Morgunblaðið - 09.11.2020, Qupperneq 21

glímt af miklu kappi. Í íþróttunum
eins og annars staðar var heiðar-
leikinn og heilbrigt kapp aðals-
merki Árna. Hann var mjög fimur
og liðugur en einnig sterkur.
Hefði hann viljað hefði hann vel
getað orðið gjaldgengur í hvaða
íþrótt sem er.
Síðustu árin höfðum við gaman
af að rifja upp gamla daga, gömul
ævintýri, sigra og ósigra. Ég
sakna þess að geta ekki lengur
hringt í hann í þess háttar spjall
en hugga mig við að ég er sann-
færður um að ég hitti hann í hand-
anheimum síðar. Ég sakna hans
en hjarta mitt er um leið fullt af
þakklæti fyrir að hafa átt hann að
besta vini.
Guðmundur Sæmundsson.
Sum ferðalög eru minnisstæð-
ari en önnur, ekki vegna þess að
þau séu endilega lengri heldur
vegna þess að þau eru auðgandi
og skilja eftir góðar minningar.
Sama á við um kynni af fólki sem
maður er samferða á lífsleiðinni.
Kunningsskapur okkar og
Árna stóð því miður alltof stutt en
var þeim mun ánægjulegri. Hann
hófst þegar Þyri þeirra Árna og
Þórhildar og Hrafnkell okkar
rugluðu saman reytum fyrir
nokkrum árum og var hnýttur
sterkari böndum þegar þau eign-
uðust hann Birni sinn í apríl í
fyrra. Barnabarnið hefur síðan
verið skurðpunkturinn í okkar
ánægjulegu samskiptum. Við átt-
um ógleymanlega daga með Árna
og Þórhildi og litlu fjölskyldunni
síðsumars í fyrra þegar þau
dvöldu hjá okkur í Varsjá. Í febr-
úar á þessu ári – hve stutt síðan en
þó svo langt, núna að leiðarlokum
– áttum við svo ánægjulega helgi
saman í Osló með hluta af stór-
tengdafjölskyldunni þegar við
komum öll til að sjá Þyri dansa í
Vigelands-safninu. Falleg sam-
skipti Árna við fólkið sitt fóru ekki
framhjá okkur. Hann birtist okk-
ur sem góðgjarn maður, glettinn
og hlýr sem bar mikla umhyggju
fyrir börnum sínum og barna-
börnum. Birnir barnabarn er
nauðalíkur Árna afa sínum, von-
andi hið innra rétt eins og hið ytra,
og mikið er það dýrmætt að þeim
skuli hafa gefist tími til að kynn-
ast.
Við kveðjum Árna með vænt-
umþykju og eftirsjá. Við vottum
Þórhildi innilega samúð með
hennar ótímabæra missi, sem og
börnum þeirra, barnabörnum og
tengdafólki.
Hjörleifur Sveinbjörns-
son og Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir.
Vinur minn og félagi til margra
ára, Árni Mogens Björnsson, lést
á líknardeild Landspítalans 23.
október sl., eftir baráttu við
krabbamein.
Við Árni rákum saman Prent-
húsið sf. á Barónsstíg 11b og
seinna og til viðbótar bókaútgáf-
una Reykholt.
Við kynntumst fyrst í prent-
námi í Iðnskólanum í Reykjavík.
Meistari Árna var Hafsteinn Guð-
mundsson í Prenthúsi Hafsteins,
en minn meistari Gunnar Einars-
son í Prentsmiðjunni Leiftri. Að
loknu námi skildi leiðir um sinn en
lágu saman aftur í vinnu hjá Ing-
ólfsprenti. Margt var spjallað og
meðal annars hugmyndir um
stofnun prentsmiðju. Við töldum
þó að nóg væri af þeim í Reykjavík
og ákváðum að reyna á Egilsstöð-
um. Okkur innan handar var fóstri
minn Magnús Þórðarson sem þá
bjó þar. Í stuttu máli þá varð ekki
af þessu af ýmsum óviðráðanleg-
um orsökum. Nú voru góð ráð dýr.
