fregnir af stórfjöl-
skyldunni. Það var með trega
sem við systur skiptum um hár-
greiðslukonu þegar Stína veikt-
ist, og það er sárt að hugsa til
þess að heyra ekki aftur dillandi
hláturinn.
Stína var mjög flink í hönd-
unum og sést það vel á fallegum
prjónaflíkum og alls kyns hlut-
um heima hjá henni. Sérstak-
lega minnisstætt er tímabilið
þegar hún tók sér postulínsmál-
un fyrir hendur og við vorum
oft dolfallnar yfir hæfileikunum.
Stína var boðin og búin að veita
hjálp og leiðbeiningar um hin
ýmsu prjónaverkefni og var
okkur alltaf vel tekið.
Verk sem hefðu tekið allan
daginn tóku Stínu kannski
klukkutíma og frágangurinn var
óaðfinnanlegur.
Elsku Stína, nú ertu farin og
það er með miklum söknuði og
hlýju sem við kveðjum þig. Þú
munt lifa áfram í yndislegum
börnum og barnabörnum, í fal-
legum minningum og í hjarta
okkar allra.
Elsku Guðrún og Birgir, Óð-
inn, Elsa Rut, Óskar Freyr,
Birgir Orri og fjölskyldur, við
vottum ykkur okkar dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum.
Ester Inga, Harpa Sif og
Berglind Ösp Eyjólfsdætur.
Það eru margar ljúfar minn-
ingar sem koma fram í hugann
þegar ég kveð Stínu frænku
mína. Hún hafði sterka útgeisl-
un sem fólst í lífsgleði, ljúfri
lund, einlægni, jákvæðni og
brosi með blik í augum. Hún var
góð fyrirmynd, sá alltaf það fal-
lega í kringum sig og hafði gam-
an af að vera til. Hún var
skemmtileg og stutt í smitandi
hvellan hlátur hennar og aldrei
nein lognmolla í kringum hana.
Hugsaði vel um allt og alla,
faðmaði mann þétt að sér og
hlúði að sínum af öllu hjarta.
Hún var kletturinn og límið í
fjölskyldunni.
Hafðu hjartans þökk elsku
góða Stína mín. Það er svo
margt sem ég hef þér að þakka,
en það er líka svo ótalmargt
sem við áttum eftir að gera.
Við Bjössi sendum ykkur,
kæra fjölskylda, hlýjar hugsanir
á erfiðum tímum og minnumst
stórkostlegrar konu. Við biðjum
góðan Guð að blessa og varð-
veita minningu hennar og
styrkja Óðin, Guðrúnu, Bigga,
börn, tengdabörn og barnabörn
í sorg þeirra og missi.
Nú vermir sólareldur rósina
Stínu og eitt er víst að hún
verður með fallegustu englun-
um.
Ég kveð yndislegu góðu
frænku mína með sorg í hjarta.
Blessuð sé minning einstakr-
ar perlu, hún mun lifa með okk-
ur alla tíð.
Guð fylgi þér engill þá ferð sem þér
ber.
Þótt farin þú sért, þá veistu sem er.
Að sorg okkar hjörtu nístir og sker.
Við sjáumst á ný þegar kemur að
mér.
(KK)
Guðbjörg.
Yndislega Stína vinkona og
hjartkær saumaklúbbssystir er
fallin frá langt um aldur fram.
Eftir sitja sorgmæddar vinkon-
ur með harm í hjarta. Enn og
aftur hefur saumaklúbbur okkar
orðið fyrir þungu höggi. Við höf-
um fylgst að frá menntaskóla-
árum okkar í MH og sumar
mun lengur. Saumaklúbbur var
stofnaður vorið 1984 til að
treysta vináttubönd sem höfðu
myndast okkar á milli. Síðar
stofnuðum við heimili og eign-
uðumst börnin okkar. Vinkonur
sem hafa fylgst að í gegnum líf-
ið í gegnum gleði og sorg, vin-
átta sem eflist ár frá ári. Við
áttum eftir að upplifa svo margt
með elsku Stínu okkar og henn-
ar verður sárt saknað. Vinkonur
í áratugi, sameinaðar í sauma-
klúbbi, sumarbústaðaferðum,
árshátíðum og á öðrum tíma-
mótum. Við þökkum fyrir
dásamlegan tíma saman í Sitges
2014 og Berlín 2018. Við leitum
huggunar í fjöldamörgum
myndum sem eftir liggja og við
sjáum hversu dýrmæt vinátta
okkar er.
Það er þyngra en tárum taki
að hafa ekki getað knúsað elsku
Stínu okkar síðustu vikur og
mánuði en við nýttum tæknina
og hittumst í rafrænum sauma-
klúbbum á árinu sem urðu samt
alltof fáir undir það síðasta.
Sorgin nístir hjörtu okkar og
minningarnar streyma fram. Við
söknum dillandi hláturs Stínu,
einstakrar vináttu og lífsgleði.
Hún var hrókur alls fagnaðar og
ekki möguleiki að láta sér leið-
ast í kringum hana. Stína setti
alltaf saumaklúbbsferðir í for-
gang en jafnframt var hún fegin
að komast aftur heim í kotið sitt
þar sem henni leið alltaf best.
