Blik - 01.04.1953, Blaðsíða 17

1» L I K
ÁFANGA NÁÐ.
Fyrsta starfsár okkar í hinni
nýjn byggingu Gagnfræðaskól-
ans er brátt á enda. í haust,
þegar skólinn var settur þar
fyrsta sinni, sóttu minningarnar
að mér. Margs var að minnast
frá mörgum liðnum árum. Bar-
áttan fyrir byggingu þessari var
orðin 18 ára gömuf. Hún er orð-
in heil saga, sem almenningur
hér veit lítil deili á. En eitt er
víst, að alþýðu manna hér á ég
það að þakka fyrst og fremst,
að þessum áfanga í byggingar-
málum skólans er náð. Hér er
hvorki stund né staður til þess
að fara um það mál mörgum
orðum að sinni. Framgangur
hugsjóna er oft háður margs-
konar straumköstum og breyt-
ingum í þjóðlífinu, bæði innan
sveitar og utan. Á seinni árum
finnst mér sem alþýða manna
hér hafi lagt þennan hvítvoðung
minn að brjósti sér og skapað
honum þannig vöxt og viðgang.
Án hennar fylgis og hugarhlýju
og fufltrúa hennar sæti enn
við hið sama í þessu framfara-
máli bæjarins og menningar-
máli. En annars óska ég að
minnast. Veturinn 1947 hófu
nemendur mínir að grafa fyrir
undirstöðuveggj um skólahússins.
Mig minnir það vera sumarið
áður, sem fræðslumálastjóri boð-
aði til skólastjórafundar til þess
að ræða framkvæmd hinna nýju
fræðslulaga. Á fundi þessum
kom fram fyrirspurn um það,
hvort skólarnir hefðu eigi heim-
ild til þess að leggja nokkra þegn
skylduvinnu á nemendur sína í
þágu skólans. Sú spurning lilaut
jákvætt svar og þótti sú þegn-
skylduvinna ekki óhæfileg 3
dagsverk á hvern nemanda.
Þetta notfærði ég skólanum.
Hreyfði ég því máli við nem-
endur mína í febrúar 1947, að
þeir inntu af hendi þessa þegn-
skylduvinnu á hinni nývöldu
byggingarlúð skólans með því að
grafa fyrir byggingunni að ein-
hverju leyti. Þetta reyndist auð-
sótt mál. Hvortveggja var, að
byggingarmáfið var nemendun
um hugðarmál og svo er hraust
um unglingum nautn að því að
reyna á krafta sína við líkam-
lega vinnu, eftir setu á skóla-
bekk marga mánuði.
Svo hófst þá þegnskylduvinn
an, grafarastarfið. Hver aldurs-
hópur vann sína þrjá daga með
nokkru millibili frá kl. 9 að