Komnir með allt sem þurfti til að
byrja starfsemi. Vorum búnir að
selja íbúðir okkar til fjármögnun-
ar og keyptum gamalt verkstæð-
ishúsnæði af Sveini í Héðni. Tók-
um það í gegn og stofnuðum
prentsmiðju þar. Mörg góð ár
voru svo fram undan hjá okkur
eftir erfiða byrjun.
Við fórum fljótlega út í útgáfu á
vasabrotsbókum (kiljum) sem
unnar voru hjá okkur. Má þar
nefna seríurnar um Morgan
Kane, Ísfólkið o.fl. Einnig tókum
við þátt í jólabókaflóðinu, t.d.
bækur Sigmunds teiknara á Mbl.
Eftir stofnun Reykholts gáfum við
m.a. út ritsafn Indriða G. Þor-
steinssonar.
Allt byggðist þetta á samheldni
og vináttu eigenda, Árna og Tótu
og okkar Þóru.
Einn síðasti hittingur okkar
Árna var á sólbjörtu haustsíðdegi
á nýbyggðri verönd við heimili
hans, ræddum gamla tíma með
hvítvín í glasi. Yndisleg stund.
Veröndin var verk Árna eftir að
hann veiktist og sýnir vel þann
kraft sem í honum bjó allt til enda.
Engin uppgjöf þar.
Þótt leiðir í atvinnurekstri
skildi að lokum hélst vináttan alla
tíð og sem dæmi um það er eft-
irfarandi. Undirritaður hélt upp á
sjötugsafmæli sitt á Tenerife og er
ég hafði dvalið þar í nokkra daga
hringdi Árni. Við spjöllum og eins
og gengur barst veður í tal og ég
spyr um veðrið hjá honum. Svarið
er ca 25 gráður. „Nú lýgur þú,
Árni,“ segi ég og geri ráð fyrir að
hann sé heima á Íslandi. „Nei,“
svarar hann, „það er 25 stiga hiti
þar sem ég er.“ „Og hvar ert þú,“
spyr ég. „Ég er á Tenerife að
mæta í sjötugsafmæli vinar míns
og gettu hvers!“
Ég mun sakna þín félagi en ég
veit að þú ert kominn á góðan stað
að því gefnu að miklir mannkostir
skipti máli þar.
Við hjónin vottum Tótu og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð.
Reynir Hlíðar Jóhannsson.
Árni Mogens Björnsson, fyrr-
verandi prentsmiðjustjóri og eig-
andi Prenthússins, er fallinn frá.
Kynni okkar hófust fyrir 46
árum þegar við gengum í Odd-
fellow-regluna. Árni hefur átt far-
sælan feril í Reglunni, sinnt trún-
aðarstörfum stúku sinnar
Hallveigar af trúmennsku og tek-
ið virkan þátt í góðgerðarmálum
og mannrækt Reglunnar. Hann
var heiðraður fyrir fjörutíu ára
starf sitt.
Oddfellow-reglan og stúkan
Hallveig nutu velvildar Árna þeg-
ar þurfti að prenta, svo sem jóla-
kort reglunnar, um meira en fjög-
urra áratuga skeið.
Eiginkona Árna, Sigþrúður
Þórhildur eða Tóta eins og hún er
oftast kölluð, er systir í Rebekk-
ustúkunni Bergþóru og Guðni Jón
sonur þeirra er bróðir í stúkunni á
Egilsstöðum.
Við Kristín eigum góðar minn-
ingar með þeim hjónum á
skemmtunum og viðburðum stúk-
unnar eins og á afmælisfögnuðum
og villibráðarkvöldum. Þá brugð-
um við undir okkur betri fætinum
og fórum í Haukadalinn og Hrúta-
fjörðinn að veiða lax og sjóbleikju.