Stína bjó yfir góðum ráðum á
öllum sviðum handavinnu. Þar
var hún á heimavelli og taldi
aldrei eftir sér að leiðbeina okk-
ur þegar við lentum í vandræð-
um. Skipti þá engu máli hvort
um var að ræða sauma, prjón,
hekl eða útsaum, alltaf gat hún
rétt okkur hjálparhönd. Hún
var snillingur að lesa uppskrift-
ir, kom fljótt auga á ef þær voru
ekki réttar og stundum þurfti
að rekja upp við lítinn fögnuð.
En það fannst Stínu nú ekkert
tiltökumál. Hún var alltaf fyrst
til að bjóða fram aðstoð sína,
var drífandi og ráðagóð. Stína
var einstaklega handlagin og
mikill dugnaðarforkur og skilur
eftir sig fjölbreytt handverk.
Stína var algjör nagli, kvart-
aði ekki og tókst alltaf með
undraverðum hætti að gera lítið
úr veikindum sínum. Hún við-
urkenndi að vísu á erfiðum
stundum að hún gæti haft það
betra en kaus ætíð frekar að
horfa á að ástandið gæti líka
verið mun verra. Stínu var ætíð
umhugað um að öðrum liði vel.
Hún ræktaði af alúð samband
sitt við fjölskyldu og vini. Þegar
barnabörnin fæddust skipuðu
þau strax stóran sess í hjarta
Stínu og hún umvafði þau ást og
hlýju.
Elsku Óðinn, Elsa Rut, Óskar
Freyr, Birgi Orri, Guðrún, Birg-
ir og fjölskyldur, harmur ykkar
er mikill og sárin djúp en minn-
ingin um okkar ástkæru Stínu
mun lifa áfram.
Anna Sigríður, Guðný,
Jóhanna, Sigþrúður
Erla, Valgerður, Vil-
borg Rósa og Þórunn.
Stína snerti líf okkar allra í
uppvextinum í Garðabænum.
Við handboltastelpurnar og
æskuvinkonur Elsu vorum svo
heppnar að eignast Stínu sem
vinkonu. Elsa og Stína áttu ein-
staklega fallegt mæðgnasam-
band og voru alla tíð bestu vin-
konur. Okkur leið því alltaf eins
og Stína væri ein af okkur stelp-
unum og mikið var gaman þegar
hún slóst í hópinn. Stína hafði
einstakan hlátur og það er hægt
að heyra hann ef maður hugsar
til þess. Það var bara ekki ann-
að hægt en að hlæja með henni
svo smitandi var hann.
Við eigum ótal minningar úr
Löngumýrinni og síðar úr
Markarflötinni að ógleymdum
öllum minningunum í kringum
handboltann. Stína hafði svo
bjarta og innilega nærveru.
Þegar við rifjum upp minningar
þá nefnum við allar hvað hún
vildi alltaf allt fyrir okkur gera
og að heimili þeirra Óðins stóð
okkur alltaf opið. Stína var
ávallt boðin og búin, hvort sem
það var að skutlast með okkur
út um allan bæ hér í denn eða
að hafa okkur allar heima við
þegar við vorum að taka okkur
til fyrir skólaball.
Það var allt svo sjálfsagt hjá
henni Stínu og hún var alltaf til
í að leggja fram hjálparhönd.
Það er okkur einnig öllum of-
arlega í huga sá stuðningur sem
hún sýndi okkur í handboltan-
um. Stína var okkar helsti
stuðningsmaður og var alltaf
mætt í stúkuna til að hvetja
okkur áfram og engu máli skipti
hvar það var eða hvenær, Stína
var á sínum stað.
Við æskuvinkonur Elsu
kveðjum Stínu með mikilli hlýju
í hjarta og getum svo sann-
arlega yljað okkur við góðar
minningar um frábæra mann-
eskju.
Elsku Óðinn, Elsa Rut, Óskar
Freyr og Birgir Orri, sem og öll
stórfjölskyldan, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Arna, Árný Nanna, Björk,
Harpa Sif, Helga, Lilja
Lind og Tinna.
Ég man eftir því eins og það
hafi verið í gær þegar Óðinn
vinur minn sagði mér að hann
hefði kynnst stelpu. „Hún heitir
Stína og vinnur líka í Hagkaup,“
sagði hann. Óðinn var á leið
heim til hennar og hann vildi
endilega að ég kæmi með sér,
svona sér til stuðnings. Ég sagði
honum að hann þyrfti að af-
greiða þetta einn, annað gengi
ekki. Á þessum tíma leit Óðinn
fremur ófrýnilega út, kinnin öll
útblásin og bólgin, hann var
með tannrótarbólgu, það dró
víst aðeins úr honum kjarkinn,
en hann fór. Síðan eru liðin um
40 ár.
Stína var ekki lengi að setja
sitt mark á Óðin og aga hann til,
hún á mikinn þátt í því hvernig
maður Óðinn er í dag. Við vor-
um fremur óstýrilátir á okkar
yngri árum og hefðum getað
tekið ranga beygju eins og varð
Kristín Þóra
Birgisdóttir