Bæjarins besta - 04.06.2003, Qupperneq 2

2 MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ 2003 Lestu nýjustu fréttir daglega á www.bb.is
ÚTGÁFAN
ISSN 1670 - 021X
Útgefandi:
H-prent ehf.
Sólgötu 9, 400 Ísafjörður
Sími 456 4560,
Fax 456 4564
Ritstjóri:
Sigurjón J. Sigurðsson,
sími 892 5362, bb@bb.is
Blaðamenn:
Kristinn Hermannsson
sími 863 1623
kristinn@bb.is
Hálfdán Bjarki Hálfdánsson
sími 863 7655
hafldan@bb.is
Ritstjóri netútgáfu:
Hlynur Þór Magnússon
sími 892 2240
hlynur@bb.is
Ljósmyndari:
Halldór Sveinbjörnsson
sími 894 6125,
halldor@bb.is
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J. Sigurðsson og
Halldór Sveinbjörnsson
RITSTJÓRNARGREIN
Umskiptibb.is
pú
lsi
nn
fy
rir
ve
sta
n
Sölustaðir á Ísafirði:
Hamraborg, Hafnarstræti
7, sími 456 3166. Flug-
barinn, Ísafjarðarflugvelli,
sími 456 4772. Bónus,
Ljóninu, Skeiði, sími 456
3230. Bókhlaðan, Hafn-
arstræti 2, sími 456 3123.
Bensínstöðin, Hafnarstræti,
sími 456 3574. Samkaup,
Hafnarstræti 9-13, sími 456
5460. Krílið, Sindragata 6,
sími 456 3556.
Lausasöluverð er kr. 250
eintakið m.vsk. Áskriftarverð
er kr. 215 eintakið. Veittur
er afsláttur til elli- og
örorkulífeyrisþega. Einnig
sé greitt með greiðslukorti.
Umboðsaðilar BB:
Eftirtaldir aðilar sjá um
dreifingu á blaðinu á þétt-
býlisstöðum utan Ísa-
fjarðar: Bolungarvík:
Sólveig Sigurðardóttir,
Hlíðarstræti 3, sími 456
7305. Súðavík: Sólveig
Gísladóttir, Arnarflöt 7, sími
456 4106. Suðureyri:
Deborah Anne Ólafsson,
Aðalgötu 20, sími 898
6328. Flateyri: Gunnhildur
Brynjólfsdóttir, Brimnesvegi
12a, sími 456 7752.
Þingeyri: Anna Signý
Magnúsdóttir, Hlíðargötu
14, sími 456 8233.
„Hvað kom fyrir Ísafjörð?“ spyr Ísfirðingurinn Hörður Ingólfsson í Morgunblaðinu
á sjómannadaginn, þar sem hann bregður upp myndum frá Ísafirði og Klakksvík í Fær-
eyjum. Þangað hafði Hörður komið fyrir 12 árum og „fannst þá mikið til um hve þessir
tveir staðir væru náskyldir og hve ótrúlega margt þeir ættu sameiginlegt í mannlífi og
atvinnulífi“.
Nýverið kom Hörður aftur til Klakksvíkur. Sú heimsókn varð honum aftur á móti
mikið áfall. Um leið og þar blasti við honum „allur þessi haugur af bátum og skipum af
öllum stærðum og gerðum“ sem „voru ýmist að koma eða fara, ýmist að landa eða
leggja í hann [svo að] höfnin bókstaflega iðaði af lífi“, þá skaut upp í kolli hans nýlegri
mynd frá heimabænum – „tómri höfn, örfáum kyrrstæðum skipum, Norðurtanganum,
Íshúsfélaginu, rækjuverksmiðjunum og Guggunni sem fór og kom aftur sem trilla“.
