Bæjarins besta - 20.05.1992, Page 9

BÆJARINSBESm • Miðvikudagur 20. maí 1992
9
lífsgæðakapphlaupið leitt
okkur í ógöngur? Hvað með
mannrækt og hina innri
gleði? Erum við á réttri
braut?
Við kvöddum þessi elsku-
legu hjón. Það var svo und-
arlegt, að eftir ótrúlega stutt
kynni, var eins og við vær-
um að kveðja gamla vini.
Eftir þessa skemmtilegu
heimsókn var ferðinni heitið
til leikskólans „Beihai Kind-
ergarton". Þetta er einn
þekktasti leikskólinn í Pek-
ing. 400 börn á aldrinum 3ja
til 6 ára eru nemendur í
skólanum. Móttökur voru
stórkostlegar. Greinilegt
var, að búið var að undirbúa
komu okkar. Eftir „Te-
fundinn" gengum við um
leiksvæðið. Uti var okkur
sýndur dans. Við dönsuðum
með, og kepptust börnin við
að fá að halda í hendurnar á
þessu skrítna fólki. Það var
gaman að halda í þessar litlu
hgndur og taka þátt í leikn-
um, við reyndum að syngja
með og hreyfa okkur í takt
við tónlistina. sem leikin var
á harmonikku af einni af
fóstrunum.
Eftir „útidansleikinn“
héldum við inn, og var boð-
ið að hlýða á meiri tónlist,
söng og sjá þjóðdansa. Vist-
arverur eru margar og rúm-
góðar í skólanum. Verið var
að mála myndir í einum
salnum. Börnin færðu okkur
myndir gjöf, og fróðlegt var
að bera saman myndefni
þeirra og jafnaldra þeirra
heima á Islandi - margt var
ótrúlega líkt, þrátt fyrir fjar-
lægð og ólíkt uppeldi, annað
veðurfar, landslag og trúar-
brögð.
í öðrum sal var yfirstand-
andi „læknaleikur", sjúk-
lingar rannsakaðir gaum-
gæfulega, gefnir út
lyfseðlar, farið í apótekið,
og lyf sótt. Allsstaðar eru
börnin eins í heiminum.
Leikskólastjórinn hefur haft
af því spurnir að ég leiki á
píanó: Það varð ekki undan
því vikist, að spila nokkur
barnalög, ferðafélagarnir
syngja með. Það er
skemmtilegt hversu lag Sig-
valda Kaldalóns, Á
sprengisandi, fellur þeim
vel. tónblærinn og „taktur-
inn“ virtist grípa börnin,
þau klöppuðu með, og
þökkuðu svo fyrir sig með
frísklegum kínverskum
barnasöng.
Aðbúnaður ytra sem
innra var þarna góður, leik-
tæki fjölbreytt, mikið um
ásláttarhljóðfæri og var okk-
ur sagt að flestar fóstrurnar
væru menntaðar til uppeld-
isstarfa. Við kvöddum þessi
hamingjusömu börn, þau
voru hrein, glaðvær og hlát-
urmild, framkoma þeirra
örugg, frjálsleg og öguð.
Eftir dvölina á leikskólan-
um var farið í „Vináttuversl-
un“ - Friendship Store -(Er-
lendir ferðamenn fá
annarskonar „seðla“ til að
versla með en innfæddir).
Vöruúrval var fjölbreytt, en
ekki sérlega nútímalegt.
Mikið var af allskonar silki-
efnum, og fatnaði úr silki
sem og minjagripum og list-
munum frá hinum ýmsu list-
og handiðnaðarverksmiðj-
um sem ég hef áður lýst.
Kínverska myntin heitir
Renminbi, sem útleggst
„ Alþýðupeningur“, sem
byggist á grunneiningunni
Yuan, sem skiptist í 100
Fen.
Vinur minn Magnús Kar-
el, - okkar íslenski farar-
stjóri og ferðafélagi, mun
hafa þýtt þetta á íslensku,
Yuan, sem Jóhönnur, og
þar sem skrifstofustjóri, fé-
lagsmálaráðuneytisins,
Húnbogi Þorsteinsson var
með okkur var auðvitað tal-
að um Alþýðu-Jóhönnu, en
gengið á Alþýðu-Jóhönnu
er 1 Yuan - 11 íslenskar
krónur. Sem dæmi um verð-
lag kostaði bjórinn frá 2-8
Jóhönnum, eða 22-88 kr.
sem fór eftir gæðum. Nokk-
uð þó dýrt á kínverskan
mælikvarða.