Árni var góður veiðimaður og
mikill náttúruunnandi. Hann hafði
Prestbakkaá á leigu í nokkur ár.
Prenthúsið rak Árni ásamt
Reyni vini sínum og gáfu þeir út
vinsælu bækurnar um Ísfólkið í
mörg ár. Árni var vel að sér í bók-
menntum og fagurkeri er kom að
prentun og frágangi verkefna.
Starfsemin hjá þeim félögum var
umfangsmikil og öflug. Oft var
margt um manninn í kaffistofunni
þeirra, heimsmálin rædd og farið
yfir veiði sumarsins. Árni annaðist
alla prentun fyrir Kristínu vegna
Þrastalundar og mætti með mat-
seðilinn austur þar sem hann
pantaði sér af nýprentuðum seðl-
inum.
Við kveðjum traustan vin og
góðan félaga sem aldrei skipti um
tóntegund nema þegar hann tók
lagið.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Hjartans samúðarkveðjur til
Tótu, barna og barnabarna.
Trausti og Kristín.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. NÓVEMBER 2020
✝ Sigurjón Þor-gilsson fæddist
26. apríl 1980 á Ak-
ureyri. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans í Reykja-
vík 25. október
2020.
Foreldrar hans
eru hjónin Björk
Sigurjónsdóttir
grunnskólakennari,
f. 8. júní 1949, og H.
Þorgils Sigurðsson heilsugæslu-
læknir á Akureyri, f. 3. janúar
1953.
Systkini Sigurjóns eru: 1)
Gunnar Þorgilsson eðlisfræð-
ingur, f. 5. október 1982, kvænt-
ur Berglindi Hönnu Jónsdóttur
upplýsingafræðingi, f. 14. ágúst
1979. Börn þeirra eru: Bjarni Jó-
Fyrstu árin ólst Sigurjón upp á
Akureyri og Dalvík. Þriggja ára
flutti Sigurjón með fjölskyldu
sinni til Sundsvall í Svíþjóð og á
sjötta ári flutti hann með fjöl-
skyldu sinni aftur til Íslands.
Fyrst til Dalvíkur og síðan til Ak-
ureyrar þegar hann var níu ára.
Á Akureyri gekk Sigurjón í
Barnaskóla Akureyrar og Gagn-
fræðaskóla Akureyrar. Hann
lauk stúdentsprófi frá Verk-
menntaskólanum á Akureyri ár-
ið 2000 og stundaði einnig þar
tölvufræðinám árin 2003 til 2004.
Sigurjón flutti til Kópavogs árið
2005 til þess að stunda nám við
Iðnskólann í Reykjavík og lauk
þar prófi á tölvubraut 2006. Sig-
urjón flutti aftur til Akureyrar
2008 og vann frá árinu 2012 á
Bæjarskrifstofum Akureyrar.
Sigurjón verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju í dag, 9.
nóvember 2020, klukkan 13:30.
Vegna aðstæðna og fjöldatak-
markana sem þeim fylgja verða
aðeins nánustu aðstandendur
viðstaddir.
hann, f. 26. mars
2010, Ragna Björk, f.
19. október 2012, og
Ari Steinn, f. 16. júlí
2015. 2) Heiðrún
Gígja Ragnarsdóttir
verkfræðingur, f. 6.
maí 1971, gift Sig-
urgeiri Orra Sig-
urgeirssyni kvik-
myndagerðarmanni,
f. 18. febrúar 1967.
Börn þeirra eru
Ragnar Orri, f. 21. mars 2007, og
Freydís Heiður, f. 27. maí 2017. 3)
Guðmundur Jóhannsson raf-
eindavirki, f. 8. júní 1968, kvænt-
ur Hjördísi Halldóru Guðlaugs-
dóttur leikskólakennara, f. 9 apríl
1962. Börn þeirra eru Tekla Mist,
f. 5. febrúar 2007, og Guðlaugur
Tristan, f. 7. nóvember 2008.