Hörður Ingólfsson svarar sjálfur spurningu sinni um ástæðuna fyrir breytingunni og
muninn sem orðinn er á þessum áður líku útgerðarbæjum, Ísafirði og Klakksvík: „Bara
eitt stykki fiskveiðistjórnunarkerfi sem skilaði auknum afla á öðrum staðnum en
ördeyðu á hinum og grjótharður pólitískur ásetningur og vilji á öðrum staðnum um að
gefa ekki einn millimeter eftir í baráttunni fyrir byggðunum“ á sama tíma og „efnahagur
Ísafjarðar hefur rýrnað um 40%. Heitir það kannski hagdauði?“ spyr Hörður, „eða
gleymdist að smíða orð yfir þetta fyrirbrigði, andstæðunni við hagvöxtinn sem ríkt
hefur á Íslandi „að meðaltali“ í þessi ár?“
Vandi Raufarhafnarbúa er mikill. Þeim er engin huggun í því að vera „toppurinn á
ísjakanum“ eða upphaf að óumflýjanlegum örlögum sjávarþorpa víðs vegar um land,
eins og það er orðað á hagfræðilegum nótum. „Ég skikka enga útgerð sem á kvóta til að
veiða aflann ef það kostar hana helmingi meira en að leigja kvótann burt. Til þess hef
ég ekkert vald“, segir sveitarstjóri Raufarhafnar. Það skyldi nú aldrei vera að þarna sé
drepið á einum stærsta „ágalla kvótakerfisins“, eins og formaður Framsóknarflokksins
og verðandi forsætis ráðherra komst að orði um frjálsa framsalið fyrir kosningar, þegar
hann vildi auka veiðiskylduna í 75% í það minnsta, þótt lítið örli nú á vilja í þá átt. Í
sjálfu sér þarf engan að undra þótt mönnum þyki hið besta mál að fá kaupið sitt mestan-
part án þess að vinna fyrir því. Hver slægi hendinni á móti reglubundum heimsendingum
launaávísana frá ríkisvaldinu? Varla margir. En hvers vegna í ósköpunum bindur
þingheimur ekki enda á slíka vitleysu? Við því hafa aldrei fengist nein svör.
Eitt er víst. Þorp í vanda, líkt og Raufarhöfn um þessar mundir, lifir ekki af biðina
eftir nýjum loforðum að fjórum árum liðnum.
s.h.
Björgunarskip kallað út vegna báts sem ekki heyrðist frá
Tilkynningakerfið meingallað
– segir Gunnlaugur Finnbogason, skipstjóri á Ísafirði
Miklir ágallar munu vera
á tilkynningakerfi báta, að
dómi Gunnlaugs Finnboga-
sonar, skipstjóra á bátnum
Norðurljósi á Ísafirði. Björg-
unarskipið Gunnar Friðriks-
son var kallað út að morgni
uppstigningardags til að
grennslast fyrir um bátinn
þar sem Tilkynningaskyldan
hafði ekki heyrt frá honum á
tilsettum tíma. Skipið hélt
áleiðis norður í Hornvík en
þegar fréttist af bátnum
klukkutíma seinna og allt var
í lagi sneri skipið við.
„Þetta er bara meingallað
kerfi. Það er ekki hægt að
senda tilkynningu frá mörgum
stöðum, til dæmis í Hornvík
og þar í kring“, segir Gunn-
laugur. „Þegar menn eru
undir hlíðum dettur kerfið
út. Ég er með svo til nýtt tæki
svo ekki er hægt að kenna
því um. Það finnst mörgum
að það væri gáfulegra að fara
yfir í kerfi sem sendir í gegn-
um gervihnött. Þá væri alltaf
hægt að tilkynna sig.“
Farþegatvíbytnan Ísafold
Seld til Senegal?
Borist hefur kauptilboð í
farþegaferjuna Ísafold sem
mjög lengi hefur legið ónotuð
á Ísafirði. Í fyrri viku lét áhuga-
samur erlendur kaupandi setja
hana í slipp á Ísafirði á eigin
kostnað þar sem skipið hefur
verið botnhreinsað, sínkað og
málað. Til stóð að sjósetja það
úr slippnum í dag. Væntan-
legur kaupandi, sem er Kor-
síkubúi, hyggst að sigla skip-
inu til Senegal en þar er hann
athafnamaður í ferðamanna-
þjónustu.
„Þetta ætti að skýrast allt á
næstu dögum“, sagði Jóna
Kristín Kristinsdóttir á Suður-
eyri, eigandi tvíbytnunnar,
sem vildi ekki greina nánar
frá tilboðinu að svo stöddu.
Jóna leysti skipið til sín í
fyrrasumar fyrir 20 milljónir
króna en hún var einn þriggja
ábyrgðarmanna hins gjald-
þrota fyrirtækis Ferjusiglinga
ehf. Snemma á síðasta vetri
náðust samningar um sölu
skipsins til Karíbahafsins en
þeir gengu til baka. Ísafold á leið upp í slippinn á Ísafirði fyrir skömmu.
