Vinnan - 01.10.1946, Qupperneq 14

jafnframt fulla stillingu, festu og rökvísi í mál-
flutningi og aðgerðum öllum.“
„Almennur fundur eldri og yngri stúdenta
haldinn í Háskólanum að tilhlutan Stúdenta-
félags Reykjavíkur og Stúdentaráðs Háskóla Is-
lands þann 23. sept 1946 leyfir sér að beina þeirri
áskorun til yðar, herra forseti Islands, að þér
beitið áhrifum yðar við alþingi og ríkisstjórn til
þess að ekki verði endanlega gengið frá samningi
við Bandaríki Norður-Ameríku svipaðs eðlis og
samningsuppkast það er, sem nú liggur fyrir al-
þingi — án þess að úrskurðar þjóðarinnar verði
leitað með þjóðaratkvæðagreiðslu og fullnægj-
andi greinargerð þjóðréttarfræðinga sé fyrir
hendi.“
„Almennur fundur eldri og yngri stúdenta
haldinn í Háskólanum að tilhlutan Stúdenta-
félags Reykjavíkur og Stúdentaráðs Háskóla ís-
lands þann 23. sept. 1946 leyfir sér að ítreka við
hið háa alþingi fyrri áskoranir Stúdentafélagsins
og Stúdentaráðsins.
Jafnframt leyfir fundurinn sér að skora á al-
þingi að ganga ekki endanlega frá samningi við
Bandaríki Norður-Ameríku svipaðs eðlis og samn-
ingsuppkast það er, sem nú liggur fyrir alþingi,
— án þess að úrskurður þjóðarinnar verði leitað
með þjóðaratkvæðagreiðslu.
Fundurinn lítur ennfremur svo á, að nauðsyn-
legt sé, að fullnægjandi greinargerð þjóðréttar-
fræðinga sé fyrir hendi áður en gengið er frá jafn
mikilvægum samningi.“
Að tilhlutan „Þjóðvarnar", Alþýðusambands
íslands, Bandalags ísl. listamanna og Iðnnema-
samabnds ísl. var enn efnt til fjölmenns útifund-
ar norðan við Miðbæjarskólann föstudaginn 4.
okt. til að krefjast þjóðaratkvæðis. — Þar töluðu
m. a. Hákon Bjarnason skógrækatarstjóri, Her-
mann Guðmundsson forseti Alþýðusambandsins,
Hallgrímur Jónasson kennari, Gylfi Þ. Gíslason
prófessor og Bolli Thoroddsen verkfræðingur.
Það mun upphaflega hafa verið ætlun land-
ráðamannanna á alþingi að reyna að læða samn-
ingsuppkastinu gegnum þingið svo að lítið bæri
á. En vegna hinna öflugu mótmæla þjóðarinnar,
þorðu þeir ekki annað en að láta fara fram út-
varpsumræður um málið frá alþingi. Voru rök
landráðamannanna hin bágbornustu sem von-
legt var og er gott dæmi þess, að gegn öllum þeim
fjölda félagasamþykkta og öllum þeim þúsundum
undirskrifta, sem rignt hafði yfir alþingi gegn
herstöðvasamningnum, gat Olafur Thors engu
hampað nema plaggi, sem honum hafði borizt frá
áhöfninni á Súðinni, sem lagði blessun sína yfir
landráðasamninginn. Hins vegar blésu Seljalands-
menn sig út með vonzku og hótanir í útvarps-
umræðunum og lét slíkt sig ekki án vitnisburðar,
þegar jafnmakráður hæglætismaður og Stefán
Jóhann Stefánsson reis af hinum pólitíska pall-
strám sínum og strauk af vörum sér hið sjálfum-
glaða, sænska smjörbros. Gerðust þá fleiri víga-
menn en vér hugðum. En þrátt fyrir hina hrak-
legustu útreið í umræðunum og þrátt fyrir aug-
Ijósan jrjóðarvilja, knúðu Seljalandsmenn land-
ráðasamninginn í gegnum þingið að vísu nokkuð
breyttum frá fyrstu með 32 atkvæðum gegn 19.
Vér getum viðurkennt, að þessum þætti ís-
lenzkrar sjálfstæðisbaráttu lauk með óvinafagn-
aði. En það mun vissulega verða þeim stundar-
gaman. — Þjóðin mun ekki láta svíkjast svo
hraparlega aftan að sjálfstæði sínu sem raun-
in varð í alþingiskosningunum í sumar. Hún
mun ekki láta þennan stundarósigur lama trú
sína á sigur sjálfstæðisins. Þvert á móti mun hún í
krafti fenginnar reynslu læra að þekkja flugu-
mennina og gera sig þess umkomna að heimta
aftur það sem af henni var ruplað af meiri hluta
alþingis 5. okt. 1946.
Frá Hellisgcrði
280
VINNAN