Sú tilhugsun að kveðja þig
elsku bróðir er í senn óhugsandi
og óskiljanleg. Við vildum óska
þess að við hefðum fengið meiri
tíma með þér. Tíma sem við hefð-
um getað notað í að fara í fleiri
ferðir og útilegur, tala meira sam-
an um áhugamálin þín og hugð-
arefni, um tækni og tölvur, farið í
bíó og skoðað fleiri af fallegu ljós-
myndunum sem þú tókst í göngu-
túrunum þínum. Því miður kveður
þú okkur allt of fljótt en eftir
standa minningarnar af þeim tíma
sem við fengum með þér. Elsku
Sigurjón, þú varst alltaf þolinmóð-
ur, góður og ljúfur. Við höldum
þér í hjartastað um alla framtíð.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
er aftanskinið hverfur hljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason)
Þín systkini,
Gunnar, Heiðrún og
Guðmundur.
Þær komu eins og þruma úr
heiðskíru lofti fréttirnar um að
skólabróðir okkar Sigurjón Þor-
gilsson væri fallinn frá. Þessi ró-
legi og hlédrægi drengur, látinn,
langt fyrir aldur fram.
Flestir úr vinahópnum áttu
samleið með Sigurjóni í Barna-
skóla eða Gagnfræðaskóla Akur-
eyrar. Sigurjón var góður drengur
sem aldrei gerði flugu mein. Þótt
Sigurjón væri ekki sá sem talaði
mest eða hefði hæst var oft eitt-
hvert skemmtilegt blik í augum
hans sem gaf til kynna að hann
væri að hugsa eitthvað spaugilegt
sem maður sjálfur kom ekki auga
á. Svo brosti hann lúmsku brosi
eða glotti en hélt þessu spaugilega
fyrir sjálfan sig. Aðrir máttu
gjarnan velta fyrir sér hvað það
var en ekki fékkst það upp úr Sig-
urjóni.
Sigurjón var kannski ögn frá-
brugðinn flestum og hafði ekki
endilega svipuð áhugamál og við í
vinahópnum. En það var greini-
legt að frá Sigurjóni stafaði góð-
mennska og heiðarleiki og þess
vegna vildi maður alltaf veg hans
sem mestan. Hann var einn af
þeim sem ekki var hægt að líka illa
við og maður hugsaði til hans
reglulega í gegnum árin og vonaði
að honum gengi vel í sínu. Það kom
fyrir að maður rakst á hann á förn-
um vegi, maður heilsaði alltaf,
hann var gjarna með myndavélina
með sér, en ef til vill var hann of
upptekinn af næstu mynd til að
heilsa. Það lýsir honum kannski
ágætlega, hann var stundum á
öðrum stað en flestir og horfði á
okkur pínulítið undrandi yfir að
við værum að elta bolta hingað og
þangað. Á meðan var hann með
órætt bros eða hugsi yfir einhverju
sem maður veit ekki hvað var. Nú
er Sigurjón kominn á annan stað,
með myndavélina með sér, sólin
skín og fuglarnir syngja.
Fjölskyldu Sigurjóns sendum
við hugheilar samúðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng lifir.
F.h. nokkurra skólafélaga,
Atli Sveinn Þórarinsson.
Í dag kveðjum við kæran sam-
starfsmann. Sigurjón hóf störf í
bókhaldsdeild Akureyrarbæjar
árið 2012. Hann barst ekki mikið á
en setti sinn svip á deildina með
hæglátri framkomu og var ómiss-
andi hluti af hópnum. Hann sinnti
verkum sínum af kostgæfni, var
stundvís og alltaf til í að taka að
sér þau verk sem honum voru fal-
in. Hann hafði mikinn áhuga á ljós-
myndun og sýndi samstarfsfélög-
um sínum stundum myndir sem
hann hafði tekið á göngu sinni um
bæinn. Myndirnar sem hann tók
voru oft á tíðum af hversdagsleg-
um hlutum en voru skemmtileg
heimild úr nútímanum.