Ég lofaði Lillý, konunni
minni, að lýsa ekki frekar
þessari verslunarferð, og við
það stend ég.
Um kvöldið snæddum við
á hótel Peking og var kvöld-
ið frjálst. Eftir matinn fór-
um við í kvöldgöngu yfir á
„Torg hins himneska frið-
ar“, en því hef ég lýst í fyrri
grein. Ekki voru margir á
ferli þetta kvöld. Við nutum
göngunnar og þeirrar til-
finningar að vera á þessu
sögufræga torgi þar sem
glæstar vonir höfðu bæði
ræst og brugðist. Að kvöld-
göngu lokinni settumst við
inn á einn af veitingasölum
Peking-hótelsins og hlýdd-
um á strengjakvartett leika
bæði kínverska og vestræna
tónlist (Strauss-valsa).
Þriðjudagurinn
7. apríl
Við vöknuðum á venju-
legum tíma. Morguninn
byrjaði á því að gengið var
frá farangrinum, því síðar
um daginn átti að fljúga til
Dalianborgar. Við fengum
að geyma nokkuð af far-
angrinum á hótelinu, því við
munum gista hér aftur á
heimleið.
Eftir morgunverð var
okkur boðið til Umhverfis-
og húsnæðisstofnunar Pek-
• Götumynd frá Peking.
• Hershöfðingjahjónin ásamt söguritara.
• Eldhús hershöfðingjahjónanna.
ar.
Á flugvellinum varð sein-
kun, sem við létum ekki á
okkur fá, heldur nutum þess
að hvíla okkur fyrir flugið til
Dalianborgar, sem var
klukkustundar flug.
í Dalian er tekið á móti
okkur með sömu virðingu
og annarsstaðar.
Ekið var beint til hótels-
ins, sem heitir Dalian
Regent hótel, stórglæsilegt
að utan sem innan (250 her-
bergja hótel). Anddyrið er
stórt og mikið, svartur flyg-
ill vekur athygli mína, hann
verður eflaust reyndur síð-
ar. Herbergin eru stór og
rúmgóð. Okkur var fært
rjúkandi te við komuna. Við
afneitum nú mat í fyrsta sinn
í ferðinni, enda vel nærð frá
veislum fyrr um daginn. AIl-
ir drifu sig í bað, og boðið
var upp á drykk í hcrbergi
Magnúsar fararstjóra okkar
og Ingu Láru.
Það hýrnaði svo yfir
mannskapnum að farið va\
niður á næturklúbbinn, þar
sem ég spilaði nokkur lög og
ferðafélagarnir sungu sem á
þorrablóti væru.
Miðvikudagurinn
8. apríl
Við vorum vakin kl. 07.00
í morgunverðinn. Það var
myrkur þegar við komum til
Dalianborgar kvöldið áður.
og því ávallt nokkur eftir-
vænting að líta út um glugg-
ann fyrsta daginn á nýjum
stað.
Utsýnið svcik ekki. Hót-
elið stendur á fögrum tanga
og höfum viö sýn yfir höfn-
ina og hafið. Það grillti i
herskip við hafnarkantinn.
seinna komst ég að því, að
þetta er frá stríðsárunum,
og nú sýningargripur. Við
sáum litla fiskibáta að veið-
um og í næsta nágrenni við
okkur bústað eldri verka-
manna. Mannlífið var rólegt
og kyrrð yfir borginni.
Morgunverðurinn var ein-
hver sá glæsilegasti sem við
höfðum fengið, þjónustan
frábær, og nánast þjónn á
hvern gest. I Dalian og næstu
sveitum, búa um 6 milljónir
manna. Dalian er stærsta
hafnarborgin í norðurhluta
Kína og því eðlilegt að byrja
daginn á boði til hafnar-
stjóra borgarinnar. Okkur
er að venju boðið til „Te-
fundar“. Fundarsalurinn er
óvenju glæsilegur og ný-
tískulegur. Hafnarstjórinn
lýsir höfninni og umhverfi.
Þetta er stór og umsvifamik-
il höfn. Fyrsti vísir að upp-
byggingu hafnarinnar hófst
1989, og hefur staðið óslitið
síðan.
