Bæjarins besta


Bæjarins besta - 04.06.2003, Blaðsíða 2

Bæjarins besta - 04.06.2003, Blaðsíða 2
2 MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ 2003 Lestu nýjustu fréttir daglega á www.bb.is ÚTGÁFAN ISSN 1670 - 021X Útgefandi: H-prent ehf. Sólgötu 9, 400 Ísafjörður Sími 456 4560, Fax 456 4564 Ritstjóri: Sigurjón J. Sigurðsson, sími 892 5362, bb@bb.is Blaðamenn: Kristinn Hermannsson sími 863 1623 kristinn@bb.is Hálfdán Bjarki Hálfdánsson sími 863 7655 hafldan@bb.is Ritstjóri netútgáfu: Hlynur Þór Magnússon sími 892 2240 hlynur@bb.is Ljósmyndari: Halldór Sveinbjörnsson sími 894 6125, halldor@bb.is Ábyrgðarmenn: Sigurjón J. Sigurðsson og Halldór Sveinbjörnsson RITSTJÓRNARGREIN Umskiptibb.is pú lsi nn fy rir ve sta n Sölustaðir á Ísafirði: Hamraborg, Hafnarstræti 7, sími 456 3166. Flug- barinn, Ísafjarðarflugvelli, sími 456 4772. Bónus, Ljóninu, Skeiði, sími 456 3230. Bókhlaðan, Hafn- arstræti 2, sími 456 3123. Bensínstöðin, Hafnarstræti, sími 456 3574. Samkaup, Hafnarstræti 9-13, sími 456 5460. Krílið, Sindragata 6, sími 456 3556. Lausasöluverð er kr. 250 eintakið m.vsk. Áskriftarverð er kr. 215 eintakið. Veittur er afsláttur til elli- og örorkulífeyrisþega. Einnig sé greitt með greiðslukorti. Umboðsaðilar BB: Eftirtaldir aðilar sjá um dreifingu á blaðinu á þétt- býlisstöðum utan Ísa- fjarðar: Bolungarvík: Sólveig Sigurðardóttir, Hlíðarstræti 3, sími 456 7305. Súðavík: Sólveig Gísladóttir, Arnarflöt 7, sími 456 4106. Suðureyri: Deborah Anne Ólafsson, Aðalgötu 20, sími 898 6328. Flateyri: Gunnhildur Brynjólfsdóttir, Brimnesvegi 12a, sími 456 7752. Þingeyri: Anna Signý Magnúsdóttir, Hlíðargötu 14, sími 456 8233. „Hvað kom fyrir Ísafjörð?“ spyr Ísfirðingurinn Hörður Ingólfsson í Morgunblaðinu á sjómannadaginn, þar sem hann bregður upp myndum frá Ísafirði og Klakksvík í Fær- eyjum. Þangað hafði Hörður komið fyrir 12 árum og „fannst þá mikið til um hve þessir tveir staðir væru náskyldir og hve ótrúlega margt þeir ættu sameiginlegt í mannlífi og atvinnulífi“. Nýverið kom Hörður aftur til Klakksvíkur. Sú heimsókn varð honum aftur á móti mikið áfall. Um leið og þar blasti við honum „allur þessi haugur af bátum og skipum af öllum stærðum og gerðum“ sem „voru ýmist að koma eða fara, ýmist að landa eða leggja í hann [svo að] höfnin bókstaflega iðaði af lífi“, þá skaut upp í kolli hans nýlegri mynd frá heimabænum – „tómri höfn, örfáum kyrrstæðum skipum, Norðurtanganum, Íshúsfélaginu, rækjuverksmiðjunum og Guggunni sem fór og kom aftur sem trilla“. Hörður Ingólfsson svarar sjálfur spurningu sinni um ástæðuna fyrir breytingunni og muninn sem orðinn er á þessum áður líku útgerðarbæjum, Ísafirði og Klakksvík: „Bara eitt stykki fiskveiðistjórnunarkerfi sem skilaði auknum afla á öðrum staðnum en ördeyðu á hinum og grjótharður pólitískur ásetningur og vilji á öðrum staðnum um að gefa ekki einn millimeter eftir í baráttunni fyrir byggðunum“ á sama tíma og „efnahagur Ísafjarðar hefur rýrnað um 40%. Heitir það kannski hagdauði?“ spyr Hörður, „eða gleymdist að smíða orð yfir þetta fyrirbrigði, andstæðunni við hagvöxtinn sem ríkt hefur á Íslandi „að meðaltali“ í þessi ár?