Við kveðjum Sigurjón með
söknuð í hjarta og sendum fjöl-
skyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd samstarfsfólks á
fjársýslusviði Akureyrarbæjar,
Kristjana Hreiðarsdóttir.
Sigurjón
Þorgilsson
Við kynntumst
Sigurði Halli Sig-
urðssyni, brúarsmið
og yfirmanni vinnu-
flokka Vegagerðarinnar, fyrst
þegar Rannsóknastofnun bygg-
ingariðnaðarins, síðar Nýsköp-
unarmiðstöð Íslands, hóf rann-
sóknasamstarf við Vegagerðina
varðandi viðgerðir og endurnýj-
un á Borgarfjarðarbrúnni. Var
Sigurður Hallur
Sigurðsson
✝ Sigurður Hall-ur Sigurðsson
fæddist 11. febrúar
1967. Hann lést 23.
október 2020.
Útför Sigurðar
Halls fór fram 2.
nóvember 2020.
það samstarf upp-
hafið á langri og far-
sælli samvinnu, sem
aldrei bar skugga á,
en þar var m.a.
hönnuð svokölluð
slitsterk hágæða-
steypa fyrir brúar-
gerð sem Vegagerð-
in hefur notað við
brúarframkvæmdir
víða um landið.
Undir styrkri verk-
stjórn Halls hefur mikið magn af
slitsterkri brúarsteypu runnið í
mót og má þar nefna verk eins og
Arnarnesbrú, Ölfusárbrú, Sogs-
brú, Miðfjarðarárbrú, Blöndubrú
að viðbættri Borgarfjarðar-
brúnni. Of langt er að telja upp
öll þau verk sem Hallur kom að í
brúarvinnu sinni frá árinu 1981
en eftir þann tíma sér verkanna
víða stað, allan hringinn um land-
ið.
Þessu til viðbótar má þó nefna
eitt af stórvirkjum brúarvinnu-
flokka Vegagerðarinnar þegar
reist var bráðabirgðabrú yfir
Múlakvísl eftir að mikið hlaup
eyðilagði gömlu brúna og rauf
þar með hringveginn laugardag-
inn 9. júlí 2011. Á sjö dögum
reistu brúarvinnuflokkar Vega-
gerðarinnar 156 metra langa
bráðabirgðabrú sem var opnuð
fyrir umferð á hádegi laugardag-
inn 16. júlí.
Þau verk sem Hallur tók að sér
að skipuleggja gengu fumlaust
fyrir sig og mátti treysta því að
þegar Hallur hafði skipulagt
steypudag, með nokkurra vikna
eða jafnvel mánaða fyrirvara, þá
stóðust áætlanir alltaf upp á dag.
Jákvætt hugarfar og hlýlegt við-
mót hans gagnvart okkur, sem
unnum með honum í oft erfiðum
verkefnum, hafði það í för með
sér að verkefnin leystust farsæl-
lega enda var viðkvæðið hjá Halli
iðulega að verki loknu þegar af-
raksturinn var gerður upp:
„Þetta gekk alveg frábærlega.“
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Með þessum orðum kveðjum
við góðan samstarfsfélaga. Guð
blessi minningu Halls.
Við samstarfsfélagar á Rann-
sóknastofu byggingariðnaðarins
við Nýsköpunarmiðstöð Íslands
sendum fjölskyldu Halls okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Björn Hjartarson.
Gísli Guðmundsson.
Jón Elvar Wallevik.
Ólafur H. Wallevik.
