Bæjarins besta - 19.12.1991, Blaðsíða 20

20
BÆJARINS BESTA • Fimmtudagur 19. desember 1991
ings. Óli krækti í umboðið
fyrir Spar-vörurnar og hjól-
in fóru að snúast aftur af
sama hraða og fyrr. t>au
fluttu heim, seldu sumarbú-
staðinn og stofnuðu heild-
söluna Sund. Gunnþórunn
opnaði aftur hárgreiðslu-
stofu, nú í JL- húsinu.
Við Óli stóðum
fast á rauða
dreglinum
Sund, sem í upphafi átti
ekki að verða neitt stórfyrir-
tæki, gekk vel og vatt upp á
sig. Og áfram var haldið,
haustið 1986 keyptu þau
Vörumarkaðinn á Seltjarn-
arnesi sem síðar varð Nýi
bær og Hagkaup keypti
seinna. Og í desember sama
ár, öllum að óvörum,
keyptu þau Olís. Á samri
stundu var Óli kominn í
sviðsljós fjölmiðlanna og
nafn hans var á hvers manns
vörum.
„Fólkið sem þekkti okkur
var ekkert hissa,“ segir
Gunnþórunn. „Við höfum
alltaf tekið stór skref þegar
við höfum farið af stað á
annað borð. En þessir háu
herrar í þjóðfélaginu áttu
ekki von á þessu. Það sem
hefur oft bjargað mér í lífinu
er að geta séð hlutina mynd-
rænt fyrir mér í spaugilegu
ljósi og það átti líka við um
Olís-kaupin og fyrirganginn
í kringum þau. Ég sá fyrir
mér rauðan dregil og á hon-
um miðjum stóðu þessar
fjölskyldur og ríka fólkið í
landinu föstum fótum. Og
allt í einu stigum við Óli
þéttingsfast á endann.“ Og
hún stappar niður fæti um
leið og hún segir þetta hálf-
hlæjandi. „Það voru margir
urrandi illir. Við vorum
ekkert velkomin en þessu
varð ekki breytt. Og þegar
allt þetta uppistand varð í
fjölmiðlum þegar erfiðleik-
arnir veturinn 1988 gengu
yfir þá sagði ég oft við Óla:
Láttu þessa fréttamenn bara
spóla, segðu ekki orð.“
„Þetta er mitt lífsviðhorf. Ef
maður tekur ekki á móti
reiði eða vonsku þá fellur
hún niður fyrir framan
mann.“
Gunnþórunn segir að þau
hjónin hafi aldrei meðvitað
stefnt að því að fara út í slík
stórviðskipti sem olíufyrir-
tæki er. „Þegar Óli spurði
mig álits á því hvort við ætt-
um að kaupa Olís þá fórum
við ofan í saumana á því
hvernig staðan var. Ég
spurði hann hvort hann
hefði trú á þessu. Hann
svaraði því játandi og þá
sagði ég. „Þá skulum við
bara gera þetta.“ Það er
hálfkjánalegt að segja frá
þessu því fólk trúir því
hvorki né skilur að þannig
geti hlutirnir gerst. En
þannig var þetta.
Ég lít ekki svo á að ég hafi
náð einhverjum toppi. Ég á
einhverjar eignir en ég lít
ekki á mig sem flugríka
manneskju. Ég er bara ég
sjálf, ósköp venjuleg mann-
eskja og hef ekkert breyst.
Ég ofdekra ekki börnin mín.
Það er óhollt að taka ábyrgð
af börnum og þau fá ekkert
upp í hendurnar án fyrir-
hafnar. Mennirnir sem ég lít
upp til, eins og til dæmis
Marsellíus Bernharðsson
skipasmiður og Einar Guð-
finnsson í Bolungarvík, þeir
byggðu sín fyrirtæki upp úr
engu með eljusemi og
vinnu. Þeir fengu ekkert á
silfurbakka og þeir litu ekki
á sig sem meiri menn þó
þeir eignuðust peninga.
Þannig er Óli líka. Hann lít-
ur á sig fyrst og fremst sem
einn af starfsmönnum Olís.
Og þannig á það að vera.
Ákveðin tegund af fólki
er hissa á ýmsu sem ég geri,
til dæmis að ég skuli áfram
vinna á hárgreiðslustofunni.