“ Vandi Raufarhafnarbúa er mikill. Þeim er engin huggun í því að vera „toppurinn á ísjakanum“ eða upphaf að óumflýjanlegum örlögum sjávarþorpa víðs vegar um land, eins og það er orðað á hagfræðilegum nótum. „Ég skikka enga útgerð sem á kvóta til að veiða aflann ef það kostar hana helmingi meira en að leigja kvótann burt. Til þess hef ég ekkert vald“, segir sveitarstjóri Raufarhafnar. Það skyldi nú aldrei vera að þarna sé drepið á einum stærsta „ágalla kvótakerfisins“, eins og formaður Framsóknarflokksins og verðandi forsætis ráðherra komst að orði um frjálsa framsalið fyrir kosningar, þegar hann vildi auka veiðiskylduna í 75% í það minnsta, þótt lítið örli nú á vilja í þá átt. Í sjálfu sér þarf engan að undra þótt mönnum þyki hið besta mál að fá kaupið sitt mestan- part án þess að vinna fyrir því. Hver slægi hendinni á móti reglubundum heimsendingum launaávísana frá ríkisvaldinu? Varla margir. En hvers vegna í ósköpunum bindur þingheimur ekki enda á slíka vitleysu? Við því hafa aldrei fengist nein svör. Eitt er víst. Þorp í vanda, líkt og Raufarhöfn um þessar mundir, lifir ekki af biðina eftir nýjum loforðum að fjórum árum liðnum. s.h. Björgunarskip kallað út vegna báts sem ekki heyrðist frá Tilkynningakerfið meingallað – segir Gunnlaugur Finnbogason, skipstjóri á Ísafirði Miklir ágallar munu vera á tilkynningakerfi báta, að dómi Gunnlaugs Finnboga- sonar, skipstjóra á bátnum Norðurljósi á Ísafirði. Björg- unarskipið Gunnar Friðriks- son var kallað út að morgni uppstigningardags til að grennslast fyrir um bátinn þar sem Tilkynningaskyldan hafði ekki heyrt frá honum á tilsettum tíma. Skipið hélt áleiðis norður í Hornvík en þegar fréttist af bátnum klukkutíma seinna og allt var í lagi sneri skipið við. „Þetta er bara meingallað kerfi. Það er ekki hægt að senda tilkynningu frá mörgum stöðum, til dæmis í Hornvík og þar í kring“, segir Gunn- laugur. „Þegar menn eru undir hlíðum dettur kerfið út. Ég er með svo til nýtt tæki svo ekki er hægt að kenna því um. Það finnst mörgum að það væri gáfulegra að fara yfir í kerfi sem sendir í gegn- um gervihnött. Þá væri alltaf hægt að tilkynna sig.“ Farþegatvíbytnan Ísafold Seld til Senegal? Borist hefur kauptilboð í farþegaferjuna Ísafold sem mjög lengi hefur legið ónotuð á Ísafirði. Í fyrri viku lét áhuga- samur erlendur kaupandi setja hana í slipp á Ísafirði á eigin kostnað þar sem skipið hefur verið botnhreinsað, sínkað og málað. Til stóð að sjósetja það úr slippnum í dag. Væntan- legur kaupandi, sem er Kor- síkubúi, hyggst að sigla skip- inu til Senegal en þar er hann athafnamaður í ferðamanna- þjónustu. „Þetta ætti að skýrast allt á næstu dögum“, sagði Jóna Kristín Kristinsdóttir á Suður- eyri, eigandi tvíbytnunnar, sem vildi ekki greina nánar frá tilboðinu að svo stöddu. Jóna leysti skipið til sín í fyrrasumar fyrir 20 milljónir króna en hún var einn þriggja ábyrgðarmanna hins gjald- þrota fyrirtækis Ferjusiglinga ehf. Snemma á síðasta vetri náðust samningar um sölu skipsins til Karíbahafsins en þeir gengu til baka. Ísafold á leið upp í slippinn á Ísafirði fyrir skömmu. Vann mál vegna skattfrádráttar bæði í héraði og fyrir Hæstarétti Lög um afturvirkni brutu í bága