Flutningar cru til og frá
\140 þjóðlöndum, og frá ár-
ihu 1985 hafa viðgengist
beinir vöruflutningar til Jap-
an, Hong Kong, Evrópu og
USA. Þrátt fyrir mikil um-
svif vantar peninga til frek-
ari framkvæmda, en hafnar-
stjórinn er bjartsýnn á, að
eukin verslun og viðskipti
við erlend lönd, gefi það
góðar tckjur, að nýfram-
kvæmdum og uppbyggingu
viö höfnina verði haldið
áfram. Eftir fundinn fórunt
við upp á þak Hafnarhúss-
ins, sem er nokkrar hæðir.
Þaðan var gott útsýni fyrir
Dalianhöfn og næsta ná-
grenni.
Eftir ánægjulega dvöl
með hafnarstjóra og hafnar-
ingborgar, og tekið þar með
virtum sem og annarsstaðar.
Húsnæðis- og skipulagsmál
eru ofarlega á baugi hjá
Kínverjum þessa dagana, og
eins og áður hefur verið sagt
frá, er mikil húsnæðisekla í
landinu. Verið er að rífa
mikið af eldra húsnæði, og
byggja stórhýsi, hótel, skrif-
stofuhúsnæði og íbúðar-
blokkir. Ég vil ekki lengja
þessa ferðasögu með frá-
sögn af þessum fundi, en
hann var hinn fróðlegasti og
gaf góða mynd af þeim
vandamálum sem Kínverjar
standa frammi fyrir í hús-
næðis- og skipulagsmálum
við endurreisn og umbætur í
landinu.
Það vakti athygli mína
hversu nýtnir Kínverjar eru.
Við niðurrif húsa er allt
nýtilegt, svo sem múrstein-
ar, timbur og annað endur-
notað. Þá var greinilegt, að
vélvæðing var að ryðja sér
til rúms við byggingar. Það
sást á því, að á einu bygg-
ingasvæði var t.d. verið að
grafa grunn fyrir stórhýsi
þar sem vélar voru að verki,
en á öðru svæði var gamla
lagið; jarðuppgröftur borinn
í tveimur bastkörfum á
stöng, af og á herðum
verkamanna.
Þá var ekki síður undar-
legt að sjá hversu reiðhjólin
eru notið til margvíslegra
flutninga. En við sáum heilu
húseiningarnar úr stein-
steypu fluttar á reiðhjólum,
sem og húsgögn, húsbúnað
og matvæli. Eftir heimsókn-
ina í Umhverfis- og húsnæð-
istofnunina fórum við í hinn
víðfræga dýragarð Peking-
borgar. Þar eru frægastir
pandabirnirnir, letileg, en
vingjarnleg dýr. Fuglalíf var
fjölskrúðugt, og mikið um
snáka, slöngur, krókódíla,
gíraffa og önnur „dýra-
garðsdýr".
Hádegisverður var fram
borinn í veitingahúsi í dýra-
garðinum með sama glæsi-
leik og í ferðinni allri.
Eftir hádegisverð var
okkur boðið að sjá Panason-
ic verksmiðjurnar í Peking
(Beijing Matsushita Color
Crt., Ltd). Verksmiðjan er í
eigu Japana og Kínverja og
tók til starfa í maí 1987.
Hátt á annað þúsund manns
starfa í verksmiðjunni, sem
er nýtískuleg bygging með
háþróaðan tæknibúnað, svo
sem best gerist í heiminum.
Byggðar hafa verið þrjár
íbúðarblokkir rétt við verk-
smiðjuna, og fjórða í bygg-
ingu. Einnig er fyrirhuguð
stækkun verksmiðjunnar og
voru Kínverjarnir að vonum
stoltir yfir þessum glæsilegu
mannvirkjum. Eftir heim-
sóknina í verksmiðjuna
héldum við heim á Peking-
hótelið og áleiðis til flugvall-
arins, en brottför til Dalian
var áætluð kl. 18.00. Á leið-
inni út á flugvöll var öll um-
ferð stöðvuð á veginum.
Einhver Austurlandaprins -
sem ég man því miður ekki
nafnið á - var að koma í
heimsókn til Pekingborgar.
Við töldum 68 svartar glæsi-
bifreiðar, sem fluttu prins-
inn, fylgdarliö hans og mót-
♦ökunefnd inn til borgarinn-