Bæjarins besta - 26.11.1997, Blaðsíða 9

MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 1997 9
ur og Guðlaug
væri pólitísk. Hún vissi ekki
einu sinni að hún væri í
stjórnmálaflokki. Þannig var,
að þegar ég var orðinn for-
maður Sjálfstæðisfélagsins,
þá kom vinur okkar Þorvaldur
Garðar Kristjánsson í heim-
sókn einu sinni sem oftar.
Hann kom oft til okkar og ég
fór iðulega með hann hér um
svæðið, enda var hann þing-
maður okkar og fæddur hér í
Valþjófsdal í Önundarfirði.
Svo vill hann fá að sjá félaga-
talið í Sjálfstæðisfélaginu og
við Gulla sitjum með honum
inni í stofu á meðan hann les.
Hann skoðar félagatalið
gaumgæfilega og spyr um
deili á því fólki sem hann
kannast ekki við, hver þessi
sé eða hinn. Svo kemur að því
að hann spyr: Hver er þessi
Guðlaug Auðunsdóttir? Ég
varð dálítið vandræðalegur og
segi um leið og ég gjóa aug-
unum á Gullu: Það er nú
konan mín. Þá lemur Þor-
valdur á lær sér og segir:
Hvernig læt ég, hvernig læt
ég, fyrirgefðu mér, Guðlaug
mín, fyrirgefðu mér. En það
sérstaka við þetta atvik var
ekki að Þorvaldur Garðar
blessaður skyldi ekki átta sig
á því hver þessi Guðlaug væri,
heldur hitt, að Gulla vissi ekki
sjálf að hún var í Sjálfstæðis-
félaginu. Í þetta skipti hélt ég
að hún myndi drepa mig með
augnaráðinu.“
– Er þér kunnugt um hvort
þú ert ennþá í félaginu?
Annað fólk
forðaði sér
Guðlaug: „Já, ég er ennþá í
félaginu. Ég hef ekki komist
út út því enn. En ég kem ekki
af sjálfstæðisfólki eins og
Eiríkur. Pabbi minn var mikill
Alþýðubandalagsmaður.“
Eiríkur: „En börnin hans
sem eru búsett á Íslandi eru
öll sjálfstæðisfólk. Tengda-
faðir minn var með skemmti-
legri mönnum sem ég hef rætt
við um pólitík. Við áttum það
stundum til að fá okkur í glas
og spjalla saman um pólitík.
Þá nötraði húsið og annað fólk
forðaði sér burt. En við enduð-
um jafnan á því að vera
sammála um eitt: Við vildum
báðir bæta hag allra í samfé-
laginu, en ekki bara sumra.
Hann var mikill jafnaðarmað-
ur að eðlisfari.“
Flokkur A plús
– Ert þú ekki líka jafnaðar-
maður?
„Ég hef nú stundum haft
það á orði. Og meira að segja
kom í ljós að blóðflokkurinn
minn er ekki bara A, heldur
meira að segja A plús. Karvel
Pálmason vinur minn hefur
stundum sagt mér að ég sé
jafnaðarmaður. En ef átt er
við þann stjórnmálaflokk sem
ber nafnið Jafnaðarmanna-
flokkur Íslands, Alþýðuflokk-
urinn, þá er ég vissulega ekki
jafnaðarmaður í þeim skiln-
ingi, eins og þú veist. Ég er
aftur á móti jafnaðarmaður í
þeim skilningi að ég vil að
allir eigi sömu tækifæri í sam-
félaginu. Þar með er ekki sagt
að ég vilji að allir menn séu
eins. Ég vil að allir fái hvatn-
ingu og tækifæri til þess að
rækta og nýta hæfileika sína,
hver á sínu sviði. Ég aðhyllist
ekki hugmyndafræði vinstri
flokkanna.“
Einar Oddur Kristjánsson
– Það er naumast hægt að
koma til Flateyrar og ræða
hér um menn og málefni án
þess að nefna Einar nokkurn
Odd Kristjánsson. Segðu frá
kynnum þínum af honum og
samstarfinu við hann...
Eiríkur: „Ég er alveg sam-
mála þessu sem þú segir um
Einar Odd og mér þykir vænt
um að þú skulir spyrja mig
um kynni mín af honum. Ég
hef þekkt hann frá því að ég
man fyrst eftir mér. Hann kom
oft á æskuheimili mitt og
síðan kynntist ég honum vel
þegar ég var í námi í Reykja-
vík. Þá átti hann það oft til að
bjóða mér upp á kaffi eða
eitthvað annað þegar hann var
á ferð syðra og spjallaði oft
við mig um hvað ég hygðist
gera í framtíðinni. Hann var
þess mjög hvetjandi að ég
kæmi aftur heim til Flateyrar
að loknu námi. Reyndar var
hér annar maður sem einnig
hvatti mjög til þess að ég
kæmi aftur vestur, en það var
Guðvarður Kjartansson, Al-
þýðubandalagsmaður. Þessir
menn voru báðir mjög áhuga-
samir um að ungt fólk kæmi
heim aftur til starfa hér á
svæðinu að lokinni skóla-
göngu. Það var ekki síst fyrir
hvatningu þeirra að ég kom
aftur hingað heim til Flateyrar.
Og svo var það Kristján
Jóhannesson þáverandi sveit-
arstjóri, sem réð mig sem
verkstjóra við sundlaugar-
bygginguna hér á Flateyri
vorið 1978. Það var upphafið
að búsetu okkar hér.
Eftir að ég var kominn
hingað með fjölskylduna og
var búinn að starfa hálft annað
ár í byrjun síðasta áratugar
sem byggingafulltrúi hjá
Flateyrarhreppi, þá stóðum
við hjónin á krossgötum og
það kom alveg eins til greina
að flytjast burt. Ég var þá far-
inn að vinna í hlutastarfi hjá
Tækniþjónustu Vestfjarða.
Um þær mundir var Einar
Oddur að huga að því að
tölvuvæða Hjálm hf. og vildi
fá mig til þess að sjá um þá
hluti fyrir sig. Enda þótt ég
vissi nánast ekkert um tölvur
á þeim tíma ákvað ég að slá til
og ráða mig til Hjálms og
byrjaði þar 15. mars 1983.
Þar var ég síðan alveg til 1.
apríl 1995 þegar ég fór til
F jórðungssambands ins .
Reyndar var ég undir það
síðasta hjá Fiskvinnslunni
Kambi, sem síðan sameinað-
ist Hjálmi en er nú hluti af
Básafelli. Einar Oddur hefur
alla tíð verið vinur okkar og
félagi og kannski er einmitt
þess vegna erfitt fyrir okkur
að lýsa honum. Við erum svo
nátengd honum. Þegar ég hef
verið að hæla honum fyrir
eitthvað hefur hann sagt:
Passaðu þig, Eiríkur, oflof er
háð.“
Ber ekki nógu mikla
virðingu
fyrir pappírum
„Einar Oddur er auðvitað
ekki gallalaus fremur en aðrir
menn. En hann hefur sína
ákaflega góðu kosti. Einn af
mestu kostum hans held ég
að sé hugmyndaauðgi. Hann
er feykilega skapandi maður