við stjórnarskrá Hæstiréttur staðfesti í síð- ustu viku dóm Héraðsdóms Reykjavíkur, þar sem íslenska ríkið var dæmt til að greiða Jónasi Guðmundssyni sýslu- manni í Bolungarvík oftekinn skatt. Ríkið var einnig dæmt til að greiða Jónasi málskostn- að í héraði og fyrir Hæstarétti, samtals kr. 750.000. Upphæð- in sem deilt var um nam hins vegar liðlega 20 þúsund krón- um. Mál þetta er mjög sérstætt og hefur tvímælalaust for- dæmisgildi. Hins vegar má telja líklegt, að kröfur annarra sem svipað var ástatt um séu fyrndar. Málið höfðaði Jónas upp- haflega gegn fjármálaráðherra fyrir hönd íslenska ríkisins og krafðist þess að úrskurður skattstjóra og síðan yfirskatta- nefndar varðandi skattfrádrátt yrði felldur úr gildi og honum endurgreiddur oftekinn skatt- ur. Héraðsdómur féll Jónasi í vil. Ríkið áfrýjaði dómi héraðs- dóms til Hæstaréttar þar sem þrír af fimm dómendum stað- festu niðurstöðu héraðsdóms. Tveir af fimm dómendum töldu að taka bæri kröfu ríksins á hendur Jónasi til greina en rétt væri að málskostnaður félli niður á báðum dómstig- um. Hæstiréttur staðfesti þá niðurstöðu héraðsdóms að ríkið skyldi greiða Jónasi kr. 400.000 í málskostnað í hér- aði. Ríkið var auk þess dæmt til að greiða Jónasi kr. 350.000 í málskostnað fyrir Hæstarétti. Málavextir voru þeir, að Jónas festi kaup á hlutabréfum í innlendum hlutafélögum á árinu 1996. Í skattframtali sínu árið 1997 notfærði hann sér heimild þágildandi laga um tekjuskatt og eignarskatt til að draga 80% fjárfestingarinnar upp að tilteknu hámarki frá tekjum sínum. Samkvæmt ákvæðinu var heimilt að flytja milli ára fjárhæð umfram frá- dráttarmörk og nýta á næstu fimm árum. Í skattframtali sínu árið 1998 fór Jónas eins að og mið- aði ónýttan skattfrádrátt vegna þessara sömu hlutabréfakaupa við sömu fjárhæð og áður. Þetta skatthagræði hafði hins vegar verið skert með lögum sem tóku gildi í byrjun árs 1997. Samkvæmt þeim lögum var frádrátturinn lækkaður í áföngum á þremur árum en með eldri ónýttan frádrátt skyldi fara eins og fjárfesting- in að baki honum hefði átt sér stað eftir gildistöku laganna. Með vísan til þessa féllst skattstjóri ekki á frádrátt Jón- asar og sú niðurstaða var stað- fest með úrskurði yfirskatta- nefndar. Krafðist Jónas þess að úrskurður yfirskattanefndar yrði felldur úr gildi og honum endurgreiddur þessi mismun- ur. Hélt hann því fram að með setningu laga nr. 137/1996 hefði löggjafinn mælt fyrir um afturvirka skerðingu á rétti, sem hann hafði þegar áunnið sér samkvæmt lögum, en ákvæði fyrrnefndu laganna gætu ekki náð til fjárfestinga sem til var stofnað fyrir gildis- töku þeirra þar sem það væri íþyngjandi og afturvirkt og í andstöðu við 2. mgr. 77. gr. stjórnarskrárinnar. Niðurstaða Hæstaréttar var sú, að fallast yrði á með Jónasi að lagagreinin fæli í sér aftur- virkni, sem bryti í bága við stjórnarskrá. Var héraðsdómur því staðfestur og íslenska rík- inu gert að greiða Jónasi um- ræddan mismun. Jónas Guðmundsson. 22.PM5 18.4.2017, 11:112

x

Bæjarins besta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bæjarins besta
https://timarit.is/publication/1104

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.