Kæra Inga. Nú
kveðjum við Lúlla
sem var lífsföru-
nautur þinn í gegn-
um súrt og sætt og við vottum
ykkur Göggu, Kristínu og Villa
ásamt öðrum ástvinum okkar
innilegustu samúð.
Lúlli var kynntur til sögunnar
fyrir okkur í Kringlumýrinni í lok
áttunda áratugarins. Mér þótti
hann nokkuð framandi við fyrstu
kynni, hann var dökkur á brún og
brá, fjallmyndarlegur, kannski
aðeins of gamall fyrir fallegu ljós-
Lúðvík Vilhjálmsson
✝ Lúðvík Vil-hjálmsson
fæddist 26. október
1945. Hann lést 12.
október 2020.
Útför Lúðvíks
fór fram 23. októ-
ber 2020.
hærðu stóru systur
en hafði nú ýmsa
kosti, gat til dæmi
stjórnað flugvélum
og það á jörðu niðri.
Það var nú alla vega
eitthvað.
Mánuðir liðu og
blásið í giftingu,
sem var undirrituð-
um ógleymanleg,
haldin í Golfskálan-
um á Akureyri. For-
eldrar okkar sáu um að vel væri
veitt af mat og drykk og ættingj-
ar Lúlla mættu á staðinn og veisl-
an vel heppnuð en þar urðu fyrstu
kynni mín af þeim góða drykk
Chateauneuf du Pape og þau
kynni hafa verið endurnýjuð með
reglubundum hætti og minningin
um brúðkaupið ykkar kemur upp
í hvert skipti.
Svo komu fréttirnar frá ykkur
að til stæði að flytja á framandi
slóðir alla leið til Dúbaí sem eng-
inn hafði heyrt um áður og var
svo óralangt í burtu og óhætt að
segja að yfir því hafi verið mikill
ævintýrablær en þegar horft er í
baksýnisspegilinn er ljóst að í
Lúlla bjó ævintýramennska og
flökkueðli því hann átti síðar eftir
að dvelja á framandi slóðum sem
leiðbeinandi og stjórnandi og
miðla af þekkingu sinni í flug-
umferðarfræðum bæði í Afgan-
istan og á Spáni.
Það er ýmislegt sem hægt er
að minnast frá liðnum tímum en
það sem stendur upp úr er gest-
risni og væntumhyggja ykkar
Lúlla í gegnum tíðina. Til ykkar
var (og er) best að koma, hvort
heldur yfir nótt, daga eða vikur
og heimilið ykkar hefur alltaf
staðið opið fyrr mig og mína fjöl-
skyldu og fyrir það er ég afar
þakklátur.
Lúlli hafði einstaka nærveru,
var kærleiksríkur, hjartahlýr,
brjóstgóður og alltaf stutt í hlát-
urinn. Aldrei upplifði ég gagnrýni
eða athugasemdir eða neikvæðni
af neinu tagi af hans hálfu, aðeins
vinsemd og góðmennsku.
Lúlli hafði einstakan áhuga á
sögu og á heimilinu ykkar eru
bækur í hávegum hafðar, Stalín í
sérstöku uppáhaldi og á Co-
vid-19-tímum má kannski í kald-
hæðni vitna í leiðtogann:
„Dauði eins manns er harm-
leikur, dauði milljóna er töl-
fræði.“ (Jósef Stalín)
Það er mikill söknuður sem
fylgir fráfalli Lúlla en svona er
lífið, það er upphaf og endir, og
eftir stutta baráttu við illvígan
sjúkdóm ákvað Lúlli að stökkva
af lestinni, mál að linnti í þessum
heimi og kominn tími til að skoða
aðra möguleika. Inga mín, nú er
ekki lengur hægt að segja við þig
„og skilaðu góðri kveðju til Lúlla“
en Lúlli er og verður í huga okkar
góður ferðafélagi í þessu lífi.
Kærar samúðarkveðjur frá
okkur í Belgíu,
Hjörtur Fjeldsted.