Vann mál vegna skattfrádráttar bæði í héraði og fyrir Hæstarétti
Lög um afturvirkni brutu
í bága við stjórnarskrá
Hæstiréttur staðfesti í síð-
ustu viku dóm Héraðsdóms
Reykjavíkur, þar sem íslenska
ríkið var dæmt til að greiða
Jónasi Guðmundssyni sýslu-
manni í Bolungarvík oftekinn
skatt. Ríkið var einnig dæmt
til að greiða Jónasi málskostn-
að í héraði og fyrir Hæstarétti,
samtals kr. 750.000. Upphæð-
in sem deilt var um nam hins
vegar liðlega 20 þúsund krón-
um. Mál þetta er mjög sérstætt
og hefur tvímælalaust for-
dæmisgildi. Hins vegar má
telja líklegt, að kröfur annarra
sem svipað var ástatt um séu
fyrndar.
Málið höfðaði Jónas upp-
haflega gegn fjármálaráðherra
fyrir hönd íslenska ríkisins og
krafðist þess að úrskurður
skattstjóra og síðan yfirskatta-
nefndar varðandi skattfrádrátt
yrði felldur úr gildi og honum
endurgreiddur oftekinn skatt-
ur. Héraðsdómur féll Jónasi í
vil.
Ríkið áfrýjaði dómi héraðs-
dóms til Hæstaréttar þar sem
þrír af fimm dómendum stað-
festu niðurstöðu héraðsdóms.
Tveir af fimm dómendum
töldu að taka bæri kröfu ríksins
á hendur Jónasi til greina en
rétt væri að málskostnaður
félli niður á báðum dómstig-
um. Hæstiréttur staðfesti þá
niðurstöðu héraðsdóms að
ríkið skyldi greiða Jónasi kr.
400.000 í málskostnað í hér-
aði. Ríkið var auk þess dæmt
til að greiða Jónasi kr. 350.000
í málskostnað fyrir Hæstarétti.
Málavextir voru þeir, að
Jónas festi kaup á hlutabréfum
í innlendum hlutafélögum á
árinu 1996. Í skattframtali sínu
árið 1997 notfærði hann sér
heimild þágildandi laga um
tekjuskatt og eignarskatt til að
draga 80% fjárfestingarinnar
upp að tilteknu hámarki frá
tekjum sínum. Samkvæmt
ákvæðinu var heimilt að flytja
milli ára fjárhæð umfram frá-
dráttarmörk og nýta á næstu
fimm árum.
Í skattframtali sínu árið
1998 fór Jónas eins að og mið-
aði ónýttan skattfrádrátt vegna
þessara sömu hlutabréfakaupa
við sömu fjárhæð og áður.
Þetta skatthagræði hafði hins
vegar verið skert með lögum
sem tóku gildi í byrjun árs
1997. Samkvæmt þeim lögum
var frádrátturinn lækkaður í
áföngum á þremur árum en
með eldri ónýttan frádrátt
skyldi fara eins og fjárfesting-
in að baki honum hefði átt sér
stað eftir gildistöku laganna.
Með vísan til þessa féllst
skattstjóri ekki á frádrátt Jón-
asar og sú niðurstaða var stað-
fest með úrskurði yfirskatta-
nefndar. Krafðist Jónas þess
að úrskurður yfirskattanefndar
yrði felldur úr gildi og honum
endurgreiddur þessi mismun-
ur. Hélt hann því fram að með
setningu laga nr. 137/1996
hefði löggjafinn mælt fyrir um
afturvirka skerðingu á rétti,
sem hann hafði þegar áunnið
sér samkvæmt lögum, en
ákvæði fyrrnefndu laganna
gætu ekki náð til fjárfestinga
sem til var stofnað fyrir gildis-
töku þeirra þar sem það væri
íþyngjandi og afturvirkt og í
andstöðu við 2. mgr. 77. gr.
stjórnarskrárinnar.
Niðurstaða Hæstaréttar var
sú, að fallast yrði á með Jónasi
að lagagreinin fæli í sér aftur-
virkni, sem bryti í bága við
stjórnarskrá. Var héraðsdómur
því staðfestur og íslenska rík-
inu gert að greiða Jónasi um-
ræddan mismun.
Jónas Guðmundsson.
22.PM5 18.4.2017, 11:112