Blik - 01.04.1953, Blaðsíða 24

22
B L I K
Þáttur nemenda.
„Yndislega Eyjan mín“
Þeim, sem ferðast hér um
eyjuna í góðu veðri, — sama á
hvaða líma dags er, — en þó
jsérstakiega um vor og haust,
dylst ekki, h\re fögur hún er.
Umhverfi hennar vekur einnig
gleði og unaðstilfinningar hverju
sjáandi auga. — Gangi maður
út á vormorgni, þegar sólin gæg-
ist upp fyrir fjöllin og jökl-
ana í norðaustri og sendir sína
gylltu geisla yfir hafflötinn, eyj-
una okkar og okkur sjálf, fer
eins og straumur um h'kamann.
maður andar djúpt að sér hreinu
morgunloftinu. Hjartað fær ör-
ari slátt, og allt verður svo milt
og fagurt. — Ógleymanleg stund.
— Sé maður staddur suður á
evju, hjá svonefndum „Króki",
á sólríkum sumardegi, þegar
sólin er í suðvéstri, er fögur
sjón að horfa yfir hafflötinn til
vesturs. Eyjarnar litlu, — Smá-
eyjar, Þrídrangar og Einidrang-
ur, — sýnist rnanni vagga sér
svo létt á sjónum, eins og
nokkurskonar spéspegill í geisla-
flóði sólarinnar. — Þá er haust-
kvöldið ekki síður fallegt. — Úr
herherginu mínu er sérstaklega
fallegt útsýni til norðurs og vest-
urs. Stundum, þegar sólin er að
setjast. sér maður hina fegurstu
iiti sólarlagsins skreyta hafflöt-
inn í fjarska, alla leiðina norð-
ur á jökla, svo sem Langjökul. —
A slíkum kvöldum fvllist huaur
manns og hjarta þeim unaði,
sem mannssál getur rúmað,
og vissu um mikilleik og al-
tnætti þess guðs, sem notar slíka
fegurð til að hræra hjörtu okkar.
Unnur A. Jónsdóttir, i. b.
Eldur í húsi og ekkert
slökkvilið.
Atburður þessi gerist uppi t
sveit, þar setn ekkert slökkvi-
lið er til taks.
Eg var heima ásamt gamalli
konu, sem var lasin og lá í rúni-
inu, tveim bræðrum mínum,
öðrum tveggja ára, en hinum
á fyrsta ári, og gömlum manni,
J