En það breytir mér ekkert
og ég lifi mínu lífi eins og ég
vil. Ég gæti ekki hugsað mér
að sitja aðgerðalaus heima.
Það er til fólk sem vill
snobba fyrir manni en það
er fljótt að átta sig á því að
það gengur ekki við mig.
Gunnþórunn segir að þau
Óli fylgist lítið með sam-
kvæmislífinu í yfirstéttinni.
Til þess eru þau einfaldlega
of heimakær. Fjölskyldan
skiptir Gunnþórunni miklu
• Gunnþórunn við vinnu á fyrstu hárgreiðslustofunni sem
hún opnaði á ísafirði, í stofunni heima á Austurvegi. Við-
skiptavinurinn er Halldóra Bæringsdóttir og hjá henni er
dóttir hennar, Fríða Ágústsdóttir.
• Gunnþórunn og Óli með börn, tengdabörn og barnabörn.
og hún fer stækkandi.
Barnabörnin eru orðin tvö,
eitt frá hvorri hlið og von á
tveimur til viðbótar í byrjun
næsta árs. „Samskiptin milli
okkar og barna hvors annars
hafa verið mjög góð og það
er ég mjög ánægð með,“
segir hún. „Eins hafa börnin
mín verið mikið á Isafirði
hjá pabba sínum og konu
hans og þau eiga sterk og
góð tengsl þar. Nú erum við
Óli bæði búin að fá barna-
börn og ég er mjög hrifin af
því að vera orðin amma. Ég
var viðstödd þegar Gunn-
þórunn litla, alnafna mín,
fæddist og það var stórkost-
leg stund sem ég gleymi
aldrei. Mér finnst samheldni
í fjölskyldunni og góð sam-
skipti barna og foreldra
skipta miklu. Við erum ekki
eigendur barnanna okkar,
þau eru samferðamenn okk-
ar og ég vil vera góður vinur
þeirra. Það gleymist stund-
um að umvefja börnin, leyfa
þeim að vera þátttakendur.
Grundvallaratriðið, það er
væntumþykjan, kærleikur-
inn.“
Stend og fell
með eigin
gjörðum
Öll fyrirtækin hafa þau
hjónin stofnað saman en
Gunnþórunn segist snemma
hafa tekið þá ákvörðun að
vinna ekki á sama stað og
eiginmaðurinn. „Ég hef
mikinn áhuga á öllu sem Óli
er að gera og er stundum
innvikluð í það en ég vinn
ekki við hlið hans. Ætli ég
sé ekki bara of sjálfstæð til
þess,“ segir hún.
Árið 1989 stofnuðu
Gunnþórunn og Gabríela
hárgreiðslustofuna Salon
Gabríela. „Ég er þar með
annan fótinn. Það hentar
mér vel að vera í samskipt-
um við annað fólk en ég
kann ekki við mig ef ég þarf
að vinna undir öðrum,“ seg-
ir hún og harðneitar þegar
hún er spurð hvort það sé
ekki of lýjandi að vera sífellt
í eigin rekstri. „Maður
stendur og fellur með því
sem maður gerir og það
hvetur mann áfram. Stund-
um hvarflar það að mér að
það sé ekki réttlátt að í við-
skiptum er maður ekki
tryggður á neinn hátt. En
það hentar mér mjög vel að
standa og falla með gjörðum
minum.
Og aftan við þau orð setj-
um við lokapunktinn.
Texti: Vilborg Davíðsdóttir.
BÆJARINS BESTA
aðeins það besta er nógu gott
Tilboð á
Þorláksmessu!
Hamborgari
og franskar
á kr. 400. -
Opnunartími
umjólogáramót:
Þorláksmessa:
kl. 11.30-21.30
A ðfangadagur:
kl. 11.30-14.00
Jóladagur:
lokað
2. íjólum:
kl. 11.30-15.00
Gamlársdagur:
kl. 11.30-14.00
Nýársdagur:
kl. 11.30-15.00
,V /jlif I
____'íWsUL _
Þökkum viðskiptin
á árinu sem
er að líða.
SKYNDIBITASTAÐURINN
NNAB>
FlNNABÆR
SIMI7254